Ciao à tutti!
Il tempo vola, de tijd vliegt. Ik ben het hier al goed gewoon en ik heb al spijt dat ik slechts 5 weken op Erasmus ben. Ondertussen is er al een week voorbijgevlogen en stilaan komt de werkervaring dichterbij. Maandag is mijn eerste dag en weet ik op welke dienst ik zal terechtkomen. Ik ben benieuwd en ik hoop dat het allemaal zal meevallen perché tutto è in italiano. De lokale bewoners spreken hier amper Engels of Frans. Af en toe vind je nog eens iemand die het in hakken en stoten kan uitleggen, maar de meesten draaien hun hoofd bij het horen van ‘Io parlo l’ inglese’ (Als je zegt dat je engels spreekt). Gelukkig heb ik altijd mijn woordenboek en mijn talenknobbel op zak en als ik ‘parlare lentamente’ vraag (om langzamer te spreken) kan ik er toch het belangrijkste al uit afleiden.
Op 24 Februari was er een kennismaking met andere Erasmus studenten. Het overgrote deel waren studenten van Spaanse afkomst, maar ook van Krakau en Nederland. Ze kunnen allemaal vloeiend Engels spreken dus dat maakt het communiceren met elkaar gemakkelijk. Er was ook een rondleiding voorzien, maar we zijn samen met de Spaanse Erasmus studenten een koffie gaan drinken. Zij zitten hier al van September dus zij zijn al een beetje onze locals. Hier in Italië betaal je voor een gewone koffie slechts 1 euro en voor een Latte macchiato en chocomelk 1,20 euro. Ik en de andere twee Erasmus studenten van Brussel (zij studeren internationaal verpleegkunde en blijven hier voor 2 maanden) waren geschrokken van deze lage prijzen. Daarna zijn we een beetje gaan winkelen en zijn we in ristorante/pizzeria Rosa een pizza gaan eten. Speciaal voor onze ‘gente di mare’ blauwe ogen had de kok onze pizza’s in een hartjesvorm gemaakt. molto dolce, heel erg lief. De enorme pizza’s en pasta’s kosten hier slechts 7 euro. Voor ons is dit vrij goedkoop. Toen ik dit aan mijn andere huisgenote Manola, una donna multo dolce, een heel lieve vrouw, vertelde keek ze verbaasd op en zei ze dat we in uno dei ristoranti più esclusivi gaan eten waren. Troppo costoso. De horeca is hier dus een pak goedkoper dan in België Het meisje links is Femke en naast mij Marie. Sono due ragazza molto gentile, twee heel vriendelijke meisjes.
Op 25 Februari zijn we in de namiddag nog een latte macchiato gaan drinken in “piccadilly cafè”. Daarna zijn we ons busabonnement gaan halen. De busmaatschappij noemt hier ATMA. Een maandabonnement voor een student kost hier 30 euro. Daarna heeft Femke een heerlijke linguine con salmone e formaggio alle erbe gemaakt voor ons. Daarna ben ik terug naar mijn appartement gegaan.
Toen ik in mijn appartement kwam had Francesco twee van zijn collega’s uitgenodigd. Sèra, een spanjaard en Mirko ” il’ onorevole ” (de honorabele of grote mijnheer). Dat was een grapje van hun omdat hij in de politiek zit, hij is wat ze bij ons een schepene noemen bij de burgemeester, maar voor hun is het de nieuwe president van de italiaanse republiek. Hij komt altijd te laat. Ze vroegen of ik mee at. Het was een pasta con le cozze (mossels) en een speciale saus met ceci, kikkererwten. Delicioso, lekker. Daarna waren het typische italiaanse antipasti, aperitiefhapjes (2e foto rechts). De doos op de ragazzo zijn testa, hoofd (rechts boven) was het dessert. Dit noemt panettone al rhum. eigenlijk is het een soort van rozijnenbrood met rum in, maar ze eten het als cake. Het wordt vooral met kerstmis gegeten. We hebben goed kunnen lachen en het was een leuke avond.
Nu ga ik eens gaan lopen op het strand, per compensare van al die pasta’s en pizza’s 😉
Ciao! à più tardi!
Tot later!