De laatste dag vandaag! De week is heel snel gegaan, het is gek dat dit nu al mijn laatste dag is. Omdat het zaterdag is beginnen de animatoren pas te werken om 13:00. Dit geeft me genoeg tijd om alles in te pakken en in de auto te laden aangezien ik in de middag uit mijn huurhuis moet.

Eens aangekomen in fedasil werd ik binnengelaten en ging ik voor de laatste keer naar boven naar het animatielokaal. Vandaag is er een gezamenlijke activiteit met alle kinderen, naast de animatoren zijn er ook weer bewoners die komen helpen. De activiteit van vandaag was met ballonnen, ik heb er zeker 50 opgeblazen als voorbereiding op de activiteit. Maar de grootste uitdaging moest nog komen: de kinderen weghouden van de ballonnen totdat de activiteit begon. Er werden verschillende activiteiten uitgevoerd met de ballonnen met een focus op sociale vaardigheden, grove motoriek en oog-handcoördinatie: de ballon toetsen ter plaatse en tijdens het veranderen van houding, de bal naar elkaar gooien met één ballon en twee ballonnen, in een kring zitten en de naam die gezegd wordt moet de ballon vangen… Na de activiteit met de ballonnen mochten de kinderen vrij spelen in het lokaal met het speelgoed en met houten spelen zoals een flipperkast, minivoetbal, puzzels… Ik heb hier met enkele kinderen gespeeld, het was soms wel moeilijk omdat de kinderen onderling ruzie hadden en naar mij kwamen om dit op te lossen. Het was moeilijk om juist te handelen als ik hen niet altijd verstond en niet altijd wist hoe ik kon antwoorden. Ondanks de taalbarrière wouden de kinderen wel spelen met mij en verliep dit best goed. Na het samen opruimen van het lokaal gingen de kinderen terug naar hun kamer. Bij het naar buiten gaan kregen ze nog een chocolade ei voor pasen.

Deze week heeft me aangenaam verrast. Het was een jong team van medewerkers die heel verwelkomend waren naar mij toe. De bewoners waren ook vriendelijk naar mij toe, op het eerste moment waren ze soms wat wantrouwig maar eens ze zagen dat ik bij de medewerkers hoorde die ze wel vertrouwen ging dit snel weg. Ook bij de kinderen merkte ik gedurende de week een verschil, in het begin van de week waren ze meer afstandelijk en tegen het einde van de week kwamen ze al naar me toe gelopen. Ik denk als je hier een langere stage zou lopen je zeker een band kan opbouwen met de bewoners.

Vandaag was de voorlaatste dag van mijn observatiestage maar aangezien het morgen weekend is werkt niet iedereen en was het de laatste dag dat ik iedereen zag. Ik stond vandaag de hele dag op de dienst animatie. In de voormiddag bereiden ze zoals altijd hun activiteiten voor van de namiddag. Vandaag was het een gezamenlijke activiteit met alle animatoren met als thema eierenzoektocht, daarom begonnen we met een overleg zodat iedereen wist wat de bedoeling was en om de taken te verdelen. Ik heb mijn vaardigheden die ik heb geleerd in kleuteronderwijs toegepast en ben de hele ochtend druk bezig geweest met kopiëren, knippen, lamineren en tekenen.

Na het middageten gingen we verder met voorbereiden en was het al snel 14:00. De kinderen mogen vanaf 14:00 komen spelen en om 14:30 beginnen de activiteiten. De start heb ik gemist doordat de coördinator van TAPAS op bezoek kwam en ik overleg had met hem. Hierna ben ik gaan helpen bij de jongere kinderen. Er zijn twee kinderen die Nederlands spreken, hen begeleid ik meestal aangezien de andere animatoren geen Nederlands spreken. Er waren verschillende opdrachten voorzien zoals het zoeken van verstopte paaseieren met nummers op die ze moeten combineren met elkaar om tot 20 te komen, rijgen van parels op snorharen van een paashaas, een zoekplaat, lijnen traceren op een keukenpapier en in een bak water leggen waardoor er een tekening tevoorschijn kwam die we op voorhand op de andere kant van het papier hadden getekend… Op deze manier oefenden de kinderen schoolse vaardigheden zoals de telrij, fijn motorische vaardigheden, sociale vaardigheden, taalvaardigheden,…

