Hallo iedereen!

Dit weekend was ons eerste weekendje terug thuis. Het is toch wel weer wat aanpassen voor ons. De laatste dagen in Bosnië hebben we alleen wat papierwerk in orde gemaakt en afscheid genomen van alle lieve mensen die we leren kennen hebben in Bosnië. Het deed raar om steeds afscheid te nemen zonder te weten of we hen nog ooit gingen terug zien. We zijn iedereen die we ontmoet hebben, erg dankbaar voor de gastvrijheid!

Dit is nu ons allerlaatste blogberichtje van ons hele avontuur. We willen toch wel even benadrukken, dat dit een deeltje van ons leven geweest is, dat we nooit meer zullen vergeten.

Het was een enorme ervaring voor ons beiden, zowel in het werkveld, als voor ons als mens. We zijn er allebei door gegroeid. We hebben geleerd creatief om te gaan met het feit dat er weinig materialen waren in het ziekenhuis, we zijn zelfstandiger geworden en hebben leren omgaan met toch wel een grote taalbarrière. Het vertrek gaf ons toch allebei een dubbel gevoel. We laten super lieve mensen achter, maar komen terug naar onze families en vrienden.

Onze terugreis is erg vlot verlopen, buiten heel wat strenge controles. Toen we vrijdagnamiddag aankwamen op Zaventem kregen we toch een kil gevoel over ons. Toen we namelijk doorheen de deuren van de aankomsthal stapten stond er niemand.. buiten enkele medereizigers. We beseffen nu pas wat een enorm effect de aanslagen gehad hebben. In het buitenland beleef je dit toch anders.

Toen we echter uit het gebouw kwamen zagen we onze familie en vrienden die ons stonden op te wachten. Na drie maanden zijn we toch wel blij dat we hen terug in onze armen kunnen sluiten. We hebben iedereen wel gemist. 🙂

Voila! Het voelt raar om te zeggen, maar ons avontuur zit erop! Heel erg bedankt om steeds onze blog te lezen, bedankt ook voor alle lieve berichten op alle soorten van sociale media en reacties op deze blog. Hopelijk hebben we jullie allen toch onze buitenlandse stage wat mee kunnen laten beleven.

Hopelijk tot binnenkort!

Na onze zware examens 🙁

Vele groetjes Lisa & Nisa

Dag allemaal!

Onze excuses dat het al even geleden is dat we nog iets van ons lieten horen. We zijn druk bezig geweest de laatste twee weken. Ondertussen zit onze laatste dag Intensieve Zorgen erop, en het was een enorm leerrijke ervaring.

Zoals we in ons vorig bericht schreven, hebben we er veel technieken kunnen inoefenen. We hebben te maken gehad met toch wel zware pathologieën. Niet altijd met een goede uitkomst. Na onze negen weken stage in het ziekenhuis, weten we beiden wel al beter waar onze toekomst ligt. De ene dienst beviel ons al beter dan de andere, op vlak van werk.

De tweede week op intensieve zorgen, hebben twee studenten ons vervoegd. Ajdin en Vildana zijn afgestudeerd aan de high school for nurses en lopen momenteel zes maanden als vrijwilliger stage in het ziekenhuis. Twee super lieve mensen die ons vooral op vlak van vertalingen erg goed geholpen hebben. Waarvoor heel veel dank!

Future nurses for the win!

Afgelopen maandag (25/04) besloot het plots om weer eens te sneeuwen hier in Bosnië. We hadden het na weken warm weer, niet meteen verwacht. Onze dekens waren niet voldoende om de koude nachten door te komen. Vooral omdat ze de week voordien besloten hadden om de verwarming uit te zetten in het studentenhuis. Niet zo fijn.. Gelukkig konden we ons met rillen en beven ook verwarmen. 😀

Let it snow!

