COVID blocks the way

Moikka!

Hier ging ik (Margot) normaal gezien vertellen over de nieuwe stage. Deze stage zou 2 weken geduurd hebben in Vihreä eteinen (https://www.vihreaeteinen.fi/). Vihreä eteinen is een klein bedrijf dat verschillende revalidatiediensten aanbiedt. Ze geven daar ergotherapie, maar ook muziektherapie. Dit is aan alle leeftijden en ik ging cliënten zien tussen 3 jaar en volwassenheid. Dit ging voornamelijk gaan rond ontwikkelingsstoornissen en heeft invloeden van de ‘sensory disorder’ van Ayres.

Maandag werd ik vrolijk begroet en kreeg ik een rondleiding. Er is een speelkamer, een muziekkamer en een ergotherapiekamer. De ergotherapiekamer had leuke en interessante uitrustingen. Ik heb gelukkig een foto getrokken op de dag zelf.

Op de foto kan je zien dat er verschillende opties zijn om een sling of een ‘schommel’ op te hangen, om door de kamer heen de vliegen, zachte matten, rechts een kast vol met speelgoed en gezelschapsspellen.

Door COVID is dit te vroeg stopgezet. Maandagavond werd er mij aangeraden om me te laten testen. Doordat ik in contact ben gekomen met positieve mensen is mijn quarantaine hier 14 dagen, ongeacht of ik positief of negatief test. Heel spijtig, maar ik heb wel 1 dag ervaren hoe het is om te werken als ergotherapeute. Ik heb 1 sessie kunnen volgen met een kindje van 4 jaar, hij had moeite met inhibitie en sociale vaardigheden. Ze hebben cliënten over een groter terrein, dus ik kon meerijden met de therapeute naar de kleuterschool voor de therapie.

Ik hoop dat de studenten van volgend jaar deze stageplaats nog eens krijgen. Dan krijgen zij de kans om ervaringen op te doen met cliënten die niet dezelfde taal spreken. Want deze plaats is divers, ondanks dat het meer gericht is op kinderen!

Hei hei,

Margot

D-day

🎉🎉Moi moi!

This week was more stressful than others. Oops, ben weer in het Engels bezig. Dus, de week was drukker dan anders. Onze stage in Sun klinikka houdt in dat we werken rond projecten. We houden ons bezig met de planning, vergaderingen, mogelijke sponsors (bij sommige evenementen), de verspreiding van het nieuws, sociale media….. Het belangrijkste bij al deze voorbereidingen is natuurlijk de uitvoering. De dag zelf, D-DAY. Deze week ging er een evenement door van maar liefst 2 dagen! Recruitment fair, of in het Fins ‘rekrymessut’. Zie je het woord recruit er een beetje in?

Het ging op dinsdag én woensdag door. Wat houdt dit allemaal in? Het is een wervingsbeurs, waar bedrijven, ziekenhuizen, scholen enz. zichzelf voorstellen aan laatstejaars studenten. Dit was niet alleen voor ergotherapeuten, maar ook verpleegkundigen, sociaal werk en meer. Door covid is dat nu allemaal online natuurlijk en moeilijker om interactief te zijn. Toch hebben we ons best gedaan én was er een Kahoot om prijzen weg te geven!

De dagen voor het evenement waren wat stresserend. Het is veel organisatie voor studenten die normaal gezien werken in de gezondheidszorgsector. We misten nog Powerpoints van bedrijven, ze mailden maar niet terug, we moesten op sociale media niet vergeten te posten, weten alle studenten over het evenement? Ik heb hieruit geleerd dat events plannen een zware job is, zeker in covid tijden. Je moet voldoende op voorhand werken, op elkaar vertrouwen en samenwerken (teamwork of course).

