Binnen het Klein Kasteeltje werken we met verschillende groepen ter bestrijding van occupationele deprivatie. Occupationele deprivatie is de toestand waarbij de persoon geen activiteiten meer kan uitvoeren die voor hem belangrijk en zinvol zijn, dit door situationele omstandigheden. Door een gebrek aan zinvolle activiteiten kan een persoon in een negatieve spiraal terechtkomen zowel op niveau van gedachtegang, emoties, als gedragingen. Vele mensen hebben dagenlang niets te doen, ze mogen/kunnen niet werken en hebben niet genoeg financiële middelen om zich aan te sluiten bij diverse verenigingen. Er worden binnen het Klein Kasteeltje verschillende activiteiten georganiseerd, maar dit beantwoordt niet voldoende aan de noden van alle bewoners. Daarom zullen wij luisteren naar welke activiteiten zij eventueel willen doen en via deze media aan verschillende doelen werken. We werken met alle doelgroepen rond vaardigheden die hen in de toekomst kunnen helpen om makkelijker te integreren in deze maatschappij. De verschillende vaardigheden zijn zeer uiteenlopend. Bij de peuters bijvoorbeeld is het voornaamste doel waaraan we werken dat zij zich tijdens de therapie zodanig veilig voelen zodat ze kind kunnen zijn en deze rol ten volle kunnen uitvoeren. Dit doen we door hen in een kindvriendelijk lokaal activiteiten aan te bieden waarbij ze zich kunnen ontspannen en hun motoriek kan verbeteren. Een andere doelgroep die we hebben zijn de jonge mannen. Deze hebben vooral nood aan een uitlaatklep waarbij ze zich kunnen ontspannen. We proberen ook via de verschillende media ervoor te zorgen dat zij verantwoordelijkheden leren opnemen, regels leren volgen en dergelijke. Eén keer per week hebben we ook een sessie met de tienermeisjes. Zij moeten vaak de rollen van hun ouders overnemen en voor de kleinere broertjes en zusjes zorgen. We vinden het belangrijk dat ook zij tijdens onze sessies hun rol als kind kunnen opnemen en hun identiteit versterken. Deze doelstellingen bekomen we aan de hand van te werken met materialen waarbij ze zich kunnen opmaken en onderscheiden van anderen. De creatieve therapie wordt tweemaal per week gedaan met de kinderen van de lagere school. Deze is vooral gericht op het aanbieden van kansen om belevingen te kunnen uitdrukken en dit op een creatieve manier. Hiermee werken we preventief, zodat ze een uitlaatklep hebben, een kans hebben om kind te zijn en om eventuele trauma’s te kunnen verwerken. We voeren met hen zoveel mogelijk activiteiten uit waarbij ze een bepaalde gedachte of een bepaald beeld in woorden moeten brengen. We zijn gestart met het verwoorden van hun dromen en deze aan een dromenvanger te hangen en we zijn geëindigd met het maken van een filmpje (in groep) rond pesten.

Voorbije week kregen we van onze stagementor de opdracht om cadeautjes te maken met de kinderen voor het vrijwilligersfeest. Om hen al een beetje in de kerstsfeer te brengen en ook de dialoog te kunnen openen over kerstmis, hebben we gekozen voor het maken van kerstballen. Sommigen wisten wel wat over kerstmis, anderen hadden er nog nooit van gehoord. Hoe dan ook zijn ze met zeer veel en enorm enthousiast in de pailletten gevlogen om de 30 kerstballen af te krijgen.

Voor de vrouwen activiteit hebben we voor de laatste keer, al de wol bovengehaald en hebben ze hun laten gaan in het uitkiezen van kleuren. Ze kwamen door de weken al heel mooie stukken tonen aan ons, zoals sjaals, sokken en mutsen.

Bij de peuters gaat het weer wat bergaf in aantallen van kinderen. Misschien door de onregelmatigheid van de uren door wisselende vrije dagen.

Maandag was spijtig genoeg onze laatste kickbokssessie, het was een leuke afsluiter. Er werd nog een laatste keer stevig getraind en deze keer onder begeleiding van een ex olympiër uit Afghanistan. Op het einde heeft hij ook met Ruby gespard en deed hij alsof Ruby hem aan het inmaken was. Vandaag was ook onze laatste volleybal sessie, die weer een succes was. We hebben nieuwe namen gekregen, ze vonden Marie beter in plaats van de naam Mira en Rubina beter dan Ruby, oké thanks guys.. De jonge mannen gaven aan het heel spijtig te vinden dat we bijna weg gaan. Ook wij gaan de sessies met hen missen!

Groetjes

Marie en Rubina

Hallo, Bonjour, Hello, مرحبا

De creatieve therapie verliep deze week beter dan vorige week. We wouden hen vooral laten samenwerken zodat ze tot 1 product kwamen. Om een actueel thema te nemen dat alle kinderen kennen, namen we het thema pesten. Eerst mochten ze binnen hun gekozen taal met elkaar brainstormen over wat pesten eigenlijk is. Dit konden ze aan de hand van tekeningen of woorden. Hierbij zagen we dat het voor sommigen nog wat moeilijk is om samen te werken met kindjes die ze niet gewoon zijn in hun omgeving. Nadien ze hiermee vertrokken waren, mochten ze een slogan verzinnen tegen het pesten. Dit concept begrepen ze niet goed en uiteindelijk gaven de therapeuten wat voorbeelden waarmee ze verder konden. Tijdens deze therapie was er wel wat chaos maar werd er uiteindelijk wel gewerkt naar een product. De tweede sessie mochten ze dan een klein toneelstukje maken over het thema pesten waarbij ze op het einde telkens een oplossing vonden om opnieuw vrienden te zijn. Hier zijn heel wat leuke filmpjes uit verder gekomen.

