Een uitgebreid ontbijt wordt voor ons klaargezet in onze guesthouse: pannenkoeken, wentelteefjes, toast met ei, choco, verschillende vers gemaakte confituren, verse ananas, banaan en papaya, koffie, thee,…
Om 8.30u staat iedereen klaar om te vertrekken naar het Anfoega Hospital.
Om 9 uur staat er een ontmoeting gepland met de directie en medische staf van het ziekenhuis.
We zijn stipt op tijd, maar aangezien er nog een vergadering bezig is moeten we zo’n 2,5 uur wachten. Change of plans en wachten… de Ghanese gang van zaken… In tussentijd is er met de wachtende bezoekers een ontspannende sfeer in de wachtruimte van het operatiekwartier.
De rondleiding is heel interessant, we krijgen verschillende afdelingen te zien o.a. radiologie, spoedafdeling, vrouwen- en mannenafdeling, pediatrie, gynaecologie, materniteit, …
Dr. Ishaq vertelt ons dat de medische kennis op quasi hetzelfde niveau als in België is, alleen is er een groot gebrek aan degelijke materialen en uitrusting.
Dit leidt tot schrijnende situaties, geeft ook het personeel zelf toe. Een heel erg bijzondere ervaring is het bezoek aan het mortuarium. In een kamer van ongeveer 10m² liggen een honderdtal overledenen op elkaar ‘gestapeld’. Het merendeel van de overledenen wordt hier ongeveer een jaar bewaard, tot de familie voldoende geld heeft gespaard voor een begrafenis. In deze ruimte mogen geen foto’s genomen worden, maar de beelden staan op ieders netvlies gebrand.
Wat de overledenen betreft zijn er ook enkele rituelen. Rouwende vrouwen moeten bijvoorbeeld gedurende 90 dagen rouwkledij aantrekken, die bestaat uit zwarte en rode kleuren. Wie overleden is wordt geafficheerd op straat, er worden geen doodsbrieven verstuurd.
Het is echter nooit zeker of de leeftijd van de persoon die overleden is, klopt. De meeste Ghanezen kennen immers niet hun werkelijke leeftijd, die wordt vaak geschat op basis van het jaartal van een gebouw of dergelijke.
Na de middag brengen we een bezoek aan het Marquart Nursing Training Instituut. Het gaat om een heel kort bezoek aangezien de studenten praktijkexamens hebben, wat we pas deze ochtend te horen gekregen hebben. De directrice kan ons wel heel even ontvangen en we kunnen enkele vragen stellen. Volgende week krijgen we nog de kans om hier terug te komen en met de studenten over hun opleidingsprogramma te spreken. Het opleidingsniveau is hier gelijkaardig als in België: de HBO5 opleiding (diploma) duurt hier ook drie jaar, de bacheloropleiding verpleegkunde ook vier jaar(graduate). Na een 3 jarig HBO5-programma kunnen zij een extra 2-jarig traject doorlopen om het bachelordiploma te bekomen.
In de late namiddag gaan we allemaal samen nog eens naar de markt waar lokale producten verkocht worden. Het is hier dagelijks markt en om de vier dagen, zoals vandaag, is het ‘grote’ marktdag, dus nooit op een vaste dag in de week. Drukte en chaos alom… en een mengelmoes van geuren en geluiden…
