Caitlin en Eliya op stage in Senegal

Salaamaalekum! Het is alweer lang geleden dat we iets van ons hebben laten horen maar het zijn al twee drukke weken geweest. We zijn namelijk vorige week maandag gestart in Centre de Santé. Dit is een kleiner ziekenhuis dan hôpital regional. Hier is er enkel een materniteit, labo en radiologie. Op de materniteit komen vrouwen voor pre- en postnatale consultaties en bevallen ze in dit ziekenhuis indien er geen complicaties zijn. Zijn er wel complicaties dan worden ze voor, tijdens of na de bevalling doorgestuurd naar l’hôpital régional. In deze twee weken deden we vier nachtshiften (opnieuw van 17u tot 9u) en één dagshift (8u tot 17u). Tijdens deze shiften hebben we in totaal 23 bevallingen kunnen doen en zit Eliya al aan haar 40ste bevalling! Beiden hebben we een bevalling van een tweeling gedaan. Deze waren ook beiden een stuitbevalling en hebben we in totaal al 4 stuitbevallingen gedaan.
Op onze eerste dag hadden we al een vermoeiende bevalling. Caitlin heeft haar workout gehad. Ze heeft namelijk een halfuur fundusdruk moeten geven nadat de vrouw al twee uur aan het persen was. Het was noodzakelijk dat de baby zo snel mogelijk geboren werd. Toen de baby eindelijk geboren werd, waren we beiden verbaasd dat alles goed ging met de baby.
We hebben ook onze ‘Nacht der Sturzgeboorten’ achter de rug: elke vrouw die binnen kwam had een hele snelle arbeid en een nog snellere bevalling. Een van de vrouwen die Eliya onderzocht had was op vijf minuten tijd van vier centimeter naar volledige ontsluiting gegaan. Net op tijd handschoenen kunnen aandoen om de baby aan te pakken. Na de geboorte van dit kindje merkte ze dat er een nog een tweede zat te wachten om geboren te worden: de eerste tweelingbevalling van Eliya. Later die nacht is er ook nog een vrouw binnengekomen waarvan het hoofd van het kindje reeds geboren was. Opnieuw kon Eliya vlug haar handschoenen aandoen om de bevalling te doen. Caitlin kon deze nacht vier rustige bevallingen doen.
De tweede week was rustiger maar daarom niet minder speciaal. We hebben twee bevallingen ‘en style libre’ begeleid en gedaan (dit zijn bevallingen in een andere houding dan de gynaecologische houding, zoals handen en knieën). Caitlin zette haar eerste episiotomie (knip).
Gisteren, vrijdag 23 december 2016, zijn we om 8 uur vertrokken naar Mbour met Taxi Brousse. Dit is een auto waar normaal gezien zes personen in passen maar waar wij met negen inzaten. Het was een vermoeiende rit en toen we eindelijk aankwamen in Mbour (na zes uur) reed de taxi door met een deel van onze bagage. De achtervolging werd ingezet en Eliya bemachtigde de bagage. Nadien namen we een taxi naar het hotel waarvan de chauffeur de taxi vastreed in een zandweg. Toen we eindelijk, heelhuids, waren aangekomen in ons hotel hebben we ons wat opgefrist, het strand bezocht en in ons hotelletje lekker en goedkoop (voor- en hoofdgerecht + dessert = €10,00) gegeten! Caitlin was heel moe en ging vroeg gaan slapen tot er plots een grote verrassing aan haar bed stond. Caitlin haar vriend Siggi was zonder ze het wist naar Senegal gekomen.
Zaterdag zijn we Saly ( een stadje naast Mbour) gaan bezoeken. Daar hebben we het marktje eens bezocht en hebben we ondervonden dat de locals hier heel opdringerig en zelfs kwaad kunnen zijn als je hen vriendelijk afwijst. De locals wouden ons namelijk allemaal een tour geven maar we gingen hier niet altijd op in waardoor ze dus agressief konden reageren. Uiteindelijk was er toch een gids die ons vriendelijk aansprak om met hem een tour te doen in het stadje en ons het slavernijhuis liet zien, de vismarkt, de haven en de befaamde baobab boom waar we onze handen op moesten leggen en een wens moesten doen zodat we een gelukkig en lang leven gingen hebben.
’s Avonds zijn we naar het casino geweest in Saly waar we kerstavond uitgebreid hebben kunnen vieren en ons toch een beetje thuis voelden door het Westerse eten en natuurlijk het gezelschap van thuis erbij te hebben! Daarna gingen we nog gezellig iets gaan drinken in de lounge en gingen we voldaan naar huis.

Liefs,
Caitlin en Eliya

Zaterdag hebben we eens goed uitgeslapen want zo’n nacht van 17u is toch wel vermoeiender dan we dachten. We hebben die dag nog wat gewerkt voor school. Zondag waren we uitgenodigd om te eten bij SG (secrétair générale). Daar hebben we ons favoriet Senegalees gerecht ‘Yassa poulet’ gegeten. Nadien mochten we in onze Afrikaanse kleedjes met de familie van SG naar Coupe du maire (een voetbalmatch georganiseerd door de burgemeester waarbij verschillende districten uit Tambacounda tegen elkaar spelen). Voor de match moesten we samen met de contacten van de burgemeester alle spelers en scheidsrechters ‘bonne chance’ wensen. Tijdens de match hebben we heel wat gezien, onder andere de mascotte (zie foto!). Zijn speciale verschijning zal ons zeker bij blijven! Ze kwamen ook rond met ijsjes (in een zakje) die we natuurlijk eens moesten proeven. Na de match heeft SG  ons naar huis gebracht en konden we na toch wel een vermoeiende dag in ons bedje kruipen.

