Vandaag hebben we onze eerste patiënten behandeld in ons lokaaltje!

Normaal ontvangen we enkel nieuwe patiënten op maandag, dit was blijkbaar slecht gecommuniceerd en plots stonden er al enkele mensen klaar voor hun verhaal te komen doen. Spijtig genoeg moesten we ze wegsturen aangezien er een andere patiënt kwam voor behandeling.

De eerste patiënt was een vriendelijke man met fysieke problemen. Hierbij hebben we vooral gewerkt op mobilisatie ( om zijn spiertonus wat te verlagen) en dan oefeningen gedaan rond communicatie. Hij was heel enthousiast en we gaven hem enkele huistaken mee.

Toen hij wegging (en ons met een heel goed gevoel achterliet) kwam er nog iemand langs die we nog niet gezien hadden.  Normaal was dit dus niet volgens plan, maar aangezien we een uurtje tijd hadden lieten we hen toch hun verhaal doen. Dit meisje had vooral problemen met het geheugen en de volgorde van handelingen. We hebben dus meteen een stappenplan meegegeven. Op die manier kon ze hierop beginnen te oefenen. Als er nog steeds problemen bleven kon ze volgende week in de voormiddag altijd eens langskomen. De moeder was heel vriendelijk en leek zeer tevreden met het stappenplan.

Nadien ontvingen we een volgende patiënt (een kleine jongen die nooit gestopt is met glimlachen =D).  Hierbij hebben we aandacht geschonken aan mobilisatie en het oefenen van de zitbalans. Dit laatste is zeker nog een punt waar we veel aandacht aan zullen schenken.

Na de middag ontvingen we twee patiënten die vooral problemen op mentaal vlak ervaren. We gaven hen een stappenplan, sjablonen om te communiceren en een takenlijstje mee.

Op die manier konden ze al oefenen met het materiaal dat we hen gegeven hadden. Als ze problemen ondervonden mochten ze steeds terugkomen, maar we probeerden hen duidelijk te maken dat er toch wat geduld nodig is voordat iets aangeleerd kan worden. Ze kunnen beter enkele weken blijven oefenen en als het dan niet goed gaat, mogen ze nog eens langskomen. Toen we dus niet meteen een volgende afspraak vastlegden, keken de ouders wat teleurgesteld. Net als we afscheid wouden nemen, vermelden ze plots nog veel extra problemen die hun kinderen ondervonden. We hebben een sterk vermoeden dat ze dit enkel deden om toch hulp te kunnen blijven krijgen van ons. Elke ouder wil natuurlijk zoveel mogelijk hulp voor hun kind als ze kunnen krijgen. Voor sommigen kunnen we niet meteen heel veel doen en is het eerder een kwestie van tijd en goed oefenen. We wouden geen tweede afspraak vastleggen, omdat dit een fel begeerd plaatsje is (aangezien we 89 patiënten hebben). Het wordt dus nog heel moeilijk om ouders zelf de verantwoordelijkheid te laten opnemen en hun duidelijk te maken dat wij geen mirakels kunnen verrichten.

Zaterdag voormiddag hebben we veel werk voor school en stage kunnen inhalen. Zo konden we de rest van het weekend aan leukere zaken spenderen.

Na de middag hadden we het fantastische idee om naar de bank te gaan. We wilden het geld, dat we ingezameld hebben, afhalen om te kunnen gebruiken in Santé Plus. De bank is ongeveer 30 minuten stappen. We waren nog maar amper vertrokken of het begon al te regenen. We zijn dan maar gaan schuilen in de supermarkt met de hoop dat de bui snel over zou zijn. Een beetje valse hoop want de rest van de namiddag is het blijven regenen. Na ongeveer 20 minuten schuilen wisten we dat het niet zo snel over zou gaan en zijn we door de regen naar huis gewandeld. Ik vermoed dat we dit nog veel zullen meemaken hier  dus we kunnen het beter maar snel gewoon worden.

Zaterdag avond mochten wij het eten maken. We hadden gekozen voor een op en top Belgisch menu: Wortelpuree met worsten. Tijdens het koken is Lala bij ons blijven staan om te kijken hoe we dit deden en om foto’s te trekken. Toen het eten klaar was, waren we enorm benieuwd of het in de smaak zou vallen. En ja hoor! Iedereen vond het heel lekker (of misschien durfden ze niets anders te zeggen natuurlijk).  Het was nog een heel aangename avond en we hebben nog goed gelachen.

Zondag zijn we mee naar de kerk geweest met ons gastgezin. Ze hadden een tolk voor ons geregeld die kon vertalen naar het Engels. Liz (de tolk dus) stond ons al op te wachten. Zij is een Engelse, maar woont hier nu al 8 jaar en heeft hier twee kinderen.

De mis was heel mooi. Het is een beetje een mengeling tussen onze kerkdiensten en een gospelkerk. Er werd dus veel gezongen, maar er werd ook aandacht aan Bijbelteksten gespendeerd. Het was niet 1 persoon dat de mis leidde, maar er waren meerdere sprekers die op hun beurt naar voor kwamen. Ook begonnen er plots mensen vanuit de zitplaatsen te praten en iedereen luisterde hiernaar. Na de mis stonden we nog even buiten en kwamen enkele mensen ons begroeten. Volgende zondag gaan we zeker nog eens naar de kerk, want dit is een aangename manier om andere mensen te ontmoeten.

Na de middag hebben we onze kleren met de hand gewassen. We waren in de helft van onze was en het begon te regenen. We zijn met onze net gewassen kledij naar binnen gevlucht. Na 1O minuutjes was de bui weer voorbij en konden we verder doen. Alles hing mooi te drogen totdat na enkele minuten weer een regenbui losbrak!! Zelf de was doen is hier een heel avontuur!