Buenas!

Zoals eerder gezegd werd ons gevraagd een eigen project uit te werken. Dit is het CECUDI-project geworden, wat staat voor Centro de Cuido y Desarrollo Infantil. Letterlijk vertaald is dit “Centrum voor de opvang en ontwikkeling van het kind”. In Cepia is namelijk een dagopvang aanwezig voor kinderen van 3 tot 6 jaar en het is met elf van deze kinderen dat het CECUDI-project plaatsvindt.

Het project bestaat uit voorbereidend schrijven, voorbereidend rekenen en oefeningen op de fijne en grove motoriek. Aangezien 3- tot 4-jarigen nog niet rijp zijn voor dit soort oefeningen hebben we ervoor gekozen het project uit te voeren samen met de 5- en 6-jarigen. Elke week ligt de focus op één van deze drie onderwerpen en de eerste week was dit voorbereidend schrijven. Bij voorbereidend schrijven is het de bedoeling de motoriek en meer specifiek de handmotoriek van de kinderen te versterken. Op deze manier zijn ze voorbereid om later technisch te leren schrijven. Er wordt ook geoefend op oog-handcoördinatie, visuele waarneming en ruimtelijke oriëntatie. Tijdens onze eerste therapie maakten we gebruik van een schrijfdans. Schrijfdans is het uitvoeren van (symmetrische) grof- en fijnmotorische bewegingen in de lucht en op papier waardoor het evenwichtig functioneren van onder meer  de ogen, oren en beide hersenhelften  wordt bevorderd. Dit verliep vlot en de kinderen deden enthousiast mee! Een andere oefening was het kopiëren van schrijfkrullen op werkblaadjes en hierna werden deze verder geoefend aan de hand van zelfgemaakte dobbelstenen. Enorm veel materiaal is hier niet ter beschikking waardoor we creatief moeten zijn in het maken hiervan.

De tweede week draaide de therapie rond het oefenen van de grove motoriek. Dit deden we aan de hand van kinderyoga en een hindernissenparcours en dit in twee verschillende groepen.  De eerste groep bestond voornamelijk uit jongens, de tweede uit meisjes. De jongens waren enorm afgeleid door het materiaal dat zich in de zaal bevond en stormden onmiddelijk op al dit materiaal af. Het was voor hen moeilijk zich te concentreren op het parcours omdat ze steeds op andere dingen sprongen, klommen, hiermee gooiden,… Uiteindelijk slaagden we erin de jongens het parcours te laten afleggen en vonden ze het bovendien spijtig dat de ‘les’ gedaan was. De meisjes waren zelf enorm creatief in het vinden van oefeningen en hen lieten we dan ook om de beurt zelf even voor ‘juf’ spelen. Op deze manier werd de motoriek van de kinderen al spelenderwijs geoefend.