Maandag hebben we de nachtshift gedaan en hebben we elk 2 bevallingen kunnen doen. Ook vrijdag deden we de nachtshift waar we elk een bevalling konden doen en 5 keizersnedes hebben gezien. Zaterdag hebben we uitgeslapen na onze shift en zijn we ’s avonds in hotel Oasis uitgebreid gaan eten (omdat we vonden dat we dit wel hadden verdiend!). Zondagmorgend zijn we naar de markt gegaan en veel groenten, fruit en kruiden gekocht om eens deftig te koken thuis. Daarvan hebben we frietjes en hamburgers met een slaatje gemaakt dat nu op ons ligt te wachten. Smakelijk!

Op zaterdag werden we om 11 uur opgehaald door SG en zijn vrouw om naar de markt te gaan en inkopen te doen om het middageten te maken. We waren enorm hard onder de indruk van de markt want dit is echt een doolhof van kraampjes met producten die we nog nooit gezien hadden. Gelukkig hadden we een gids die ons meenam naar de beste kraampjes! Nadien hebben we bij SG thuis met alle vrouwen gekookt. Het eindresultaat (na 4 uur koken, want dat doen ze hier echt op hun gemak) was weer superlekker (we verzamelen hier ook de recepten zodat we dit thuis ook kunnen proberen maken). Zondag is het hier Coupe du Maire. Dit is een voetbalwedstrijd georganiseerd door de burgemeester van Tambacounda. Alle vrouwen komen hier naartoe in typische Afrikaanse kledij . Na het eten gingen we met SG naar de kleermaker want ook wij hebben een op maat gemaakt typisch Afrikaans kleed nodig. Wij zijn benieuwd hoe dit er zal uitzien (en zeker hoe de felle stof er op onze bleke huid zal uitzien…). Zaterdagavond waren we uitgenodigd bij Mamy en hebben we ook daar enorm lekker gegeten.

Op zondag werkten we de hele dag voor school, want we hebben een hele hoop taken: stagetaken, bachelorproef, reflectieverslagen, … ’s Avonds gingen we met Yoro eten in hotel Oasis.

Het begin van de (al derde, de tijd gaat snel!) week was heel rustig. Maandag en dinsdag was er niemand in arbeid, maar we konden wel onze dagen vullen met het verzorgen van patiënten met complicaties (want deze blijven komen). Op woensdag was het opnieuw rustig, maar kon Eliya wel een bevalling doen van een kindje van maar 26 weken. Deze vrouw werd ingeleid omdat haar vliezen vroegtijdig gebroken waren. Het kindje was jammer genoeg reeds overleden. Op donderdag deden we opnieuw een nachtshift. Omdat het vorige keer zo rustig geweest was, waren we nu beter voorbereid en namen we een boek voor school mee. We hebben echter geen letter kunnen lezen in dit boek, wat heel positief is. De nachtshift was heel druk: we begonnen allebei onze shift met een bevalling, waarvan Eliya haar eerste bevalling op de grond. Na deze bevallingen moest er veel medicatie gegeven worden en hadden we daar onze handen mee vol. Voor we het wisten vertrokken de pas bevallen mama’s al naar huis. Rond twee uur ’s nachts kwam er een vrouw binnen die doorgestuurd was door la Centre de Sante. Zij stond al 18 uur op 10 cm. Na een onderzoek door de vroedvrouw bleek dat ze een uterusruptuur had (dit is een gescheurde baarmoeder). Deze vrouw moest dus zo snel mogelijk een keizersnede hebben dus de gynaecoloog werd opgebeld. Het was voor ons allebei de eerste keer dat we een uterusruptuur zagen, dus we volgden de hele operatie mee. Gek om te zien hoe zo’n dikke spierlaag kan scheuren. Het kindje was jammer genoeg reeds overleden. Naar het einde van de shift toe kwamen er opnieuw twee vrouwen in arbeid binnen (de bevallingen lijken hier per twee te komen! Dat maakt het wel gemakkelijker om ze te verdelen). De vrouw die Eliya volgde, opnieuw een vrouw met pre-eclampsie, kon meteen beginnen persen want zij had 10 cm bij het binnen komen. Caitlin stond klaar om de eerste opvang van het kindje te doen maar moest jammer genoeg vaststellen dat het kindje overleden was. De vrouw die Caitlin volgde bleef lang op 6 cm staan. Toen haar vliezen braken, ging het ineens goed vooruit en kon ook Caitlin aan de bevalling beginnen. Aan de buik van deze vrouw te zien konden we een groot kindje verwachten en dat was het ook: 4600g. Wij ging moe maar tevreden naar huis na onze tweede nacht.

Liefs,

Caitlin en Eliya