De tweede week stage zit er al bijna op!

Morgen is mijn laatste dag en ’s avonds vertrek ik met de Thalys richting Brussel. Een weekendje thuis!

Deze week heb ik al wat oefeningen uitgeprobeerd op een paar patiënten. Echt gemakkelijk was dit niet omdat ze het op het moment zelf vragen en dat ze soms in kort zeggen wat er net geoefend moet worden en ik het niet altijd versta. Ik heb wel al wat vooruitgang gemaakt op het verstaan van iedereen, maar ze praten ook met hun patiënten heel medisch. Wat ik raar en ook wel moeilijk vind. Ik heb al twee testen mogen afnemen, wat ook niet echt gemakkelijk is in het Frans.

Vandaag hebben ze gezegd dat ze tijdens de tussentijdse evaluatie (9 maart) nog iets extra gaan testen. Zo ga ik een nieuwe patiënt voorgeschoteld krijgen, waar ik 30 min tijd krijg voor het dossier in te lezen, dan 30 min voor intakegesprek en voor de af te nemen testen. Hierna krijg ik even tijd om een therapie voor te bereiden en deze therapie moet dan weer 30 min duren. En na deze therapie zullen ze dan enkele vragen stellen en mijn evaluatie maken volgens het document. Ik krijg al stress op voorhand! Verder moet ik zelf kijken aan welke patiënten ik therapie wil geven. Per dag zijn dit ongeveer 5 mensen, wat wel meevalt. Deze moet ik dan op voorhand voorleggen en ook al vertellen welke doelen ik nastreef en hoe ik dit ga doen. Naast deze taken zal ik elke woensdag een kleine ‘presentatie’ moeten geven over een onderwerp, volgende week zal dit MS zijn. Dit is dan om mijn (medische) woordenschat uit te breiden. Deze presentatie mag ik wel voorbereiden tijdens de stage zelf. En deze presentatie is natuurlijk enkel aan de ergo’s.

Een van de ergo’s vraagt heel specifieke informatie om te peilen naar mijn kennis. Volgens mij denkt hij dat deze kennis niet zo groot is, maar dat komt vooral doordat ik het niet goed kan uitleggen in het Frans. Zo gebruiken zij veel andere woorden waar ik op het moment dan niet kan opkomen. Ik hoop dus dat dit snel zal verbeteren en dat ik snel duidelijk kan maken dat ik er wel nog veel van weet. Er is wel wat informatie aanwezig op de stageplaats en deze kan ik dan ook inkijken tussen therapieën door bijvoorbeeld.

Nu ga ik mijn zak verder maken voor het aankomend weekend, ik kijk er naar uit!

Tot volgende week!

Bonsoir!

Jaja, de eerste week stage zit er (al) op! Aangezien ik maandag iets later begonnen ben had ik afgesproken dat ik deze week 5 dagen ging komen, wat toch wel zwaar was. De dagen verliepen wel vlot en ik heb heel veel bijgeleerd. Vooral over de werking van het dagcentrum en de activiteiten die de ergo’s geven. Zoals ik al zei werken de ergo’s hier 1-op-1. Hierdoor hebben ze heel veel contact met hun patiënten (wat ze hier wel heel belangrijk vinden). Verder hebben ze hierdoor wel minder tijd (35 minuten) dan in de meeste revalidatiecentra bij ons, waar ze met 3 of soms zelf 4 patiënten te gelijk werken gedurende 1 uur. De 35 minuten worden hier door de ergo’s dan ook vaak overschreden. Aangezien één ergo vervroegd met zwangerschapsverlof is hebben ze nu 1 patiënt meer dan normaal, wat soms voor stress zorgt. Ik vind dit dan raar aangezien ik het gewoon ben om ergo’s bezig te zien met 3 patiënten te gelijk. Nu ik ook Robin en Mandoline (de twee andere ergo’s) heb leren kennen kan het harde werk beginnen!

