Szia,

Onze Erasmus zit er bijna op. De lessen zijn op z’n einde gelopen en we genieten nog van een paar vrije dagen in de zon. Ondertussen hebben we al afscheid moeten nemen van een paar vrienden die al terug naar huis zijn. Tijdens één van onze vrije dagen zijn we naar het stadje Siofok gegaan aan het Ballatonmeer. Hier konden we genieten van het heerlijke frisse water. Door de combinatie zon, zee, water en wind waren we dan ook verbrand. Maar ondanks dit, is het toch een van onze mooiste dagen hier in Hongarije geweest.

Ook hebben we al vele dagen doorgebracht in de parken die Boedapest ons te bieden heeft, zo konden we even tot rust komen van het drukke stadsleven. Hier luisteren we naar muziek, spelen we soms eens wat frisbee of badminton, praten we bij en eten als vieruurtje een ijsje.  De ene keer is dit onder ons vieren en andere keren worden we vergezeld door verschillende vriendengroepen. In de voormiddagen nemen we soms onze tijd om nog voor school te werken. Zo vinden we het fijn om samen te zitten in de studeerkamers van Milestone, dit motiveert ons enorm.

Vanavond gaan we met een hele hoop vrienden kijken naar de eerste halve finale van het Eurovisiesongfestival.

Tussendoor maken we onze valiezen en bereiden we ons mentaal voor op ons vertrek. Het was een avontuur om nooit meer te vergeten! We hebben er een aantal goede vriendschappen aan over gehouden waarbij één in het bijzonder, de vriendschap tussen ons vier.

Voor de laatste keer, szia

Margrit Island. Ons eerste bezoek was in onze eerste week, begin februari. Toen lag er sneeuw en de temperaturen waren zeer laag. Het eiland viel hierdoor redelijk tegen. Er leek geen leven te zijn. Maar dit veranderde compleet wanneer het weer verbeterde. De Hongaren en toeristen komen buiten en dit veranderde de sfeer van het eiland volledig. Ook werd de omgeving groener er werden er bloemenperkjes aangelegd, waardoor het plots één van onze favoriete ontspanplaatsen is geworden. Hier kan je volledig tot rust komen en is het stadsgevoel weg. We hebben al verschillende picknicks hier gehouden en vele uren hier vertoefd.

Op onze bucket list stond ook het Zoo café. Dit is een ‘normaal’ café waar je gezellig iets kan drinken en kan babbelen, maar als extra worden er 5 dieren om de beurt naar je tafel gebracht. Deze dieren verschillen erg van soort, zo kan het gaan van een cavia of konijn tot leguaan en slang. Ook katten lopen vrij rond en een papegaai vliegt over je hoofd. Dit was zeker een leuke ervaring en dit raden we sterk aan moest ooit je ooit in Boedapest zijn.

Szia!

Jó napot!

Vrijdag 16 maart, de belangrijkste dag van de week. Nele haar 21ste verjaardag!
Het startte met een leuke verrassing, een Hongaarse verjaardagskaart met leuke verjaardagswensen in verschillende talen geschreven door kotgenoten. Ook met de post heeft Nele nog 2 leuke verrassingskaartjes gekregen van haar familie.
Vervolgens was het een gewone lesdag, maar ’s avonds hadden we plannen. Een zelf georganiseerd feestje werd gehouden in ons gebouw met de mensen van kot en de vrienden van ESN. Er was veel leven, sfeer en er werd enorm veel gelachen. Het was één van de tofste avonden tot nu toe. Na het feestje in het gebouw zijn we verder gaan feesten in de bekendste en grootste ruïne club ‘Fogas’. Dit startte met een lange wachtrij om binnen te mogen, maar eenmaal binnen was het wachten het allemaal waard geweest. De tijd vloog voorbij en al snel kwam de ochtendzon ons tegemoet. Het was een onvergetelijke avond en verjaardag, waarvan we nog lang van kunnen nagenieten.

