Ce que je retiens pour le futur

Het werkveld, Nieuws

Bonjour à tous! 🙂

Laatste dag hier in Onnaing. De laatste dag om de sfeer hier nog wat op te snuiven.

Ik heb een hele boeiende week achter de rug. Veel dingen die ik heb gezien en zeker zal meenemen in de toekomst.

  • De ergo’s hechten heel veel belang aan de band met hun cliënten. Ze bouwen een vertrouwensband op. Ik vond dit heel belangrijk en deze stageplaats bevestigde dit enorm. Want zij gaan uit van de gedachte dat een vertrouwensband cruciaal is voor het veranderingsproces. Ik kon me alleen maar aansluiten bij deze gedachte.
  • Ook zijn de ergo’s hier heel open en toegankelijk, zowel naar de kinderen als de ouders van de kinderen. De ouders worden enorm betrokken bij de therapiesessies. Zij luchten ook hun hart en bezorgdheden bij de ergo waardoor de ergo hiermee rekening kan houden. Ook maakt het goede contact met de ouders, dat je weet wat er in de omgeving van het kind speelt en hier onmiddellijk op kan anticiperen.
  • De ergo’s gaan de kinderen hier weinig afremmen want ze vinden dat zij al genoeg afgeremd worden in hun school- en thuissituatie. De ergo laat ze dus wat vrijer maar als er gewerkt moet worden moeten ze zich ook een minimum concentreren.
  • De kinderen hebben zelf ook wat inspraak op het therapieverloop. Soms heeft de ergo niets voorbereid maar kiest het kind wat ze gaan doen. Wel zijn het steeds activiteiten dat het kind heeft in het verleden heeft gedaan met de ergo waardoor ze gekoppeld zijn aan de persoonlijke doelen van de cliënt. De ergo’s hechten enorm veel belang aan het feit dat de therapie steeds aangenaam moet zijn zodat het kind de volgende keer met zin naar de therapie gaat.
  • Als zelfstandige ergo, weinig multidisciplinaire samenwerking met andere disciplines van de praktijk. Ze werken vrijwel naast elkaar maar verwijzen indien nodig wel door. Ondanks als een kind bij meerdere disciplines gaat, is er vrijwel weinig communicatie tussen de verschillende disciplines. Indien het kind nood heeft aan een multidisciplinair team achter zich dan gaan ze hiernaar ook verwijzen in een instelling.
  • Als zelfstandige ergo, hebben ze veel vrijheid. Ze maken hun eigen planning, kunnen kiezen wat ze doen, etc. Hiermee bedoel ik dat de ergo ervoor kan kieren om in een praktijk te werken of enkel op verplaatsing of een combinatie van beide. Deze stage heeft me hier wel veel meer zicht op gegeven aangezien het een volledig andere setting is dan de meeste stages in België. Het is een volledig andere ervaring als zelfstandige ergo tegenover als ergo tewerkgesteld in een instelling.
  • Ze beginnen elke therapiesessie met een kort gesprekje over hoe het gaat en wat ze afgelopen dagen gedaan hebben. Om zo het kind beter te begrijpen.
  • Ze wijzen de kinderen niet op hun fouten. Ze vragen hun vaak naar zelfreflectie om op die manier hun fouten te zien en zo te leren.
  • Ze vermijden zoveel mogelijk de faalervaringen zodat het kind steeds met een goed gevoel kan vertrekken. Want opvallend is hier dat de kinderen graag naar de ergo gaan.
  • Spel is belangrijk, ze leren aan de hand van spel of fantasie. Om het toch persoonlijk en aangenaam te maken. Het spel maakt dat ze zichzelf belonen en dus afsluiten met een goed gevoel. De spellen zijn steeds educatief waardoor de ergo ook steeds zicht krijgt op andere zaken vb. fijne motoriek, visueel inzicht, precisie, etc. De cliënten weten ook duidelijk dat als ze goed werken, er steeds tijd is voor een spel.
  • Alle therapiesessies gaan door in het therapielokaal. Elk kind weet dat ze bij het binnenkomen hun eigen stoel mogen kiezen en zich zo comfortabel mogelijk mogen instaleren. Ze hadden keuze uit verschillende stoelen, sommige wiebelden en sloten beter aan bij de noden van het kind i.f.v. de concentratie en het blijven zitten.
  • De ‘losheid’ is ook te zien tijdens de assessmentafnames. De assessments die ze afnemen zijn gestandaardiseerd. Echter nemen ze deze niet meer zo gestandaardiseerd af. Wat wel opvallend was, vb. meer tijd, meer kunnen oefenen, etc. Echter vind ik het dan wel moeilijk in hoeverre ze deze scores kunnen gebruiken en vergelijken.
  • Weliswaar zijn hun observaties veel uitgebreider op vlak van schrijven. Ze kijken niet uitsluitend naar houding en schrift maar zoeken naar een mogelijke oorzaak. Soms een reflex die bij het kind aanwezig is bij de geboorte maar gaandeweg geïntegreerd moet zijn. Echter is dit niet bij elk kind het geval en zien ze dit aan de hand van hun schrijfhouding.
  • …

