Zaterdag zijn we aangekomen in Antananarivo (of kortweg Tana genoemd) na een lange en vermoeiende reis. In de luchthaven moesten we nog even wachten op ons vervoer, maar we verveelden ons niet want we werden meer dan voldoende aangesproken.
Na ongeveer een halfuurtjes kwamen Dr Benja en Frédéric toe. Dr Benja is de hoofdverantwoordelijke en dokter van het ziekenhuis Sante Plus in Antsirabe waar we onze stage zouden doen. Bij Frédéric en zijn familie zullen we de komende twee verblijven. We leerden elkaar wat kennen toen we in de luchthaven samen iets aten en nadien vertrokken we voor een 4 uur durende rit naar Antsirabe. De stad Antananarivo is zeer groot dus het duurde even voordat we hieruit waren. Ondertussen stelden we vragen en vertelden ze ons wat over wat we buiten zagen. We trokken soms grote ogen als we zagen hoe alles er daar uitzag. Zeer veel mensen in vuile en kapotte kledij. Veel mensen liepen zelfs op blote voeten. De rijstvelden stonden allemaal onder water door de grote hoeveelheid regen die gevallen was (aangezien het regenseizoen is). Het water kwam zelfs zo hoog dat er huizen ondergelopen waren. Deze mensen wonen tijdelijk in een tentje.
Eenmaal uit de stad was het landschap zeer mooi.
We kwamen aan in Antsirabe in ons nieuw gezin. Dit gezin bestaat uit Frédéric, Lala, Sarabidy, Sitraka en Valisoa. Ze ontvingen ons hartelijk, maar eerder wat timide. Het was de eerste keer dat ze als gastgezin fungeerde. Hierdoor waren ze dus wat onzeker over de verwachtingen naar hen toe. Maar dit was in ons geval natuurlijk hetzelfde. Het huis waar we zullen logeren is voldoende (klein, maar gezellig.) Alles wat we nodig hebben is hier aanwezig. Een grote douche (wel enkel koud water), een wc, een klein keukentje en 3 slaapkamers waarvan 1 kamer die van ons is. Het enige probleem dat wij ervaren is de communicatie naar de buitenwereld toe en om de taken voor school te kunnen maken. Er is geen internet aanwezig en in het internetcafé gaat dit zeer traag. Hopelijk komt hier een oplossing voor en anders zullen we ons hierbij moeten neerleggen.
De tweede dag zijn we samen met Sarabidy naar het hospitaal, waar we stage doen, gewandeld. We hebben ongeveer 45 minuten gewandeld (op een zeer traag tempo) en ondertussen hebben we Antsirabe wat verkend. We werden veel aangesproken en aangekeken, maar wel op een leuke manier. Nu vragen we ons wel af of dat als Sarabidy niet meer zou meewandelen ze ons ook op die manier zouden benaderen of dat het onaangenaam zou worden. On vas voir!
de weg naar Sante Plus
Een kleine stortbui