Een team werkt het beste als iedereen zich goed en comfortabel voelt op zijn ‘plaats’. Zoals we in Interdisciplinaire samenwerking en management hebben gezien bij mevrouw De Koker, er zijn teamrollen. Twee Finse studenten werden aangewezen als de voorzitters, zij werkten samen met de bedrijven en luisterde naar iedereen zijn input. Ze deelden taken uit aan de juiste studenten zodat het project tot een goed einde kwam. Als iemand iets niet kon uitvoeren (Ik deed sociale media, maar de posts moesten in Fins zijn), stonden zij bij of vroegen ze aan een Finse student om mee posts te creëren. Iedereen had zijn taken en conflicten gebeurde zelden. We werkten zeer efficiënt en iedereen zijn mening werd gewaardeerd. Play your strength, wordt er al eens gezegd.

Hieronder vind je enkele foto’s van het event. Meer is jammer genoeg niet, omdat het een online event was. Maar de winners kregen toch wat leuke prijzen!

Oh Lappi <3

Een week geleden onderbrak ik (Hazel) mijn stage even voor wat de meest memorabele reis van mijn leven zou worden. Oke, dat klinkt een beetje overdreven… WACHT MAAR!

Een van de grotere verwachtingen van een reis in het hoge noorden is natuurlijk het noorderlicht, AURORA (klinkt beter, ni?). Na wat gesprekjes met lokale Finnen en een vriend die een week eerder naar Lapland was gegaan, zag het er niet veelbelovend uit. Het noorderlicht bleek zeldzamer dan gedacht… De teleurstelling zakte al een beetje in mijn schoenen, maar mijn vriendinnen bleven zeer positief.

Samen met Duitsland en Slovenië vertrok ik met de nachttrein op reis. Dumb, Dumber en Dumbest dachten dat een bed in die trein niet de moeite waard was, OH JAWEL!! Totaal niet uitgeslapen kwamen we aan in het beloofde Lappi. Als drie coole volwassenen huurden we een prachtige witte auto, waarna het rondcruisen kon beginnen. (Ondanks de kleine schrik die we hadden, was autorijden easypeasy)

We hadden op voorhand een hele route uitgestippeld en al heel wat activiteiten vastgelegd. Dag 1 ging een rustig dagje worden met een bezoekje aan de grote man, SANTA OFC. Zenuwachtig en verlegen maakten we een foto en deelden we een klein gesprekje in onze eigen taal (HOE COOL??). De volgende dag stonden we reeds vroeg op om te gaan ijsklimmen. Down the road gezien? Exact, dat was mijn inspiratie. WAUW! Dit was meteen de meest zalige activiteit van de trip. Verder hebben we op een snowmobile gereden, een hondenslee bestuurd en visjes van onder het ijs gevangen 🙂 Uhu, jaloersheid is terecht! Buiten al deze fantastische activiteiten hebben we veel gewandeld en prachtige uitzichten gezien.

Nu moet ik zeggen, al de stereotype Finnen verschuilen zich volgens mij in Lapland. Zeer vriendelijke mensen maar het zijn geen echte praters… Wij maar mopjes maken en hopen op een kleine glimlach die maar zelden komt… Kan de situatie wat ongemakkelijk maken, of grappig natuurlijk! Dat is hoe ge het bekijkt.

Maar hoe zit dat nu met dat noorderlicht? AWEL! Dag 1, gene vette… Dag 2 leek het ook niet te worden, maar niet getreurd, we hadden nog 6 dagen te gaan. Toch besloten we die avond om nog snel om 20u50 een biertje te gaan halen (21u is de avondklok voor alcohol). Op het nippertje gehaald, maar door de adrenaline slagen we bij het naar huis rijden de foute weg in… Omkeren dus! Zien wij bij dat draaien toch geen groene schemer? WOEHOEW IK ZIE HET!! Oke, zoals we verwacht hadden is het veel beter zichtbaar op camera dan met het blote oog, maar nog steeds PRACHTIG. Little did we know dat we het vanaf dan ELKE avond zouden zien. En hoe? Super bright en zo schoon… Zelfs met het blote oog was het adembenemend. Lucky girls zeiden we iedere avond tegen onszelf…

Ge moet niet schoon zijn om geluk te hebben, maar het helpt duidelijk wel!