Na de opdrachten kregen ze warme chocolademelk. Ik ben het gewend om ongeveer 2 halve bekers te geven aan kleuters. Dit was hier niet het geval, de kinderen kregen volle bekers en hadden eigenlijk geen limiet. Toen ik dit navroeg bij een animator zei ze dat ik alles mocht geven aan de kinderen wat ik kon geven. Ik neem aan dat dit te maken heeft met het feit dat deze kinderen veel verloren zijn met hun vlucht naar België en niet veel hebben.

De ochtend begon opnieuw met een vergadering samen met de coördinator van communicatie. Dit was opnieuw met één persoon van de verschillende disciplines in fedasil om bewoners te bespreken die ergens nood aan hadden of een bepaald probleem hadden. Na deze vergadering werd ik voorgesteld aan de verantwoordelijke van mediation. Hij nam me mee naar drie medewerkers die ik gedurende de dag ging volgen. Ze waren alle drie ongeveer dezelfde leeftijd als mij. Eens aangekomen in het bureau van mediation kreeg ik de volledige introductie over de werking van mediation en een rondleiding in het gebouw. Dit is dezelfde intake dat ze doen bij nieuwe bewoners. De dienst mediation is  het aanspreekpunt voor bewoners wanneer ze een probleem hebben, ergens mee zitten of gewoon iets kwijt moeten. Ze zetten heel hard in op het contact met de bewoners waardoor het grootste deel van hun functie bestaat uit contact leggen met de bewoners. Daarnaast werken ze ook aan sensibilisatie op verschillende onderwerpen zoals afval in de gangen, geweld, vrouwenrechten… Na de uitleg gaan we met uitnodigingen rond voor de conseil des résidents, dit is een bewonersraad waarbij bewoners inspraak hebben over een bepaald thema. We gaan langs bij elke deur en kloppen aan zodat we de uitleg kunnen geven aan geïnteresseerde bewoners. Wanneer dit gedaan is, is het al middag. Bij de maaltijdbedeling in de middag is er altijd een medewerker of meerdere medewerkers van de dienst mediation aanwezig. Dit omdat er regelmatig discussies of zelfs gevechten ontstaan doordat bewoners lang moeten wachten in de rij om hun eten te krijgen. Hierdoor steken er regelmatig mensen voor. Ook is het eten niet altijd naar wens waardoor bewoners boos kunnen worden. Doordat de bewoners de medewerkers van mediation kennen zijn zij een buffer en gaan ze, letterlijk, bemiddelen om de kalmte te bewaren. Tijdens dat ik aan het wachten was kwam ik drie andere stagiaires tegen van VIVES Kortrijk, met andere woorden: ze spreken Nederlands! Hun eerste reactie was dat ze heel blij waren dat iemand anders Nederlands spreekt en de tweede reactie dat ze moeite hebben met het verstaan van Frans tijdens de vergaderingen. Ik ben blij dat ik niet de enige ben. Nadat de maaltijdbedeling zo goed als afgelopen is gaan we naar boven om te lunchen. Na de lunch is er een ‘openingstijd’ van de mediation. De medewerkers blijven verplicht op hun bureau zodat bewoners de kans hebben om naar hen toe te komen om hun vragen te kunnen stellen. De medewerker die ik volg zei dat donderdag meestal een rustige dag is doordat het winkeltje en de entrepôt die op dichtbij zijn gesloten zijn, hierdoor wachten de bewoners liever tot ze enkele dingen kunnen combineren. Ze had gelijk en er was eigenlijk maar één bewoner gekomen. In de tussentijd heb ik vragen kunnen stellen en hebben ze me het computerprogramma uitgelegd waarin ze de bewoners registreren wanneer ze een vraag stellen. Net zoals gisteren was er op de afdeling nood aan iemand die Nederlands sprak, ze zijn me komen halen in het bureau van de medewerker die ik aan het volgen was om een document te vertalen aan een andere medewerker die het op zijn beurt vertaalde naar Spaans zodat de bewoners konden begrijpen waarover het document ging.

