Ja inderdaad, daar bevind ik me momenteel op…
Maandag was mijn eerste mindere dag hier in Zweden. Ik mocht een dagje meevolgen bij HUL, dit staat voor Hjälpmedel Uppsala Iän. Het is een soort van hulpmiddelencentrale van de provincie Uppsala. Hier worden alle hulpmiddelen besteld, gesorteerd, gestockeerd en tot bij de juiste patiënten gebracht. Hoofdzakelijk bestaat dit gigantische bedrijf uit hulpmiddelconsulenten en techniekers. De hulpmiddelenconsulenten zijn ofwel kinesisten of ergotherapeuten. Zij krijgen een aanvraag toegestuurd van anderen ergotherapeuten in wzc, ziekenhuizen of mensen thuis. De consulenten zoeken op hun beurt uit wat het beste is voor de patiënt. Ofwel gaan ze langs bij de patiënt met al hun materiaal en proberen ze op die manier het meest geschikte hulpmiddel te vinden voor de patiënt, ofwel komt de patiënt naar de centrale. De hulpmiddelen die zij hebben zijn voor mensen vanaf 21 jaar. De hulpmiddelen zijn gratis en deze kunnen ook teruggebracht worden wanneer deze niet meer nodig zijn. Wanneer een consulent een patiëntenbezoek doet, gaat er steeds een technieker mee, omdat deze weet hoe de rolstoel of andere hulpmiddelen kan aangepast worden (technisch gezien, dus sleutelen aan de rolstoelen) dat is de grens voor een ergo, daar stopt de taak van een ergo 🙂
Het was zeker interessant om te volgen, maar hoofdzakelijk was alles in het Zweeds. De vrouw die ik volgde was op deze dag ook niet echt enthousiast over haar job. Ze vertelde me dan ook dat ze niet zeker was of ze deze job echt leuk vond. Ik kon dit ook voelen gedurende de dag en dat maakte het ook wel moeilijk voor mij om te volgen. Wanneer ze advies gaf aan iemand en deze vond dit geen goed idee, kon je aan haar gezicht zien dat ze moeite had om hiermee om te gaan. (kan ook zijn dat ze gewoon mondayblues had ofzo :P) ze was wel heel vriendelijk, maar ik voelde dat ze dit niet met hart en ziel deed, wat ik wel gewoon ben van op mijn stageplaats.
Daarmee wil ik dan ook even teruggaan naar die Zweedse wolk; alles gaat hier zo goed, dat ik niet altijd besef dat er ook een andere realiteit is en dat kan zijn, een job doen die je niet super graag doet, of binnen twee dagen naar huis gaan en weten dat er nog twee drukke maanden zullen komen… 🙂 Ja, ik wil hier graag blijven, is dat zo duidelijk?
Ik geniet elke dag van wat ik hier in Zweden kan leren maar ook kan doen en ik wil proberen om dit terug mee te nemen naar België en er mee aan de slag te gaan, alhoewel ik weet dat dit heel moeilijk zal zijn…
Met een dagje bij HUL te volgen, besefte ik ook hoe anders het gezondheidszorgsysteem in België is en hoe moeilijk het soms is om in België aan hulpmiddelen te geraken. Wij hebben zo geen centrale van enkele hectare (zie foto hieronder, dat is nog maar 1/3) waar alle mogelijke hulpmiddelen te vinden zijn, GRATIS!
1/3 van HUL, hele rekken met alle mogelijke hulpmiddelen, van rolstoelen tot elektrische rolstoelen, tot douchestoelen, tot mini-onderdelen van rolstoelen tot gewichtsdekens.. ALLES dus!
Ik heb die dag ook wel enkele nieuwe dingen geleerd, waaronder een gewichtsdeken. Dit wordt gebruikt voor mensen met slapeloosheid, mensen met angsten, kinderen met autisme, ADHD en het is wetenschappelijk bewezen dat het een positief effect zou hebben. Ik heb er dan ook al enkele interessante artikels over gevonden. Ik heb het zelf ook mogen testen en het voelt eigenlijk best wel aangenaam. Het zwaarste dat ik geprobeerd heb, was 14 kg. (rustgevend… :D)
Stiekem was ik dan ook een beetje blij dat ik dinsdag terug naar mijn Zweedse wolk mocht 🙂 Daar vertelden ze me dat ze graag zouden hebben dat ik een ‘presentatie’ geef over ergotherapie in België, op z’n Zweeds, rond een tafel met een tas koffie of thee. Maar mij kennende moest dat toch even voorbereid worden (zie ‘Lotteke’ doen :P) Ik kreeg tijd om er iets leuks en mooi van te maken en vandaag (woensdag) was het moment daar. Er werd een zaaltje gereserveerd met een beamer, scherm en laptop (ze keken al heel verbaasd) en ik kon beginnen. Ze verschoten van mijn mooie presentatie (hier zijn ze niet zo gewend om te werken met ppt denk ik :D) en ik kreeg heel leuke reacties en interessante vragen. Aangezien ze zo oprecht geïnteresseerd waren, was het dan ook een plezier om uit te leggen hoe het er in België aan toe gaat en we kwamen dan ook tot de conclusie dat er toch wel wat verschillen zijn. De presentatie gaf ik aan de ergo’s, studenten ergo’s van Zweden en the big boss (zalige vrouw trouwens, dat mag gezegd worden).
Met pijn in het hart, begin ik aan mijn laatste twee dagen hier in Zweden, maar eerst ga ik nog wat genieten van mijn Zweedse wolk.
Vi ses!
Lotte
