Vandaag opgestaan om te lopen op het strand. Toch enkele vrijwilligers meegekregen hiervoor. Om 9uur zijn we vertrokken naar Mahambo beach. Het beste strand om te surfen in Madagaskar. Onderweg nog een tussenstop gemaakt aan een bunker/fort uit de tijd van de kolonisatie. Het was niet zo heel indrukwekkend als je de bunkers in België al gezien hebt hoor.
Dan na ongeveer 20 minuutjes op het strand aangekomen! Wauw echt prachtig. Even een beeldje om mee te genieten.
Het zand was al vanaf 9u30 heel heet onder de voeten en het water was heel verfrissend. we hebben toch maar besloten om een plekje in de schaduw op te zoeken.
Morgen zullen we vroeg vertrekken en beginnen we aan de terugreis. We zullen nog een tussenstop maken om een laatste natuurreservaat te bezoeken voordat we enkele dagen in Antananarivo zullen verblijven. Daar later meer nieuws over.
Gisteren zijn we tegen 18u30 aangekomen aan de kust. We zijn niet te laat opgestaan omdat we van plan waren om om 4u45 op te staan voor de zonsopgang. We waren wat te vroeg, maar het was echt de moeite. We hebben tijdens de zonsopgang een boottocht gemaakt met de typische bootjes van hier. We hebben zee egels en zeeslangen ( deze leken meer op darmen) vastgehouden.
Eigenlijk zijn we de rest van de dag op het stand gebleven. Er was geen wolken aan de lucht en het water wad heerlijk. Momenteel goed verbrand. Zelfs onze reisgenoten zijn verbrand!
Nu nog eten en dan maken we er een gezellige kaartavond! Nog even nadenken wat we morgen zullen doen. Al zeker en vast vroeg opstaan om de kust te verkennen al joggend.
Zoals jullie weten zijn we maandag thuis gekomen. Die avond zijn we met vrienden iets gaan drinken. Dinsdag hebben we wat werk ingehaald en hebben we een kampvuur gehouden in de tuin van de huidige familie. Dit om al afscheid te nemen van al deze fantastische personen. We hebben ook nog eens gekookt: kip in de oven met appelmoes en frietjes op Belgische wijze. Woensdag konden we eindelijk bij onze mentor onze laatste evaluatie afhalen. Deze was nog goed verlopen. Daarna zijn we naar ons eerste gastgezin vertrokken om van hen ook afscheid te nemen. Het was onze laatste dag in Antsirabe dus moesten we ervan profiteren dat we wat tijd hadden om dag te zeggen. We hebben er nog een mooie avond van gemaakt. 🙂
De dag erna zijn we vroeg opgestaan om tijdig te kunnen vertrekken naar Tana. We moesten namelijk verschillende mensen gaan oppikken. De familie van onze chauffeur gaat mee en de kleine zus van Era ook. Nu zijn we plots met 10 personen op vakantie, waarvan 3 kinderen. Een hele andere belevenis dus. Hier enkele foto’s van het landschap.
Even een probeerseltje om te laten zien dat we echt tijd teveel hebben onderweg 😉
Ondertussen zijn we aangekomen in Moramanga. Hier verblijven we bij een vriendin van Nirina. Het is een heel groot huis met douche ( met warm water), nu dus volop genieten van nachtje in een heerlijk donzig bed.
Onze excuses voor het wachten op een volgend blogbericht. Omwille van enkele internet probleempjes hebben we even niets van ons laten weten. Hieronder een korte beschrijving van de rest van onze vakantie.
Dag 4 van onze reis Hebben we in de voormiddag genoten van het zwembad, want het was helemaal voor ons alleen. We hebben kennis gemaakt met een opdiener van het hotel en hij stelde voor om ons in de namiddag even rond te leiden in Ranohira. Perfect dus! Nadien zijn we naar het venster van Isalo geweest. Dit is een rots waar een gat in zit en als de zon ondergaat schijnt deze hier perfect door. Blijkbaar was die afgebroken en hebben we het dus niet kunnen bezichtigen. Dan maar gewoon genieten van het prachtige uitzicht en de zonsondergang.
Dag 5 (zaterdag dus) zijn we op terugreis vertrokken. Onderweg nog even gestopt in het natuurpark Anja.
Dag 6 zijn we naar Ranamafan geweest. Een nog groter natuurpark. Hier hebben we niet zoveel foto’s om mijn GSM. Dus deze zul je later te zien krijgen. We hebben nog 2 Andre soorten lemuren gezien hier ( en eentje heeft me bijna ondergeplast). Een heel mooi park dus.
