Hier zitten we dan… op het vliegtuig richting Belgenland. Met pijn in ons hart laten we onze lieve volgkindjes achter. Deze morgen werden we verrast door een leuk afscheidscadeautje. Dit hadden we niet verwacht maar het deed ons plezier.

Aangezien het al een tijdje geleden is dat we iets op onze blog gepost hebben, zullen we onze laatste stageweek nog kort toelichten. Er kwamen deze week elke dag studenten op bezoek waardoor er niet veel plaats was in het therapielokaal. Hierdoor waren we genoodzaakt om therapie op de kamer te geven ( nogal oplossingsgericht hé 😉 ). Dit was geen optimale werkomgeving. Op verschillende momenten namen de studenten onze volgkindjes weg waardoor we aan hun geen therapie konden geven. We waren dus genoodzaakt om aan andere kinderen therapie te geven. Dit was moeilijk omdat we weinig gegevens kregen over de andere kinderen zoals de pathologie waaraan ze lijden. We deden echter ons best. Het was niet aangenaam gezien dit elke dag was en we de geplande therapieën niet konden uitvoeren. Ook moest Astrid haar volgkindje plots naar het ziekenhuis zonder dat we op de hoogte gesteld werden. Spijtig! 

Dinsdag gingen we gaan presenteren op de universiteit van Wroclaw. Dit was bij de opleiding kinesitherapie. Ergotherapie is namelijk bij hun een afstudeerrichting. Deze presentatie ging over de verschillende doelgroepen in ergotherapie en de daarbij horende mogelijk methodes en therapieën en wat we moeten doen om ons diploma te behalen. Dit was erg spannend. We waren dan ook erg nerveus. 

Op onze laatste stagedag namen we afscheid van de kindjes. We gaven ze nog een dikke knuffel en stiekem wouden we ze wel meenemen :-). Als afsluiter maakten we samen met Melissa een wandeling. Deze duurde wat langer dan verwacht maar leverde wel mooie beelden op. 

Hierbij sluiten we onze blog af en niet te  vergeten, een geweldige ervaring. Bedankt om onze blog te volgen en voor alle lieve berichtjes. Hopelijk vonden jullie het fijn om ons avontuur mee te volgen.

(Onze laatste foto’s samen. Natuurlijk mocht deze foto niet ontbreken, hehe 🙂 )

Liefs, 

Astrid en Kyana 

Oh ja! Iets belangrijks vergeten zeggen… Vanavond gaan we allebei genieten van een pakje friet in de frituur met ons gezin. EINDELIJK!! 😋

Hallo iedereen,

We zijn onze laatste week in Jaszkotle van start gegaan! Het was al een zeer intensieve stage waar we veel zelf moesten ontdekken en zelfstandig konden werken met onze kindjes. We geven elke dag therapie aan hen en daarnaast geven we ook veel aandacht en spelen we met hen. Ze herkennen onze stem al en we ontdekten wat ze leuk vinden om te doen. Astrid werkt met haar volgkindje tijdens de individuele therapie aan de zitbalans. Kyana werkt bij haar volgkindje aan de hoofdbalans. We hebben samen nog een volgkindje waar we werken aan het zelfstandig stappen en concentratie. Daarnaast passen we bij onze drie kindjes Shantala-massage toe en geven we eettraining. Onze individuele therapieën lopen volgens de Bobath basisprincipes die Agnieszka ons heeft toegelicht. Wanneer we onze volgkindjes even laten uitrusten houden we ons bezig met de oudere kinderen. Hiermee ontdekten we de sensorische integratie kamer waar veel te beleven valt voor de kinderen. Veel kinderen met het FAS syndroom en Down syndroom ervaren hier stimulatie door de vele prikkels die zij ontvangen. Daarnaast deden we ook nog fijne motoriek met enkele kinderen door middel van leuke knutselactiviteiten. Hieronder vinden jullie nog enkele foto’s van de sensorische integratie kamer. Komende week gaan we nog verder therapie geven aan onze volgkindjes.

Hallo iedereen,

We zijn terug van een weekendje Krakau. Dit was een erg druk weekend waarin we verschillende bezienswaardigheden hebben bezocht. We bezochten onder anderen de grote markt, het kasteel van Wawel, de zoutmijnen, Auschwitz, …

We zijn dus erg moe en gaan op tijd gaan slapen vandaag. Krakau was een erg mooie stad waar veel te zien is. Vooral ‘s avonds komt de stad tot leven. We zijn twee maal iets gaan eten in een restaurant. Een gigantische pizza voor nog geen 5 euro! Het eten is hier veel goedkoper dan in België. Ook hebben we ondervonden dat er culturele verschillen zijn. Als iemand gedaan heeft met eten wordt het bord onmiddellijk weggenomen terwijl de rest nog aan het eten was. Dit vonden we ongemakkelijk omdat dit in België niet de gewoonte is. In het restaurant zaten veel Polen die samen naar de voetbal keken. Deze zijn niet zo luidruchtig als de Belgische supporters. Er zijn veel souvenierwinkels, kledingwinkels (AI AI) en veel Mc Donalds (AI AI AI)…

