Ons vijfde weekend in Kaapstad zou er net iets anders uitzien dan de anderen. Het was namelijk out – weekend in het hostel. Dit betekent dat iedereen die in het hostel verblijft een heel weekend het hostel moest verlaten.
Gelukkig konden wij rekenen op de gastvrijheid van Elizabeth, iemand van de boarding staff. Haar grootvader heeft een huis in Simon’s Town waar wij samen met een Nederlandse student en de vier boarding masters konden verblijven.

Vrijdag avond trokken we met onze bagage richting het station van Claremont om te trein naar Simon’s Town te nemen. We hadden een treinrit van ongeveer 40 minuten voor de boeg. Deze verliep anders wel vlot genoeg. We zorgden namelijk voor ons eigen entertainment. Cheslyn zorgde voor de muzikale toets met zijn gitaar, en wij konden het niet laten onze zangtalenten door de trein te laten weerklinken.
Eens aangekomen in Simon’s Town  stond ons zogezegd nog een 15 min. wandeling te wachten. Niets was minder waar. Niet 15 maar 40 minuten wandelen en 50 trappen kwamen we aan in het charmante vakantiehuisje.

Toen we eindelijk de lichtschakelaar gevonden hadden, maakten we kennis met de eerste huisdieren. Niet veel later maakten deze huisdieren kennis met de onderkant van onze slippers. Kakkerlak (5cm!) nummer 1 – 6 .. R.I.P.

Zaterdag maakte we er gebruik van eens goed uit te slapen en maakten we onszelf een uitgebreid ontbijt. Jawel, deze keer mochten we in pyjama aan de ontbijttafel schuiven :)We kozen voor een lazy Saturday. In de voormiddag en vroege namiddag bleven we aan het huisje om wat te chillen in the garden en te genieten van het toch wel prachtige uitzicht.

In de late namiddag besloten we toch een kijkje te gaan nemen naar het strand. Dit was niet zogezegd maar wel echt 10 minuten wandelen 🙂
Op Seaforth Beach maakten we van de gelegenheid gebruik om nog eens voor de camera te poseren met pinguins. Toch bleven we steeds op onze hoede want ze durven wel al eens bijten naar het schijnt.

Terug aan het vakantiehuisje, was het tijd voor onze eerste braai hier in Zuid – Afrika. De jongens zorgden voor het vlees en het (aangebrande) brood op tafel. De meisjes keken en zagen dat het goed was 🙂

Na een voldane maaltijd vonden de locals dat het tijd was om ons kennis te laten maken met een van de populaire drankjes hier in Zuid – Afrika, namelijk Amarula. Aan deze drank was uiteraard een verhaal verbonden dat ons in geuren en kleuren verteld werd, zoals je op deze foto wel kan zien. Vraag ons echter niet naar de inhoud van het verhaal, hiervoor verbinden we u graag door naar Mr. Solomons en Mr. Hellenberg.

Later op de avond trokken we Simon’s Town in en kwamen we terecht in een cafeetje, het enige dat open was, maar waar wel een stevig feestje aan de gang was. Dit zette zich uiteraard verder tot in de vroege uurtjes..

Zondag profiteerden we er opnieuw van om goed uit te slapen. Neem het ons niet kwalijk, maar we kunnen dit in het hostel eigenlijk nooit doen.
Daarna volgde een ontbijtje met uitzicht op de haven van Simon’s Town en een namiddagje strand.

Na dit out / rust / relax – weekend waren we weer helemaal klaar voor een nieuwe stageweek.

Wist je dat: we nu helemaal pro’s zijn in het killen van kakkerlakken. Geen kakkerlak is nog veilig voor Sanne’s slipper!

 Veel liefs,
Sanne en Daphne

Onze vierde stageweek werd op maandag al meteen feestelijk ingezet. Het was de verjaardag van een van de kiné’s en naar goede gewoonte wordt er heel wat lekkers voorzien voor alle therapeuten. Toen we dus tijdens break – time een kijkje gingen nemen op de kiné – afdeling werd onze aandacht meteen getrokken door een gigantische zelfgemaakte chocoladetaart. Wij als chocoladekenners konden zeker en vast beamen dat dit een ongelooflijk super gigantisch lekkere taart was. We waren onder de indruk! 🙂
Op dinsdag werd deze traditie gewoon verder gezet, want jawel .. er was opnieuw een kiné jarig. Ons hoor je hier natuurlijk niet om klagen, want er stond tijdens break – time weer wat lekkers op ons te wachten. We maakten van deze gelegenheid zeker gebruik om onze interdisciplinaire relaties te onderhouden en een gezellige babbel met de andere therapeuten te houden.