Hiermee ga ik afronden, het was een zeer boeiende en leerzame observatieweek.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van de blog en nu beter zicht hebben op het werken als zelfstandige ergotherapeut in Frankrijk.

Als jullie nog vragen hebben kunnen jullie me steeds bereiken op facebook ‘Daphne Penninckx’ of Instagram ‘daphne_penninckx’.

A bientôt! 🙂

 

 

 

Dernier jour d’observation

Het werkveld

Bonjour à tous! 🙂

Aujourd’hui, dernier jour d’observation… de laatste dag van een boeiende week.

Vandaag zagen we verschillende therapieën. Sessies waarbij de kinderen hun computerskills leren en oefenen.

Kinderen die hun zelfstandigheid en autonomie willen vergroten. Er is een kind dat graag zelfstandig zijn tanden zou willen poetsen. De ergo hecht hierbij veel belang aan het gebruiken van de eigen tandenborstel om de thuissituatie zoveel mogelijk te benaderen. Het kind poetst zijn tanden en de ergo bespreekt haar bevindingen met het kind en toont het voor met haar materiaal. Ze geeft het kind enkele tips waarop hij kan letten om de activiteit tot een goed einde te brengen.

Alsook wil de jongste cliënt (4 jaar) graag zichzelf kunnen wassen, zowel handen als lichaam. Bij de observatie merkte de ergo dat het kind de ruimtelijke begrippen niet onder de knie heeft vb. op, onder, tussen. Daardoor heeft de ergotherapeut gekozen om zich eerst te focussen op het beheersen van de ruimtelijke begrippen. Pas daarna gaat ze stapsgewijs oefenen op het wassen van de handen en het lichaam.

De ergo oriënteerde ook een kind in tijd. Dit aan de hand van vragen en een tijdlijn. Deze tijdlijn mocht hij zelf aanvullen en personaliseren.

Zo eindigde mijn observatieweek hier in Frankrijk. Ik blijf nog even hier om maandag de volgende stage aan te vatten.
Morgen ga ik al mijn bevindingen en ervaringen nog eens om een rijtje zetten als afsluiter van de blog.

A bientôt! 🙂

En route

De cultuur, Het werkveld

Bonjour à tous! 🙂

Vandaag was ik van plan een uitstap te maken naar Valenciennes. Een stad op zo’n 6km van Onnaing. Net aan mijn verblijf is er een bushalte, wat dus heel gemakkelijk is ;).

Na een klein kwartiertje op de bus kom ik aan in Valenciennes. Hier is het wat groter en levendiger als in Onnaing. Voor ik vertrok had ik mijn ontdekking in de stad al volledig uitgestippeld. Ik maakte een wandeling door een park, bezocht kerken, enkele lokale winkeltjes, een winkelcentrum, etc.
Ik merkte dat de huizen allemaal vrijwel in dezelfde stijl waren, hoge herenhuizen, gevels van in de jaren 50 (na wat opzoekingswerk) etc.

Ook lopen de Fransen er hier heel trots rond en zijn ze vaak te vinden in een ontbijtbar met een koffie en koek/gebak. Het is hier ook heel multicultureel waardoor je verschillende talen door de stad hoort. Leuk ook de diversiteit in de stad te zien. Helaas zijn de Fransen hier niet zo open, gastvrij en vriendelijk. In de winkel kijken ze je aan zonder enige emotie, als je lacht naar mensen, bots je vaak tegen een muur helaas. Daarentegen zijn de uitbaters van restaurantjes wel heel vriendelijk. Bij het voorbijlopen begroeten ze je al, als je er eet babbelen ze met je en proberen ze de beste service te geven. Heel uiteenlopend dus.

