Amai! Zojuist een zeer euforisch momentje gehad waaaant… ik kan weer sms’en sturen!! Oh ja, mijn baksteen gsm heeft beslist om zich eens van zijn beste kant te laten zien en dat, in combinatie met mijn onwaarschijnlijk intelligente brein (kuch, kuch – danku google!), kan ik weer iedereen op elk moment lastig vallen, hoera!! Bon, nu over naar mijn échte blogbericht…
Hier zit ik dan, week één overleefd, in het Molenbeek van Zaragoza. Want ja, zelfs ministeden als Zaragoza hebben ‘hun Molenbeek’. Uiteraard is dit voor eigen interpretatie vatbaar, laat me dus even duidelijk stellen dat ik refereer naar de multiculturaliteit en kleurrijke kleine straatjes. Al heb ik het advies van de ‘locals’ gekregen om ’s nachts toch eerder weg te blijven uit die kleine straatjes…
Verder begin ik mijn draai hier wel te vinden: opstaan om half 8 of half 9 (afhankelijk van hoelaat ik begin te werken), mijn ontbijt naar binnen schrokken omdat ik toch maar weer 5 minuten te lang ben blijven liggen – o ja, die 5 minuten doen echt héél veel! Te voet naar het werk en beginnen aan de eerste patiënt om kwart na 8 of 9. Rond half 3 zit de werkdag erop en kan ik (eindelijk!) middageten. Vanaf dan is het huiswerk, huiswerk, huiswerk tot ik om 23u in mijn veel te kleine bedje kruip. Gelukkig is het een tweepersoonsbed dus als ik mijn schuin leg, pas ik er net in – Ecuador all the way! 😉
Zoals in mijn vorige blogbericht gezegd, was het vorige zondag feestdag ‘San Valero’, er was gezegd dat dit zou doorgaan op de Plaza del Pilar, al vond ik dat dit er zeer verlaten uitzag. Je kon wel gratis een bezoek brengen aan het stadhuis (met rondleiding) waar natuurlijk alles pracht en praal was en de monarchie Spanje geprezen werd, dit strookt jammer genoeg helemaal niet met wat ik daarna hoorde van de patiënten en therapeuten op het werk die zeggen zwaar te lijden onder de crisis.
Het (privé)centrum waar ik stageloop is een plaats waar mensen naartoe komen voor revalidatie. Er werken kinesitherapeuten, ergotherapeuten en logopedisten. De patiënten hebben een arsenaal aan pathologieën, gaande van CVA’s tot traumata tot mensen met valangst. Een therapie duurt één uur en verloopt bij mijn stagementor meestal volgens dezelfde routine. Starten met ‘la estructura de los musculos’ (de structuur van de spieren) – lees ‘masseren’ of toch iets wat er enorm hard op lijkt. Vervolgens functie-of vaardigheidstraining, afhankelijk van de nood van de patiënt en eindigen met het geven van huiswerk aan de patiënt, wetende dat hij dit toch niet gaat doen. De patiënt bepaalt ook volledig zelf wat hij in de therapie wilt doen, bij aanvang vraagt de therapeut naar zijn doelen en indien hij niets weet, wordt er niets concreet gedaan. Door de patiënt volledig zelf doelen te laten opstellen, krijg je dus wel ‘vreemde’ therapieën zoals ‘met de hond (Fifi) gaan wandelen’ of ‘leren vallen’. Uiteraard leren ook wij in België om client-centered te werken, maar zo in het extreme levert dus wel speciale resultaten op. Verder hebben ze hier een heel analytische en biomedische blik, ze verklaren alles vanuit een neurologisch perspectief en dit is voor mij toch wel een enorme aanpassing – lees moeilijkheid. Deze week had ik bijvoorbeeld onder andere de opdracht gekregen om uit te zoeken wat een mens allemaal nodig heeft om met een schroevendraaier te werken. Dit houdt in: welke bewegingen + welke spieren heb je per beweging nodig, welke cognitieve processen moet je doorlopen en in welke delen van de hersenen speelt dit alles zich af, niet te vergeten dat dit een bimanuele activiteit is, er verschillende soorten schroevendraaiers bestaan en je in verschillende richtingen moet kunnen werken, dit alles heeft een impact op de handeling en moet dus in kaart gebracht worden, suggesties zijn altijd welkom!
Hier ga ik het voorlopig bij laten, ik moet namelijk nog iets hebben om de komende weken op mijn blog te zetten hé! Bedankt wel allemaal voor de vele lieve berichtjes na mijn vorige bericht (al lag de lat hierdoor wel heel hoog voor dit…), ik voel me intussen ook weer helemaal de oude, met een lichte snotvalling, maar aangezien ze deze week tot 16° geven, zal de snotproductie wel snel stoppen.
Tot snel!