Nadien zijn we naar het hotel gegaan en zijn we in de warwaterbaden gaan zwemmen. Onze mama hier vroeg of we haar wouden leren zwemmen. Algauw waren er enkele mensen die meededen met onze les. Na de ‘les’ kwamen er enkele gevorderden uitleg vragen over hoe je de vlinderslag moet doen en hoe je kan draaien onder water. Alles is uitgelegd geraakt en het was ren hele leuke zwemnamiddag.
Nu zijn we terug in Antsirabe en donderdag vertrekken we richting het oosten.
Om 9uur hebben we onze weg naar het zuiden verder gezet. In Ambalavao hebben we een eerste tussenstop gemaakt. Hier hebben we een atelier bezocht waar ze papier atelier bezocht. Nadien terug vertrokken om rond 13uur een picknick stop te maken.
Tegen 17uur zijn we aangekomen en hebben we wat rondgereden om een goergoed hotel te vinden. Momenteel zitten we in een prachtig bungaloparkje met zwembad. De kamer is heel mooi en we hebben een eigen douche met warm water! Rond 19uur beginnen koken in de personeelskeuken en nadien toch nog even een nachtduikje gedaan in het zwembad. Het zag er zo aanlokkend uit. Het was dan ook een zeer warme en zweterige dag geweest.
Morgen staat de wekker om 6uur zodat we het Isalo park kunnen bezoeken.
Zaterdag zijn we in de voormiddag gaan zwemmen. Normaal gingen we daar een hele dag blijven, maar het was koud en bewolkt. In de middag hebben we in het veld met z’n allen gepick-nickt en in de namiddag zijn we naar Betafo gereden. De weg ernaar toe was echt prachtig. We zaden in de laadbak van een pick-up en konden dus alles goed zien.
Zondag was het grote spel gepland. In de voormiddag nog wat ‘gerood’ in de zon. Om 14 uur kwam iedereen toe en konden we beginnen. We waren met 17 personen verdeeld in twee teams. Het spel ging als volgt: Als je iemand raakt met modder en zijn/haar naam zegt, moet die terug naar zijn kamp. Je kan ook een lint , dat iedereen rond de pols heeft hangen, afnemen en dan is die persoon een gevangenen die je meeneemt naar jouw kamp. Een teamgenoot kan hem/haar komen bevrijden. Het doel van het spel is om het eerste de vlag te vinden en naar je kamp te brengen. We hebben 3 maal gespeeld en elke keer werden de spelregels wat aangepast. Het was echt een hele leuke namiddag met actieve en modderige spelletjes en het ontmoeten van nieuwe personen. Wat meer kan een mens willen. 😉
Maandag gingen we normaal vertrekken op vakantie, maar dat heeft wat vertraging opgelopen. We zullen morgen om 8uur vertrekken. Maandag hebben we dan maar wat andere zaken gedaan. Zo zijn we naar het westelijk deel van Antsirabe gewandeld en hebben we wat plaatselijke winkels bezocht. Eerst zijn we gaan kijken hoe ze miniatuurvoertuigen maken. Om dit te maken gebruiken ze enkel gerecycleerd materiaal. In hetzelfde atelier als de miniatuurvoertuigen borduren ze ook stoffen.
Nadien hebben we het atelier gaan bezoeken waar ze zeboehoorns bewerken. Hier kregen we een korte uitleg en nadien konden we even de winkel bekijken.
Als laatste hebben we nog even de markt bezocht en zijn we naar huis gegaan. Nog even van de ‘brandende’ zon genieten en even een toertje gaan lopen.
Vanaf morgen zijn we dus op vakantie. Zolang we kunnen zullen we af en toe iets op de blog posten. We hebben niet veel internetmogelijkheden meer over dus het zal beperkt zijn.
Nog even een laatste mededeling: We hebben hier geen foto’s bijstaan, want het internet is niet zo best. Maar jullie krijgen alles te zien als we terug zijn!!
We hebben een goed gevuld weekend achter de rug. Vrijdag na het werk zijn we een pintje gaan drinken met de twee andere stagiaires. Erna hebben we wat gesport met onze huisgenoten voor ongeveer een uurtje.
v.l.n.r Leatitia, Valerie, Miali en Miantri. Natuurlijk deden Zo en Kelly ook mee!!
Zaterdag moesten we op tijd opstaan want om 10uur hadden we afgesproken aan Santé Plus om naar de meren te gaan. Era (onze broer) heeft aan een vriend van hem gevraagd of die met ons wou meegaan om te rijden. Agay (de vriend dus) stond ons op te wachten daar. We vertrokken naar het Tritriva meer om nadien bij het Andrakiba meer langs te gaan. Het was al een hele voormiddag aan het regenen en natuurlijk geraakten we op een gegeven moment niet meer veder door de slechte wegconditie. Ze verwezen ons door naar een omleiding, maar deze was doodgewoon nog slechter dan de gewone weg. We hebben de auto moeten duwen en er is iets stuk gegaan. Hierdoor moesten we de rest van de dag de auto steeds in gang duwen. Een intensieve sport dus, maar heel fijn. We hebben dan maar via de eerste weg geprobeerd en, als iedereen uit de auto stapte zodat die lichter was, is het gelukt Agay gelukt om erdoor te geraken.