Na een week therapieën te observeren was het nu tijd om zelf aan de slag te gaan. De therapieën die de O.T.’s opgesteld hadden namen wij nu over. Over het algemeen is dit vlot verlopen en leerden we weer zeer veel bij. Ook de groepstherapieën namen we voor onze rekening. Deze verliepen gelukkig redelijk vlot, maar we kunnen nog wel wat oefening gebruiken 🙂

Het hoogtepunt van deze week was toch wel donderdag, namelijk Valentine’s Day. Alle kinderen, en ook wij, werden verzocht om in rood en wit gekleed naar school te komen. De schooluniformen mochten voor een dag in de kast blijven hangen, wat voor een toffe en liefdevolle sfeer zorgde. Het was leuk te zien hoe de kinderen straalden in hun eigen kledij. Tijdens deze Valentijnsdag werden verrast door ons Head of departement, Erika, met een chocolade lolly in de vorm van een hartje. Jummie!!

Niet alleen op onze stageplaats werd Valentijn uitbundig gevierd. Ook hier in het hostel kon deze dag niet onopgemerkt voorbij gaan. De boarding master, Brenda, wilde een Valentine’s dinner organiseren voor de high schoolers die in het hostel verblijven. Maar hiervoor had ze wel hulp nodig. Omdat de boarding staff late uren klopten op de universiteit namen wij deze taak op ons. Samen met enkele meisjes van de high school toverden we de dining hall om tot een romantisch tafereel. En al zeggen we het zelf .. het resultaat mocht er wezen!

Voor dit speciale diner werd iedereen in het hostel verzocht om zich eens op te maken en voor mooie verschijningen aan tafel te zorgen. De meisjes high schoolers vonden het duidelijk niet erg om hun mooiste outfit boven te halen. Ze zagen er dan ook geweldig uit. Dit had natuurlijk het nodige effect op de jongens 🙂
En ook wij trokken eens wat anders aan dan een short.

Het Valentijnsdiner was werkelijk om duimen en vingers van af te likken. Wat ook hier niet kon ontbreken was een dikke chocoladetaart met slagroom. Jummie again!!
Daarna werden we nog geëntertaind door de high schoolers. De boarding staff had een spel opgesteld waarbij het boys en girls hostel het tegen elkaar moesten opnemen. De ronde die ons voor altijd zal bijblijven is de Dance Battle. Konten werden geshaked, salto’s werden gemaakt, de ooooh’s en de aaaaaaah’s waren aanwezig .. de battle was dik geslaagd!! En wij, wij waren helemaal onder de indruk van hun dancing skills.
Aan het einde van deze avond werden onze inzet duidelijk geapprecieerd. Zelfs door de principal van Grote Schuur High School 😉 Score!
Het was echt een HAPPY Valentine’s Day!

Om ons blogbericht over deze vierde stageweek af te ronden willen we graag nog iemand in de bloemetjes zetten. Malika, de receptioniste van Vista Nova School, zorgt er iedere ochtend voor dat wij veilig (en vooral snel) op onze stageplaats aankomen. Elke rit in haar party – mobile doet ons meer zin krijgen in het weekend. Goede muziek en een gezellige babbel!

Wist je dat: We zeker niet gaan vertrekken zonder dat recept van die overheerlijke chocoladetaart! 🙂

Liefs,
Sanne en Daphne

Weekend nummer 4..
Zaterdag vielen onze plannen letterlijk in het water. Jawel, het kan ook regenen in Kaapstad!
We hadden gepland om een marktje te doen in Rondebosch (naast Newlands) en eventueel een uitstapje in de namiddag. Dit werd uiteindelijk ingeruild voor een dagje schoolwerk. Dat moet natuurlijk ook gebeuren 🙂

Zaterdag avond trokken onze party – Shoes (teenslippers 🙂 ) aan  en zijn we nog eens gaan proeven van het Zuid – Afrikaanse nachtleven. Ook in Zuid – Afrika zijn onze betere Belgische artiesten bekend. We lieten ons volledig gaan op het nummer We can only live today van Netsky, en voelden ons toch wel trotse Belgen.