Toen was het tijd om terug te keren naar Onnaing want de stage begon om 14u. Er stonden 5 kinderen op de planning. Bij aankomst vertelde de ergo mij dat enkele ouders hadden afgebeld omwille van bepaalde redenen :/ Heel jammer dus maar al snel kwam het eerste kind voor schrijftherapie. Afhankelijk van het kind beginnen ze soms met fijn-motorische oefeningen vooraleer het effectieve schrijven. Dit is wel herkenbaar.

Erna kwam er een kind met zijn ouder. De ergo en zij hadden elkaar een jaar geleden gezien voor enkel een bilan. Hier besloot de ergo om de assessments opnieuw af te nemen en de resultaten te vergelijken. Naast de tests i.v.m. het schrijven heeft hij ook de fijne motoriek getest a.d.h.v. het pegboard. Bij elke assessmentafname, krijg ik zelf ook een scoreblad om dit erna samen met de ergo te bespreken. Daarna bekijken we samen de beoordeling en bevindingen.

Helaas zijn de andere kinderen niet gekomen… dit is nadeel van het zelfstandig zijn. Je hebt dit veel minder in de hand, maar zij gaan hier heel los mee om. Ze ervaren hier opvallend veel minder werkdruk. Ookal hebben ze een zware dag voor de boeg, gaan ze zich niet opjagen en hun pauze nemen als ze hier nood aan hebben zonder dat het kind of de therapie hieronder moeten leiden.

Hierdoor had ik wel ruimte voor vragen te stellen en eens uitgebreid in de kasten en boeken te kijken. Zo eindigde mijn dag wat rustiger maar minstens even boeiend.

A bientôt! 🙂

 

 

De la joie à l’émotion en passant par l’apprentissage

Het werkveld

Bonjour à tous!

Vandaag woensdag een andere dag dan bij ons. Kinderen onder 11 jaar hebben woensdag geen school, kinderen ouder dan 11 jaar hebben enkel in de voormiddag les (net zoals in België). Hierdoor is woensdag een heel drukke dag voor de ergo. Want op die manier kunnen de kinderen hun therapie volgen zonder lessen te moeten missen.

Opnieuw zag ik enkele sessies waarbij de kinderen wegwijs worden gemaakt met de pc of tablet. Zoals ik vorige keer zei, ik ga dit wat verduidelijken. In Frankrijk maken ze vrij snel de overstap naar het digitaliseren van de lessen als het kind niet snel genoeg of onleesbaar schrijft. De leerkracht verwijst de ouders en het kind naar de ergo en de ergo gaat na met enkele assessments zoals BHK (vergelijkbaar met de SOS) en de EViC of het aangeraden is om over te gaan naar digitalisering. Zij volgen dit proces helemaal op. Na de beslissing volgt er heel wat papierwerk en het leren gebruiken van de pc of tablet. Dit neemt de ergo voor zijn rekening, stapsgewijs gaat hij de boeken vervangen door het digitale medium.

Daarnaast was er ook opnieuw schrijftherapie. Echter was er hier wel een bijzondere bevinding…

Merk op dat het kind een niet zo alledaagse pengreep heeft. Dit komt omdat het kind tijdens de eerste observaties geen stabiele pengreep had. Idealiter ligt de pen op de middenvinger, deze stabiliseert de pen. Dit was niet het geval bij dit kind. Daarom hebben ze besloten om hem een andere aangepaste maar efficiënte en effectieve pengreep aan te leren (zoals op de foto te zien is).

De ergo observeert niet alleen de houding tijdens het schrijven maar herkent er ook bepaalde reflexen in. Deze reflexen zijn normaal aanwezig bij de geboorte tot een bepaald moment maar bij sommige kinderen blijft het aanwezig en heeft het bijgevolg invloed op het schrijven. In dit geval gaat de ergo specifieke oefeningen doen en meegeven om thuis ook te doen.

Dit in combinatie met schrijftherapie. Ik vond dit persoonlijk heel boeiend want echter observeerde ik nooit op die manier het schrijven terwijl het inderdaad een boeiende en volledige observatie kan zijn op die manier.