Via Krakville tours werden we naar Auschwitz gebracht. Deze rit duurde 1u30. We zagen daar indrukwekkende dingen waar je even bij stilstaat. Een hoop protheses en dergerlijke hulpmiddelen die de Nazi’s afnamen en ons ergo-hartje toch even deed stilstaan. Nadien gingen we naar Birkenau (Auschwitz 2). Astrid en ik wisten niet dat dit uit twee delen bestond (sorry leerkrachten geschiedenis uit onze middelbare scholen 😁 ). Ook hadden we verwacht dat de bekende zin ‘Arbeit macht frei’ op de boog bij de ingang groter was. We stonden op het perron waar mannen, vrouwen en kinderen elkaar voor het laatst zagen en voor sommige was dit de plek waar hun laatste wandeling begon voor ze stierven. Dit was erg ontroerend om te horen en stonden we toch even bij stil. Er was veel volk waardoor het erg krap werd op sommige plekken.

De volgende dag gingen we naar de zoutmijnen (Wielicka Salt Mine). Dit was prachtig om te zien én de gids vertelde ons dat het in de zoutmijn erg gezond is voor mensen met astma en die verkouden zijn. Dit klopte, gezien Astrid al een paar dagen aan het hoesten was en in de zoutmijn niet heeft gehoest. Na 10 minuten buiten begon ze terug. We waren beter daar gebleven. Het was er bovendien ook nog goed warm binnen. We mochten zelfs proeven van de muren! Dit hebben we vriendelijk afgewezen.

Krakau is zeker de moeite waard om te bezoeken! Er is wel altijd iets te doen daar. We maken ons klaar voor onze volgende dag stage.

Tot de volgende!

Astrid en Kyana

Hallo allemaal,

Hier zijn we weer om verslag uit te brengen over onze eerste stageweek. De eerste week is voorbij gevlogen. We leerden hoe we een  Shantala-massage moeten uitvoeren en hoe sensorische integratie in zijn werk gaat. Gedurende deze eerste week brachten we redelijk wat tijd door met onze volgpatiëntjes. We moeten hier volledig zelfstandig werken. Dit was soms wat moeilijk aangezien het pas onze eerste stageweek was en we niet wisten hoe het hier allemaal in zijn werk gaat. Ook is dit onze eerste ervaring met ontwikkelingsdysfuncties. Gelukkig stond onze vrienden “Google” en “Limo” ons bij 😁.

Onze dag begint steeds met maaltjdbegeleiding en daarna voeren we ADL-activiteiten uit bij onze volgpatiëntjes. In de voormiddag geven we therapie aan de kinderen die hier verblijven en tijdens het middageten voeren we nogmaals maaltijdbegeleiding uit bij onze volgpatiëntjes.

In de namiddag kunnen onze volgpatiëntjes nogmaals van onze aandacht genieten en genieten doen ze duidelijk. Ze lachen erg vaak en herkennen ons al wanneer ze ons zien.

Op woensdag gingen we in de namiddag naar Wroclaw om de toren van de Sint-Elisabeth kerk te beklimmen aangezien deze zondag gesloten was. Maar opnieuw geen succes… 😔. De toren was opnieuw gesloten.

Op het moment dat we deze blog aan het schrijven zijn zitten we op de bus naar Krakau. Deze busrit duurt 3 uur en we zullen dus laat aankomen in ons hotel. Op zondag staat er een bezoek aan Auschwitz op het programma en op maandag gaan we naar de zoutmijnen. We kijken er naar uit 😊.

We houden jullie komend weekend op de hoogte van onze avonturen in Krakau.

Groetjes uit Polen

Vandaag vond onze eerste stagedag plaats hier in het John Paul II Health Care House For Children.

Agnieszka verwelkomde ons en legde enkele praktische zaken uit. Onze dag begon met een observatie van de kinderen. Dit was veel zwaarder dan verwacht. De kinderen eisten voortdurend onze aandacht op. Ook zijn we vandaag tot de conclusie gekomen dat kleine kindjes erg hard kunnen bijten (Dracula is er niets tegen)… . We zien er nog altijd de restanten van 🙁 .

Deze middag stonden er pannenkoeken op het menu. Deze waren erg lekker. Daarna mochten we onze volgkindjes leren eten. Dit verliep bij het ene kind wat beter (lees: properder) dan bij het andere. Nadat ze flink gegeten hadden, legden we ze in hun bed en gingen we met de iets oudere kinderen de sneeuw trotseren. Sommige kinderen kunnen echt goed mikken, met als resultaat dat we een paar sneeuwballen recht in ons gezicht kregen of op ons hoofd. Na het sneeuwballengevecht maakten we samen met de kindjes een sneeuwman, genaamd “Olaf”. Tijdens deze activiteit konden we observeren hoe het gesteld is met hun motoriek en cognitie. Hieronder vinden jullie een foto van het resultaat.