Szia!

Szia!

Intussen verlopen onze lessen nog steeds goed en we leren steeds meer en meer over de MKH-methode. Onze ogen hebben we ook op deze manier laten onderzoeken door de docent. Hierdoor zagen we het verschil met de 21-puntentest en begrepen we dat het niet eenvoudig is om verschillen te zien voor de cliënten. Dit zal ons wellicht helpen bij het zelfstandig uitvoeren van de MKH-methode en het begrijpen van de cliënt.

Ook de OCT-scans hebben we van kortbij mogen bijwonen en we hebben deze leren interpreteren. Bijkomend hebben we ook laserbehandelingen en verschillende soorten tonometrie mogen zien. Deze technieken zijn via deze weg nog eens goed opgefrist en de theorie werd duidelijk omgezet in praktijk, waardoor de informatie beter in het geheugen gegraveerd is. De casussen werden steeds meer en meer duidelijk en gevarieerder. Hierbij werd ons gevraagd wat de mogelijke behandelingen waren en op deze manier waren de lessen interactief.

Ook de lessen van presbyopie zijn gestart. We hadden verwacht dat deze lessen praktijk gericht waren, maar deze bleken theoretisch te zijn. De lessen werden gegeven in een optiekzaak, dit was in een mooie en verzorgde winkel. We kregen een warm onthaal. De docent kon aangenaam en met passie vertellen over de behandelde onderwerpen. In deze lessen was er een mooie mengeling van opfrissing van gekende informatie en nieuwe leerstof. De lessen van de MKH-methode integreerden mooi met deze lessen van presbyopie. Aangezien de docent van presbyopie een Essilor verdeler is, kregen we vanuit dit standpunt les. Ook de nieuwste technologieën deelde hij met ons mee. Zo kregen we te horen dat Essilor met een nieuw concept komt, namelijk fotochromatische contactlenzen. Het was ook tijdens deze lessen dat we veel hebben bijgeleerd over computerglazen en anti-reflectie coatings.
Als afsluiter van de lessen hadden we een test, waarbij we moesten bewijzen dat we de leerstof onder de knie hadden. Hiervoor zijn we allemaal geslaagd.

De week nadien stond ons examen van POLA op de planning. Hiervoor hadden we onze eigen notities en een aanvullend handboek dat de lessen verduidelijkte. Ter voorbereiding van het examen werd ons ook huiswerk meegegeven en dit werd telkens gecontroleerd en fouten werden verduidelijkt. Uiteindelijk zijn we ook allemaal geslaagd voor dit vak.

Pediatrische oftalmologie werd gegeven door verschillende oogartsen. Meestal hadden Nele en Machteld een vrouwe oogarts terwijl Christine en Carolien les kregen van een mannelijke oogarts. Dit heeft als voordeel dat wij onderling informatie van de twee oogartsen kunnen delen met elkaar. Hierbij zagen we verschillende technieken om de aandacht van de kinderen vast te houden. Strabisme was de meest voorkomende aandoening in deze lessen. Dit was dus een goede aanvulling van de aangeleerde optometrie in België. De leeftijdcategorie bevond zich soms ook boven 18 jaar wat ons verbaasde. Wat ons hier duidelijk opviel was dat de psychologie en de aanpak van de oogarts enorm verschilden per patiënt. Het doel van de anamnese werd zeer duidelijk en speelde een belangrijke rol in het behandelingsplan.

Over het algemeen was in het ziekenhuis ook de samenwerking tussen verschillende specialiteiten en dokters zeer opvallend. Door deze samenwerking kwamen we in contact met pathologieën die niet direct in één van de lessen aan bod zou komen.

We zijn zeer tevreden over de lessen.

Szia!

Guten Tag!

Zaterdag 10/03 zijn we ’s morgens vroeg met de bus vertrokken naar Wenen. Voordat we Wenen gingen ontdekken, zijn we eerst langs ons hotel gegaan. De eerste dag waren we allemaal heel moe. We zijn naar het parlement gegaan en verschillende andere grote, machtige gebouwen bezocht. In de namiddag zijn we in een park gaan rusten en hebben we genoten van het goede weer.