Heel deze trip zat vol met gelukjes. Zalig weer, leuke vriendschappen en ongeziene activiteiten. Wat wilt ne mens nog meer?

 

Nou, DOENDOENDOEN dus 🙂

 

Moika x

 

Ps: Rendier, ge moet het gegeten hebben maar tis niet zo lekker!

Pss: Ja onze achtergrondafbeelding is nu een foto die ik zelf maakte (zonder filter, geloof het of niet maar tis echt waar!) hihi

Chaotic, interesting and Eye-opening

Hei!

JOEPIE eerste week stage overleefd. (ondertussen al drie, zoals jullie zien zijn we niet zo up to date… :s) Deze stage is HEEL anders dan in België… Beetje vreemd, Beetje chill, beetje slecht eten! (Meer info kan je zien in onze post over het werkveld)

Naast stage hebben we UITERAARD ook wat genoten van het prachtige land! We zijn voor de eerste keer gaan schaatsen in open lucht. Gezellig toertje tussen de bomen en de sneeuw 🙂 We waren niet ZOOO slecht, maar de regels hadden we blijkbaar niet door… Ondanks wat vriendelijk gezaag van de Finnen hebben we ons toch goed geamuseerd.

We deden ons eerste tripje naar TAMPERE! Hoewel de stad eerst wat teleurstellingen opriep, hebben we een aantal leuke spotjes bezocht. Zo zaten we in een observation tower en zagen heel Tampere. Verder hebben we funny visjes gespot en vooral IEL VIEL gewandeld…

Het is hier zo ongelofelijk koud (BRR) !-20°C!, dat de zee volledig dichtgevroren is… We hebben hier zelfs een toertje op kunnen wandelen 😮 (yes we are one of them coolkids now…) Maar deze extreme koude kan ons UITERAARD niet tegenhouden. We zochten een vijver uit en deden een ijsbeerzwemmetje. WAT WAS MICH DAT… Ijskoud, pijn, maar cool op instagram! 🙂

Vorige week ben ik, Hazel, met een aantal meisjes van de vloer gaan cross skiën. Aangezien ik redelijk goed kan skiën ging dit uiteraard appeltje eitje zijn.. NOT! Na de eerste 30 seconden lag ik al op de grond en geraakte ik NIET meer recht… Buiten de 10 valletjes en een blauwe bil, was dit ZO LEUK!!

Tot slot hebben we HELSINKI bezocht. Groot, mooi, bevolkt en koud… Zalige warme sauna daar, en gezellige restaurantjes. Ondanks dat buitenkomen gelijk stond aan bevriezen, hebben we ons vermand en bezochten we een eilandje met een burcht. Niet zo interessant, maar het ZALIGE aan deze trip was dat we met een ferry  door al het ijs naar het eiland werden gebracht. HOE COOL???

Zoals je ziet LEUKLEUKLEUK! We are enjoying x

 

Greets your famous Finnish girls

Een ….. alternatieve stage

Hei!

Hier vertellen we wat meer over het werkveld en hoe het hier verloopt tijdens corona tijden.

Normaal gezien gingen wij 4 weken in de psychiatrie staan, maar dat is afgelast 🙁 Patiëntencontact moet minimaal tot non-existent zijn. Deze 4 weken hebben wij omgewisseld met stage op de campus van de school. Wat houdt dat eigenlijk allemaal in?

We doen eigenlijk stage op twee plaatsen: Sun hyvä elämä (Sun klinikka) en Kunnonkoti.

Sun klinikka is in de herfst opgestart en heeft nog geen patiënten, dus wij gebruiken de plaats om meetings te houden voor onze lopende projecten. Alle studenten doen mee aan tenminste 1 project. Omdat Hazel en ik niets anders lopende hebben, kunnen wij aan meerdere projecten deelnemen. Kort lijstje van alle huidige projecten:

