Erasmus Study Finland

Moikka!

Hier ging ik (Margot) normaal gezien vertellen over de nieuwe stage. Deze stage zou 2 weken geduurd hebben in Vihreä eteinen (https://www.vihreaeteinen.fi/). Vihreä eteinen is een klein bedrijf dat verschillende revalidatiediensten aanbiedt. Ze geven daar ergotherapie, maar ook muziektherapie. Dit is aan alle leeftijden en ik ging cliënten zien tussen 3 jaar en volwassenheid. Dit ging voornamelijk gaan rond ontwikkelingsstoornissen en heeft invloeden van de ‘sensory disorder’ van Ayres.

Maandag werd ik vrolijk begroet en kreeg ik een rondleiding. Er is een speelkamer, een muziekkamer en een ergotherapiekamer. De ergotherapiekamer had leuke en interessante uitrustingen. Ik heb gelukkig een foto getrokken op de dag zelf.

Op de foto kan je zien dat er verschillende opties zijn om een sling of een ‘schommel’ op te hangen, om door de kamer heen de vliegen, zachte matten, rechts een kast vol met speelgoed en gezelschapsspellen.

Door COVID is dit te vroeg stopgezet. Maandagavond werd er mij aangeraden om me te laten testen. Doordat ik in contact ben gekomen met positieve mensen is mijn quarantaine hier 14 dagen, ongeacht of ik positief of negatief test. Heel spijtig, maar ik heb wel 1 dag ervaren hoe het is om te werken als ergotherapeute. Ik heb 1 sessie kunnen volgen met een kindje van 4 jaar, hij had moeite met inhibitie en sociale vaardigheden. Ze hebben cliënten over een groter terrein, dus ik kon meerijden met de therapeute naar de kleuterschool voor de therapie.

Ik hoop dat de studenten van volgend jaar deze stageplaats nog eens krijgen. Dan krijgen zij de kans om ervaringen op te doen met cliënten die niet dezelfde taal spreken. Want deze plaats is divers, ondanks dat het meer gericht is op kinderen!

Hei hei,

Margot

🎉🎉Moi moi!

This week was more stressful than others. Oops, ben weer in het Engels bezig. Dus, de week was drukker dan anders. Onze stage in Sun klinikka houdt in dat we werken rond projecten. We houden ons bezig met de planning, vergaderingen, mogelijke sponsors (bij sommige evenementen), de verspreiding van het nieuws, sociale media….. Het belangrijkste bij al deze voorbereidingen is natuurlijk de uitvoering. De dag zelf, D-DAY. Deze week ging er een evenement door van maar liefst 2 dagen! Recruitment fair, of in het Fins ‘rekrymessut’. Zie je het woord recruit er een beetje in?

Het ging op dinsdag én woensdag door. Wat houdt dit allemaal in? Het is een wervingsbeurs, waar bedrijven, ziekenhuizen, scholen enz. zichzelf voorstellen aan laatstejaars studenten. Dit was niet alleen voor ergotherapeuten, maar ook verpleegkundigen, sociaal werk en meer. Door covid is dat nu allemaal online natuurlijk en moeilijker om interactief te zijn. Toch hebben we ons best gedaan én was er een Kahoot om prijzen weg te geven!

De dagen voor het evenement waren wat stresserend. Het is veel organisatie voor studenten die normaal gezien werken in de gezondheidszorgsector. We misten nog Powerpoints van bedrijven, ze mailden maar niet terug, we moesten op sociale media niet vergeten te posten, weten alle studenten over het evenement? Ik heb hieruit geleerd dat events plannen een zware job is, zeker in covid tijden. Je moet voldoende op voorhand werken, op elkaar vertrouwen en samenwerken (teamwork of course).

Een team werkt het beste als iedereen zich goed en comfortabel voelt op zijn ‘plaats’. Zoals we in Interdisciplinaire samenwerking en management hebben gezien bij mevrouw De Koker, er zijn teamrollen. Twee Finse studenten werden aangewezen als de voorzitters, zij werkten samen met de bedrijven en luisterde naar iedereen zijn input. Ze deelden taken uit aan de juiste studenten zodat het project tot een goed einde kwam. Als iemand iets niet kon uitvoeren (Ik deed sociale media, maar de posts moesten in Fins zijn), stonden zij bij of vroegen ze aan een Finse student om mee posts te creëren. Iedereen had zijn taken en conflicten gebeurde zelden. We werkten zeer efficiënt en iedereen zijn mening werd gewaardeerd. Play your strength, wordt er al eens gezegd.

