Hier ben ik weer, ik wou eigenlijk nog iets vertellen over deze stage. Toen ik mijn eerste zelfstandige voorbereidingen toelichtte bij mijn stagementor, gaf ze mij heel wat nuttige tips en informatie over de verschillende huisbezoeken bij de patiënten. Ik had het wat moeilijk in het begin om specifiek te weten hoe ik mijn situationele context degelijk kon voorbereiden. Hierbij gaf ze aan dat het eigenlijk vooral belangrijk is dat de patiënten bij aanvang van de interventies psychisch positief ingesteld moeten zijn om mee te werken. Dit betekent dat ze psychisch in staat moeten zijn en open moeten staan om te praten met ons en om uit te voeren wat er verwacht wordt. Vaak had ik wel het gevoel dat dit wel het geval was bij de meeste patiënten. Tot wanneer ik deze week bij een van mijn patiënten ging die ik heel wat dagelijkse activiteiten ging laten uitvoeren. Hij weigerde dus alles. Hij wou niets doen en vond alles te persoonlijk of gaf vaak aan dat hij de handelingen door het slechte weer niet kon uitvoeren, en als wanneer er zon zou geweest zijn hij in een betere moed geweest zou zijn. Hierbij zag ik in wat mijn stagementor bedoelde met het psychische gedeelte tijdens de interventies en wat ze bedoelde dat de patiënten psychisch ingesteld en in staat moeten zijn om mee te werken, wat nu echt niet het geval was. Ik heb wel geprobeerd om met de patiënt te praten en wat humor te integreren aangezien hij humor heel belangrijk vindt en ik hem op deze manier een openlijk gevoel kan geven. Het ging wel moeizaam waardoor ik niet alles heb kunnen uitvoeren met hem. Waarin ik wel geslaagd ben, is dat ik een deal met hem kon sluiten tegen volgende interventie. Dit vond hij een geweldig idee. Dus hopelijk krijg ik volgende week alles gedaan 😀 maar dat laat ik jullie zeker wel weten.