Met de meisjes deden we een leuke muziekactiviteit. We hebben de meisjes namelijk leren djembé spelen. De meisjes leerden, elk op hun eigen tempo, een bepaald ritme en legden dit dan later uit aan de andere meisjes. Zo konden we wat variaties in de therapie steken door hen op het zelfde moment te laten spelen, te versnellen in het ritme, hen bij elkaar te laten invallen en dergelijke.

We hebben de week weer afgesloten met de jonge mannen. Deze week konden we de sporthal reserveren, waardoor we met hen eens indoor konden volleyballen. Dit was een zeer groot succes bij de Afghaanse jongeren. Ze spraken elkaar aan en zorgden ervoor dat ze met een leuk groepje konden deelnemen. Tijdens de match zagen we bij sommige jongeren toch wat adrenaline naar boven komen. Zij gingen volledig op in de match, wat dus wel een aangename sfeer meebracht. Als afsluiter namen we een groepsfoto.

Tot volgende week,

Ruby & Mira

Hallo allemaal!

We zijn de week gestart met nieuwe peuters. Ze zijn iets actiever dan de vorige en gaan elke dag een beetje meer op ontdekkingstocht doorheen de speelruimte. Dit is een aangename verandering voor ons!
Bij de kickbokssessie proberen we de jongeren zelf wat meer verantwoordelijkheid te laten opnemen. We moedigen diegene met ervaring aan om de sessie zelf te leiden, dit gaat wat met vallen en opstaan.

Voor de creatieve therapie wouden we werken met drama. We hadden verschillende situaties uitgedacht die ze konden naspelen en het einde zelf mochten invullen. Zo bouwden we op naar alsmaar meer open situaties. Tot op het punt dat we enkel nog een thema geven en ze zelf er een situatie rond mogen verzinnen.
Dit is helaas niet zo verlopen als we gepland hadden. De kinderen hadden moeite met het zelf verzinnen van een einde en geraakten snel afgeleid. Ze waren niet enthousiast, eerder teleurgesteld dat ze niet mochten knutselen.

Met de tienermeisjes was het dan wel weer een succes. We hebben allerlei soorten armbandjes en popjes gemaakt. Ze werkten enthousiast mee en maakten er ook voor hun mama’s.

We sluiten deze week af met een ping-pong activiteit waarnaast er ook dans wordt aangeboden. Dit om de jongeren te stimuleren van ook eens iets anders te proberen. De drempel ligt lager om hierbij aan te sluiten omdat ze er dan toch al zijn voor de ping-pong. Op deze manier kunnen ze al eens zien hoe het er aan toe gaat en worden ze misschien toch geprikkeld om mee aan te sluiten.

Tot volgende week!

Mira en Ruby

De voorbije week was een korte week.

Woensdag stond Ruby er helemaal alleen voor om haar ziektedag in te halen. Ze had de opdracht om alles te laten draaien op onze dienst ‘Burobizzi’, aangezien niemand van de collega’s er waren. Dit was voor haar een zeer interessante ervaring. Ze gaf een sessie bewegingsexpressie aan een zeer gevarieerde groep. Het is vakantie dus alle kinderen zijn aanwezig in het Klein Kasteeltje, waardoor heel veel verschillende leeftijden kwamen deelnemen aan de therapie. Deze activiteiten zijn goed voor de occupationele deprivatie van de kinderen. Zij leven hier helemaal anders dan de normale kinderen in België. Heel veel van hen zorgen mee voor kleinere broertjes/zusjes en ze zijn het niet gewoon om te ontspannen.

Bij de peuters, die we nog steeds elke dag zien, werken we vooral verder rond de grove motoriek en het leren kennen van het lichaam. Dit doen we aan de hand van verschillende parcours, Sherborne-sessies en snoezelactiviteiten.

De jonge mannen (16+) zien we vooral elke week tijdens onze wekelijkse sporturen. Deze worden gebruikt om even hun energie kwijt te kunnen en ook om occupationele deprivatie tegen te gaan. We hebben zopas een fysiek parcours uitgevoerd, waarbij ze per twee verschillende opdrachten een bepaalde tijd moesten volhouden. Op deze manier leren ze doorzetten, moeten ze samenwerken en kunnen ze vooral ontspannen op een actieve manier.

Gedurende de creatieve therapieën proberen we de lagere schoolkinderen wat bij te brengen over communicatieve en sociale vaardigheden. Dit begon in de eerste week met simpelweg over hun dromen iets te vertellen en deze aan een dromenvanger te hangen. Deze vaardigheden proberen we zo elke week wat verder uit te breiden zodat de kinderen in staat zijn om op een gepaste manier zich te uiten. Vandaag zullen we ervoor zorgen dat ze aan de hand van herfstmateriaal moeten samenwerken om een eindproduct te bekomen.

Tot volgende week,

Ruby & Mira