Kim in Nicaragua
Nog een hlrnet.net blogs site
Met een deoroller in de hand, ga je door het ganse land…
110 jaar
Ik heb deze week iets nieuws geïntroduceerd in la Escuela de Cristal. Ik heb enkele uitgekuiste deorollers vanuit België meegenomen naar hier. Het is de bedoeling dat je in de rollers verf doet, zo kunnen de kinderen die problemen hebben met hun motoriek, hier gemakkelijk mee schilderen. Ik heb het gebruikt voor mijn interventie met mijn volgkindje. Hij heeft problemen met het hanteren van materiaal en moet zijn stereotiepe en repetitieve bewegingen proberen onder controle te houden/ krijgen. Hij vind de opdracht heel leuk om te doen en we hebben dit mooi resultaat als gevolg:
Zo heb ik nog eens extra kunnen duidelijk maken dat ze soms beter afvalmateriaal verzamelen vanwege de geldproblemen. Hier kunnen ze mooie dingen mee knutselen of dit kan inderdaad in een therapie gebruikt worden. Dikke pluim en een bank vooruit voor mezelf! 😀 LESS IS MORE! (of hoe zeggen ze dat ook…)
Belgische boerenkost
110 jaar
by kimadriaens
in De reis
Naast al die ‘overheerlijke’ rijst, bonen, bananen,… vonden we dat het eens tijd werd voor iets anders. We zijn naar Parel haar huis gegaan en hebben echte Belgische boerenkost gemaakt = ovenschotel met aardappelen, gehakt, bloemkool, kaassaus en een salade, mmmhhh! Alleen hadden we er niet echt bij nagedacht dat dit een beetje ‘winter eten’ is en we hier momenteel in een zeer tropisch klimaat zitten. Dit resulteerde in enorme warmte-aanvallen tijdens het eten! 😀
Doe het met flair (denk hierbij aan het typische reclamespotje/deuntje
210 jaar
Vandaag kwam Frauke en Stephanie (leerkrachten van Odisee die instaan voor de internationalisering) langs in Esteli voor 3 dagen. Papa had gevraagd of ze een flair wilde meenemen voor mij en jaaaaaa ze hadden er eentje bij! Joepie, eindelijk vrouwelijke Belgische literatuur. Dit had ik nodig!!!
We zijn de organisatie ‘Pro de Salud’ gaan bezoeken. Ze willen nieuwe connecties maken voor de internationalisering in onze school. We zijn enkele posten gaan bekijken, de ergo/fysio-zaal en uiteindelijk zijn we ook bij enkele kindjes met een fysieke en mentale beperking zoals cerebrale parese thuis geweest. Dit was in de zeer arme buurten van Darío. Heel pakkend en confronterend…Maar in de komende jaren gaan er schitterende ergotherapeuten van België hier hopelijk komen helpen! 😀
Omdat we in de armere buurten waren aan het rijden, was de weg verschrikkelijk hobbelig. Ik heb nu nog steeds het gevoel dat ik heen & weer wiebel in een auto, haha! Op het einde hebben we zelfs een selfie genomen in jeep, 2 docenten & ik, dat was wel een beetje grappig!
Dagtripke naar Matagalpa!
410 jaar
by kimadriaens
in De reis
Gisteren zijn we naar Matagalpa geweest. We hadden niets speciaal gepland en gingen de stad wat verkennen en dit werd uiteindelijk heel grappig! 😀 Toen we aankwamen, zagen we op een berg een groot kruis. De bedoeling was om met ons 2 de berg te beklimmen want het zou maar een uurtje duren. Toen we bijna wilden starten aan onze klim, heeft een man gezegd dat geen goed idee was voor 2 meisjes. Het was namelijk gevaarlijk omdat er soms in de bossen gevaarlijke mannen zitten met slechte bedoelingen. In ons achterhoofd ging meteen de stemmetjes van onze mama’s: ‘niet doen lievekes’ en dan zijn we maar beneden gebleven 😀
Uiteindelijk zijn we gestrand in het chocolade museum en in de speeltuin!