De ergo helpt tijdens de sessies soms met het huiswerk, dit met achterliggende doelen vb. concentratie, plannen, organiseren, etc. dus eerder de executieve functies. Vandaag maakte ze rekenoefeningen met het kind. Toen het kind wat vastliep, hielp de ergo door de oefening uit te leggen in geldbedragen.

We sloten de dag af met een kind met weinig zelfvertrouwen. Tijdens de opdracht liep het al stroef want elke imperfectie zag hij als falen. Tot plots zijn emmer overliep, hij stopte met de opdracht. Hij werd heel emotioneel en luchtte zijn hart bij de ergo. Na het ventileren, zette hij zijn opdracht met succes verder. Het kind had oprecht veel verdriet en had reeds een complex en moeilijk verleden achter de rug… Zijn verhaal en de hele situatie raakte me dus ook echt. Ik vond het mooi om te zien dat er zulk vertrouwen en band is tussen de ergo en het kind, en o zo ontzettend leerrijk om te zien hoe de ergo hiermee omgaat want ik kon me volledig vinden in het handelen maar in haar situatie zou ik wat perplex hebben gestaan dus vond ik het boeiend deze situatie gevolgd te hebben.

Deze dag was heel uiteenlopend maar heel boeiend en leerrijk, wat ik zeker kan meenemen naar de toekomst toe.

A bientôt! 🙂

Une journée riche en nouvelles informations

Het werkveld

Bonjour à tous! 🙂

Vandaag liep ik met de andere ergo, namelijk Evelyne. In de ochtend hebben we de dagplanning overlopen. Een drukke maar heel interessante dag stond me te wachten.

De dag begon met het afnemen van een bilan. Hier zag ik hoe de ergo de tijd nam om zowel het kind als de ouder uitgebreid te horen. Het kind werd volledig gekaderd in zijn omgeving. Daarna gaan ze aan de hand van de OT’Hope, een medium om doelen in kaart te brengen, de doelen van het kind bepalen in samenspraak met de ouder(s).

Hierna volgenden enkele assessments, zoals onder andere de BHK (Beoordeling handschriften van kinderen) is een Nederlandse test maar heel gekend in Frankrijk om zicht te krijgen op het schrift. Het is gelijkaardig aan de SOS die wij in de opleiding hebben gezien. Daarnaast observeren ze hoe ze letters en cijfers schrijven. Ook maken ze gebruik van EViC (evaluation de la vitesse au clavier) om het typen op een toetsenbord te beoordelen.

De ergo gaat deze assessmentsscores en bevindingen uit het gesprek in kaart brengen om zo het vervolg van de therapiesessies te bepalen.

Tijdens de middag was er een vergadering over de bugetten met collega’s in het gebouw. Ook hier zijn de prijzen enorm gestegen waardoor er enkele zorgen zijn. Daarnaast hebben ze hun bedenkingen over de gezondheidszorg in Frankrijk waardoor ik hier ook wel een beter beeld op heb gekregen. Persoonlijk vond ik het heel boeiend om gelijkenissen maar ook verschillen te zien tussen Frankrijk en België.
Persoonlijke verhalen zijn eveneens welkom tijdens de vergadering. Ze maakten het zelf gezelliger met een appeltaart 😉 Deze smaakte wel tijdens zo’n vergadering.

Hierna volgenden enkele therapiesessies i.f.v. zelfstandigheid. Enkele doelen waren; veters kunnen strikken, zelfstandig naar toilet kunnen gaan, etc.

Net als de eerste dag merkte ik dat de ergo heel veel belang hecht aan een goede band met de cliënt, het kind dus. Dit is ook mooi om te zien. De kinderen vertrouwen de ergo waardoor ze kunnen bouwen op elkaar. Ze leren aan de hand van spel en humor. Deze aangename sfeer leidt tot een aangename samenwerking tussen beide.

De ergo vindt het belangrijk dat zowel het kind als de ouder weet waarom ze wat doen. Dit doet ze als het nodig is zelf aan de hand van tekeningen, voorbeelden of schema’s. Ook als er administratief moet gebeuren, wat soms complex kan zijn, gaat de ergo dit uitleggen, verduidelijken, tonen en overlopen met de ouder(s).

Persoonlijk vind ik dit een zeer mooi en leuk om te zien want de ergo maakt tijd voor zaken waar wij, in België, misschien veel minder tijd in zouden steken aangezien er steeds een bepaalde druk is. Dit ervaar ik duidelijk veel minder tijdens deze observatiestage. Een aangenaam en leerrijk verschil.

