Silke en Yenthe in Porto

Bom dia!

Yenthe haar buitenlandse stage zit erop. Drie weken lang heeft ze de kans gekregen kinderen met CP of een andere neurologische aandoening te observeren en met hen te werken, een fractie van de werking van ergotherapeuten in Portugal te observeren en zich in te voegen in deze werking en de levensstijl van de Portugezen te observeren en zich te integreren. Het was een echt avontuur waarbij ze kan besluiten dat ze veel heeft bijgeleerd op zowel professioneel als persoonlijk vlak.

De laatste stageweek is voorbij gevlogen. Op maandag stond Yenthe zonder Silke in APPC. Doorheen de dag zijn er nog veel studenten bij gekomen. Uiteindelijk waren we met 3 studenten ergotherapie, 3 studenten kiné en 2 studenten logo. Deze week waren er enkele cliënten, die we tijdens de eerste twee weken hadden leren kennen, ziek of kwamen ze niet opdagen. Hierdoor hadden we minder werk en was het voor ons geen al te drukke week. Indien er een cliënt ziek was en je een uur geen cliënt hebt, moesten we meelopen met een andere discipline. Maar door de overvloed aan studenten was dit deze week niet mogelijk. Ook mochten we deze week opnieuw zelf therapieën voorbereiden en geven (samen met onze mentor voor de vertaling was dit noodzakelijk!). Yenthe had deze week voor de eerste keer het gevoel dat de ouders en kinderen haar ook toelieten en meer vertrouwden. Dit is niet evident omdat de kinderen en ouders veel gezichten zien en alleen het beste willen voor hun kind. Ook ontdekten we dat we al meer begrijpen van het Portugees en ook al beter met het kind kunnen communiceren. Deze week kregen we ook meer feedback van onze mentoren. Voor Yenthe was het fijn om op deze manier de stage af te sluiten en afscheid te nemen van de kinderen, werknemers in de organisatie en de medestagiairs. Donderdagnamiddag werd Yenthe verwacht op de hogeschool waar ergotherapie gegeven wordt voor een korte evaluatie en om het nodige papierwerk te doen. Donderdagavond zijn we nog op stap gegaan en  zijn we in de avond naar de Douro gewandeld.

Vrijdag besloten we om nog een uitstapje te maken naar de zee. Het was een hele fijne dag en we hebben er beide van genoten. Het was een zonnige dag en 21 graden. Ondanks dit zalige weer hebben we geen duikje genomen in de zee maar er eerder van op afstand van genoten (zotte golven). Hieronder wat sfeerbeelden van deze fijne dag!

Zaterdagochtend was het vroeg dag voor Yenthe. De taxichauffeur kwam haar al ophalen om 6u15 om naar de luchthaven te gaan. De vlucht was goed verlopen en ondertussen is ze het leven in België alweer gewoon.

Via deze weg wil ik Silke ook nog heel veel succes wensen de volgende vijf weken in Porto. Het was een hele fijne ervaring en ik ben blij dat ik met haar de buitenlandse ervaring heb kunnen doen! Dit was mijn laatste bericht op de blog maar Silke zal jullie via de blog nog verder op de hoogte houden van haar avonturen in Porto.

Silke en Yenthe

Deze week is mijn vriendje op bezoek geweest, heb er echt van genoten! Samen hebben we na stage heel Porto verkent!! Zo zijn we eens naar de zee geweest, doorheen de straatjes van Porto verdwaald, Porto geproefd, kabelbaantje genomen, de famous monumenten van Porto bezocht, Portugese specialiteiten gegeten, marktjes afgestapt… Hetgene wat ons opviel is dat de Portugezen allemaal hun winterjassen nog aanhebben hebben bij temperaturen rond de 20 graden (en wij lopen hier in onze short, kleed…). Afscheid nemen was moeilijk maar het is al terug aftellen naar het volgende bezoekje!

Op stage moest ik maandag naar een nieuw stageplaats gaan in Valbom (ligt naast Porto), hier behandelen ze volwassenen met fysieke en mentale beperkingen. Hier heb ik therapie met een hond mogen bijwonen en in de namiddag zijn we in het water gegaan voor hydrotherapie. Dit was eigenlijk wel eens interessant en men kon waarnemen hoe de mensen tot relaxatie kwamen. Op donderdag heb ik ook hippotherapie bijgewoond, dit was samen met 6 volwassenen die cerebrale parese hebben. Ze hadden totaal geen schrik van het paard dit omdat ze ook zelf hebben gekozen voor deze therapie. Paarden zijn niet echt mijn favoriete beesten maar ik moet zeggen dit was echt zo een lief paardje dat ik het zelf heb geaaid en eten heb gegeven. Voor de rest heb ik op stage twee maal therapie mogen geven aan mijn volgpatiënt met hulp van mijn Portugese mentor voor de taal. De rest van de momenten heb ik soms eens een therapie bijgewoond of gewerkt voor school. De tweede week zit er op, hop naar week 3!