De tweede dag hadden we beter gepland. In de middag zijn we naar het museum gegaan van Sisi, de keizerin van Wenen. Dit was heel interessant. Omdat de rondleiding zo’n 2,5 uur had geduurd, waren we allemaal uitgehongerd. We zijn dan in de grote winkelstraat dicht bij de grote kerk fish and chips gaan eten.

Na het eten kwamen we langs de grote kerk. Hier werden we aangesproken door een man in een kostuum. Hij vroeg ons of we geïnteresseerd waren in een opera, concert en ballet. Alvorens hij aan zijn uitleg begon, vroeg hij eerst of we goede studenten zijn. Wij zeiden natuurlijk overtuigend ‘Ja’. 😉 Omdat we goede studenten waren, kregen we nog een extra korting bovenop de studentenkorting. Daar konden we dus zeker geen ‘nee’ op zeggen.

In de namiddag zijn we het huis van Mozart gaan bezoeken. Dit viel een beetje tegen aangezien er niet veel uitleg werd gegeven over Mozart zelf.

In de avond zijn we naar de opera gegaan.

De derde en laatste dag hadden we niet veel op de planning staan. Daarom hadden we besloten om alles te voet te doen. We hebben dan een wandeling van 2 uur gemaakt van het centrum naar buiten de stad om het graf van Mozart te gaan bezoeken. Het was een kerkhof met graven van mensen die waren gestorven in 1700. Dat was heel fascinerend, maar ook wel een beetje eng. Op het einde van het kerkhof was het graf van Mozart. Op een bord stond er dat Mozart hier een tijd heeft gelegen, maar dat zijn lichaam nu in het centrale kerkhof van de stad ligt.

Hierna zijn we nog een gebouw gaan bezoeken van de architect Hundertwasser en hebben we nog rondgewandeld in de stad.

Tijdens de busrit naar huis hadden we nog besloten om uit te gaan in Morisson’s in Budapest. Gelukkig hadden we 3 uur de tijd in de bus om nog wat bij te slapen voordat we uit gingen gaan.

En zo eindigde ons weekendje in de vroege uren.

Tschüss!

Szia!

14 februari, Valentijn.

Wij hebben met ons 4 de bus naar Slowakije genomen en daar hebben we een dagje rondgelopen in de hoofdstad Bratislava.

We hebben onze bustickets gekocht bij de firma ‘RegioJet’. Dit is heel sterk aan te raden. We hebben voor de heen- en terugreis in totaal 16,5 euro betaald. Daarbij kregen we nog een warm drankje aangeboden EN iedereen had een persoonlijk schermpje om films of series op te kijken (je kreeg een hoofdtelefoon, daar kwamen ze later mee rond). Dit was dus echt wel luxe.

Aangekomen in de stad, een half uur voor de geplande aankomsttijd, zijn we eerst een beetje in de straten gaan rondlopen. Vervolgens zijn we naar een kasteel geweest met een prachtig uitzicht. Doorheen de hele stad zijn er enkele bronzen beelden. Deze zal je ook tussen de foto’s zien.

Na het prachtige uitzicht hebben we nog wat meer gewandeld. Op weg naar het huis van de president zijn we markeringen op de grond tegengekomen. Deze markeringen duiden aan hoeveel kilometer je verwijderd bent van andere hoofdsteden. Brussel was 971 km, nog niet zo ver dus.

Het volgende wat we wilden bezoeken was een militair kerkhof. Dit kerkhof is gelegen op een heuvel en gaf dus ook een mooi uitzicht. Hoewel het een klim was om er te geraken, waren er wel enkele mooie gebouwen namelijk de gebouwen van enkele ambassades.

Nu op naar de laatste stop van de dag ‘De blauwe kerk’. Deze kerk was niet open, maar de buitenkant was zeker de moeite.

