Zot zijn doet geen zeer.
Vorige week was nogal hectisch. Al dat ziek zijn ook :/. Maar nu ben ik wel weer tiptop in orde, buiten een paar vreemde trekjes. Het weer heeft hier een voetje in de juiste richting gezet. En voor het eerst sinds ik hier ben is er noch regen, noch wind die mijn fragiele frame teistert. De lucht is zacht en de zon is warm. Verder beginnen de dagen terug te lengen. Gedaan met vertrekken en terug thuiskomen in het donker. Ik ben geboren in het hartje van de zomer en hoewel de zomer zijn nadelen heeft (al dat gezweet in ellelange files naar de kust, stinkvoeten op de trein, …) zou ik deze niet kunnen missen. De winter met al zijn donkerheid brengt dan ook altijd een winterdipje op. Nu de dagen terug beginnen te lengen ben ik nog vrolijker en zeker nu ik genezen ben. Wat mij nog vrolijker maakt is al die dingen die ik online besteld heb die nu ook aankomen. Gisteren kon mijn dag niet stuk. Met een coupon van groupon waren we fis and chips gaan eten. Dat is altijd al een goeie start vind ik dan. Toen we thuiskwamen bleek dat mijn foto’s aangekomen waren en een uurtje later stond de Tescoman aan mijn deur met mijn boodschappen. Ik was extatisch. Dus na mijn boodschappen weg gelegd te hebben stuiterde ik de trap op tot op mijn bed. Alle foto’s hangen aan mijn muur. Foto’s van vrienden, van mezelf en vooral foto’s van gelukkige herinneringen. Dit is nu mijn happy hoekje. Nu nog een plant voor op mijn kast en ik ben gesetteled. Vandaag bracht Lynn het feit dat we over de helft waren onder mijn aandacht. Dus nu ben ik sipjes. Want ook al haat ik stage en is het leven hier duur en nat. Ik hou van Ierland met zijn vriendelijke mensen, leuke pubs en mijn eigen afhankelijkheid. Het zal weer wennen om terug te moeten keren. Daar ben ik nu al zeker van.
Morgen plant ik mijzelf neer in MRI. Maar ik blijf mezelf herinneren dat het nog maar 2 dagen zijn en dan zijn er nog maar 2 weken Beaumont te gaan. Daarna nog een weekje elective en daarna nog wat lectures en een werkvakantie. Om Erasmus dan af te sluiten met een zwaar gevoel en een reeks onuitstaanbare deadlines en presentaties. Over mijn bachelorproef zal ik ook maar al zwijgen want zelfs eraan denken doet geen deugd. Ik leef hier teveel om me daar echt grote zorgen over te maken. Even om duidelijk te zijn, Beaumont bevat een aantal zeer vriendelijke en uiterst bekwame mensen. Het is de 1,5 uur durende reis die mijn weerzin opwekt. Want terwijl alle anderen studenten (erasmussers inclusief) al thuis de voetjes onder tafel schuiven zit ik op de bus na te denken over het werk dat ik daar niet kan verzetten. Maar stress heb ik niet. De Ierse lucht heeft mij goed gedaan, er zijn belangrijkere dingen. Niet dat school mij hier niets kan schelen, integendeel. Ik wil het hier ook goed doen maar als er eens iets niet gaat of mislukt dan is dat ook zo. Dan proberen we het later eens anders.
Neem nu vandaag. Ik heb al research voor mijn bachelorproef gedaan en voor CT. Maar ik ben kapot. Dus ik ga nu in mijn bed liggen een half uurtje boeken lezen over de chest x-ray en dan een schoonheidslaapje inplannen. Want als ik 50% van mijn Ierse foto’s eens van dichtbij bekijk kan ik dat wel degelijk gebruiken. Ik wou dat ik niet moe werd want 3 maanden zijn te weinig. Ik wou dat het een half jaar was. Maar misschien verandert dat dan in een jaar, 5 jaar, voor altijd… Geen idee. Ik weet niet goed meer wat ik wil. Ik weet wat ik niet wil maar wat ik hierna wil gaan doen met mijn leven daar heb ik geen idee over. Mijn leven ligt nog voor mij en alle wegen zijn nog open. Ik denk dat eens ik terug thuis ben ik vooral eens wil gaan kijken naar wat ik nu echt wil. Nu ga ik genieten van de schamele tijd die nog overschiet van mijn reeds onverwoestbaar fantastische erasmuservaring.