Gwen wilde ook een nieuwe stijl proberen.. Ze kon echter niet kiezen welke schoenen ze ging nemen…
Een beetje poëzie is oké
610 jaar
by kimadriaens
in De reis
In het begin van mijn verblijf in Nicaragua, heb ik een goede vriendin van Mvr. De Koker ontmoet, Maria. Ze staat onder andere mee in voor het TAPAS project. Het is echt een super lieve en grappige vrouw. Ze zit geregeld in ons stamcafé: café luz. Gisteren zaten we samen en heeft ze ons verteld dat ze veel korte gedichtjes schrijft. Ze heeft er enkele voorgelezen en ik was verkocht. Ik heb dan ook meteen gevraagd of ik er niet eentje mocht posten op mijn blog en jaaaaaa ik had geluk, het mocht. Nu kunnen jullie ook een beetje genieten van Spaanse/Nicaraguaanse poëzie, veel leesplezier amigo(a)s! (je kan altijd google translate of vertalen nu gebruiken, hihi)
Un pequeño charco de mi ciudad me habló de una gran crueldad:
“Fui un río hace unos años y ahora un simple charco que perdió su libertad,
en mis veredas hermosas cantaban los ruiseñores,
junto a los zanates y los colibríes,
que también muy pocos viven…
Y empezaron a marcar mis fines los “señoresruines”,
que con su torpeza animal fueron destruyendo todo lo vegetal,
aunque quizás ofenda a los animales comparándoles
con la raza humana que maquina tantos males…
En mis aguas muchas madres blanquearon la ropa sucia
de los chavalos del barrio, una y otra vez,
en mis aguas los guerrilleros refrescaban sus rostros,
y quitaban los mozotes y el barro de sus pies…
Retumbaba con mi canto en las noches de aquellos
bellos inviernos de mi Estelí,
y en mis cantos decía que quería yo vivir
cientos de años allí.
Y en las mañanas era todo un espectáculo cuando
el sol en mí se reflejaba,
parecía un gran espejo donde las muchachas guapas
alegres se miraban…
Fui testigo de las luchas que hizo libre a mi ciudad,
escuché llantos de rabias,
también de felicidad,
todo lo guardaba en mi clara inmensidad…
Vi pasar muchas personas que vivieron en el valle de Estelí,
y ahora que agonizo me temo que pronto
me verán pasar a mi,
Quién sos pequeño charco? le respondí
Un día me llamaron El Río Estelí.
(Zikín, primera poesía del 2015)
Trabajar trabajar y … trabajar
410 jaar
Zoals ik in één van mijn vorige blogposts al eens vermeldt, is er bij mijn volgcliënt het autismespectrumstoornis vastgesteld. Ik doe elke maandag en donderdag van 09:30 tot 10:30 enkele interventies met hem. Momenteel zijn we aan het werken aan zijn grove en fijne motoriek en het opbouwen van structuur. Vandaag vond C. de interventie heel leuk. Hij moest heel de tijd lachen en heeft me zelf op het einde een soort van knuffel gegeven. Dat betekent: op mij springen, knijpen en een beetje slagen. Dit is zijn manier van uiten wanneer hij iemand graag heeft of vertrouwd 😀
De constructie:
Oefening:
- Een groen of rood balletje kiezen
- Over de bank ermee lopen
- Op het einde van de bank gooit hij het naar de groene of de rode plaats (hangt van de kleur van zijn balletje af)
Zo hebben jullie een idee van welke oefeningen ik hier geef se 😀
De kindjes zijn trouwens fan van foto’s trekken, fotogeniek tot en met!!!
Het moment van de waarheid.. :D
310 jaar
Vandaag heb ik mijn tussentijdse evaluatie gekregen op stage. Ik heb heel positieve commentaar gekregen. Dit was super leuk om te horen en dat geeft me nog een extra boost om de volgende 4 weken alles te blijven geven!! Het gaat hier zooooo snel, ik kan het bijna niet geloven. Mama vertelde me dat ze kan beginnen aftellen want de paaseitjes liggen al in de winkels 😀
Vanavond is er van de school een voorstelling van hun boekje ‘café con leche’. Met een paar andere studenten en vrijwilligers gaan we er naartoe. Zo kunnen we wat sponseren want deze centjes gebruiken ze voor de nieuw-bouw van hun school. In juli verhuizen ze naar de nieuwe school. Hier ben ik jammer genoeg niet meer bij..