  • KTO of friendship project: Bij dit project werken we samen met een home. Hier leven volwassen mensen die erg veel bijstand nodig hebben bij het zelfstandig wonen omwille van hun handicap. We willen met dit project studenten linken aan cliënten van de home en een soort ‘vriendschap’ creëren. Als duo kunnen ze dan activiteiten verzinnen die ze graag samen willen doen. Zo komen de cliënten meer buiten en kunnen de studenten hun kennis en vaardigheden in het werkveld verbreden.
  • Recruitment fair: Een (online) bijeenkomst waarbij organisaties de kans krijgen om studenten te overtuigen om voor hen te komen werken. Het is een kans voor de organisaties om zichzelf te verkopen, en een kans voor de studenten om het werkveld beter te leren kennen. Mogelijks vinden ze daar hun toekomstige medewerker of job!
  • Social media: een constante! We onderhouden de Instagram- en Facebookpagina van Sun klinikka en Kunnonkoti. Wil je ze zelf eens bekijken? Waarschuwing: tis allemaal int Fins natuurlijk…..
    • https://www.facebook.com/sunhyvaelamaklinikka
    • https://www.facebook.com/kunnonkotiturku
    • https://www.instagram.com/sunklinikka/?hl=nl
    • https://www.instagram.com/kunnonkotiturku/?hl=nl
  • Superseniori: een (online) bijeenkomst voor ouderen en is gebaseerd op een positieve benadering van ouder worden.
  • Work wellness day: Het personeel van TUAS krijgt 1 dag een ‘wellness day’. Grof gezien betekent het dat elke student die meedoet, zijn talenten kan inzetten voor het personeel. Verpleegkundigen kunnen tests doen rond bloeddruk, nutritie, informatie over hun lichaam, etc. Kinesitherapeuten kunnen tests doen rond uithouding, spierkracht….. Ergotherapeuten doen tests zoals MoCa, WRI (worker role interview) en GHQ (general health questionaire). We geven ook informatie over teleworking, stress…

Dit zijn de meest aanwezige projecten. Er zijn ook opkomende projecten of projecten die zijn afgelast door corona.

Kunnonkoti betekent ‘proper home’ en is een plaats met hulpmiddelen in hun context! Het ziet eruit als een gelijkvloers appartement met een inkomhal, een toilet, keuken, slaapkamer en speelruimte. In hun contexten kun je de hulpmiddelen uittesten. Een aantal voorbeelden zijn: verschillende liften (waaronder ook een plafondlift!), eethulpmiddelen, verstelbaar bed, stoelen die je recht helpen, visuele hulpmiddelen, een diepvries in de vorm van een schuif… Klinkt een beetje als een droom voor ergotherapeuten 🙂 Wat doen Hazel en ik daar? Wij helpen een guide te maken om Engelstalige uitleg te voorzien voor mensen die geen Fins spreken. Wij zoeken de relevante hulpmiddelen uit, maken daarbij een filmpje van hoe ze te gebruiken en een PowerPoint om ook online Engelstalige informatie te voorzien.

Dit is natuurlijk zeer anders dan een gemiddelde stage, en het is ook aanpassen. Alle studenten hier zijn Fins, dus alle informatie op documenten is OOK Fins. De meeste gesprekken zijn Fins, maar ze doen hun best om alles te vertalen.

Hieronder een filmpje zodat je 1. de keuken kan zien van Kunnonkoti + een hulpmiddel en 2. zodat je Fins nekeer kan horen! Wat versta jij ervan?

Mitä kuuluu

Moi! Mitä kuuluu? (Joww, hoe ist?)

Eerste volle én drukke week: PFIOEW!

Zondag kwam onze vierde vriend aan, Franzi. JOEPIE nu zijn we compleet (tot nu toe…). Ondanks onze quarantaine zijn we ondertussen dikke buddies. Samen met de roomies (uit Slovenië, Slowakije, Frankrijk, Duitsland en België) gaan we regelmatig naar de winkel of iets bezoeken in het centrum.