Adios meus amigos

Beijos Silke xxx

Bom dia!!

De stage voor deze week zit er op, vandaag heb ik mijn vrije dag en staat er wat schoolwerk op het programma. Dit is mijn tweede week stage en volgende week heb ik al mijn laatste week stage. Wat gaat het snel!! Deze week was de eerste week dat Silke op maandag en dinsdagvoormiddag op een andere locatie stage liep en ik de enige student ergotherapie was. Doordat ik geen uurrooster heb gekregen is het elke dag een verrassing tot hoe laat ik stage heb en welke cliënten ik samen met mijn mentor zal zien. Maandag mocht ik een infosessie van twee uur bijwonen over elektrische rolstoelen. Ondanks heel de presentatie in het Portugees was vertaalde mijn mentor de belangrijkste dingen en mocht ik na de presentatie enkele vragen stellen aan de vertegenwoordiger (in het Engels natuurlijk 😉 ). Dit was heel interessant omdat er enkele modellen waren die ik nog niet had gezien en deze rolstoelen heel wat functies en mogelijkheden hadden. Die functies en mogelijkheden lieten het prijskaartje dan ook stijgen… Deze week mocht ik ook al sessies voorbereiden voor enkele kinderen en deze samen met mijn mentor uitvoeren. Tijdens deze interventies ervaarde ik dat het heel moeilijk was om met de kinderen contact te leggen omwille van de taal. Toch lukt het om met enkele kinderen contact te maken zonder gebruik te maken van taal maar wel met gebaren. De kinderen die naar deze organisatie komen hebben niet enkel CP. Er zijn ook kinderen die geen diagnose hebben of die een andere diagnose hebben maar in geen andere instelling of organisatie terecht kunnen. Dit maakt de stage nog leerrijker! Ook is er veel materiaal aanwezig om tijdens de sessies te gebruiken.

Tijdens ons vorige blogbericht lieten we jullie al weten dat de communicatie met onze begeleiders wat stroef verliep. Dit was deze week niet anders. Maar Silke en ik proberen ons best te doen en ons er minder op te focussen. Maar dit blijft wel frustrerend en moeilijk… Donderdag hebben we uiteindelijk wat vragen kunnen stellen aan mijn mentor. Gelukkig hadden we ook nog onze medestagiairs kiné uit Portugal om wat vragen aan te stellen. Hier hebben we heel veel steun en hulp van gekregen tijdens onze stage! Deze week was het hun laatste week! Vanaf volgende week zijn er opnieuw drie nieuwe stagiairs kiné. Ook is er deze week een nieuwe stagiaire ergotherapie uit Portugal gekomen.

Onze medestagiaires kiné Bruno en Maria

Dit weekend zal Silke nog een berichtje posten over haar stageweek en weekend vol uitstapjes met haar vriend!

Até à próxima vez!!

Yenthe

Bom dia!

Nog even willen we verslag uitbrengen over de laatste twee stagedagen van de week. Donderdag hadden we nog een lange dag stage. We wisten dat we om 8 uur moesten starten maar het einduur was ons nog niet vertelt. Dit bleek uiteindelijk 17 uur te zijn. Tijdens de dag mochten we af en toe meelopen met onze mentoren maar kregen we ook de kans om met de kinesist mee te lopen. En we hebben gezien hoe ze een orthese maken. Dit vonden we heel interessant omdat we hierover op school al hadden geleerd. Vrijdag (dit is normaal onze vrije dag) werden we een halve dag op de stageplaats verwacht. We hadden het langverwachte gesprek in verband met de stage en de stageopdrachten met onze mentoren. Uit dit gesprek zijn we niet veel wijzer geworden. We hebben voor onszelf besloten om het op onze manier te doen en verder te doen zoals we bezig zijn. Tijdens dit gesprek hebben we ook te horen gekregen dat Silke niet alleen in APPC Centro de Reabilitação stage zal lopen maar ook nog op een andere plaats in Porto. Dit omdat ze in het centrum te weinig tijd en middelen hebben om ons te begeleiden. Silke haar tweede stageplaats houdt hydrotherapie in, dit betekent therapie in het water met personen met CP. Ze gaat ook 2 uur per week kennis maken met hippotherapie (therapie met paarden). Wanneer we dit te horen kregen was dit een beetje een teleurstelling omdat we net begonnen te wennen aan de nieuwe omgeving en de werking van de organisatie. Ook vooral omdat het tweede centrum veel verder gelegen is van APPC Centro de Reabilitação en niet makkelijk bereikbaar met de metro. Het zou wel bereikbaar zijn met de bus maar aangezien Silke al een maandabonnement van de metro/bus voor een bepaalde zone heeft gekocht, zullen we voor het transport nog naar een oplossing moeten zoeken…