Donderdag hebben we de docent van de boys from Belgium, ontmoet. Hij was zo vriendelijk om ons uit te nodigen voor een etentje. Het was fijn om onze ervaring met een andere Vlaming te delen. En de vis en pannenkoeken hebben gesmaakt! 😀

De Belgen in Bosnië

Vorige week kregen we ook het fantastische nieuws dat er post was aangekomen vanuit België!! Een pakket waar we wel wat kilometers voor moesten stappen. Het was het wel waard! Vijf weken na datum, zijn de paasklokken toch tot in Bosnië geraakt! Waarvoor dank aan de lieve paashazen! Het smaakt 😉

Om gisteren onze laatste stagedag in het ziekenhuis op een goede manier af te sluiten, hebben we met enkele medestudenten, een stapje in de wereld (lees: Bosnië) gezet. Met Lejla, Amar en Haris trokken we naar een bar met live muziek. Weliswaar met Bosnische muziek, maar de sfeer zat goed. Een heel gezellige avond!

Voor de komende weken staat er al heel wat op de planning. 4 mei vertrekken we naar Sarajevo, de hoofdstad. Daar komen we de vriendinnen tegemoet om samen de stad te ontdekken. 5 mei trekken we dan samen naar Mostar tot en met zondag. De week van 9 mei spenderen we in Zenica. Wanneer ook een docent van Sint – Niklaas ons zal komen bezoeken. En vanaf 13 mei spenderen we het weekend in Dubrovnik. Waarna we bij terugkomst onze valiezen alweer moeten nemen, naar ons Belgenlandje. Dat we stiekem toch al wat beginnen te missen. 😉

We kijken enorm uit naar onze laatste drie weken hier. De laatste week moesten we al wat afscheid nemen van mensen die we waarschijnlijk niet meer zullen zien voor ons vertrek naar huis. Wat wel wat raar doet na 2,5 maand. Het begint écht te korten, wat nu pas begint door te dringen. We gaan zeker van elke dag nog proberen te genieten. Wat geen probleem zal zijn! 😉

We zullen proberen af en toe een kleine update te doen van onze avonturen 😉 Dit hangt echter af van de WiFi connection en hoeveel tijd we hebben. We zullen zeker ons best doen!

Veel groetjes en liefs,

Lisa en Nisa

Boysroom! ( Nisa’s versie van Bujrum 😀 – Welkom)

Hallo iedereen!

Ondertussen hebben we onze eerste week intensieve zorgen erop zitten. Het is een heel actieve dienst, waar we heel veel uit leren. We mogen meehelpen in de verzorging, en hebben al enkele technieken kunnen uitvoeren zoals aspireren, infuus plaatsen, medicatie toedienen, opnemen van parameters, sondevoeding toedienen, ed.
Het is geen grote dienst, met slechts 6 bedden, maar de pathologieën van de patiënten zijn erg zwaar.

De mensen op deze dienst spreken helaas niet zo goed Engels, maar we behelpen ons wel zoals we al de afgelopen 2 maand deden. Met handen en voeten en basic woordjes Bosnisch. Srce (hart), jetra (lever), glava (hoofd), ruka (arm), enz.

Dienst Intensieve Zorgen, Anesthesie en Operatiekwartier

Prachtig weertjen tijdens het werken in het ziekenhuis.

Vandaag schrokken we wel even! Voor het eerst konden we op deze dienst even Nederlands praten, een heel erg vreemd gevoel! Een verpleegkundige op de dienst heeft 6 jaar in Nederland gewoond, waardoor ze een aardig woordje Nederlands kan. We mochten haar al onze vragen in het Nederlands stellen.

De praktijklessen worden ook steeds interessanter. Zo heeft lisa samen met enkele medestudenten de verzorging kunnen mee volgen op kinderchirurgie, hier heeft ze de wondzorg mogen uitvoeren van een appendectomie. Nisa heeft samen met medestudenten enkele drainages zien verwijderen op chirurgie.
We hebben ook geleerd om chirurgische hechtingen te leggen. Wat best wel niet gemakkelijk was.

