Verlos ons van het kwade

Eindelijk gedaan met placement. VOORLOPIG! Na de komende week les, die aanvoelt als een verlossing, komen er 4 meer van die weken. Ik heb er nu al zeer veel zin in. De laatste week placement begon wel goed met mammo. Waarbij er een oudere patiënte me aansprak met ‘Hey, skinny don’t you ever get cold?’ en daarna verder ging met ‘grass doesn’t grow on a busy road.’. Needless to say dat mijn collega’s er minstens 5 minuten over gedaan hebben om bij te komen van het lachen! Dus maandag en dinsdag waren best wel oké. In mammo is het hier als een warme vriendelijke wolk, general daarentegen… General radiography betekent hier genegeerd worden, tenzij het om directe commando’s gaat (waarbij ze er meestal vanuit gaan dat jij alles al perfect kan en kent inclusief een mij volledig onbekend RIS en PACS systeem). Dus woensdag viel ik van mijn warme wolk in de dode zee. Maar mijn commentaren zijn wonderbaarlijk goed hoewel ik het gevoel heb dat ik nog nooit zo slecht een stage deed. Dus dan moet ik toch iets goed gedaan hebben he :’). Maar als ik de commentaren over de Ierse studenten hoor is dat niet zo verwonderlijk. Ik heb waarschijnlijk al veel punten voor elke dag te komen opdagen en respectvol om te gaan met collega’s en patiënten. Maar genoeg daarover, ik krijg al koude rillingen als ik denk aan de 4 weken die me nog te wachten staan…

Vandaag ben ik hier officieel één maand. En wat een maand. Ik heb het gevoel dat ik hier in deze ene maand enorm veel gedaan heb. Wat ook zo is. Ik voel me uitstekend, tot het uiterste aan het genieten van het leven. Ik word al halfdepressief als ik denk aan het feit dat er nog maar twee maanden overschieten. Maar dat zijn zorgen voor later, misschien wil ik over twee maand wel naar huis. Voorlopig gaat het goed. Tessa is hier nu ook, wat altijd leuk is om eens een bekend gezicht te zien. Alhoewel ik vrees dat ik een betere gastvrouw had kunnen zijn. Maar Lynn haar verjaardag die gevierd werd met een viking pub crawl liet zaterdag een kater na die iedereen hier heeft gevoeld. Samen met ongeveer 20 foto’s die ongeschikt waren voor publicatie. Maar we zijn op zaterdag toch tot aan de guinness storehouse geraakt waar ik, wijselijk maar spijtig genoeg, mijn inbegrepen guinness heb omgeruild voor een brave cola. Na wat eten zijn we de kroeg ingedoken want Tessa en Willem zijn wel voor Ierse pubs (mij hoor je daar ook niet over klagen). Na een tip van een vriend gingen naar the taphouse. Zalige pub, heel gezellig en het eten zag er zeker niet mis uit. Ik heb mijn best moeten doen om mijn kwijl uit mijn buurvrouw haar bord te houden. Ondanks het feit dat er nog wat vrienden toekwamen zijn we toch allebei vroeg vertrokken. Ik had immers nog een 22uur slaap in te halen van de afgelopen week. Niet gelukt natuurlijk. Vanavond zijn het er 24u.

Morgen dus terug les, ben ik zeer tevreden mee. Op mijn gat zitten en luisteren (of dromen) heb ik altijd al goed gekund. Na dit weekend zal ik wel spijtig genoeg overschakelen op water en brood (niet echt). Maar ik zal toch mijn centjes in de gaten houden want die pubs zijn hier niet echt goedkoop. Maar ik heb nog geen spijt van geen enkele cent die ik hier heb uitgegeven. Plus mijn kookkunsten gaan er zienderogen op vooruit want afhaalmaaltijden daar doen wij hier (bijna) niet aan mee. Zo één keertje op de maand kan geen kwaad hé :D!