Dit weekend kwamen Yenthe haar ouders twee dagen op bezoek. Samen met hun drietjes zijn ze op stap geweest. We hebben het historisch centrum en de Cais de Ribeira (dit is de omgeving rond de Douro) bezocht. Hierbij hebben we genoten van de vele bezienswaardigheden zoals de Igreja e Torre dos Clérigos. Dit is een kerk waarvan de klokkentoren hoog boven Porto uitsteekt. Na het beklimmen van 225 trappen wordt je beloont met een heel mooi uitzicht over Porto. Ook hebben we over de Ponte Luis I gelopen, portohuisjes en de Sé do Porto bezocht. Tijdens dit weekend genoten we van de lekkere porto en de Pastéis de Nata. Zaterdagavond sloot Silke mee aan en hebben we lekker Italiaans gegeten, zeer gezellig!! Hieronder volgen nog enkele sfeerbeelden van dit fijne culturele weekend:

Cumprimentos,

Silke en Yenthe

Ola!

We hebben bewogen dagjes achter de rug waardoor het moeilijk was om te bloggen. Het weekend hebben we rustig gehouden om ons aan te passen aan onze omgeving. Daarom zijn we onze buurt een beetje gaan verkennen en hebben we onze zoektocht gestart naar metrotickets. We zijn gaan eten in het parkje dat dicht bij ons huisje is gelegen. In het parkje hebben we genoten van de zon en zijn we tot rust kunnen komen. We hebben boodschappen gedaan zodanig dat we een paar dagen verder kunnen. Wat opvalt is dat het eten een beetje goedkoper is dan in België. Lekker luchtig brood kunnen ze hier wel niet maken spijtig genoeg. Ze hebben namelijk ook de gewoonte om twee maal per dag warm te eten en ook iedereen doet dit (op de stageplaats hebben we dit al gemerkt). We hebben ons dit weekend ook voorbereid op onze aankomende stage waar we in spanning naar uitkeken. Na lang onderzoeken wat het beste metroticket is voor ons is het ons uiteindelijk gelukt om dit te kopen. Ook het systeem van openbaar vervoer is niet makkelijk maar na veel vragen stellen aan de infobalie snappen we het helemaal.

Op dit moment zitten we aan onze derde stagedag. Maandag werden we in de ochtend uitgenodigd op de school ESS (P.P. Porto) waar onder andere de studenten ergotherapie studeren. We hadden afgesproken met onze contactpersoon waar we al maanden mee aan het mailen waren. Eindelijk konden we elkaar eens ontmoeten! Tijdens de rondleiding  kregen we veel informatie omtrent de richting en konden we veel vragen stellen. In Portugal zit de studierichting anders in elkaar. Je studeert er vier jaar in plaats van drie en je werkt met casussen die 8 weken duren. De studenten moeten er enkel examens afleggen wanneer ze niet slagen voor de casus. Herexamens in de zomer bestaan hier niet (WAAAAAAT??!). Na de kennismaking met de contactpersoon en rondleiding op de school zijn we vertrokken naar stage. Onze eerste indruk was niet geweldig: de onaangename geur  uit de toiletten die ons tegemoet kwam, het snelpratend Portugees (en het niet begrijpen van Engels) en het “take it easy” tempo (men komt vaak te laat). Hierdoor steeg de spanning nog meer bij ons. Eerst kregen we een rondleiding door onze mentoren in het Engels. Dit is was aan een snel tempo aangezien de werkdruk hier hoog ligt. Ze lieten ons het hele gebouw zien, dit was interessant! En we zagen ook dat ze veel materiaal ter beschikking hebben (vooral spelletjes voor de kinderen). Het centrum behandelt elke leeftijdsgroep maar wij zullen onze therapieën geven bij kinderen met CP tussen 0 en 8 jaar. Na de rondleiding mochten we de verwachtingen en opdrachten van de school toelichten. Deze matchten niet met de verwachtingen van de mentoren. We waren helemaal van onze melk en hierdoor ontmoedigd. Daarom hebben we deze vrijdag een gesprek gepland, hopelijk krijgen we na dit gesprek meer duidelijkheid in verband met de stage(opdrachten). Een beetje down gingen we maandag naar huis en zagen het niet meer zitten. We hoopten dat dag twee beter ging verlopen. Dag twee was een langere dag (we liepen stage van 8u tot 17u). We mochten therapieën bijwonen, observeren en rondneuzen in het materiaal. Het werd ons helemaal duidelijk dat het leren van Portugees onbegonnen werk is en dat de meeste Portugezen geen Engels kunnen. Yenthe heeft kaartjes gemaakt met pictogrammen, een vertaling in het Portugees en Engels. Dit kunnen we gebruiken tijdens de sessies om te kunnen communiceren met de ouders, kinderen en de leden van het multidisciplinaire team. We kregen tijdens onze tweede dag ook een rondleiding samen met Portugese studenten in het centrum. Deze rondleiding was volledig in het Portugees en we begrepen hier niet veel van. Gelukkig was dit niet enkel een presentatie maar werd er ook materiaal getoond. De moeders van de kinderen wonen meestal de sessies bij dus om zelfstandig een therapie in het Portugees te geven, zien we niet echt zitten en lijkt ons niet echt mogelijk. We hebben na deze tweede dag al meer moed gekregen in het verdere verloop van de stage. We gaan het gewoon op ons laten afkomen en het beste er van maken. Er zijn ook drie stagiaires kiné aanwezig die wel Engels kunnen, hier hebben we al veel vragen aan kunnen stellen over de instelling en Portugal. Deze kennismaking was aangenaam, ze zullen hier nog twee weken stage lopen. Ook leren ze ons wat Portugese woorden aan.