Na zondag even uit te slapen (het is tenslotte weekend voor iets) was het weer tijd voor een meer toeristische activiteit. Ditmaal hebben we een bezoek gebracht aan de Kirstenbosch Botanical Garden. Een woord .. WAUW!!!

Kirstenbosch is een unieke botanische tuin van meer dan 520 hectaren groot. Een paradijs voor plantenliefhebbers en wandelaars. Maar ook Daphne en Sanne hebben er van genoten.
Kirstenbosch sprak nogal tot onze verbeelding. Het leek net of we door de jungle van Mowgli en Baloo liepen en we voelden ons een beetje als Jane, maar dan zonder Tarzan 🙁

We namen onze eigen picknick mee (toast met confituur), maar deze was net iets minder uitgebreid dan de meeste picknicks die we tegenkwamen. Kirstenbosch blijkt namelijk the place to be voor een gigantische picknick met de hele familie of gewoon romantisch met z’n tweetjes. Waar is Tarzan als je hem nodig hebt?!

Tussen het picknicken door moest je wel alert zijn voor de meest lelijke vogels ooit! Hierond een foto van de baby’s. Deze vallen nog mee, maar geloof ons, de volwassen versie hiervan is echt geen lachertje. Je wil er niet door gewekt worden tijdens een siesta op het gras.

Wanneer in de namiddag de zon er goed door kwam, konden we het ons natuurlijk niet laten een terrasje te doen. En wat is een terrasje zonder een ijsje? 🙂
En amaj .. dat was nog eens een terras met een uitzicht! We bevonden ons namelijk aan de voet van de Tafelberg. Kortom, een echte aanrader!!!

Veel liefs,
Sanne en Daphne

Wist je dat: Je echt elke keer moet checken of je kodak voldoende opgeladen is. Want deze twee hadden dat natuurlijk niet gedaan. (Gelukkig hebben we toch nog een paar prachtige plaatjes voor jullie kunnen maken).

Onze derde stageweek startte zoals de tweede, namelijk met het afnemen van assessments. Ditmaal namen we de assessments zelfstandig af en mochten we ook de scoring en evaluatie voor onze rekening nemen. Daarnaast hebben we eindelijk een volledig zicht op welke kinderen we individueel en in groep zullen behandelen.

Het begeleiden van kinderen met CP tijdens het zwemmen is ook een onderdeel van ons takenpakket op de stage. Daphne had woensdag pech. De waterpomp van het zwembad was kapot en raar maar waar, het water was te koud voor de kinderen om te zwemmen. Sanne had de dag nadien meer geluk. De pomp was gefixt en de het zwemmen ging door zoals gepland. Tijdens deze zwemactiviteit moest Sanne de kinderen in een rolstoel transfereren in het water. Ze kon haar transfertechnieken dus goed oefenen. Vervolgens moest ze de kinderen in het water begeleiden en natuurlijk ook terug ook in hun rolstoel transfereren en helpen bij het aankleden. De zwemactiviteiten hebben op deze kinderen echt een relaxerende werking.

Vrijdag kwamen we voor onze eerste grote uitdaging te staan. Drie van de vier ergotherapeuten waren op bijscholing, waardoor wij twee groepstherapieën volledig zelfstandig uitgevoerd hebben. Dit was een heel leerrijke maar zeker ook een plezante ervaring. We smelten nog steeds wanneer we de kleine kapoenen in koor horen zeggen: “Goodmorning Sanne en Daphne!” 🙂
Vrijdag wil natuurlijk ook zeggen dat we vroeger naar huis mogen. We maakten hier gretig gebruik van door het strand nog eens een bezoekje te brengen en ons weekend meteen goed in te zetten.

Wist je dat: We ontdekt hebben dat De Past (uit Leest) en ex – Pastoor Stefaan (uit Sint – Pieters – Leeuw) een en dezelfde persoon is. De wereld is soms toch klein 🙂

Liefs,
Sanne en Daphne

Alweer een week voorbij, tijd voor het weekend!