Na onze stagedag gingen we wat kleine inkopen doen in “den Dino”, de plaatselijke supermarkt. Hierna werkten we wat voor school en namen we de dossiers van de kinderen eens door.

Nu gaan we er nog een gezellig tv-avondje van maken met een pakje chips 😀 .

P.S.: Jullie zullen terug van ons horen dit weekend, want dan gaan we namelijk naar Krakau. De komende dagen zullen we ons focussen op onze stage.

Do widzenia,

Astrid en Kyana

Hallo,

Vandaag begon onze dag met een wit laagje sneeuw. Dit was een groot verschil met gisteren. Gisteren was het hier 11 graden en vandaag met moeite 1 graad. We startte onze dag met een uitgebreid ontbijt in het hotel waar we verbleven. Nadien gingen op stap naar het centrum van Wroclaw. Hier zochten we de wel befaamde kabouters. Het was een leuke wandeling en kwamen er al snel een paar tegen. We schrokken er van hoeveel het er waren en kwamen ze onverwacht tegen op de meest bizarre plekken.

We wouden ook de toren van de Sint-Elisabeth kerk beklimmen maar deze was toe wegens het slechte weer. Spijtig… Gedurende onze wandeling kwamen we verschillende historische gebouwen tegen en gingen we een bezoekje brengen aan de plaatselijke candy shop. Hier maakten ze zelf lolly’s. Heel fijn om te zien!

Daarna gingen we iets eten in een pasta bar, om nadien onze tocht verder te zetten naar Jaszkotle. Een vriendelijke taxi man bracht ons tot aan de deur van onze stageplaats. Hier werden we vriendelijk ontvangen door de sjoster (Pools woord voor zuster). Na onze buikjes vol te hebben gegeten, konden we ons eindelijk installeren op onze kamer.

Na een vermoeiende dag gaan we ons klaarmaken om in ons bed te kruipen. Het is momenteel nog altijd aan de sneeuwen en er ligt al een dik laagje.

Morgen beginnen we aan onze eerste stagedag en moeten we dus vroeg uit de veren. Spannend!!

Dobry wieczór,

Onze eerste dag in Polen was al een heel avontuur. Het begon deze ochtend al toen er hevige sneeuwbuien over België trokken. De wegen naar de luchthaven lagen er echt slecht bij, maar gelukkig kwamen we wel nog op tijd aan (weliswaar met 1 kilootje te veel aan bagage maar dit werd gelukkig door de vriendelijke dame achter de incheckbalie van Ryanair door de vingers gezien 😀 ).  

Onderweg kregen we dan ook nog te horen dat onze vlucht was uitgesteld naar een later uur door de hevige sneeuwval. Rond 15u30 arriveerde we in Wroclaw waar het (JAJA!) warmer was dan in België. Eenmaal aangekomen namen we een bus die ons in het centrum van Wroclaw dropte. Vol goede moed begonnen we aan de wandeling naar ons hotel. Na een tijdje zagen we dat het pijltje op onze routeplanner met moeite verder ging. Voor we ons hotel zouden bereiken zouden we nog een wandeling van een uur voor de boeg hebben. Maar we gaven niet op en zette de wandeling verder. Na ongeveer 10 minuten stappen (met elk 30 kilo + 1 kilo geschonken bagage van Ryanair 😀 ) waren we het beu en zochten we een alternatief. We namen dan maar de metro, niet wetende of we juist waren. Gelukkig hadden we goed gegokt en kwamen een vriendelijke Pool tegen die ons de weg naar het hotel toonde (en Astrid haar bagage droeg, daar ging de hoop voor Kyana en Melissa 😀 ).

Toen kwamen we aan in het hotel. Personeel was niet echt vriendelijk, zeer kleine kamers, geen eetgelegenheid en erg afgelegen EN gedurende het schrijven van dit blogbericht ontdekken we dat we zullen slapen op een plank ipv lattenbodem…. Daar gaat onze rug. Een tegenvaller dus! Voor iets te eten moesten we dus terug gaan naar van waar we kwamen. We namen terug de metro. In het centrum van Wroclaw gingen we naar een winkelcentrum waar we iets konden eten.

Met volle moed gaan we nu slapen zodat we klaar zijn voor onze tweede dag. Tot snel!

Astrid & Kyana

Hoi hoi iedereen,

Aangezien ons vertrek naar Polen bijna zover is, wordt het tijd voor ons eerste berichtje. Het komt ineens wel erg dichtbij… na de stages in België en de voorbereidingen voor deze buitenlandse stage, staat ze ineens voor de deur… . Komende zaterdag vertrekken we naar koudere oorden.

De laatste voorbereidingen worden getroffen. Onze vliegtickets zijn afgedrukt en onze koffers zijn zo goed als klaar.

Wij gaan jullie de komende drie weken op de hoogte houden van ons avontuur in Polen via deze blog. Wij kijken er alvast naar uit😊 Al is wel niet iedereen even gelukkig met ons vertrek…