Dag iedereen,
Een week is weer voorbij en heb van alles te vertellen.
Na vernomen te hebben dat één van mijn begeleiders Covid heeft waren er verschillende veranderingen in de planning. Ik heb een dag meegelopen met mijn collega’s in andere unités. Ik stond op de ‘unité hospitalière de psychiatrie communautaire’, waar patiënten komen voor een chronische crisisopname. Ik heb opgemerkt dat een aantal patiënten van mijn crisisafdeling worden verplaatst naar deze unité waardoor ik enkele patiënten herkende. De dagindeling was heel vergelijkbaar: in de ochtend gaan verpleegkundigen, psychiaterartsen en ergotherapeuten alle patiënten van de unité overlopen. Later in de dag worden individuele ergotherapiesessies en groepssessies ingepland.
Wat ik heel interessant vond is mijn VAD of Visite à Domicile. Dit is een huisbezoek van een patiënt om te zien hoe die leeft in een thuiscontext. Hiernaast gingen we ook gerief halen die ze nodig had in het ziekenhuis (kleren, brieven). Wat een uitdaging was is dat de patiënt een crise kreeg tijdens dit bezoek. Omwille van herinneringen aan haar gewelddadig verleden kreeg de patiënt een colère en begon ze verbaal agressief te worden. Gelukkig waren er twee andere collega’s aanwezig die de patiënt beter kende en de situatie zo onder controle konden krijgen. Spannende en leerrijke ervaring.
In het weekend ben ik gaan wandelen met vrienden in de Jura. Dit is een gebergte dat op de grens ligt van Frankrijk en Zwitserland. We zijn met de trein naar Vallorbe (een klein dorpje) gegaan en vanuit daar zijn we de Mont d’Or opgeklommen. De trein lijkt enorm hard op de NMBS…
In de bergen hebben we dan ook fondue gegeten en overnacht, wat een einde van de week. Ik ben helemaal klaar om mijn laatste week te starten!