Na ongeveer een 30 tal minuten door de mooie landschappen te rijden kwamen we aan aan het Tritriva meer. Hieronder wat sfeer foto’s van onderweg.
Het Tritriva meer is eigenlijk een vulkaan. We moesten een lange weg naar boven en dan weer een lange weg naar beneden, maar het was zeker de moeite waard. Het enige dat niet fijn was was dat de locals ons de hele dag achtervolgt hebben om ons te gidsen en om ons dingen te verkopen. We hadden dus meer dan 15 gidsen om ons heen.
Het water was prachtig en helemaal niet zo koud. We konden het niet laten om er een duik in te nemen. De lucht was ook wat opgeklaard en we hebben zelfs even kunnen zonnen. We hebben zonnecrème aangedaan, maar toch zijn we er allen in geslaagd te verbranden. Na een uurtje kwamen de wolken natuurlijk terug en was het weer gedaan met het mooie weer.
De kliffen rond het water zijn ongeveer 20 meter hoog en je mag er steeds vanaf springen aangezien het meer ongeveer 45 meter diep is. Rond dit meer wordt er een legende/verhaal verteld. Er was een rijk meisje en een arme jongen die verliefd waren. Dit werd niet toegestaan vanuit hun omgeving en ze hebben samen een duik van de klif genomen. Ze zijn nooit meer uit het water gekomen en hun lichamen zijn nooit gevonden. Een beetje Romeo en Julia achtig dus.
Heel de groep samen. v.l.n.r Era, Lauren, Agay, Valerie, Kelly en achteraan Michiel
Na een lekker picknick aan de rand van het meer zijn we rond het meer gewandeld en dan naar het volgende meer vertrokken. Daar hebben we even rondgewandeld en de souvenirkraampjes bekeken. In dit meer mag momenteel niet gezwommen worden door de stromingen. Valerie en ik wisten dit al aangezien we hier al een keer geweest waren. Dan zijn we terug naar huis vertrokken en om ongeveer 18uur waren we thuis.
Zondag zijn we naar de English chapel geweest. Dit is een klein ‘kerkje’ waar de mensen enkel in het Engels praten. Eindelijk hebben we eens een hele mis verstaan! Ze hebben ons gevraagd om ons voor te stellen aan alle personen die in dit kerkje kwamen. Het was een heel hartelijke ontvangst.
Na de kerk nog even boodschappen doen want we waren iets van plan om te maken voor de verjaardag van Frédéric (onze papa in het oude gastgezin). Toen we thuis kwamen begonnen met meteen aan het bereiden van het middag eten: preipurree met worsten en een vleessausje. Voor erna hebben we chocomousse gemaakt en hiervan hebben we een deel opzij gezet om mee te nemen naar Frédéric.
Na het eten nog vlug de was doen (en je raad het nooit: het is beginnen regenen!).
Om 14uur vertrokken we met de bus richting Ambohimena. We hadden onze zak mee met ballonnen en onze pot chocomousse. Het was heel gezellig bij hen en het leek of we nooit weggeweest zijn. Rond 18uur hebben ze ons dan naar huis gebracht en daar hebben we nogmaals meegegeten.
Een gelukkige verjaardag, Frédéric!
Nog even naar het nieuws luisteren (aangezien er twee cyclonen op ons afkomen. 1 vanuit het oosten en 1 vanuit het westen) en dan gaan slapen.
Vandaag was het prachtig weer en we hebben gezorgd dat we elke seconden ervan konden genieten. Sitraka zei dat het nu warmer is dan in de zomer. In de voormiddag hebben we wat winkeltjes afgegaan en nadien zijn we naar de Gare vertrokken met de cyclo-pouse. Hier was een evenement aan de gang. Spijtig genoeg hadden we de eetwedstrijd al gemist. Momenteel was er een dans en loop wedstrijd bezig. Eerst zijn we naar de dans wedstrijd gaan kijken.
Het was enorm warm, dus het lopen zag er zeer zwaar uit. Toch stond ik te popelen om te doen (Kelly dus). Gewoon om te laten zien dat ook Vazaha ’s kunnen lopen . Spijtig genoeg namen er enkel kinderen mee die al op voorhand ingeschreven waren. We hebben ons in de schaduw gezet en kregen een lekker ijsje.