Het was weer een heel andere werking dan de vorige afdelingen maar interessant op zijn eigen manier. Ik vond het vooral leuk om meer contact te hebben met de bewoners doordat dit de voorbije dagen minder was.

Vandaag had ik minder stress om naar fedasil te gaan omdat ik ongeveer wist wat me te wachten stond. In de voormiddag stond ik net zoals gisteren op de afdeling animatie. Aangezien er in de namiddag activiteiten gepland zijn krijgen de animators in de voormiddag tijd om deze voor te bereiden. Hier heb ik kunnen helpen door voornamelijk materialen te knippen. Ook heb ik een werkboek bekeken die ze gemaakt hebben voor enkele gezinnen die wegens de sluiting van fedasil in Vlaanderen naar Moeskroen moesten komen. Hierna nam de coördinator van communicatie (mijn contactpersoon in fedasil) me mee naar een wekelijkse vergadering met de sociale dienst, de medische dienst, communicatie, coördinators en het secretariaat. Hierbij werd elke bewoner kort besproken waarna ze de verschillende disciplines afgingen om na te gaan waar deze persoon nood aan heeft. Het ging over zaken zoals werk, vrije tijd, algemeen functioneren in fedasil, etc. Doordat het een gestructureerd overleg was waarbij de persoon werd voorgesteld en elke dienst om de beurt ter sprake kwam kon ik de grote lijnen van de vergadering goed volgen.

Na de middagpauze nam de coördinator van communicatie me mee naar de afdeling ‘medical’, dit is het medisch centrum van fedasil. Hier kreeg ik van de vrouw van het medisch secretariaat een algemene uitleg over de werking van het medisch centrum. Gelukkig kon ze Engels spreken waardoor de communicatie vlot verliep. Om 14:00 opent het medisch centrum, ,na zelf wat rond te vragen kon ik de hele namiddag een verpleger volgen. Hij sprak eerst Engels tegen mij maar wanneer het druk begon te worden was hij dit vergeten denk ik en sprak hij gewoon in het Frans tegen mij. De werking van het medisch centrum is dat de patiënten aan een raam zich komen registreren en hun probleem uitleggen, dit noemen ze het triagepunt. Hier wordt er besloten welke hulp deze persoon nodig heeft. Aangezien er externe dokters naar fedasil komen en patiënten vaak niet komen opdagen of zich niet aan het afgesproken uur houden hebben ze de werking waarbij er eerst een consultatie is bij een verpleegkundige die beslist of het noodzakelijk is om een afspraak te maken bij een dokter. Op deze manier is er een filter voor de dokter waardoor enkel de noodzakelijke patiënten naar de dokter gaan.

Bij het openen van het medisch centrum was er al meteen een lange rij wachtenden. Samen met de verpleegkundige stond ik hier op post. De mensen kwamen met de meest uiteenlopende vragen en zorgen naar het triagepunt. Het persoonlijk hoogtepunt voor mij was een patiënt die geen Frans of Engels verstond maar wel Nederlands. Ik werd meteen naar de deur geroepen zodat ik als tolk kon fungeren voor de patiënt. Na twee dagen te moeten ploeteren met de communicatie was het fijn om mijn Nederlandse taal nuttig in te zetten. Nadat het medisch centrum gesloten was maakte ik samen met de verpleegkundige de bestelling voor de apotheek klaar en was het al tijd om naar huis te gaan.

Het werken op de animatie en het medisch centrum is een groot verschil qua werktempo en personen maar ik kan me voorstellen dat beide zeer gewaardeerd worden binnen het centrum.

Morgen mag ik naar “mediation” gaan, de derde en laatste nieuwe dienst die ik ga observeren deze week.

Een vroege ochtend voor de start van een spannende dag. Na enkele weken thuiswerk waarbij ik niet moest pendelen is het terug wennen aan het ritme van klaarmaken lunch, mezelf klaarmaken en ontbijten. Gisteren heb ik gelukkig de weg van de Airbnb naar fedasil Moeskroen gedaan met de auto waardoor ik met een gerust hart deze ochtend kon vertrekken. Mijn mentor heeft me gisteren laten weten dat ik tussen 08:30 en 09:00 kan beginnen, de laksheid hiervan doet me denken aan de waarschuwingen die ik overal heb gelezen over de manier waarop zuid-afrikanen omgaan met de tijd. Zo heb ik toch nog een beetje deze Zuid-Afrikaanse ervaring.

