Op zaterdag werden we om 11 uur opgehaald door SG en zijn vrouw om naar de markt te gaan en inkopen te doen om het middageten te maken. We waren enorm hard onder de indruk van de markt want dit is echt een doolhof van kraampjes met producten die we nog nooit gezien hadden. Gelukkig hadden we een gids die ons meenam naar de beste kraampjes! Nadien hebben we bij SG thuis met alle vrouwen gekookt. Het eindresultaat (na 4 uur koken, want dat doen ze hier echt op hun gemak) was weer superlekker (we verzamelen hier ook de recepten zodat we dit thuis ook kunnen proberen maken). Zondag is het hier Coupe du Maire. Dit is een voetbalwedstrijd georganiseerd door de burgemeester van Tambacounda. Alle vrouwen komen hier naartoe in typische Afrikaanse kledij . Na het eten gingen we met SG naar de kleermaker want ook wij hebben een op maat gemaakt typisch Afrikaans kleed nodig. Wij zijn benieuwd hoe dit er zal uitzien (en zeker hoe de felle stof er op onze bleke huid zal uitzien…). Zaterdagavond waren we uitgenodigd bij Mamy en hebben we ook daar enorm lekker gegeten.
Op zondag werkten we de hele dag voor school, want we hebben een hele hoop taken: stagetaken, bachelorproef, reflectieverslagen, … ’s Avonds gingen we met Yoro eten in hotel Oasis.
Het begin van de (al derde, de tijd gaat snel!) week was heel rustig. Maandag en dinsdag was er niemand in arbeid, maar we konden wel onze dagen vullen met het verzorgen van patiënten met complicaties (want deze blijven komen). Op woensdag was het opnieuw rustig, maar kon Eliya wel een bevalling doen van een kindje van maar 26 weken. Deze vrouw werd ingeleid omdat haar vliezen vroegtijdig gebroken waren. Het kindje was jammer genoeg reeds overleden. Op donderdag deden we opnieuw een nachtshift. Omdat het vorige keer zo rustig geweest was, waren we nu beter voorbereid en namen we een boek voor school mee. We hebben echter geen letter kunnen lezen in dit boek, wat heel positief is. De nachtshift was heel druk: we begonnen allebei onze shift met een bevalling, waarvan Eliya haar eerste bevalling op de grond. Na deze bevallingen moest er veel medicatie gegeven worden en hadden we daar onze handen mee vol. Voor we het wisten vertrokken de pas bevallen mama’s al naar huis. Rond twee uur ’s nachts kwam er een vrouw binnen die doorgestuurd was door la Centre de Sante. Zij stond al 18 uur op 10 cm. Na een onderzoek door de vroedvrouw bleek dat ze een uterusruptuur had (dit is een gescheurde baarmoeder). Deze vrouw moest dus zo snel mogelijk een keizersnede hebben dus de gynaecoloog werd opgebeld. Het was voor ons allebei de eerste keer dat we een uterusruptuur zagen, dus we volgden de hele operatie mee. Gek om te zien hoe zo’n dikke spierlaag kan scheuren. Het kindje was jammer genoeg reeds overleden. Naar het einde van de shift toe kwamen er opnieuw twee vrouwen in arbeid binnen (de bevallingen lijken hier per twee te komen! Dat maakt het wel gemakkelijker om ze te verdelen). De vrouw die Eliya volgde, opnieuw een vrouw met pre-eclampsie, kon meteen beginnen persen want zij had 10 cm bij het binnen komen. Caitlin stond klaar om de eerste opvang van het kindje te doen maar moest jammer genoeg vaststellen dat het kindje overleden was. De vrouw die Caitlin volgde bleef lang op 6 cm staan. Toen haar vliezen braken, ging het ineens goed vooruit en kon ook Caitlin aan de bevalling beginnen. Aan de buik van deze vrouw te zien konden we een groot kindje verwachten en dat was het ook: 4600g. Wij ging moe maar tevreden naar huis na onze tweede nacht.
Liefs,
Caitlin en Eliya