Ondertussen hadden we al heel warm en zagen we al goed rood ( want we hadden de zonnecrème vergeten). Ik en Valerie wouden absoluut eens gaan zwemmen. Aangezien het geen verwarmd zwembad was, wouden de anderen niet mee. Voor ons deed het frisse water echt deugd!
Nu beginnen we aan het maken van onze valiezen, zodat we zeker niets vergeten voor morgen. We zijn benieuwd!
Woensdag hebben we in de voormiddag 4 patiënten behandeld en in de middag zijn we naar huis vertrokken. Lala (de neef van Frédéric) en zijn vrouw waren 10 dagen in Antsirabe geweest en wouden nog iets doen voordat ze terug naar Tana zouden vertrekken. Wij hoopten dus op een leuke namiddag. Spijtig genoeg was onze auto kapot. Deze is meer kapot dan dat hij werkt natuurlijk. Ze gingen de auto meteen maken, dus dat zou niet zo ‘lang’ duren. Om 16uur zijn we nog een gaan horen hoe het nu zat. Ze zeiden dat we ons mochten klaarmaken, want we zouden meteen vertrekken. Blijkbaar heeft ‘meteen’ hier een heel andere betekenis, want om 17uur waren we nog niet weg. We wouden net terug naar binnen gaan en onze schoenen weer uit doen, toen het moment eindelijk daar was!
We zijn dan naar de Pepiniere geweest. Dit is een soort plantentuin, waar ze alle soorten planten verkopen. Deze tuin was maar op 15 minuutjes afstand van ons huis. We hebben daar wat rondgelopen. De frisse en gezonde lucht deed ons echt deugd, want de geuren in een stad kunnen wel eens verschrikkelijk zijn 🙂
Zaterdag zijn we aangekomen in Antananarivo (of kortweg Tana genoemd) na een lange en vermoeiende reis. In de luchthaven moesten we nog even wachten op ons vervoer, maar we verveelden ons niet want we werden meer dan voldoende aangesproken.
Na ongeveer een halfuurtjes kwamen Dr Benja en Frédéric toe. Dr Benja is de hoofdverantwoordelijke en dokter van het ziekenhuis Sante Plus in Antsirabe waar we onze stage zouden doen. Bij Frédéric en zijn familie zullen we de komende twee verblijven. We leerden elkaar wat kennen toen we in de luchthaven samen iets aten en nadien vertrokken we voor een 4 uur durende rit naar Antsirabe. De stad Antananarivo is zeer groot dus het duurde even voordat we hieruit waren. Ondertussen stelden we vragen en vertelden ze ons wat over wat we buiten zagen. We trokken soms grote ogen als we zagen hoe alles er daar uitzag. Zeer veel mensen in vuile en kapotte kledij. Veel mensen liepen zelfs op blote voeten. De rijstvelden stonden allemaal onder water door de grote hoeveelheid regen die gevallen was (aangezien het regenseizoen is). Het water kwam zelfs zo hoog dat er huizen ondergelopen waren. Deze mensen wonen tijdelijk in een tentje.
Eenmaal uit de stad was het landschap zeer mooi.
We kwamen aan in Antsirabe in ons nieuw gezin. Dit gezin bestaat uit Frédéric, Lala, Sarabidy, Sitraka en Valisoa. Ze ontvingen ons hartelijk, maar eerder wat timide. Het was de eerste keer dat ze als gastgezin fungeerde. Hierdoor waren ze dus wat onzeker over de verwachtingen naar hen toe. Maar dit was in ons geval natuurlijk hetzelfde. Het huis waar we zullen logeren is voldoende (klein, maar gezellig.) Alles wat we nodig hebben is hier aanwezig. Een grote douche (wel enkel koud water), een wc, een klein keukentje en 3 slaapkamers waarvan 1 kamer die van ons is. Het enige probleem dat wij ervaren is de communicatie naar de buitenwereld toe en om de taken voor school te kunnen maken. Er is geen internet aanwezig en in het internetcafé gaat dit zeer traag. Hopelijk komt hier een oplossing voor en anders zullen we ons hierbij moeten neerleggen.
Het huisje langs de buitenkant (alleen de gelijksvloer)
De tweede dag zijn we samen met Sarabidy naar het hospitaal, waar we stage doen, gewandeld. We hebben ongeveer 45 minuten gewandeld (op een zeer traag tempo) en ondertussen hebben we Antsirabe wat verkend. We werden veel aangesproken en aangekeken, maar wel op een leuke manier. Nu vragen we ons wel af of dat als Sarabidy niet meer zou meewandelen ze ons ook op die manier zouden benaderen of dat het onaangenaam zou worden. On vas voir!
