Hej hej allemaal
het is weer even geleden dat jullie nog iets gehoord hebben van mij, maar ik kan jullie zeggen: Geen nieuws is goed nieuws! 🙂
Zaterdag ben ik op ‘citytrip’ geweest met mezelf in Uppsala. Het was koud en winderig, dus niet zo aangenaam om een stad te gaan bezoeken en eerlijk gezegd was er ook niet super veel te bezoeken 🙂 Ik ben wel enkele gebouwen binnen gegaan en heb de befaamde kerk bezocht, maar er was niet echt iets dat spectaculair was. Toen ik de mensen op mijn stageplaats vroeg welke dingen ik zeker moest bezoeken in Uppsala, konden ze er zelf niet echt een antwoord op geven, dusja =) Hieronder wel enkele beelden
Poging tot een goede Swelfie
De befaamde kerk
Overblijfselen van de oorlog
Vroeger een legerbasis…
Een gigantisch klokkenspel 🙂
Binnen in de kerk
Uppsala’s domkyrka
Zondag was een rustige dag, uitslapen, eten, lopen en werken voor school. Maandag begon er dan weer een nieuwe stageweek. Maar het was een grijze, druilerige dag en jawel, er viel sneeuw. Gelukkig bleef deze niet liggen want iedereen hunkert naar de lente.
Maar, dinsdagochtend stond ik op en jawel, deze keer lag er een mooi sneeuwtapijt. Ik dan maar met de bus naar de stageplaats. Ze keken even raar op, met de bus als het sneeuwt? Uwe fiets heeft toch winterbanden? 🙂 Achja, bij hen is dit dagelijks kost. Maar rond 15u was de sneeuw alweer helemaal weg en kwam de zon erdoor (ik had dus inderdaad een beetje overdreven, maar liever dat dan vallen en met een gebroken/verstuikte voet naar het ziekenhuis, zoals mijn naamgenoot in Polen :P) (sorry Lotte!)
Sneeuw op de eerste (officiële lentedag!!)
Nog altijd winter??! 😮
Diezelfde dag heb ik ook de kans gekregen om samen te zitten met twee andere ergostudenten (3dejaars) in Zweden over hoe hun opleiding eruit ziet. Zij hebben veel minder stage en hun examensysteem ziet er helemaal anders uit. Ze hebben voor enkele weken 1 vak, daarna krijgen ze een week om te studeren en daar hebben ze dan examen van. Daarna begint er een ander vak. Niet slecht vond ik, misschien een goed idee voor in België? 🙂
Woensdag kreeg ik de kans (ja, ik krijg hier heel veel kansen en ik grijp ze met mijn twee handen :D) om met de ‘baas’ van het Rehabteam te praten over het bredere zorgsysteem waarvan het Rehabteam deel uitmaakt. Wat heb ik daaruit geleerd:
-Het Rehabteam bestaat nog maar enkele jaren en er zijn er maar een paar in de rest van Zweden
-De politici bepalen hoe het zorgsysteem eruit ziet en zij is daar niet tevreden mee, want degene die nu verkozen zijn, staan niet achter het concept dat zij hanteren. Het is een beetje hetzelfde probleem als in België namelijk meer thuisverpleging of zoals bij ons WZC en minder het opnieuw zelf leren of oefenen van activiteiten van het dagelijks leven.
-Wanneer de Zweden 80 jaar worden, worden zij gebeld om te vragen of ze hulp nodig hebben bij iets. Vaak nemen deze mensen dat aan, ook al hebben ze het eigenlijk niet nodig.
Zo zie je maar, elk huisje heeft z’n kruisje denk ik dan. Maar ik heb haar wel op het hart gedrukt dat ik vind dat ze goed bezig zijn en dat wij Belgen (of toch de meesten) opkijken naar hoe zij werken 🙂 Of ze er iets aan had of niet, dat laat ik geheel terzijde 🙂
Vandaag mocht ik dan een dagje meevolgen in Akademiska sjukhuset (het Universitair Ziekenhuis van Uppsala). Daar heb ik een dagje mogen meevolgen met de ergotherapeuten en ook zij doen vanuit het ziekenhuis af en toe huisbezoeken. Dus eigenlijk moet dat toch echt mogelijk zijn in België? 🙂 Ik ben blij dat ik dit ook eens heb mogen zien want zo krijg ik nog een beter beeld van de gezondheidszorg en meer bepaald de ergotherapie in Zweden 🙂
Oke, ik denk dat ik hier zal eindigen want het is weer een lang bericht aan het worden! 🙂 Applaus voor degene die tot hier gelezen hebben! Whoop whoop!
Volgende blog zal snel volgen!
Hej doå!