Hechten voor dummies

We zijn ondertussen ook officiële studenten aan de Universiteit van Zenica..

Na het vele werk en de lessen hebben we ook nog wat genoten van het mooie weer hier deze week.
Het was zo warm, 30 graden, dat we besloten om toch maar niet op uitstap te gaan dit weekend! Te warm om een burcht op een berg te bezoeken 😉!
Een ijsje als alternatief, vonden we helemaal niet erg!

Afgelopen weekend hebben we genoten van een Girls – night – out! Samen met Lejla zijn we een film gaan kijken “the boss” en hebben we nadien voor de eerste keer visnjevaca geproefd! Net hoestsiroop met kersen! Hahaha! Mmmm LEKKER!
We waren net op tijd terug, 23 uur, voor de avondklok van ons studentencenter. Waar we maar na 8 weken achterkwamen.. 😃. ‘oeps’

Visnjevača

Zoals jullie konden lezen, zitten we hier inderdaad al 8 weken! Twee ongelofelijk leerzame maanden achter de rug! Al kijken we toch ook al wat uit naar de komst van Lindsay en Jessie, 2 vriendinnen. Met hen gaan we de échte toerist uithangen. Daar hebben we toch wel nood aan want de vermoeidheid slaat wat toe. De stage, lessen, papers, taken, bachelorproef en voorbereidingen van de examens, maken de laatste weken wel zwaar. We gaan blij zijn als we wat van onze ’to do’ – list mogen schrappen.

Vele knuffels en kussen xxx

Nisa & Lisa

Dag allemaal!

Deze week namen we afscheid van de spoeddienst. Het was een interessante stageperiode, waarbij we veel geleerd hebben. Zo zagen we meerdere pathologieën, nl. breuken, grote wonden en cardiale en pulmonaire ziektes. We zijn goed ontvangen geweest door het verpleegkundig team en de artsen. Ze stonden altijd klaar om op onze vragen te antwoorden. Iedereen sprak hier dan ook een woordje Engels, waardoor de taalbarrière minder groot was als op onze vorige stageplaats.

We hebben leren werken met de middelen die ze hier voorhanden hadden. Wat duidelijk veel minder was dan in België. Al het materiaal wordt hier geteld en over elke handschoen die ze hier gebruiken, wordt nagedacht. Dat doet ons toch wel stilstaan bij de luxe die we thuis hebben. Anderzijds behelpen ze zich wel met het materiaal dat beschikbaar is. Hier hebben we enorm veel respect voor. Toen de CT-scanner kapot bleek te zijn, moesten ze zich beredderen met een MRI, echo en RX om toch de nodige beelden te krijgen. Bij niet acute patiënten werd geopteerd voor een transport naar Sarajevo ( 2 uur heen en terug).

ECG

Reanimatieschema

Tamara, onze lieve hoofdverpleegkundige

Buiten de schooluren nam Mirza, onze stagebegeleider, ons mee naar Mostar. Samen met twee medestudenten verpleegkunde Lejla en Harris, verkenden we de oude stad. Het was een heel erg warme dag, waardoor we vooral veel naar afkoeling zochten op terrasjes. We bezochten de oude brug ‘Stari Most’, UNESCO werelderfgoed. Het uitzicht in de stad en vooral de weg ernaartoe, was weeral adembenemend. Maar dat zijn we hier ondertussen wel al gewoon :). Bosnië-Herzegovina is een prachtig land!

Stari Most

Na het bezoek aan de brug, lasten we een Turkse koffiepauze in op geheel traditionele wijze.

Omdat we nu eenmaal echte vrouwen zijn, konden we het niet laten om de souvenirwinkeltjes even van dichterbij te bekijken. Bij deze zijn de eerste souvenirs een feit !