Szia!

Jó napot!

Twee weken later zijn we eindelijk met onze lessen begonnen.
Deze zijn vooral praktijk waarbij we meestal opgesplitst zijn in twee groepen. Voor de theorie van POLA zitten we met ons allen samen. Hierdoor hebben Nele en Machteld contactologie al volledig afgerond en hebben Christine en Carolien deze lessen nog niet gehad. Ook hebben Nele en Machteld anti-VEGF injecties kunnen meevolgen en Carolien en Christine hebben een oogoperatie kunnen bijwonen. Hierbij werd de oogspier van een strabistisch kind verplaatst. Doorheen verschillende lessen hebben we met de VOLK-lens leren werken en hebben we indirecte ophtalmoscopie geleerd.
Er is nog één vak waarvan nog niemand les heeft gehad.

Ook hebben we al een paar woordjes Hongaars geleerd.
Igen – ja
Köszönöm – dank u wel
Egészségére – proost, smakelijk, gezondheid
Boldog születésnapot – Gelukkige verjaardag
Jobb – Links
Balra – Rechts
Jó – Goed
Perse – Natuurlijk
Hogyan vagy? – Hoe gaat het?
A következő megálló – De volgende halte
Metróállomás – Metrostation
Jó napot – Goedendag
Szia – Hallo, tot ziens, dag

Szia!

Szia!

Er waren eens 4 meisjes die op Erasmus gingen in Boedapest…

We kwamen aan met zeer veel enthousiasme en luid gebabbel en hier was Hongarije duidelijk niet op voorbereid. Dat hadden we duidelijk gemerkt aan de starende, strenge blikken op straat. Uiteindelijk bleek het dat de Hongaren altijd zo zuur kijken. We wouden zo graag bijleren. Hierdoor gingen we bijna dagelijks langs de school om meer informatie te verkrijgen. Doordat onze ankerpersoon niet meer aan de school verbonden was en niemand op de hoogte had gebracht, konden ze ons deze informatie niet geven. Alles moest dus nog geregeld worden. Dit leverde een paar vrije dagen op en zijn we de stad gaan verkennen.
In ons volgende gesprek met de nieuwe ankerpersoon werd meegegeven dat de lessen opnieuw een week werden opgeschoven. In die week moesten we onze medische testen gaan laten uitvoeren, die voor ons uit de lucht kwamen vallen. Het bleek dat Eva dit ons had moeten vertellen zodat we dit in ons eigen land konden laten doen. Helaas, nu moest het hier. We hebben een HIV-test laten doen en we hebben een scan laten maken van onze longen. Deze laatste was gesitueerd in een winkelcentrum, maar ondanks deze testen hebben we er nog een fijne week van gemaakt. We zijn namelijk lekkere donut’s gaan eten in een gespecialiseerde shop.

Ons verblijf en ESN

We verblijven in Milestone, dit is een studentencomplex met op dit moment 116 studenten van verschillende nationaliteiten. In ons gebouw staat een airhockey tafel en een pooltafel, In deze activiteiten zijn we dus al echt pro’s geworden.
We hebben allen onze eigen kamer en delen geen faciliteiten met elkaar. Machteld deelt haar badkamer en keuken met een Spaans meisje. De Spanjaarden leven via een hele andere klok, hierdoor zien ze elkaar niet veel.
In Milestone zijn er een heleboel gemeenschappelijke ruimtes zoals een lobby, een fitnessruimte en een partyroom. Hier is een foto van de waakhond, Franky.

We doen veel samen, maar soms gaan we onze eigen weg. We hebben al veel mensen leren kennen in Milestone, maar ook in de ESN groep. Met deze mensen zijn we ook heel actief. Zo zijn we beland in een messenger-groep waar veel mensen aan deelnemen, dit maakt het gesprek vaak chaotisch. De mensen zelf zijn super tof!

Szia!

Nieuws over ons / de website