Het is nu al zover. Mijn stage is zo goed als afgelopen. Ik heb dinsdag 2/04 nog een laatste stagedag, waarna ik officieel volledig klaar ben met de stage en nog kan genieten van de dagen die ik nog heb vooraleer ik terug naar huis ga.
Mijn eindevaluatie is al reeds afgelegd, de stagementoren zijn tevreden met mijn prestaties en ik vind dat ik goed heb kunnen werken aan de doelen die ik voor mezelf had opgelegd om deze stage te behalen. Bij aanvang van deze stage had ik verwacht dat het zeer moeilijk ging zijn om mezelf als ergotherapeut en kennishebbende over de richting te vertonen, maar uiteindelijk ging dit vlotter en beter dan verwacht. Het team en de patiënten konden zeer snel zien dat ik de kennis had om de juiste interventies te bepalen en het ergotherapeutische er uit te kunnen halen, waardoor ik ook als evenwaardig beschouwd kon worden tijdens discussies over interventies en methodieken. Ik bleef ook altijd open voor advies en nieuwigheden, vooral voor interventies of technieken die ik zelf nog nooit had gezien of van gehoord. Een groot onderdeel van de interventies in het ETAC draaiden om het rehabiliteren met de natuur. Mensen uit hun gewoonlijke “environment” halen en door gebruik te maken van de natuur sensibel, cognitief, emotioneel maar ook fysiek. Dit was een zeer interessant onderwerp gedurende mijn stage en ook al heb ik de kans niet echt gehad om dit toe te passen of zien toegepast worden op patiënten, ik heb er wel gedurende de stage meerdere sessies van gevolgd met erna een theoretische blik van de mentoren.
Na deze eigenlijk redelijk korte periode om een nieuw land te bezoeken, er stage te volgen en de gewoontes/ cultuur van niet alleen de stad/ het land maar ook de stageplaats te leren kennen, moet ik zeggen dat ik het zeer spijtig ga vinden om deze stage te verlaten. Ik heb een nauwe band kunnen vormen met al het personeel, samen verschillende interventies uitgevoerd en elkaar over het algemeen goed leren kennen gedurende deze korte periode. Ik was de laatste paar weken het echt gewoon aan het worden om hier te zijn, met het personeel en de patiënten te werken en ga het toch redelijk moeilijk vinden om dit achter te laten.
Als verlatingsgeschenk hebben de werknemers van mijn stageplaats me wel een doos van de beste Deense chocolade gegeven en één van de muziekboeken cadeau gedaan die we gebruikten bij de muziektherapie. (Het leukste aan de muziek is dat na 8 weken muziektherapie het makkelijk is om anderstalige liedjes van buiten te kennen, zelf al begrijp ik niet wat er gezegd wordt)