Het weer is enorm variërend. Wanneer we de sneeuw wat beu worden, begint het te smelten, wanneer we het beginnen te missen wordt er opnieuw wat bijgegooid. ZALIG! De sneeuw is zo mooi en amusant… Margot maakte zelfs haar droom waar a.k.a. sneeuwmannen bouwen. MAARRR deze werden na slechts 24u al vermoord. 🙁

Ondertussen zijn onze lessen begonnen… DAT IS ANDERE KOEK! Heel wat taken werden op ons bordje gelegd en ondertussen ziet Hazel door het bos de bomen niet meer. Gelukkig hebben we nog 3 maanden… We volgen drie vakken: cultural journey (over Japan en England, zeer logisch…), Finnish (Zijn we zeer goed in, zoals je kan zien aan onze titel… SIKE it’s really hard) en Get FINternational (waarbij we een dagboekje maken over gezellige activiteiten als schaatsen, skiën en musea WOEHOEW). Verder zijn de leerkrachten super chill. Ze geven zelf me

erdere malen aan dat we ‘van elkaar gaan leren’. Maar dat zullen we nog wel zien… xd

Volgende week beginnen we eindelijk met onze stage (SPANNEND!). Door mevrouw Corona heeft Margot i.p.v. drie stageplaatsen nu nog maar twee stageplaatsen (Kunnonkoti en kids), en Hazel nog maar ééntje (Kunnonkoti). Aangezien dit onder andere een heel interessante stageplaats was in het psychiatrisch ziekenhuis, is dit erg balen.

Omdat Belgen geen Belgen zouden zijn als ze een dag niet loemp waren geweest, hebben we ons elk nog eens buitengesloten uit onze kamer deze week. Mika, onze janitor, vond dit ofc erg gezellig en kwam met veel liefde onze deur openen (LOL).

Rijkeluiskindjes als we zijn, hadden we meer nodig dan onze brakke keuken en slaapkamer… Dusss ging Margot shoppen voor keukenspulletjes en hield Hazel een Ikea dagje. GEZELLIG TOCH! We zijn het gelukkigst met onze nieuwe broodrooster hihi.

Natuurlijk wilden we ook de omgeving wat verkennen. Zala van Slovenië nam ons en onze roomies mee naar een heuvel met een prachtig uitzicht. Heuvel, sneeuw ==> ge hoort hem al komen, SLEEËN!!! Even dat zalig kindgevoel terug, en die natte poep is dan slechts bijzaak…  Daarbovenop zijn we ook

nog eens gaan schaatsen. Hier waren we beiden duidelijk geen helden in. Maar HOE SCHOON!! Anders dan in België is dit in de prachtige openlucht met een piste in het midden van de natuur. LOVELY!

Deze week laat ons alleen maar snakken naar meer. We dromen verder over tripjes naar Helsinki, Lapland, Rusland, … RARARA wat zal dit avontuur ons nog allemaal brengen?

TÄMÄ OLI SE, HEI HEI!

Hey psst, toekomstige Finse student? De Suomipassi app is erg handig om de taal te leren, net als de Duolingo app. Een goede voorbereiding is meer dan het halve werk, BELIEVE US…  (Margot weet het Finse woord voor tovenaar. Waarom weet niemand, maar alleen al het stoefen hierover is pretty cool.)

Belgisch vertrek, Finse aankomst

Margot 16/02/2021 – tweede dag sinds aankomst

Voorbereiding

Het inpakken en de voorbereidingen voor deze verplaatsing namen tijd in. Vanaf er groen licht werd gegeven, moest je veel regelen: documenten met de Finse universiteit TUAS (grant agreement, CV, taaltest, motivatietekst, acceptance letter…), gezondheidsregelingen (covid, MRSA, vaccins). Ik heb zelf ook veel tijd gestoken rond het inpakken. Ik kocht al warme kledij aan in Decathlon (#notsponsored) zoals lange mouwen, truien, sokken, handschoenen. Toen ik het thuis opzocht, was het gemiddelde in januari rond -5°. Bij aankomst was dat toch anders 🙂

Alles moest in een grote koffer en handbagage. Het was een avontuur om dat dicht te krijgen. Ik werd met de auto naar het vliegveld gebracht en mijn gezin heeft mij uitgezwaaid. Ze zijn zover mogelijk meegekomen, maar door COVID werden ze vroeger tegengehouden dan normaal. Ikzelf had een vliegtuigticket geboekt via Finnair. Deze vlucht was duurder, maar rechtstreeks. Zo moest ik niet nadenken over vertragingen of het verliezen van bagage/tijd. Ik moest vele checkpoints door, maar werd maar 1 keer gevraagd achter mijn reden van reizen. Ik neem aan dat het in hun systeem stond? Ook werd mijn negatieve test niet gevraagd, wat ik toch meerdere keren aanbood.