Hoewel er veel op onze To Do list staat, moesten we toch even nadenken over onze weekendplannen. Zaterdag hebben we last minute besloten om Cape Town City te gaan verkennen. Want geef toe, wat is er leuker dan marktjes en terrasjes doen onder een stralende zon? 🙂
We maakten kennis met de marktkramers van Grand Parade en Green Market. Mooie markten en een leuke ervaring, maar zoals op alle markten was ook de drukte aanwezig. We hoorden dan ook (zonder overdrijven) 100 keer op één dag hetzelfde, namelijk: Hello ladies, How are you doing, Take your time, Touching is free, I’ll make a good price for you, …
Na deze marktdrukte sloten we onze dag in de stad af met een bezoek aan Company’s Garden. Dit is een heel mooi park met verschillende soorten fauna en flora. We troffen er toffe (eekhoorn) en minder toffe (duiven) dieren aan die voor het nodige entertainment zorgden. Jammer dat we hier geen filmpjes kunne posten 🙂 We hebben namelijk kunnen genieten van een battle tussen een hongerige eekhoorn en duif. Wij waren team – eekhoorn! And we won!
Nadien hebben we de eekhoorn natuurlijk beloond voor zijn prestatie. We trakteerden hem op nootjes uit ons vuistje.

We gunden onze voeten niet veel rust. ‘s Avonds besloten we nog een stapje in het Zuid – Afrikaanse nachtleven te zetten samen met enkele locals. Een ding kunnen we met zekerheid bevestigen .. ze weten hier hoe ze moeten feesten! En wat zou een avondje uit zijn zonder de plotse impulsieve beslissingen? Na het dansen tot in de vroege uurtjes, besloten we met z’n allen de eerste trein richting Simon’s Town te nemen om de zonsopgang te aanschouwen op het strand van St James. Een frisse ochtendduik in de zee kon er natuurlijk niet aan ontbreken! Een onvergetelijke ervaring 🙂

Zondag rustdag was vervolgens van toepassing. Het was een winderige en koude dag, ideaal voor wat huiselijke taakjes zoals onze kamer opruimen, stofzuigen en de was doen. We willen uiteraard niet doodop aan een nieuwe stageweek beginnen 😉

 Liefs,
Sanne en Daphne

Wist je dat: Plannen weldegelijk een must is?

Wist je dat: Company’s Garden the place to be is als je trouwfoto’s wil nemen? We hebben nog nooit zoveel bruidsjurken op één dag gezien!

Wist je dat: Mufasa in de hemel écht bestaat!

Blogbericht week 28/01 – 01/02

Na een weekend vol interessante dingen was het weer tijd voor een weekje stagelopen. Tijdens onze tweede week op de Vista Nova School werden nog steeds assessments afgenomen. Deze hebben we zoals in onze eerste stageweek geobserveerd, maar we mochten zelf ook delen van assessments afnemen, scoren en evalueren. We hebben veel verschillende kinderen getest, wat weer voor een hoop informatie zorgde om te verwerken.

Naast het afnemen van assessments hebben we deze week ook onze volgpatiënt voor het stagerapport toegewezen gekregen. Daarnaast kregen we een overzicht van de andere kinderen die we individueel zullen behandelen en de groepen waar we groepstherapie aan zullen geven.
Voor onze individuele therapieën hebben we elk één kind met cerebrale parese toegewezen gekregen en 4 met leerstoornissen zoals ADHD, autisme, etc.
De groepstherapieën bestaan uit een social skills group, sensory – motor group, writing group,etc.
Verder hebben we ook onze wekelijkse sportsessies in de Vista Nova High school en hebben we elk een groep waarmee we één uur per week zullen zwemmen op school.

We zijn zeer tevreden met de kinderen die we toegewezen kregen. Het schattigheidsgehalte is zeer hoog! Helaas pindakaas, hebben we geen foto’s van deze kleine mensjes. Hiervoor hebben we de toestemming nodig van de ouders, de school, etc. Een heel proces dus.

Vrijdag 1 februari stond er iets speciaals op het programma. Het was IP Athletics day op de Vista Nova High school. Dit is een dag waarop de kinderen van de Vista Nova Primary school naar de High school gaan om samen allerlei sporten uit te voeren. Op het programma stonden disciplines als sprint, lange afstand lopen, hoogspringen, verspringen, discuswerpen en kogelstoten. Wij werden tewerk gezet aan het kogelstoten of shotput zoals hier heet. Hoge temperaturen, enorm veel deelnemers en geen schaduw .. dat waren de elementen van deze leuke maar  toch wel vermoeiende dag.