Ik heb al veel pathologieën gezien zoals: CVA, Multiple Sclerose, Spina Bifida, Parkinson, (heel veel) schouderproblemen, ataxie van Friedreich, paraplegie, brandwonden,… (en zelf een man met een schotwond uit Kameroen!). Heel veel verschillende pathologieën dus, wat heel leerrijk is voor mij!
Verder heb ik hier ook al de ‘plateau Canadien’ mogen uitproberen op een van mijn stagementors! Dit is een hulpmiddel voor mensen met brandwonden of algoneurodystrofie (later volgt een foto), dit wordt gebruikt bij de revalidatie van pols en hand. Toen ze dit op een patiënt aan het uitproberen waren vroeg ik me af wat het was en kreeg ik een hele uitleg in het Frans. Hierna heeft mijn stagementor het nog eens voorgedaan en mocht ik het meteen proberen, wel leuk!

Dinsdag overvielen ze mij een beetje met de vraag naar mijn objectieven of doelen voor deze stage, aangezien ik niet echt wist waarover het ging hebben ze me dit uitgelegd (ze vonden wel raar dat ik niet wist waarover ze het hadden). Ik moest dus eigenlijk doelen formuleren voor mezelf, wat ik deze stageperiode wil doen en bijleren. Deze heb ik vandaag voorgelegd en ze waren enthousiast en zagen het zitten om me hierbij te helpen! Omdat Fransen alleen maar Frans kunnen, begrepen ze ook niet echt veel van de documenten van school. Ook begrepen ze niet waarom een Brusselse school geen Franse documenten voorzien had. Maar aangezien het evaluatieformulier wel in het Frans was, hebben ze hier wat uit afgeleid wat ik allemaal moet doen deze stageperiode.

Aangezien ik mijn volgpatiënt heb gekozen kan het echte werk nu beginnen! Ze verwachten van mij, voor ik met een patiënt begin, dat ik al enkele doelen voor kan leggen en dat ik al kan zeggen wat en waarom ik iets wil doen. Zo weten ze of ze mij de patiënt kunnen ’toevertrouwen’. Ik ben benieuwd 😉

Hieronder nog enkele foto’s van het therapielokaaltje, met bijhorende keuken en knutselkot waar ze orthesen en materiaal maken.

De keuken

Het (nog niet opgeruimde) ‘bricolage’ kot

Een deel van het therapielokaal met het materiaal

Dat was het dan, tot volgende week!

Hallo allemaal!

De laatste dagen vakantie hebben we (Lisa, Julie, Céline en ik) nog een paar plaatsen bezocht (zoals Montmartre en Notre Dame). Na hun vertrek heb ik me toegespitst op de voorbereiding van mijn stage. Deze voorbereiding bestond vooral uit het vertalen van de belangrijkste zaken en het afdrukken van de nodige documenten.

Na een korte nacht (moeilijk in slaap geraakt en vaak wakker gekomen, waarschijnlijk toch wel door de zenuwen) ben ik rond iets voor 8u vertrokken richting stage. Aangezien ik liever de eerste dag wat te vroeg kom was ik er ook al rond 8u40 terwijl ik er pas om 8u55 moest zijn. Nadat ik me had aangemeld moest ik even wachten aangezien de ergo’s er nog niet waren. Even later kwamen ze me halen en mocht ik naar mevrouw Damamme gaan (Coordinatrice de soin), dit gaf me natuurlijk weer wat zenuwen. Toen ik in haar bureau toe kwam zei ze meteen ‘er is een probleem’. Ze begon te vertellen wat er allemaal was fout gelopen en na 5 minuten vroeg ze of ik het eigenlijk wel allemaal verstond dat Frans. Nadat ik had gezegd dat ik alles had verstaan, zei ze dus dat ik niet kon beginnen met mijn stage voor ik de ‘convention’ in orde had gebracht. Dit was de overeenkomst tussen de school en de stageplaats. Blijkbaar had de universiteit in Parijs dit ondertekend in plaats van mijn stageplaats. Ik terug naar huis het papier gaan zoeken, opnieuw doorgestuurd naar school en vervolgens terug naar centrum Parijs. Toen ik terug in het ziekenhuis toekwam was het 11u ongeveer. Ik moest terug naar haar kantoor en toen was er een volgend ‘probleem’. Ze was het ook niet echt zo eens over de 4 dagen stage per week. Aangezien dat in Parijs toch 5 dagen zijn en 35 uur per week. Nadat ik het document had getoond stemde ze er toch mee in, gelukkig want ik had mijn treinticket naar huis al besteld voor volgende week! Hierna mocht ik me gaan omkleden en mijn stage kon (met enige vertraging) beginnen 😉

