Als een God in Krakau

Hallo allemaal
Vroeg uit de veren was het tijd voor een afsluitende citytrip naar Krakau. Om 7u stonden we paraat om aan de 4.5u durende busrit te starten. Hier merkten we op dat de Poolse buschauffeurs ook niet altijd ochtendmensen zijn. Aangekomen waren we geschrokken door de buitenkant van ons gebouw en aangenaam verrast met de binnenkant.
Wanneer we uiteindelijk ALLEMAAL uitgepakt hadden, besloten we het centrum van Krakau te verkennen.
Het Poolse eten waren we meer dan moe dus opteerden we voor zelfgemaakt eten tijdens ons verblijf. De eerste avond stond er spaghetti bolognaise op het menu. Na moeilijkheden in de winkel (vraag maar eens gehakt aan een Poolse slager die geen Engels kan) hadden we alles om er samen met onze gekregen fles wijn een zalig avondmaal van te maken. 1 probleem: geen wijnopener. Maar zoals het goede ergo’s beaamt, werd dit probleem op een creatieve, natte manier opgelost (een kurk moet blijkbaar niet altijd uit de fles).
Met een goedgevulde maag trokken we er op uit om Krakau by night te verkennen. Dit leidde ons naar een Ierse pub met ‘karaoke’ waar we kennis maakten met de Engelse manier van alcohol nuttigen.
Dag 2 besteedden we met de must see activiteit wanneer je in Krakau bent. Namelijk het Auschwitz museum. Een beetje verrast waren we door het goede, warme weer, verloor de plek een beetje van zijn grimmige sfeer, maar toch liet deze ervaring een diepe indruk achter op ons alle 3.
Na een zelfgemaakte wrap maaltijd was het tijd om het echte nachtleven van Krakau te verkennen met toch ietwat pijnlijke voeten.
Na een kortere nacht dan normaal stond er ’s ochtends toch een lekker ontbijtje met eitjes klaar. Hierna was het tijd voor onze tocht naar het kasteel van Wawel.
Deze tocht werd een pak zwaarder door het plotse, hete lenteweer. Om hiervan extra te genieten, zochten we leuk plekje op het water om te gaan lunchen wat afgesloten werd met een verfrissend ijsje.
De één wat roder, de ander wat vermoeider keerden we terug voor de lange tocht naar ons appartement om de dag af te sluiten met zelfgemaakte pannenkoeken. Dit zorgde voor hilarische taferelen. Wist je dat niet elke bloem die je in de Poolse lokale winkel vindt wit is en geschikt is voor het maken van pannenkoeken?
Onze laatste dag in Krakau werd begonnen met een koffiekoekenfestijn. Hierna was het tijd voor de Joodse ghetto’s en buurt. Lotte’s grenzen werden deze stageperiode danig op de proef gesteld en vandaag was het weer van dat. Niet iedereen is blijkbaar een ervaren bergbeklimmer.
In de namiddag was het tijd om afscheid te nemen van ons mooi appartement en Krakau bij temperaturen boven de 30 graden. Dus hint: wanneer je naar Polen gaat, vergeet toch maar niet je zomerkleren en zonnecrème mee te nemen.
Morgenvroeg is het tijd om afscheid te nemen van onze kindjes en keren we moe maar voldaan terug naar ons Belgenlandje. Hiermee sluiten we onze 3 mooie, onvergetelijke, grensverleggende weken in Polen af.
Over and out.
Lotte, Liselot en Mike

Hoe hoger je klimt, hoe dieper je valt

Hallo allemaal

Na inspanning volgt ontspanning. Dit weekend was het tijd voor een kleine citytrip naar Wroclaw. Met de Anitabus zijn we tot aan het station van Wroclaw geraakt.
Vanaf daar was het nog een stevige wandeling tot aan ons hotel. Door de wind, door de regen, dwars door alles heen kwamen we kleddernat aan in ons hotel. Na het inchecken, zijn we op expeditie vertrokken met twee ervaren kaartlezers en Mike.

We gingen op kabouterjacht door kerken, over torens (voor de een al wat vlotter dan de ander tijdens de afdaling), over rivieren, over pleinen, door parken, door winkelcentra, langs apteka’s en door regen en zon.

Op zaterdagavond was het tijd voor een uitgebreid diner in een Italiaans restaurant. Hier hebben we genoten van een goed bord lasagne, een glas witte wijn (‘professioneel’ geproefd door Mike) en een tiramisu als dessert.


Na de avond afgesloten te hebben in een gezellige bar besloten we om onder de wol te kruipen. De volgende dag stond er een lekker ontbijtbuffet op ons te wachten en hadden we genoeg energie voor nog een dag in Wroclaw.

Toch had het vrije weekend ook voor een iemand een dieptepunt. Lotte had tijdens de afdaling van de Sint-Elisabeth kerk een trapje gemist, waardoor ze sneller beneden was dan boven. Dit verhaal wordt zeker nog vervolgd in een ander blogbericht, dus zeker blijven volgen!

Groetjes

Liselot, Lotte en Mike