Onze tweede stageweek begon onverwachts met een extra “vrije dag”. We stonden zoals vooraf afgesproken om 7u ’s ochtends op de stoep te wachten tot de Jeep van Corazones Unidos ons zou komen ophalen. Om 8u30 was er nog steeds geen Jeep gepasseerd en begonnen we te twijfelen of ze op Nicaraguaanse stijl te laat kwamen of dat ze ons vergeten waren. Achteraf bleek dat er een miscommunicatie was. Eduardo was ons namelijk vergeten meedelen dat de Jeep al om 5u ’s ochtends zou passeren. Om de dag toch zinvol in te vullen besloten we om aan onze stageverslagen te schrijven en onze eerste therapieën op te stellen.

Om de verloren stage-uren in te halen, hebben we donderdag een extra lange dag gewerkt. De dag begon met huisbezoeken in Terrabona. Zoals eerder vermeld is het doel hiervan potentiële patiënten leren kennen. We kwamen in contact met twee ouderen personen die enkele jaren geleden een CVA hebben gehad. Zij zullen wellicht vanaf volgende week naar de polikliniek komen. Daarom zullen we de komende weken aan hen therapieën geven waarbij we ons focussen op gangrevalidatie en fijne motoriek. Ook leerden we een kind met osteogenesis imperfecta kennen. Ten gevolge van zijn slechte zithouding heeft hij een scoliose ontwikkeld. Wanneer we volgende week terug op huisbezoek gaan, zullen we ook langsgaan bij hem op school. Daar gaan we advies geven omtrent zijn zithouding om verdere misvorming te voorkomen. Na de vaste werkuren in Terrabona zat de dag er nog niet op. We zijn nog langsgegaan bij de volgpatiënt van Heleen om er een heteroanamnese af te nemen en de context waarin het kind leeft in kaart te brengen. De precieze diagnose van het kind is nog onduidelijk. Het kind is op dit moment gediagnosticeerd met cerebrale parese maar in de medische documenten, die we kunnen inkijken, staat tegenstrijdige informatie vermeld. Dit moeten we dus nog verder uitpluizen. Om de 10 uur durende werkdag in stijl af te sluiten nodigde Eduardo ons uit om nog een fris pintje te gaan drinken. Hier zeiden we natuurlijk geen nee tegen!

De twee andere stagedagen hebben we onze eerste therapieën gegeven aan de volgpatiënt van Heleen in Los Pepitos. Het doel van de eerste therapie was vooral om het spastisch gangpatroon van de patiënt in kaart te brengen. Ook kwamen we hierbij te weten dat het kind op zesjarige leeftijd de vijf basiskleuren nog niet kent. Bij de tweede therapie lag de focus bij het optimaliseren van de rompstabiliteit en het aanleren van de kleuren. Aan de hand van een spelletje, gebaseerd op sjoelbak, probeerde Heleen deze doelen te bereiken.

Deze week stonden we al wat meer op onze eigen benen. We kijken er naar uit om meer en meer onze eigen patiënten te kunnen behandelen, mee te werken aan hun evolutie en hopelijk resultaten te boeken.