PS: Wegens serieuze schoolwerken gecombineerd met een sociaal leven dat niet in de standaard handbagage van Ryanair past zou het wel eens kunnen dat er hier en daar wat nalatigheid in de blog voorkomt.
Snotteren in Galway
De gelukzalige week van lectures is al weer gepasseerd L! Nu starten we weer met placement. En ik ben de week al goed gestart met een dag te liggen uitzieken in bed. Het is allemaal gestart met een paar serieuze stortbuien van ijskoude regen vorige week. Gevolgd door een winderig weekend in Galway. Galway ligt ongeveer op 3 uur rijden met de bus van dublin. De andere kust van Ierland met andere woorden. Ik heb me er goed gehad maar naast Dublin had Galway in mijn ogen maar weinig charmes. Natuurlijk heb ik er slechts drie dagen in doorgebracht. Min 6 uur busreis en min een hele zaterdag. Die bewuste zaterdag was nodig om een tour de Galway te doen en een uitstapje naar de Cliffs of Moher. Wat dus eigenlijk wou zeggen 8u op een bus zitten… Mijn achterwerk is compleet overwerkt. Nu de pubs waren gezellig, de afhaalmaaltijden uitstekend en het Ierse ontbijt daar had ik niks op aan te merken. Maar de Cliffs of Moher waren de ster van het weekend. Een adembenemend schouwspel. De wind waaide zo hard dat menig mensvolk zijn pruik bij de haren moest grijpen. Ook de golven die op de kliffen ramden werden door de wind omhoog geblazen. De spetters werden over de rotswand gekatapulteerd en zorgden voor wel erg plaatselijke zoute regenbuien. Op een gegeven moment was de wind zo sterk dat ik moest rennen om niet omver gegooid te worden. Erg beangstigend. Ik kon niet stoppen en was al aan het kijken naar grasperkjes om mijn gezicht in neer te planten toen de wind er plots mee ophield. Sjans. Alleszins mijn zaterdag was dus avontuurlijk genoeg. Met al die wind en regen was mijn verkoudheid echter zeer blij. De heerser van het weekend, met mijn hoofd als zijn troon. Zaterdagavond zat er dus niets anders op dan paracetamol er tegenaan te smijten en veel te vroeg te gaan slapen. Spijtig genoeg was er geen verbetering op zondag. Dus na een winderig maar leuk weekend in Galway vond ik mezelf vandaag terug bij de dokter van de UCD voor een afschriftje om te zeggen dat ik mijn stage zou missen.
Een ding mis ik nu al aan Galway. De douche. Man man man, wat een deftige douche niet met een mens doet. Terwijl de douche hier in Dublin nog het meest op een pissende mug trekt was de douche in Galway een ware waterval. Ik overweeg serieus om elk weekend een B&B te boeken enkel en alleen voor de douche. Morgen moet ik mijn kop vol snot dus uit mijn warme troostende bed sleuren om 8uur te gaan rechtstaan in de interventionele zaal. Met loodschorten aan. Compleet steriel. Ben ik de enigste die het probleem hier bij ziet? Snot en sterieliteit. Ik zal maar niet te dicht bij de patient gaan staan tenzij die wat snot in zijn aders wilt. Wat ik totaal onverantwoord zou vinden! Volgende keer in meer detail. Maar ziek en uitgeput maakt een slechtere beschrijving. Ik kan amper details voor de geest halen. Dus tijd voor nog een paracetamolleke en een comaslaapje tot 6u morgenochtend.