Hieronder vind je enkele foto’s van het event. Meer is jammer genoeg niet, omdat het een online event was. Maar de winners kregen toch wat leuke prijzen!

Een week geleden onderbrak ik (Hazel) mijn stage even voor wat de meest memorabele reis van mijn leven zou worden. Oke, dat klinkt een beetje overdreven… WACHT MAAR!

Een van de grotere verwachtingen van een reis in het hoge noorden is natuurlijk het noorderlicht, AURORA (klinkt beter, ni?). Na wat gesprekjes met lokale Finnen en een vriend die een week eerder naar Lapland was gegaan, zag het er niet veelbelovend uit. Het noorderlicht bleek zeldzamer dan gedacht… De teleurstelling zakte al een beetje in mijn schoenen, maar mijn vriendinnen bleven zeer positief.

Samen met Duitsland en Slovenië vertrok ik met de nachttrein op reis. Dumb, Dumber en Dumbest dachten dat een bed in die trein niet de moeite waard was, OH JAWEL!! Totaal niet uitgeslapen kwamen we aan in het beloofde Lappi. Als drie coole volwassenen huurden we een prachtige witte auto, waarna het rondcruisen kon beginnen. (Ondanks de kleine schrik die we hadden, was autorijden easypeasy)

We hadden op voorhand een hele route uitgestippeld en al heel wat activiteiten vastgelegd. Dag 1 ging een rustig dagje worden met een bezoekje aan de grote man, SANTA OFC. Zenuwachtig en verlegen maakten we een foto en deelden we een klein gesprekje in onze eigen taal (HOE COOL??). De volgende dag stonden we reeds vroeg op om te gaan ijsklimmen. Down the road gezien? Exact, dat was mijn inspiratie. WAUW! Dit was meteen de meest zalige activiteit van de trip. Verder hebben we op een snowmobile gereden, een hondenslee bestuurd en visjes van onder het ijs gevangen 🙂 Uhu, jaloersheid is terecht! Buiten al deze fantastische activiteiten hebben we veel gewandeld en prachtige uitzichten gezien.

Nu moet ik zeggen, al de stereotype Finnen verschuilen zich volgens mij in Lapland. Zeer vriendelijke mensen maar het zijn geen echte praters… Wij maar mopjes maken en hopen op een kleine glimlach die maar zelden komt… Kan de situatie wat ongemakkelijk maken, of grappig natuurlijk! Dat is hoe ge het bekijkt.

Maar hoe zit dat nu met dat noorderlicht? AWEL! Dag 1, gene vette… Dag 2 leek het ook niet te worden, maar niet getreurd, we hadden nog 6 dagen te gaan. Toch besloten we die avond om nog snel om 20u50 een biertje te gaan halen (21u is de avondklok voor alcohol). Op het nippertje gehaald, maar door de adrenaline slagen we bij het naar huis rijden de foute weg in… Omkeren dus! Zien wij bij dat draaien toch geen groene schemer? WOEHOEW IK ZIE HET!! Oke, zoals we verwacht hadden is het veel beter zichtbaar op camera dan met het blote oog, maar nog steeds PRACHTIG. Little did we know dat we het vanaf dan ELKE avond zouden zien. En hoe? Super bright en zo schoon… Zelfs met het blote oog was het adembenemend. Lucky girls zeiden we iedere avond tegen onszelf…

Ge moet niet schoon zijn om geluk te hebben, maar het helpt duidelijk wel!

Heel deze trip zat vol met gelukjes. Zalig weer, leuke vriendschappen en ongeziene activiteiten. Wat wilt ne mens nog meer?

Nou, DOENDOENDOEN dus 🙂

Moika x

Ps: Rendier, ge moet het gegeten hebben maar tis niet zo lekker!

Pss: Ja onze achtergrondafbeelding is nu een foto die ik zelf maakte (zonder filter, geloof het of niet maar tis echt waar!) hihi