Volgende week zal de OT afdeling op Vista Nova starten met het behandelen van kinderen. Dit zowel individueel als in groep. Tijdens deze week zullen we voornamelijk nog observeren hoe de therapeuten te werk gaan, maar daarna is het weer aan ons. Spannend!

 Liefs,
Sanne en Daphne

Wist je dat: Ze het in Zuid – Afrika echt niet zo nauw nemen met op tijd komen? (Nee hoor, dit gaat niet over ons. Wij brave Belgen zijn altijd op tijd!) 😉

Blogbericht weekend 25 – 26/01

Voor ons tweede weekend hier in Kaapstad hadden we weer heel wat plannen gemaakt, want het zou toch zonde zijn om met dat ‘lekkere’ weer zoals ze dat hier noemen achter de boeken te zitten.

Op onze agenda voor zaterdag stond het Waterfront en Robbeneiland bezoeken en zondag voor de verandering nog eens naar het strand.

Gelukkig hadden we een local in ons gezelschap die ons wegwijs maakte in het transport gebeuren van Kaapstad. Zo namen we voor de eerste keer een trein naar het centrum van Kaapstad. Het bleek toch niet zo’n slechte ervaring te zijn als sommigen beweerden. Eens aangekomen in ‘the city’ moesten we nog een eindje wandelen naar het Waterfront. Waarna we onszelf beloonden met een welverdiende maaltijd. We konden het ons het niet laten om toch maar een Belgische traditie in ere te houden nl. een Mcdo’ke doen. Om wat af te koelen aten we nadien onze eerste frozen yoghurt van Marcel’s ( en dit zal waarschijnlijk niet onze laatste zijn.. ).
Vervolgens hebben we wat aan sightseeing gedaan, foto’s getrokken, toffe winkeltjes bezocht,.. m.a.w. de toerist uitgehangen.

Om 15 uur vertrok onze boot richting Robbeneiland. Na een hevige boottocht van een halfuur (zonder zeeziek te zijn) kwamen we aan in Robbeneiland. Daar werden we naar een bus geleid die ons zou rondrijden op het eiland en wat wijzer zou maken over de geschiedenis van de welbefaamde Nelson Mandela.
Gelukkig was het geen saaie geschiedenis les en kwam er toch wel wat humor aan te pas. Onze gids ‘Abe’ was een echte mopjesman en noemde onze de Flemish Sisters. Wij Belgen zijn hier vrij geliefd omdat ons Vlaams op hun Afrikaans lijkt, dat schept meteen een band 🙂
Buiten het feit dat er veel gelachen werd, waren er ook veel stille en aangrijpende momenten. Een echte aanrader dus!

Om 18 uur zouden we met de boot terug naar Kaapstad varen, maar zoals we al een paar keer hebben mogen ervaren is ‘tijd’ hier een rekbaar begrip. Het gevolg hiervan was het missen van onze laatste trein terug naar het hostel. Gelukkig zijn er nog heel wat andere transportmogelijkheden en besloten we om opzoek te gaan naar een ‘Black Taxi’. Hier heb je toch wel een grote dosis aan lef en geduld voor nodig.  Door alle chaos en drukte vonden we onze Jumpboy (dit is de kerel die telkens uit het busje springt om mensen naar zijn taxi te lokken). Na een kwartiertje wachten tot onze taxi vol was konden we vertrekken. Toch even melden dat vol hier letterlijk kan opgenomen worden, want we zaten met maar liefs 18 personen in de bolide! Creatief zijn ze wel, zitplaatsen worden gemaakt van houten planken en bakken. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd is hier zeker van toepassing! Natuurlijk kon ook de Afrikaanse muziek aan-veel-te-veel-decibels er niet aan ontbreken. Van een typisch Zuid-Afrikaanse ervaring gesproken.

              
Cel van Nelson Mandela

Zondag zullen we even kort en bondig samenvatten: Zon, zee en strand!
Dat zegt wel genoeg. Hieronder nog enkele foto’s van op het strand St. James.

Liefs,
Sanne en Daphne

Wist je datje: Don’t underest the power of the sea ! Golven kunnen hard aankomen!