De klok slaat twaalf uur (denkbeeldig hé, want ik heb hier niet écht een klok die 12 keer ding dong zegt 😉 ), ik kijk uit het raam, in de verste verte geen prins te bespeuren, mijn oog valt op de kikker op mijn bureau, ook die zit me nog altijd breed glimlachend aan te staren, en aan mijn voeten heb ik ook nog steeds mijn beide pantoffels aan… Assepoester, het zal voor een andere keer zijn. Wel kom ik tot het besef dat ik nog maar 5 pagina’s moet doen en dan heb ik héél mijn cursus van BOA samengevat! (schouderklopje) Hiermee heb ik dus ook mijn weekenddoel bereikt, waar een mens al niet gelukkig van wordt, toch?
En van gelukkig gesproken, ik heb deze week super veel mogen doen op stage! Dan heb ik het niet over ‘een nieuw boek gelezen’ of ‘een bal goed gegooid’, neenee, écht zelf therapie gegeven! Eindelijk! Euforie! (schouderklopje) Anderhalf uur had ik met mijn volgpatiënt, waarvan een half uur handelingsassessment en een volledig uur therapie! Echt fantastisch! Verder heb ik deze week veel gemasseerd (spieren rond de scapula, schouders, armen, handen, vingers) zodat de spieren klaar zouden zijn om te werken en de botten wat meer beweeglijkheid kregen, ik heb hypotone vingers laten bewegen (echt zalig!! ), ik heb verschillende assessments afgenomen én ik heb, geloof het of niet, zelf een spalk gemaakt! Zie de foto hieronder, prachtig nietwaar? (schouderklopje):
…en uiteraard ook wel met mijn neus in de boeken gezeten zoals Belle (van het Beest).
Op donderdag heb ik ook het heugelijke nieuws gekregen dat mijn stagementor opnieuw zwanger is – jeej!! 😀
Klein, iniminie detail: volgende week is haar laatste week (en ik moet er nog 3 doen)… Ik zal dus voor de laatste twee weken naar een andere stageplaats gaan, een publiek ziekenhuis met dezelfde doelgroep als ik nu heb. Het ziekenhuis bevindt zich jammer genoeg aan de andere kant van ’t stad, dus waar ik nu maar 10 minuutjes te voet onderweg ben, zal ik er dan 30 minuten met de bus over doen… achja, dat valt wel te overleven. 😉
Dit wilt natuurlijk ook zeggen dat al het werk, waar ik normaal nog 3 weken tijd voor had, nu op 1 week moet af zijn. Niet volledig natuurlijk want nalezen kan ik in de laatste twee weken nog, maar alle info moet ik verzameld hebben op het einde van deze week. Toen dit doordrong, voelde ik me even Alice in Wonderland die in die grote put valt, aaaaaaah!!! Momenteel loop ik dus rond zoals het witte ‘geen tijd’ konijn (uit dezelfde Alice in Wonderland) en werk ik in de hoogste versnelling (dan toch Assepoester?) in de hoop om op het einde van de week BOA én mijn stagerapport af te hebben. Met een vleugje supercalifragilisticexpialidocious moet dit zeker lukken! (ja, ik weet, Mary Poppins is geen fairytale, maar geef toe, het leukste woord ooit! 🙂 )
Dit weekend heb ik dus ook niet gekookt maar, voor één keer, een prefabmaaltijd gekocht. Er was twijfel tussen spaghetti bolognese en lasagne, maar aangezien de vagebond niet mee in het spaghetti-pakket zat, heb ik maar voor de lasagne gekozen (oké, en ik had gewoon ook echt massa’s zin in lasagne!).
Wat de komende drie weken nog gaan brengen en welke verrassingen ze nog in petto hebben, geen idee… twee dingen weet ik wel zeker:
1)Uiteindelijk komt het àltijd goed
2)Als deze week gedaan is en de rust terugkeert, slaap ik als Doornroosje!
En toen kwam er een varkentje met een roze snuit…