See you later alligator!
Verlos ons van het kwade
Eindelijk gedaan met placement. VOORLOPIG! Na de komende week les, die aanvoelt als een verlossing, komen er 4 meer van die weken. Ik heb er nu al zeer veel zin in. De laatste week placement begon wel goed met mammo. Waarbij er een oudere patiënte me aansprak met ‘Hey, skinny don’t you ever get cold?’ en daarna verder ging met ‘grass doesn’t grow on a busy road.’. Needless to say dat mijn collega’s er minstens 5 minuten over gedaan hebben om bij te komen van het lachen! Dus maandag en dinsdag waren best wel oké. In mammo is het hier als een warme vriendelijke wolk, general daarentegen… General radiography betekent hier genegeerd worden, tenzij het om directe commando’s gaat (waarbij ze er meestal vanuit gaan dat jij alles al perfect kan en kent inclusief een mij volledig onbekend RIS en PACS systeem). Dus woensdag viel ik van mijn warme wolk in de dode zee. Maar mijn commentaren zijn wonderbaarlijk goed hoewel ik het gevoel heb dat ik nog nooit zo slecht een stage deed. Dus dan moet ik toch iets goed gedaan hebben he :’). Maar als ik de commentaren over de Ierse studenten hoor is dat niet zo verwonderlijk. Ik heb waarschijnlijk al veel punten voor elke dag te komen opdagen en respectvol om te gaan met collega’s en patiënten. Maar genoeg daarover, ik krijg al koude rillingen als ik denk aan de 4 weken die me nog te wachten staan…
Vandaag ben ik hier officieel één maand. En wat een maand. Ik heb het gevoel dat ik hier in deze ene maand enorm veel gedaan heb. Wat ook zo is. Ik voel me uitstekend, tot het uiterste aan het genieten van het leven. Ik word al halfdepressief als ik denk aan het feit dat er nog maar twee maanden overschieten. Maar dat zijn zorgen voor later, misschien wil ik over twee maand wel naar huis. Voorlopig gaat het goed. Tessa is hier nu ook, wat altijd leuk is om eens een bekend gezicht te zien. Alhoewel ik vrees dat ik een betere gastvrouw had kunnen zijn. Maar Lynn haar verjaardag die gevierd werd met een viking pub crawl liet zaterdag een kater na die iedereen hier heeft gevoeld. Samen met ongeveer 20 foto’s die ongeschikt waren voor publicatie. Maar we zijn op zaterdag toch tot aan de guinness storehouse geraakt waar ik, wijselijk maar spijtig genoeg, mijn inbegrepen guinness heb omgeruild voor een brave cola. Na wat eten zijn we de kroeg ingedoken want Tessa en Willem zijn wel voor Ierse pubs (mij hoor je daar ook niet over klagen). Na een tip van een vriend gingen naar the taphouse. Zalige pub, heel gezellig en het eten zag er zeker niet mis uit. Ik heb mijn best moeten doen om mijn kwijl uit mijn buurvrouw haar bord te houden. Ondanks het feit dat er nog wat vrienden toekwamen zijn we toch allebei vroeg vertrokken. Ik had immers nog een 22uur slaap in te halen van de afgelopen week. Niet gelukt natuurlijk. Vanavond zijn het er 24u.
Morgen dus terug les, ben ik zeer tevreden mee. Op mijn gat zitten en luisteren (of dromen) heb ik altijd al goed gekund. Na dit weekend zal ik wel spijtig genoeg overschakelen op water en brood (niet echt). Maar ik zal toch mijn centjes in de gaten houden want die pubs zijn hier niet echt goedkoop. Maar ik heb nog geen spijt van geen enkele cent die ik hier heb uitgegeven. Plus mijn kookkunsten gaan er zienderogen op vooruit want afhaalmaaltijden daar doen wij hier (bijna) niet aan mee. Zo één keertje op de maand kan geen kwaad hé :D!