Het ziekenhuis… Een ziekenhuis vooral opgericht voor de Masaai-stam dat voor een deel leeft in Ngorongoro. Helemaal anders dan ik had verwacht! Ik dacht dat het een heel klein ziekenhuis zou zijn, met ongeveer niets van materiaal of geneesmiddelen; niets is minder waar. Het ziekenhuis in Arusha had veel minder, en was veel primitiever dan dit ziekenhuis. Raar als je bedenkt dat het ziekenhuis waar ik stond zich in de stad begeeft en het ziekenhuis nu in the middle of nowhere is (niet echt ‘nowhere’, maar eerder in the middle of magnificent nature). Maar ja, het ziekenhuis in Arusha was dan ook heel klein en eerder een kliniek; misschien niet te vergelijken met ziekenhuis.
Ondanks dat het echt al een mooi ziekenhuis is, is het ziekenhuis naar westerse normen nog wat primitief, maar het is hier echt heel goed georganiseerd en heel netjes, elke dag wordt er heel heftig gekuist.
Het ziekenhuis bestaat uit de afdelingen; algemene (gescheiden man/vrouw), pediatrie, tbc (gescheiden man/vrouw), intensieve zorgen, VIP, materniteit, out-patient, operatiekamer (kleine en grote zaal), wondzorg ruimte, x-ray, laboratorium en outreach afdeling.
Best wel nog veel. Je moet er natuurlijk wel rekening mee houden dat alles heel anders is dan bij ons…
Bij de X-ray bijvoorbeeld, wordt er nog gebruik gemaakt van het handmatig ontwikkelen van de foto’s in een donkere kamer. Een toffe anekdote hierrond; Dé Nederlander, Adriaan, vroeg op een dag aan de arts hier: “Hoe snel gaan de X-ray foto’s?” en de arts antwoordde “Die zijn er direct”. Best wel grappig als je ziet dat het verschillende uren duurt om een foto te ontwikkelen. Misschien moeten we hier ‘direct’ opvatten met een Afrikaans korreltje zout…
Ook intensieve zorgen moet je even in een Afrikaanse setting zien; het is een kamer met drie bedden waar de patiënten extra dicht bij de verpleegpost zijn, en die vaker gemonitord worden. Er is zelfs geen reanimatietoestel/defibrillator aanwezig. Het is geen afdeling met comapatiënten ofzo; met andere woorden een heel ander soort ‘intensieve zorgen’ dan in België.
Het laboratorium is al redelijk ‘technologisch’; er zijn twee microscopen, een machientje om de hemoglobine in het bloed te meten, een toestel om de waarden te berekenen ivm HIV. Maar er zijn ook enkele machines die niet werken en waar ook heel weinig aan gedaan wordt; er wordt namelijk gewoon een sticker op geplakt ‘not working’/’out of use’. Maar ik heb wel al veel geleerd in het laboratorium. De man die in het labo werkt, Joel, zei tegen me dat ik maar snel van richting moest veranderen en microbiologie zou moeten gaan studeren. Haha! Ik vind chemie en microbiologie beide heel interessant, maar ik denk dat ik het toch zal houden bij verpleegkunde…