Dit is onze stageplaats

Kasten met therapiemateriaal

Kaarten om makkelijker te communiceren op stage

In het algemeen kunnen we stellen dat het ijskoud is in de gebouwen waar we stage lopen omdat ze geen centrale verwarming hebben (al onze topjes en shortjes zullen in de valies blijven 😉 ). Portugezen kunnen niet veel Engels maar zijn wel super vriendelijk en behulpzaam! Ook ontdekten dat we snel woorden Portugees oppikken tijdens de stage. Silke haar voet is aan de betere hand! We hebben onze telefoontjes naar het thuisfront toch nodig om even te ventileren en ons rechtop te houden. We kijker er wel naar uit om ons nog meer de verdiepen in hoe ze in Portugal ergotherapie geven en hun cultuur!

BRRR!! Zo koud op stage!

Até à próxima vez!

Bom dia!

Vandaag was de grote dag, het vertrek naar Porto. Vol moed begonnen we aan dit avontuur maar met een klein en bang hartje stapte we op het vliegtuig vandaag. Het afscheid nemen deze ochtend van onze familie (en Silke van haar vriendje) verliep moeilijk en met de nodige traantjes… Silke had gisterenavond haar voet omgeslagen en had hier vandaag nog veel last van. Op de luchthaven van Zaventem kregen we hierdoor persoonlijke assistentie. We kregen onderweg veel hulp van het personeel van de luchthaven! Aangekomen in Porto namen we de taxi naar ons huisje. Hier wachtte de huisbaas ons op om ons te verwelkomen. Het huisje ziet er in orde uit! Ondertussen zijn we al inkopen gaan doen. Ook hebben we al kennisgemaakt met de beschikbare hulpmiddelen in Porto. We hebben voor Silke een elleboogkruk gekocht zodat het stappen wat makkelijker verloopt. We hebben al ondervonden dat het Engels van de Portugezen niet altijd even goed is, maar met het nodige handen- en voetenwerk lukt dit wel. De volgende dagen geven we onszelf de tijd om nog verder te wennen aan de nieuwe omgeving omdat we het hier allebei moeilijk mee hebben. Deze avond vroeg slapen en morgen weer met volle moed op verkenning gaan!

Tot snel!

Het onmisbare gadget voor de komende dagen

Amper te geloven, morgen is het zover! Wij vertrekken namelijk naar Porto (Portugal) om er stage te lopen (Silke=8 weken; Yenthe= 3 weken) met kinderen met cerebrale parese (hersenverlamming) als ergotherapeute. De valiezen zijn na veel wikken en wegen gemaakt en staan klaar voor vertrek. Eerlijk toe gegeven we hebben een bang hartje maar kijken ook wel uit naar welke ervaring we zullen hebben. We hebben besloten dat we het gewoon op ons gaan laten afkomen. 1 ding staat vast wat gaan we onze vertrouwde omgeving toch ook missen! Daarom zijn we op bezoek geweest bij familie en hebben we totziensdrinkjes gehouden (er zijn traantjes gevloeid). Nu zijn we er klaar voor, laat Porto met zijn ervaringen maar komen!

PS: ter voorbereiding hebben we al eens geproefd van pastéis de belém (Porutugese specialiteit), hmmm smaakt naar meer 🙂