Het was een fijne dag, waarbij we weeral heel wat hebben afgelachen (Bosnian people are crazy people… But Belgian people too 😉 )

Op de brug worden in de zomer duikevenementen georganiseerd. Al staat er altijd een duikploeg klaar om de toeristen te animeren voor geld. Zo hadden we het geluk dat een groep Duitse toeristen 50 euro over had om één van de duikers te zien springen. Waar wij natuurlijk met plezier naar keken ;).

Op de terugweg naar huis hebben we enkele stops gemaakt om foto’s te trekken van het mooie uitzicht.

We hebben een toffe week achter de rug! Dinsdag was Zenica nog de warmste stad in Europa (32.5 graden) =puffen en blazen in ons klein kamertje. Helaas hebben we na het warmte-onweer van gisteren een regenachtig weekend voor de boeg. Gelukkig staat er vanaf maandag weer goed weer op de planning. Wat goed uitkomt voor onze eerste week op intensieve zorgen. We kijken er in ieder geval al naar uit!

Tot snel! Kusjes en veel knuffels!

Lisa&Nisa

Dag allemaal!

Wat een weertje hier seg! 30 graden!! 😀 Wees maar jaloers daar 😉

Deze week is immens voorbij gevlogen waardoor we meteen overgaan naar onze uitstap van voorbije weekend. Het mooie weer kon ons met geen stokken binnen houden. Dus besloten we om de bus naar Travnik te nemen.

De busrit zelf was een belevenis op zich. Het was super om eens een ander deel van Bosnië te verkennen. Na een uurtje tussen de bergen kwamen we, met een stralende zon, aan in Travnik. Mirsada, onze medestudente, wachtte ons op aan het busstation, en speelde onze plaatselijke gids. Thank you Mirsada, we love you! 😉

Travnik bleek een prachtige stad te zijn, gekend om zijn lekkere (best wel sterke – we hebben hem getest) kaas. Mirsada nam ons eerst mee naar ”Plava Voda’ , het blauwe water. Een bron die ontspringt in de bergen en het volledige dorp van drinkbaar water voorziet. Super lekker, super helder en super fris water!

Plava Voda

Plava Voda

Mirsada

Lisa

Nisa

Nadien trokken we opnieuw de hoogte in. Al een geluk dat het zo hoog niet was als de voorbije zondag. We bezochten het fort van de Bosnische koning Ostoja of koning Tvrtko II ( 15de eeuw ). Heel mooi gelegen met een prachtig uitzicht over de stad. Niet zo groot maar eens een bezoekje waard.

Het fort

Een beetje zot doen, doet geen zeer.. :p

Na het fort daalden we opnieuw af tot het centrum van de stad. Daar bezochten we het geboortehuis van de Nobelprijswinnaar Ivo Andrić, die onder meer De kroniek van Travnik schreef.

Twee onnozele kiekens terwijl Lisa een berichtje achterlaat in het gastenboek…

Ons bezoek aan travnik sloten we af met een stevige maaltijd. We lieten de keuze van onze maaltijd over aan de ober. Hij beloofde ons een traditioneel gerecht met enkele specialiteiten van de stad.

Het was een ongelofelijk fijne dag waar we oprecht van genoten hebben.

Deze week (maandag 04/04), begonnen we alweer aan onze laatste week op de spoeddienst. Ongelofelijk dat we morgen al halverwege ( dag 45 ) van onze buitenlandse stage zitten. We weten zeker dat we nog een super tweede helft tegemoet gaan. We hebben nog altijd geen spijt van onze keuze om naar hier te komen. Iedere dag is een nieuw avontuur.

Zonnige groetjes (hadden we al verteld dat het hier 30 graden is? 😉 ),

Nisa & Lisa

Dobro veče!

Alles goed daar in het belgenlandje? Ondertussen is jullie zon tot bij ons geraakt en genieten wij er met volle teugen van! 😉

Genieten van het zonnetje!

