Lapland:

De vorige week zijn we een week naar Lapland geweest met timetravels (fantastische organisatie!). Op de heenweg zijn we gestopt in Kemi voor het Kemi snowcastle te

zien. Dit kasteel was volledig uit ijs gemaakt, met prachtige ijssculpturen in het interieur. Nadien zijn we gestopt in Rovaniemi om santa claus village te bezoeken.

Dit was ook een unieke ervaring, zeker omdat dit de plaats is waar we de arctic circle overstaken.

In lapland verbleven we in een klein gezellige houten cottage waar we verbleven met twee mensen uit Catalonië. In lapland hebben we de mogelijkheid gekregen om de

natuur op verschillende manieren te verkennen. Zo zijn we gaan langlaufen, hebben we een sneeuwschoenwandeling gedaan, hebben Mara en Olivia de sneeuwscooters getest.

Ook hebben we een ritje gedaan met de hondenslede (FANTASTISCH!!), de rendierslede bij de sami. En een andere unieke daguitstap was de busrit naar Noorwegen naar de

Arctic Ocean. Daar kregen we de mogelijkheid om eerst de sauna uit te proberen, om nadien af te koelen in the Arctic Ocean. Tijdens deze daguitstap hebben we ook een

klein pittoresk dorpje bezocht.

Olivia:

De eerste week heb ik vooral geobserveerd hoe de werking was op de stageplek en ik heb mij op een goede manier ingewerkt op de stage. Ik kom in contact met veel verschillende ziektebeelden.  Ik schrijf elke ziekte beeld dat ik tegenkom op in een document en  zoek deze als ik tijd heb op zodat mijn theoretisch kader altijd up-to-date is en ik symptomen gemakkelijker kan herkennen.

De tweede week heb ik met veel verschillende nieuwe technieken in aanraking  waaronder leer te bewerken, glaswerk,…enz.In de tweede heb ik ook kennis gemaakt met Pablo!

Pablo is een computerprogramma die gebruikt in de revalidatie van arm en hand. Pablo is multifunctioneel het is onderhandelen ook een assessment apparaat. Ik heb de uitleg gekregen hoe ik deze moest instellen en zelf mogen uitproberen om te ervaren hoe Pablo werkt. In week 3 moet ik verschillende interventies met Pablo uitvoeren.

In de derde week heb ik verschillende interventies uitgevoerd waaronder twee ervan met Pablo.

Ik heb deze week twee goalsetting afspraken kunnen bijwonen. Deze afspraak houd in dat de doelen van deze revalidatie periode worden vast gelegd. Op het einde van de revalidatie worden de doelen geëvalueerd (in de eind afspraak/evaluatie) met het multidisciplinair team die voor de bepaalde patiënt heeft gezorgd en de patiënt zelf. Ik heb deze week ook een eind evaluatie kunnen meevolgen van de patiënt waar ik een assessment bij afgenomen heb( The Box and Block Test).De taal barrière zorgt nog af en toe voor wat moeilijkheden maar niks dat onoverkomelijk is.

Lapland:  ik vond Lapland één van de schoonste ervaringen die ik tot nu toe heb ervaren zelf al was het heel koud!  We hebben het enorm geluk gehad het noorderlicht meerdere keren te zien! Ook hebben we daar veel nieuwe vrienden gemaakt.

In de vierde week heb ik zelf enkele technieken in de hobby kamer kunnen uitproberen en leren kennen. Ik moest één van de technieken  uitkiezen  om te geven aan een groep, het is uiteindelijk het maken van een leren armbandje  geworden omdat deze het best medium was om aan de doelstelling van de verschillende deelnemers te werken. Ik heb deze week mijn kennis verbreed of de Semmes-Weinstein monofilament test en heb deze uitgetest op Niels.  Deze week heb ik vier groep therapieën bijgewoond en 3 therapieën kunnen uitvoeren.

 

Mara:

ik merk op stage dat ze hier nog niet veel elektronisch doen. De observaties kunnen in het bestand per patiënt gezet worden, maar bijvoorbeeld wie er naar de groep komt wordt op een papier geschreven op het prikbord. Hierdoor is het voor mijn mentor moeilijk om een groepstherapie tijdig voor te bereiden. In de psychiatrie hier werken ze vooral rond sociale interactie en gedragsaanpassing. Dit laatste had ik in België‘ nog niet gezien. Ze gebruiken hier DBT= dialectal behavioral therapy. In DBT worden er over momenten gepraat waar bepaalde gedragingen in voor kunnen komen. Bijvoorbeeld niet naar de fitness durven gaan omdat je geen afgetraind lichaam hebt. Hoe kunnen deze gedachten anders verlopen? Dat is waar het om draait.

ook doen wij observaties rond bepaalde activiteiten en functies of deze gaan om thuis alleen uit te voeren. dit kan gaan rond koken, kuisen,… Ik heb maar 1 observatie gezien in mijn 4 weken stage omdat er deze periode enorm weinig patiënten zijn.

Ik merk dat de patiënten hier “extremer” zijn dan in België‘. Vaak hebben ze meerdere psychische stoornissen en zijn er extreme symptomen. Ik denk dat dit komt omdat hier in Finland, de patiënten met psychische stoornissen thuis ook goed begeleid worden en ze hierdoor minder snel naar de psychiatrie komen. Het zijn allemaal enorm interessante mensen, maar ook enorm vriendelijke mensen die te verlegen zijn om Engels te praten. Daarom is het heel moeilijk voor mij om te communiceren met de patiënten. Dit zie je ook bij het team. Ze kunnen allemaal basis Engels, maar zijn te verlegen om het te gebruiken. Daarom probeer ik mij zo goed mogelijk in het Fins voor te stellen.

 

 

Niels:

Tijdens de afgelopen weken op stage heb ik regelmatig eigen patiënten toegewezen gekregen. Hierbij doe ik het anamnesegesprek samen met mijn mentor, nadien plan ik

zelfstandig mijn therapiesessies in samenspraak met de patiënt. Nadien bespreek ik het eindverslag samen met mijn mentor en patiënt (soms doe ik dit in multi-

disciplinair teamverband). Regelmatig krijg ik patiënten met zeldzame neurologische aandoeningen waarover we nog niet geleerd hebben. Hierdoor moet ik dus veel

opzoeken en informatie verzamelen voor mijn theoretische achtergrond.

In vergelijking met Belgie kan ik stellen dat mijn stage veel sneller verloopt. Zo had ik de tweede / derde dag al mijn eerste volgpatiënt (die ik de dag erop al

moest behandelen). Op vlak van de ergotherapie is me opgevallen dat de ergotherapeuten geen MMSE afnemen, de MMSE en soortgelijke assessments worden hier afgenomen

door de neuropsychologen. De werksfeer vind ik hier persoonlijk iets minder bedrukt en gehaast. Het is heel druk, maar tijdens de pauzes (die doorgaans kort zijn)

wordt er niet echt gepraat over het werk. Men is er hier ook van overtuigd dat de uren dat je aan het werk bent, echt moet werken, een keer dat je thuis bent mag je

niet meer werken. Ze proberen dit ook over te brengen naar studenten (alleen, voor mij persoonlijk, werkt het zo niet 🙂 )