Enkele leuke tekstjes die op de school hangen:
Tai.. wat?!
310 jaar
Gisteren ben ik met de klas van het 1ste en 2de leerjaar mee naar de Taikwando geweest. Dit doen ze voor het verbeteren en stimuleren van de motorische capaciteiten van de kinderen. Het was eigenlijk heel grappig om te zien. Zeker als je weet dat wij een dood gewone turnles geven voor dit doel te kunnen bereiken 😀
We zijn momenteel enkele kinderen goed aan het observeren. Dit komt omdat er bij hun nog geen diagnose is vastgesteld. Het is heel leuk dat ze mij hiervoor mee hebben ingezet aangezien observeren één van de sterke kanten moet zijn van een ergotherapeute. Haha, dit hebben ze mij toch altijd wijs gemaakt in de lessen klinisch redeneren. Nu kan ik eens checken of ik er werkelijk zo goed in ben 😀 Het is zeer interessant om een kindje te observeren en daarna met iedereen samen te zitten en de observaties en veronderstellingen van elkaar te bevragen!
Can we have a sleep-over?
410 jaar
by kimadriaens
in De reis
Na een zware maar leerrijke week van stage is het weer tijd voor… ONTSPANNING! 😀
Vrijdag hebben Gwen & ik een echte sleep-over gehad in mijn kamer! We hebben in de avond chocolade fondue gedaan. Het is hier niet de beste chocolade maar we zijn meisjes dus na 5 weken vol afkickverschijnselen MOESTEN we chocolade hebben met exotisch fruit 😀 Het plan was om op mijn dak, met de prachtige sterrenhemel boven onze hoofden, te zitten en onze chocolade fondue op te eten… . Net die avond waren er geen sterren aanwezig vanwege de wolken, zooo typisch! Maar de chocolade heeft die avond alles beter gemaakt (zelf witte chocolade met cookie stukjes, een beetje oreo-achtig, mmhhh). Een betere avond voor uit te rusten, konden we ons niet wensen!!
& na een avondje vol relaxen, moesten we weer vroeg opstaan… voor iets heel leuk en spannend, namelijk Somoto Cañon! Dat ligt ongeveer op de grens tussen Nicaragua en Honduras. Het is een tocht in het water tussen de rotsen. Hierbij moet je continu zwemmen, stappen, springen. We hebben eens zot gedaan en hebben de toer van 6 uur genomen. Achteraf waren we doodop maar het was een zalige ervaring! Ik verschiet er telkens van hoe mooi de natuur wel niet kan zijn! 😀 & bij deze, ik ben ook af enkele rotsen gesprongen en nee ik heb NIETS voor gehad!! & zoals je kan zien, word ik gewoon weg kopje onder geduwd door ons Gwen, bedankt meid!
& zondag? Dan zijn we weer achter onze computer gekropen voor hard te werken want we zitten namelijk al aan week 4 van onze stage, jaja in de helft dus van de stageperiode dus 😀 (19 februari was ik trouwens officieel al één volledige maand in Nicaragua, super gek!)
un poco más de español por favor!
710 jaar
Ondertussen leer ik elke dag veel bij op mijn stageplaats in Cristal. Ik heb al veel interventies kunnen uitvoeren met enkele kindjes met een mentale beperking. Het is soms gek met hoe weinig en simpel of zelfs onvolledig materiaal je iets kan bereiken of maken. In België heb je bijvoorbeeld veel gestandaardiseerd materiaal, assessments. Dat is in deze school totaaaaaal niet het geval.. & desondanks dat, kan ik toch interventies uitvoeren die tot een gewenst resultaat leiden, heel leuk! 😀
Hieronder zie je één van de dingen die ik al heb gemaakt voor mijn volgcliënt. Ik heb ook al een nieuwe dagstructuur gemaakt met pictogrammen die kan gebruikt worden voor een langere tijd en voor meerdere kindjes, gooooo for myself!
Ik heb deze week ook super leuke commentaar gekregen van enkele leerkrachten waar ik veel mee samen werk: Kim, uw Spaans is er echt aan het verbeteren! Dat was echt zalig om te horen. Zelf merk ik dit niet zo op. Het lijkt dat het enorm traag gaat maar ik maak dus toch vorderingen, bangelijk!!!!! 😀
Recente reacties