Bok!
Deze week is er op de stageplaats zelf niet al te veel nieuws gebeurd, door cancelingen werken we soms in de bureau, maar we mogen nu wel al therapie-activiteiten voorstellen. Deze week hebben we beide ook zelf gespeeld. Julia met de kinderen in therapie op donderdag, en ik dinsdag met een zoon van een vrouw die met haar organisatie eens een kijkje kwam nemen.
Echter is dat deze week niet het enige geweest wat we hebben gedaan…
Dinsdagavond name Sasa en Andrea ons mee naar de school van één van Andrea’s cliënten. De ouders hadden haar namelijk gevraagd een lezing te geven aan de docenten die lesgeven aan hun zoon. Deze jongen heeft namelijk een visuele uitdaging en gaat naar een “gewone” school. De lezing was in het Kroatisch, en aangezien we buiten wat woorden er niet veel van verstonden was Sasa onze tolk. Echter was vertalen wat moeilijk toen er een discussie loskwam over waarom de leerkrachten het extra werk moesten leveren. Vele opinies door elkaar en 3 docenten die zonder excuses opstonden en vertrokken, zo kan ik het tweede deel beschrijven. Het was toch even schrikken voor ons om te zien hoe inclusie hier nog niet overal aanwezig is. Dit is iets waar Sasa en haar team ook hard voor willen strijden.
Zondag was onze trip naar Samobor, een dorp iets verder van Zagreb. Daar was carnaval aan de gang en Sasa, Theresia en hun kinderen hadden ons meegenomen naar deze fijne gelegenheid. De kinderen hadden gezongen met hun koor en er was warme wijn (met kruiden erin, echt heel lekker), en attracties. Zelfs Blondie was verkleed.
Samobor heeft ook een prachtige ruïne op de top van de berg. Wij als de twee avonturiers ( :’) ) die we zijn, wouden dat graag gaan zien. Dus wij twee klaar voor de beklimming, terwijl onze reisgenoten nog naar het koor gingen kijken.
“Ik ben hier te hollands voor”-Julia
Hadden we ons toch even mispakt in onze conditie, maar het was het wel 100% waard. De ruïnes zijn namelijk prachtig.
Daarna was het afdalingstijd, wat gelukkig toch iets vlotter ging! We kwamen weer bij de groep en gingen verder naar het gedeelte met de attracties, waar wij co-piloot waren in de botsauto’s. De dag zat er uiteindelijk ook wel op, moe en voldaan kropen we bij Sasa in de auto en kreeg ik even een spoedcursus Kroatisch van de tweeling. “Plava, stopala, zelena, žuta, Bok, palačinka” (en het pannekoekenlied zit nu ook wel echt in mijn hoofd voor de volgende maand).
Een wist je datje van het carnaval. Deze vogel, de ekster, is dit jaar de koningin van het carnaval. Hier is dat echter niet echt iets goed, er wordt namelijk alles op gestoken wat dit jaar fout ging en op het einde, eindigt ze op de brandstapel.