Verplaatsingen

In het vliegtuig zelf zag ik dat we maar met weinigen waren, ongeveer 20 personen. Dat staat gelijk aan: veel plaats. Omdat ik zo laat in de avond vloog, was er niet veel uitzicht. De vlucht duurde 2,5 uur, maar voelde langer door het tijdsverschil van een uur. Ik wist niet dat we met de trap naar beneden gingen en meteen in contact kwamen met de koude lucht. Iedereen stapte op een busje dat ons bracht naar het gebouw. De kou viel nog mee!

Ik had vooraf een busticket besteld en wachtte op de bus. Als je lang in de kou wacht, merk je dat er net een sneeuwstorm was geweest. Het was -20°, maar die daalde in de nacht verder tot -23°. Dat klinkt verschrikkelijk koud en dat is het ook, maar het is nog te verdragen met handschoenen. België had op dat moment alleen maar sneeuw in de Ardennen. De busrit duurde een dikke 2 uur omdat de kou ervoor zorgde dat de straten glad werden. Je zag vaak machines ijs van de weg schrapen. Omdat het laat was bij aankomst in Turku, heb ik overnacht in een Airbnb. Retrodorm was niet open op die uren.

Retrodorm, starting package, student tutors

Na overnachting ben ik naar Retrodorm vertrokken en Hazel gaf me mijn sleutel en een housetour van de belangrijkste delen. Wist je dat de sloten in Finland omgekeerd werken? Een slot dichtdraaien moet je averechts doen; frustrerend bij elke deur. Doordat we student tutors toegewezen kregen, hadden zij niet alleen de sleutels geregeld voor ons, maar ook mijn starting package in mijn kamer gezet! De package is handig, omdat daar enkele benodigdheden inzitten. Ook al heeft Retrodorm dit, toch zijn sommige dingen een meerwaarde (extra kussen/deken, eigen mok, eigen glas…..). Ik heb een kamer gekregen op het einde van de gang, wat een gehandicaptenkamer is. Voordelen: grotere kamer, grotere tafel! Nadeel: het is gemaakt voor een gehandicapte, de spiegel in de badkamer staat zéér laag en ik zie alleen mijn buik. Meer info over Retrodorm vind je zelf op retrodorm.fi. Ik ben hier nog geen twee dagen, maar Retrodorm heeft mij al goed ontvangen. Of toch de studenten die hier al verblijven. Je komt vele nationaliteiten en talen tegen en ook vele studierichtingen. Er zijn in ons gebouw 5 verdiepingen, maar deze zijn niet vol. Er zijn minstens 58 studenten, zo staat het toch in de Whatsapp groep toch!

Ik denk dat dit het voornaamste is. Hazel en ik zijn al tweemaal samen naar de winkel geweest om eten te kopen en extra spullen (wasmiddel, vuilniszakken, handschoenen…..). Dat is even stappen door de sneeuw en witte wenkbrauwen.

P.S. De foto’s hierbij zijn juist achter de gebouwen van Retrodorm (ik hoop dat ze zichtbaar zijn)!

Achter Retrodorm

Achter de gebouwen van Retrodorm.

De reis met lucky Hazel

Het inpakken… Pfoe, dat woord alleen al geeft opnieuw rillingen. Om te beginnen had ik GEEN idee wat ik allemaal moest meenemen. Het moeilijkste: HOEVEEL KOUSEN??? Na heel veel dagen nadenken, tegenstribbelen en wat hulp van mijn moedertje had ik eindelijk alles klaargelegd.