Zo kwam de dag weer op zijn eind…

A bientôt! 🙂

 

Un départ agréable

Het werkveld

Bonjour à tous! 🙂

Een mooie dag was begonnen, eerst nog even naar de winkel om inkopen te doen en daarna vol goede moed met een aangenaam zonnetje vertrok ik naar mijn eerste stagedag. Al snel merkte ik dat Onnaing leeft; kinderen gaan naar school, mensen gaan werken, mensen gaan naar de bakker en de slager, veel verkeer, enz.

Daarna kwam ik aan op de stageplaats. Hier had ik afgesproken met Arnaud, één van de twee ergo’s die ik ging volgen. Hij verwelkomde mij en maakte me wat wegwijs in Synergie Santé. Synergie santé is een multidisciplinaire praktijk waar iedereen welkom is. Weliswaar werken de ergotherapeuten voornamelijk met kinderen tussen de 4 en de 16 jaar. Hierbij gaat het om kinderen met autismespectrumstoornis, leerstoornissen, neurologische stoornissen, etc. De therapiesessies duren 45 minuten en een bilan duurt 2 tot 4 uur. De kinderen komen naargelang de noden wekelijks, tweewekelijks of maandelijks naar de ergotherapeut.

Ook hier is het schooljaar pas begonnen, wat maakt dat er veel nieuwe aanvragen zijn en dus veel bilans moeten worden gedaan. Hierbij gaat de ergotherapeut een zo breed mogelijk beeld maken over de cliënt waarbij de kwaliteiten en belemmeringen voor de cliënt zelf en zijn/haar omgeving in kaart worden gebracht.

Daarnaast zag ik ook enkele therapiesessies, waaronder schrijftherapie en therapie waar er geoefend wordt op pc-gebruik. Later ga ik dit wat meer verduidelijken. Dus stay tuned! 🙂

Al snel viel me op dat de ergotherapeut een open en transparante houding aanneemt, om op die manier een echte vertrouwensband op te bouwen. Wanneer het kind fouten maakt, gaat de ergo hier niet op wijzen maar gaat hij het kind er zelf naar laten zoeken. Alsook hebben de kinderen inspraak op hun therapieverloop, er wordt rekening gehouden met hun mening en hun interesses. Deze betrekken ze zoveel mogelijk in de therapie wat wel zeer boeiend was. Hierbij heb ik wel geleerd hoe ik op een eenvoudige manier het kind kan betrekken en bijgevolg kan motiveren wat leidt tot een algemeen goed gevoel bij de therapiesessies. Want het is duidelijk dat de kinderen hier graag naar de ergo gaan en de therapiesessies zelden een negatieve connotatie hebben voor de kinderen. Dit ga ik zeker meenemen…

Zo snel was de eerste dag voorbij, ik vond het een fantastisch begin van de week!

A bientôt! 🙂

Bienvenue à Onnaing

De reis

Bonjour à tous! 🙂

Op zondag 1 oktober ben ik aangekomen in het Franse Onnaing. Onnaing is een kleine gemeente in het Noorden van Frankrijk vlakbij de Belgische grens. Weliswaar is er op zondag in een kleine gemeente weinig tot niets open. Tijdens het verkennen zag ik dat er enkele authentieke boucheries en boulangeries waren. Alsook is er een schooltje, een politiecommissariaat, een kerk, etc. Onnaing had dus wel wat te bieden.

Na de wandeling, was het tijd om naar mijn verblijf te gaan. Deze was net zoals op de afbeeldingen en dus helemaal in orde. Heel handig weetje… mijn verblijf is maar op 3 minuutjes wandelen van mijn stageplaats:). Aangezien ik mij in het centrum van Onnaing bevindt, is alles dichtbij. Ook had ik al gezien dat er een bushalte voor de deur is waardoor ik ook eens naar Valenciennes kan gaan. Valenciennes is een stad op een kwartiertje van Onnaing. Dit ga ik zeker nog ontdekken gedurende mijn observatieweek.

De eerste dag liep op zijn einde. Ik ben heel benieuwd hoe deze week zal verlopen. Hier onderaan zien jullie waar ik de komende week zal vertoeven!

A bientôt! 🙂