Nadat ik me had aangemeld aan het onthaal kwam mijn mentor me halen om naar de animatie afdeling te gaan. Na een korte rondleiding op de afdeling gingen we naar de afdeling van de administratie waar elke week een overleg plaatsvind tussen de verschillende afdelingen zodat iedereen op de hoogte is. Hier werd ik al meteen geconfronteerd met mijn Frans. Met mijn mentor verliep het contact redelijk goed en konden we elkaar begrijpen. Een teamvergadering volgen daarentegen was een andere uitdaging, de teamleden spraken heel snel en door elkaar waardoor ik maar enkele delen begreep. Hier moest ik me ook kort voorstellen wat ik niet verwacht en voorbereid had maar het was toch goed gelukt. Na dit overleg werd ik voorgesteld aan personen van de afdelingen sociale dienst en medische dienst. Hen ga ik in de loop van de week volgen.

Na dit overleg gingen we terug naar de afdeling animatie waar een briefing plaatsvond om de planning van de week te overlopen, ook hier moest ik mezelf voorstellen. Helaas kon ik ook hier niet alles begrijpen doordat ze snel en door elkaar aan het praten waren. De grote lijnen begreep ik echter wel waardoor ik een idee had van wat er gezegd was. Na de briefing was het al middagpauze. Na de middagpauze begon iedereen zijn activiteiten voor te bereiden, hier heb ik geholpen waar ik kon wat voornamelijk bestond uit knippen en tafels verplaatsen. Tijdens de voorbereidingen kreeg ik ook uitleg van de teamleden over de werking van de animatie in fedasil. Er is één persoon die Nederlands kan en die me helpt wanneer ik iets niet goed begrijp.

Vanaf 14:00 kwamen de kinderen geleidelijk aan toe om te spelen in hoeken op de afdeling. Om 14:30 sluit de deur naar de afdeling en begint de activiteit, de kinderen gaan op de bank zitten. Een animatrice leest een kort boekje voor en verdeelt nadien de kinderen in groepen op op basis van hun leeftijd. Er zijn groepen voor kinderen van 3-5jaar, 6-12jaar en 12 plus. De verschillende activiteiten worden uitgelegd per groep, ik zit mee in de groep van 3-5jarigen omdat dit me makkelijker leek in verband met de taal en dit ook mijn favoriete leeftijd is bij het begeleiden van kinderen. De activiteit van vandaag is briccolage (knutselen) en bestaat uit verschillende kleine opdrachten die uiteindelijk een kader worden in het thema pasen. Ik heb de verantwoordelijkheid gekregen om het onderdeel ‘wol rond karton wikkelen’ uit te voeren samen met de kinderen. Op voorhand had ik aan een animatrice gevraagd hoe je dit zegt, zij heeft me verteld dat het materiaal wol ‘laine’ noemt maar de draad is ‘la ligne’, zo heb ik weer iets bijgeleerd. De kinderen waren echter heel multicultureel waardoor ik de activiteit in zowel Frans, Engels als Nederlands heb uitgelegd. Het was soms een uitdaging om niet steeds hetzelfde te herhalen qua aanmoediging omdat ’très bon’ praktisch het enige was wat ik wist als bevestiging. Ik vond het zeker uitdagend om tussen elk kind van taal te veranderen, zo was ik tegen een kind de uitleg aan het doen in het Engels en tegelijk een ander kind aan het aanmoedigen in het Frans. Na de activiteit gingen de kinderen terug spelen en ging ik helpen bij het opruimen.

Het was een drukke dag met veel indrukken. De grootste uitdaging momenteel is de taal wanneer er groepsgesprekken zijn. In kleine groep of één op één lukt het best wel om de andere te verstaan en mezelf verstaanbaar te maken. Ik hoop dat dit tijdens de loop van de week enkel zal verbeteren maar hier twijfel ik niet aan.

Een ervaring in het werkveld