Hej hej
voor ik naar Zweden voortrok, heb ik in België een stage gedaan van vijf weken. Het was een hele leuke en goede stage en ik vond het dan ook een beetje jammer dat het erop zat. Ik herinner me nog goed dat m’n stagementor zei: ‘Och Lotte, misschien zijn er wel betere stageplaatsen hoor! Ander en beter.’ En ik wist nog dat ik toen dacht, ik weet niet of ik nog op zo’n goede stageplaats zal staan, maar toen wist ik nog niet hoe het in Zweden ging zijn en jawel, the twelve points go to Sweden! They win! Met andere woorden, het is hier fantastisch! Ik zal even bij het begin beginnen:
Maandag (eerste stagedag): ik moest met de bus naar de stage bij gebrek aan een fiets. Mijn stagementor had de uren en de haltes al voor me opgezocht (want ik moest twee bussen nemen) dus ik wist waar en wanneer. Maar bij de overstap liep het natuurlijk mis. Ik moest naar een andere halte, maar vond deze niet. Na wat rondvragen heb ik ze dan gevonden en zag ik mijn bus vertrekken, jammer! Lichtjes in paniek stuurde ik een sms naar mijn stagementor om me te excuseren dat ik de eerste dag al te laat zou zijn, gelukkig stuurde ze een smiley terug.
Eindelijk kwam ik aan en stonden mijn stagementoren me op te wachten aan de bushalte, zo lief! Bij het binnenkomen zijn we gaan zitten met een kop koffie/thee (eerste fika is een feit) en hebben we rustig gebabbeld over hoe mijn stage zou verlopen. Ze gaven me een agenda waarin al enkele afspraken stonden geboekt (ja inderdaad, een agenda helemaal voor mij alleen en een papieren :D) Daarna werd ik voorgesteld aan iedereen, ook zij waren allemaal heel vriendelijk en benieuwd naar die Belgische studente! Tijdens de rondleiding lieten ze me even weten dat ik mijn eigen kantoortje zal hebben, ook lag er een schriftje klaar, een kaftje, enkele balpennen en potloden en een rugzak. En dat is nog niet alles, ook kreeg ik nog een werkgsm voor wanneer ik alleen naar patiënten zou gaan en er iets zou gebeuren. Jawel, eerste indruk => WAUW! Ze zijn hier zo vriendelijk, willen zeker zijn dat je niets tekort komt, ze willen dat je het goed hebt etc.
In de namiddag vertrok ik dan met een van mijn stagementoren Ann-Charlotte (spreek je in het Zweeds uit als Ann-Garlot) naar mijn eerste patiënte. Hiervoor namen we de auto omdat het vrij ver was. De patiënte heeft een heupprothese gehad en moet nu opnieuw leren stappen, een douche nemen etc.
In Zweden is het zo dat de zorg voor ouderen gezien wordt als een verantwoordlijkheid van de gemeente (Kommun). Rehabteam Uppsala Kommun is een rehabilitatieteam dat verbonden is aan de gemeente Uppsala en bij de mensen thuis gaat om te kijken hoe zij kunnen helpen bij het opnieuw aanleren van dagelijkse activiteiten of aanbrengen van hulpmiddelen (hjälpmedel) na een verblijf in het ziekenhuis. Het team bestaat uit ergotherapeuten (arbetsterapeuten) en fysiotherapeuten/kinesisten (sjukgymnasten).
Ondertussen verloopt het al zo goed dat ik al een volgpatiënt heb en deze vandaag zelfstandig heb mogen zien en begeleiden (super leuk gevoel). Ook heb ik van hen een fiets mogen lenen om van het werk naar huis te gaan en omgekeerd. Ze zijn hier heel goed zorg voor mij aan het dragen, misschien te goed, want ik twijfel toch om hier te blijven 😀 (sorry mama)!
Klaar voor een nieuwe, mooie dag in Uppsala!
De fiets die ik mag gebruiken
Gisterenavond was ik uitgenodigd om te gaan eten bij Ann-Charlotte thuis, dit was super gezellig en ze heeft ook twee jonge dochtertjes. Samen met hen heb ik typisch Zweedse chocoladeballetjes gemaakt waarvan ik ondertussen de naam alweer vergeten ben. Ook hiervan verschoot ik toen ze vroeg of ik wou blijven eten, dit is iets dat in België niet snel gebeurd 🙂
Er is nog veel dat ik kan vertellen, maar dit zal voor een volgende keer zijn. Geniet nog van de sfeerfoto’s hieronder 🙂