Nu konden we over naar het volgende probleem: welke valies? Elke valies gewogen en afgemeten en voila gekozen, DE BLAUWE IS HET! Nog geen 10 min later had ik door: dees gaat em niet worden… Slechts iets meer dan de helft paste erin?! Een klein overlegje met de ouders en hupla, nieuwe goedkope valies gekocht. Megagroot, bijna ALLES paste erin! 😮 Little did I know… Uw valies mag blijkbaar maar een bepaalde afmeting hebben. Uiteraard viel die van mij daar lichtjes buiten. Er zat niets anders op… NIEUWE VALIES! Ondertussen was ik het inpakken ZO beu dat ik de hulp van mijn moedertje heb ingeschakeld (AGAIN). So far, so good…

 

Mijn vlucht vertrok donderdag om 7u20 in Zaventem. Zoals verwacht, na een korte nacht en vroege ochtend, was ik helemaal niet moe (lol) maar vooral SO EXCITED! Op de luchthaven leek het alsof er maar één vliegtuig vertrok, de mijne. Wachtend in de rij zag ik bijna iedereen twee valiezen voortduwen. Ik begon al wat aan mezelf en mijn valies te twijfelen tot ik besefte dat het toch te laat was. De luchthaven was zo leeg… Dus ik dacht: snel chipje kopen en naar de gate! Het vliegtuig was zo vol, er was maar 1 plaats vrij! (En dat was nu net die naast mij hehe!) Uit het raampje zag ik bij aankomst mega veel SNEEUW! Oke genoeg gestoeft, daar stopte het geluk… Ik kwam als een van de laatste mensen uit het vliegtuig. IJSKOUD!! Busje op, paspoortje checken, covidtestje laten zien en hup naar de bagage! Bijna iedereen had zijn TWEE bagages al. Ik wachtte drie bagagetoertjes tot de man naast mij zei ‘your bag is not comming girl, you should give up.’ And I was like NOOOO!! Ik dacht meteen: geen paniek. Familie Vissers heeft dit ELKE KEER voor, dus ik ben het gewend. LOL NOT! Ik belde direct mijn ouders (slechts lichtjes in paniek) voor advies. De man aan de balie liet mij een formulier invullen en zei: ‘u heeft uw bagage binnen enkele dagen.’ EnKeLE DaGEn??? Gelukkig is het land warm genoeg en kan ik best drie dagen overleven in dezelfde Belgische kleren. (TRAAN)

 

Oke geen paniek, zoals ik al zei heb ik dit eerder meegemaakt (VISSERSVLOEK). Ik wilde de bus nemen naar Turku, vond deze niet dus ging naar de trein. Na wat typisch gesukkel was ik er eindelijk geraakt. Ik werd opgewacht door de twee liefste meisjes van Turku (tot nu toe xd). Onderweg naar mijn kamer lieten ze mij reeds enkele leuke en nuttige plaatsjes zien onderweg. Eenmaal aangekomen in Retrodorm toonden ze mijn verblijf en vertrokken weer. Het uitpakken van mijn spullen duurde 5 min (TRAAN) waardoor ik snel naar de winkel kon voor eten. Ik snapte niets van het slot dus liet mijn kamer gewoon open. Ik kocht enkele essentiële spullen en een instant knorr pasta waar je enkel kokend water bij moest doen. Toen ik terugkwam zocht ik uit hoe het slot werkte en ging ik mijn eten klaarmaken. Ik zette mijn warm eten in mijn kamer en zag dat ik een vork was vergeten. Ik doe mijn kamer dicht en loop naar de keuken. Je kan het misschien al raden… INEENS krijg ik mijn deur niet meer open. Hier stond ik buiten helemaal alleen, zonder vrienden en zonder eten. Security guy kwam mij gelukkig helpen na EEN HALF UUR?! Ondertussen goed uitgelachen door en kennisgemaakt met al mijn gangroomies. Zij waren zo lief! Al bij al kon ik ook zelf goed lachen met mijn miserie.

 

WHAT A DAY!

 

Ondertussen 2 dagen verder: nog steeds GEEN valies 🙁