Hej allihopa
zoals beloofd ga ik jullie wat meer vertellen over ergotherapie in Zweden.
Zoals eerder al gezegd is het Rehabteam verbonden aan de gemeente Uppsala. Het Rehabteam bestaat uit ergotherapeuten en kinesitherapeuten die telkens ter plaatse gaan bij de mensen om daar hun therapieën te doen. Daarnaast is er nog een ander team dat ook behoort tot het Rehabteam, zij bestaan uit een ergo, verpleegkundigen en een sociaal assistent (maar dit zijn niet degene die naar de mensen thuis gaan om interventies te doen.) Dit team gaat naar de ziekenhuizen en gaat daar samen met de patiënt zijn/haar ontslag bespreken. Dit noemt värdplanering (uitgesproken als voardplaneering). Dit team heb ik gisteren gevolgd. Er werd veel in het Zweeds overlegd, dus ik heb niet alles kunnen verstaan, maar achteraf werd het wel vertaald voor mij.
Deze ‘vergadering’ wordt bijgewoond door de verzorgende verpleegster in het ziekenhuis, de patiënt, een ergotherapeut, een verpleegkundige en een sociaal assistente. Er wordt besproken wanneer de patiënt naar huis zal kunnen, welke hulpmiddelen er nodig zullen zijn, of het interventieteam van Rehabteam zal moeten komen, of hij thuisverpleging zal nodig hebben… Al deze dingen worden besproken tijdens de värdplanering. Ook familie mag deze vergadering bijwonen. Gisteren werden er twee patiënten besproken om op ontslag te gaan. Een patiënt was een oudere man die een grote wonde had aan zijn voet en maar niet genas. Door die ontsteking maakte hij ook koorts, kreeg hij maagklachten etc. Daarom hadden ze tenen 2, 4 en 5 geamputeerd. De wonde bleef aanwezig dus werd zijn voet geamputeerd, maar ook dit was jammer genoeg nog niet voldoende, daarom werd er nog een stuk van zijn been geamputeerd tot in het midden van zijn scheenbeen. Hij zal opnieuw moeten leren stappen met een prothese en zal opnieuw moeten leren transfers doen, eten maken etc. Dit zal dus een patiënt worden voor het Rehabteam en hoogstwaarschijnlijk zal ik hem maandag ook ontmoeten thuis (dan mag hij naar huis).
In Zweden is het heel gemakkelijk om hulpmiddelen aan te kopen en deze aan de patiënten te bezorgen. Op de stageplaats hebben ze een ‘zolder’ waar alle hulpmiddelen staan en wanneer er van iets de laatste wordt genomen, wordt dit doorgegeven en nieuwe besteld. Ook is er een hulpmiddelencentrale (ik vind dat het lijkt op een containerpark, een open ruimte met een oude hangar :D) waar hulpmiddelen geleend kunnen worden en indien ze niet meer nodig zijn, je ze kan terugbrengen.
Het gezondheidszorgsysteem in Zweden zit helemaal anders in elkaar. Doordat ze in Zweden vinden dat de zorg voor ouderen de verantwoordelijkheid is van de gemeente zijn er ten eerste al minder WZC, want iedereen kan terug naar huis en wordt daar begeleid en is het krijgen van hulp en hulpmiddelen gemakkelijker en gratis. De patiënten moeten er niets voor betalen, nu onrechtstreeks betalen ze er wel voor want de belastingen in Zweden liggen heel hoog, dus het wordt ergens wel terugbetaald.
Wat doet een ergo nu juist in het Rehabteam? Hier een voorbeeld:
Mijn volgpatiënte is een vrouw van 83 jaar en is twee maanden geleden gevallen doordat het glad was op straat. Hierbij brak ze haar linker femur (bovenbeen voor de niet-ergotherapeuten). Daarnaast heeft ze ook nog osteoporose, glaucoom (een aandoening aan het oog), een hoge bloeddruk en hartproblemen. Mevrouw deed voordien alles zelfstandig in huis, maar moest na haar operatie aan haar been opnieuw leren wandelen, leren de trap opgaan, leren douchen etc. Ze stapt nu al heel goed met een rollator, kan de trappen opgaan kan zich al terug zelfstandig douchen,… Er zijn wel nog enkele dingen die ze terug wil kunnen waaronder strijken. Dit ben ik nu met haar aan het oefenen. Dit is ook een hele goede oefening om te leren om meer gewicht te zetten op haar linkerbeen, steun te nemen op haar wandelrekje etc. Conclusie: de ergo doet hier heel gericht werken op de vaardigheden en de activiteiten van het dagelijks leven. Doordat ze hier aan huis gaan, hebben ze ook de kans om in de thuisomgeving van de patiënt te oefenen en zijn ze veel gerichter en efficiënter aan het werken. Bijna na elke therapie is er een resultaat en dit geeft voor de patiënten ook een heel goed gevoel.
Ook nemen ze hun tijd als ze bij de patiënten zijn (een bezoek kan al gemakkelijk 1u duren) en ze zien de patiënten ongeveer drie keer per week. Maar op een uur kan er al veel gedaan worden en na week maakt de patiënt vaak al heel wat vooruitgang. De behandeling van het Rehabteam duurt zes weken, daarna wordt er bekeken of er meer nodig is niet. Elke therapeut heeft ongeveer 6 patiënten en wanneer er nieuwe patiënten bijkomen worden deze verdeeld. Degene die plaats heeft, moet de patiënt nemen, dus dit heeft niks te maken met de pathologie, leeftijd, plaats of dergelijke.
Zo, hopelijk weten jullie nu een beetje meer en ga ik met het fietske naar Uppsala, een beetje citytrippen!
Hej do
Kip in zoetzure saus en noodles, was het vrijdagavondmenu 🙂
Mijn verblijfplaats, linkse raam op de vierde verdieping