Vandaag was (uitzonderlijk) enkel Lucie er als ergotherapeut. Ze is één van de vier ergo’s en heeft ook in Brussel gestudeerd (in het Frans natuurlijk). Ze was heel vriendelijk en ook zei vroeg na een tijdje of ik alles wel verstond. Sommige (medische) termen zijn niet echt te verstaan en probeer ik dan wel af te leiden uit de context, maar anders vraag ik het gewoon en legt ze het gemakkelijker uit. De dag is redelijk snel vooruit gegaan en ik heb veel verschillende pathologieën zien passeren. De andere ergo’s waren er dus niet. Eén van de drie (Robin) werkt maar halftijds als ergo (en voor de rest is hij leerkracht), nog een andere ergo is vervroegd in zwangerschapsverlof en de laatste ergo is tot donderdag in vakantie.

Hier werken ze eigenlijk in blokken van 35 (voor ortho) en 45 minuten (neuro), maar toch meer richting de 35 minuten. Als de patiënten te vroeg zijn laten ze ze echt wachten tot het aan hun is, zo blijft de deur gesloten tot het 9 uur is en de therapieën beginnen. Verder komen de patiënten 1, 2 of maximum 3 keer per week langs. Ze werken hier als ergo ook maar met 1 patiënt te gelijk, behalve vandaag dan omdat Lucie de patiënten vande andere therapeuten overnam. Aangezien dit een dagcentrum is komen ze telkens een hele voor- of namiddag langs, waar ze dan de kiné, ergo, logo,… zien. Wat ook wel leuk is, is dat er op -1 ook een zwembad is, waar ze ‘balnéothérapie’ doen, wat lijkt op een soort aquagym.

Ziezo, na een toch wel vermoeiende dag ben ik blij dat ik op kot ben! Ik ga hier nog een paar woorden opzoeken die ik niet zo goed begreep en dan wat eten maken.

Tot de volgende!

Bonjour!

Jaja, de ‘zelfgemaakte’ spaghetti bolognese heeft ons gesmaakt! Eigenlijk hebben we gewoon ons gehakt gebakken en dan er saus bij gedaan 😉 Maar voor ons avondeten hebben we samen gezellig op mijn kamer wat series gekeken om even terug die huiselijke sfeer op te snuiven en niet de hele tijd rond te lopen in het grote Parijs.

Vandaag heb ik in de voormiddag weer even aan mijn bachelorproef kunnen werken terwijl Céline, Lisa en Julie een ziekenhuis bezochten. Op de middag zijn we dan naar mijn stageplaats gegaan om me daar even voor te stellen en enkele vragen te stellen. Zo ben ik te weten gekomen dat er 4 ergo’s zijn die mij wat zullen begeleiden en waar alles zich zoal bevindt. Ik weet nu ook dat ik van 9 tot 17u zal werken in de week (dat wordt wel zwaar denk ik). Toen ik op kot toekwam vroeg een kotgenoot of ik niet mee wou gaan naar ‘Bar le Petit Belge’. Daar zeg ik geen neen tegen he 😉 Het was een gezellige avond met allemaal ergotherapeuten in spé (we waren met 11, wat wel moeilijk was om te volgen). Nog een paar dagen genieten en dan begint het echte werk!

Tot de volgende!

Hallo allemaal!

De tweede en derde dag zitten er al op!

