Hola todos!

Vorig week vond opnieuw de terapia fisica plaats op woensdag en vrijdag. Woensdag echter was een emotionele voormiddag voor de mama’s van de kinderen. Terapia fisica vindt normaal plaats in sala de bienestar, een zaal met veel materiaal waar we mee kunnen werken. Deze zaal moet goed gepoetst worden, vooraleer de kinderen hier therapie kunnen krijgen. Zij hebben namelijk een verminderde weerstand, waardoor een beetje vuil hen ziek kan maken. Het was met dit schoonmaken dat er een probleem was, dit was voor de zoveelste keer niet gebeurd. Het feit dat dit niet gebeurd was, heeft te maken met het schoonmaaksysteem in Cepia: Onder de vrouwen die Cepia helpt zijn er enkele die wekelijks komen poetsen en in ruil hiervoor een voedselpakket krijgen. Deze vrouwen komen vaak niet of later opdagen zonder waarschuwing. Het is niet dat Cepia hier geen gevolgen aan stelt, want wanneer dit meerdere keren gebeurt wordt er iets uit het voedselpakket weggenomen. Het feit dat de zaal dus opnieuw niet gepoetst was, gaf de moeders het gevoel uitgesloten te worden. Alsof hun kinderen niet telden. Als gevolg hiervan hadden zij een lang gesprek met Karen, de fysiotherapeute en enkele medewerkers van Cepia, terwijl wij de kinderen behandelden. De emoties liepen hoog op en ook wij kregen het op een bepaald moment moeilijk. Sinds dit gesprek is de zaal steeds gepoetst geweest en hebben we hier therapieën kunnen geven.

De therapie zelf bestaat uit het mobiliseren van het bovenste en onderste lidmaat van het kind. Hierbij gaan we alle gewrichten af. Andere vlakken waar we op werken zijn evenwicht, mobiliteit coördinatie, sensibiliteit,… Dit doen we aan de hand van oefeningen waaronder o.a. traplopen, op een omgekeerde halve bal balanceren en op  een rechte lijn lopen. Ook werken we vaak met een Bobath-bal. Hierover hadden we al veel gehoord in de lessen en daarom interessant om eens te zien en zelf te gebruiken in de praktijk!

Na vandaag hebben we nog maar drie dagen waarin we terapia fysica geven aan de kinderen in Cepia. We voelen nu al dat we hen toch gaan missen, want ondanks dat ons Spaans niet super is hebben we op deze tijd toch een sterke band met hen kunnen opbouwen! Ook de moeders vroegen om foto’s opdat ze nog een herinnering aan ons zouden hebben.