20/03 : Kermis in Zenica (Feestdag van de stad)

Deze week was onze laatste week op de dienst verloskunde. Het was een vrij drukke week met heel wat bevallingen en keizersneden. Deze week werden we nogmaals geconfronteerd met het feit dat niet elk kind gezond ter wereld komt. Donderdag werd een kindje geboren met myelomeningocele spina bifida (een ernstige vorm van een open ruggetje). We hebben de eerste zorgen van de baby meegemaakt, waarna hij werd overgebracht naar neonatologie. De dag nadien werd hij overgebracht naar het universitair ziekenhuis in Sarajevo voor een operatie. We vinden het spijtig dat we de evolutie niet verder kunnen opvolgen. Het doet ons stilstaan bij het feit dat een zwangerschap en een bevalling niet altijd verlopen zoals verwacht en dat er complicaties kunnen optreden.

We vinden het spijtig dat we deze week afscheid moesten nemen van de dienst materniteit, want we voelden ons erg goed in het team. De vroed – en verpleegkundigen zijn stuk voor stuk lieve mensen. We gaan hen zeker missen.

Ons uitzicht vanuit het ziekenhuis!

Dinsdag hadden we onze eerste ‘echte’ praktijkles chirurgie. We hebben, samen met de medestudenten en arts, enkele patiënten besproken op dienst. We gingen naast het bed van de patiënt, symptomen, diagnose en therapie bespreken. Een heel actief groepsgesprek waarbij vragen gesteld konden worden aan de patiënt en arts. We vonden dit een interessante manier van lesgeven. Vooral omdat het achteraf gemakkelijker is om een bepaalde aandoening te visualiseren wanneer je patiënten met die aandoening ontmoet hebt.

Vrijdag waren we uitgenodigd om een lezing bij te wonen van Dr. Daniel McGehee, uit Iowa. Het ging over de fight – flight respons van mensen die een auto – ongeval meemaakten. Hij onderzoekt deze lichamelijke reactie aan de hand van biometrie. Het lijkt ingewikkeld maar dankzij veel beeldmateriaal werd het ons snel duidelijk. Het was een interessante lezing, maar iets te moeilijk om kort uit te leggen 😉 .

Naast het werk in het ziekenhuis en de lessen, maken we ook regelmatig wat mee in ons studentskidom. Zo besloot dinsdag onze lamp het te begeven, waardoor we in onze pyjama naar beneden konden hollen .. met kapotte lamp. Gelukkig staan de mensen hier snel klaar om de sukkelende Belgen in nood te redden.

We werden snel gered.. 😀

Woensdag hebben we een gezellige avond gehad samen met enkele studenten uit de dormitory. Heel vriendelijke mensen die ons regelmatig uitnodigen om koffie te drinken. Al hadden ze niet verwacht dat we ze gingen verslaan met onze uno en pokerkunsten 😉 Die slimme Belgen toch.. :p (ze hadden ons onderschat)

We blijven versteld staan van de gastvrijheid hier in Bosnië. Van iedereen die we ontmoeten, krijgen we de uitnodiging om samen koffie te drinken of taart te gaan eten. Waardoor we elke dag wel iets gepland hebben. Zo zijn we donderdag met twee vroedkundigen Valentina en Dženita gezellig iets gaan eten. Twee super lieve dames.

Met Dženita en Valentina

Vandaag waren we uitgenodigd bij Dženita thuis om de verjaardag van haar lieve dochter te vieren. Ze had een heerlijke maaltijd bereid.. met groentjes!! Was dat lang geleden seg! Het was fijn om haar familie te ontmoeten.

Komende week staat er alweer heel wat op de planning. Zo starten we maandag op de dienst ‘Emergency’ (Spoed). We kijken er enorm naar uit!

We zitten hier ondertussen exact één maand. We beginnen te beseffen dat de tijd hier snel voorruit gaat. We willen nog heel wat zien en doen, waardoor we dringend wat plannen moeten beginnen maken. (en wat werken voor school 🙁 ) We genieten hier van elk moment!

We will keep you updated about our adventures 😉

Lots of kisses and hugs!

Lisa & Nisa

Risotto op een terrasje