Gisteren (zondag) ben ik tegen een uur of 14 naar Gare du Nord gegaan om Céline, Julie en Lisa op te wachten. Zij kwamen tegen 14u30 aan voor hun week bezoeken in Parijs. Aangezien ik nog 25 minuutjes te vroeg was, ben ik al eens gaan kijken waar mijn stageplaats net ligt. Dit was maar op 2 minuutjes van het Gare du Nord, wat dus goed mee valt! Toen de Thalys van de drie aankwam, waren ze blij me te zien. Ik was natuurlijk ook blij hen te zien he 😉

Samen met hen heb ik de weg gezocht naar hun jeugdherberg en zijn we daar hun bagage gaan afzetten. Vervolgens hebben we de metro genomen naar het Louvre, althans

Louvre

dat was toch de bedoeling. We waren eigenlijk net te vroeg afgestapt waardoor we toch wel een stukje gewandeld hebben. Toen we dan aankwamen kregen we te horen dat het een uur vroeger gesloten was aangezien er te veel volk binnen was!
Aangezien we niet meer binnen konden, zijn we dan maar naar de Champs Elysees gegaan. De afstand hadden we precies toch wat onderschat, maar werd verlicht door een lekkere pannenkoek onderweg. Onder de indruk van alle grote (en dure) winkels in de grote winkelstraat, zijn we uiteindelijk zelf terecht gekomen onder de Eiffeltoren! Op zoek naar iets kleins om te eten (en vooral niet te duur) zagen we ineens de Eiffeltoren boven de gebouwen uitkomen en leek het niet zo ver. Ook dit hadden we onderschat en was eigenlijk toch wel een stevige wandeling. Eens aangekomen bij de Eiffeltoren kwamen we tot de conclusie dat hier niet echt iets te vinden was om te eten binnen onze prijscategorie. Wat de oplossing dan was? Terug stappen naar de Champs Elysees voor de Quick…

Onder de Eiffeltoren

Vandaag moesten Céline, Julie en Lisa op bezoek in de voormiddag, waardoor ik wat tijd had om aan mijn bachelorproef te werken. Rond de middag kreeg ik een berichtje dat ze naar de Champs Elysees gingen voor te shoppen. Dit kon ik niet zo maar laten voorbij gaan, dus ben ik hen tegemoet gekomen. Samen hebben we dan nog heel de namiddag geshopt en zijn we ’s avonds naar hun jeugdherberg gegaan om daar iets te koken. Aangezien de keuken niet zo goed voorzien was duurde het wel even voor ons eten klaar was, maar het was eetbaar! Na een lange metro-rit ben ik terug op kot geraakt en kan ik rustig nog wat series bekijken. Morgen komen Céline, Julie en Lisa bij mij op kot eten en staat er spaghetti bolognese op het menu! Dat wordt smullen (hopelijk).

Tot de volgende!

Hallo allemaal!

Na een (iets meer dan) drie uur durende rit ben ik, samen met mijn papa en Ademar, toegekomen in Créteil. Hier ga ik de volgende twee maand verblijven. De auto (bijna een verhuiswagen) zat helemaal vol, aangezien ik wel een chaoot ben op vlak van inpakken. Ik heb ondertussen al kennisgemaakt met één van mijn kotgenoten, Anais. Samen met mijn papa en Ademar hebben we hier een beetje rondgelopen en ontdekt wat hier in de buurt zoal is. Na enkele inkopen te doen, zijn we terug naar mijn kot gegaan. Hier heeft Ademar, mijn reddende engel, alles wat met elektronica te maken heeft geïnstalleerd zodat ik verder kan.

Aangezien ik heel slecht ben in afscheid nemen viel het afscheid van mama en het hondje (in Brussel) en van papa en Ademar (in Parijs) me wel zwaar. Maar morgen zijn Céline, Julie en Lisa hier al voor hun bezoeken en kan ik al meteen wat bijpraten.

Ik ga hier nog de laatste spulletjes een plaats geven zodat ik klaar ben voor mijn eerste nacht. Maar eerst, het avondeten natuurlijk!

Tot snel!