Hallo iedereen!
Ondertussen is de tweede week in Kaapstad ook al gepasseerd. Ook tijdens deze week was het nog aanpassen aan het leven zo ver van thuis. Tijdens mijn stage was deze week nog veel observeren. Ik kreeg mijn defintieve uurooster voor de komende weken. Ik volg tijdens de individuele sessies, de ergotherapeut die bij het kind hoort. Ik krijg de kans om veel vragen te stellen en beter te begrijpen op welke manier ze te werk gaan. Tijdens de groepsessies ben ik veel activer bezig. De ergotherapeut legt uit aan de klas wat ze moeten doen en dan ondersteun ik mee de leerlingen. Ik ga naar de leerlingen wanneer ze mij roepen of wanneer ik zie dat ze hulp nodig hebben. Er worden veel klastherapieën gegeven, dit geeft mij de kans om veel verschillende stoornissen te kunnen observeren. Wanneer ik dingen zie dat ik niet begrijp, stel ik vragen aan mijn stagementor of de andere ergotherapeuten. Ik heb deze week ook de ‘DTVP-2′ afgenomen zien worden bij een kind met spina bifida. Vervolgens zal ik deze assessment ook zelf kunnen afnemen. Tijdens deze week waren er veel kinderen en ergotherapeuten afwezig wegens ziekte waardoor ik veel therapieën niet heb kunnen zien en vrije tijd had. Tijdens deze vrije tijd ben ik door het dossier gegaan van de kinderen die ik de komende weken zal volgen om een beter beeld te krijgen over hun functioneren. Ik ben ook door de kasten gegaan van de OT department . Ze hebben een grote aanbieding aan activiteiten die gebruikt kunnen worden tijdens therapieën. Ik heb deze week ook veel geleerd over Zuid-Afrika zelf dankzij de ergotherapeuten. Tijdens de pauze’s vertellen ze mij over het schoolsysteem, de politiek, de corruptie, de loadshedding … die het land ondervindt en hoe zij hierover denken. Ik vond dit heel interessant omdat Zuid-Afrika een zeer boeiende geschiedenis heeft die tot op de dag van vandaag gevoeld wordt door de bewoners.
Ik heb deze week het concept ‘Loadshedding’ leren kennen. Loadshedding is een gecontroleerd proces waarbij ze de elektriciteit uitzetten tijdens verschillende uren van de dag. Dit wordt gedaan omdat de vraag naar elektriciteit groter is dan wat de energiecentrales kunnen leveren. Loadshedding gebeurt over heel Zuid-Afrika en is deel van iedereens leven. In Cape Town is de loadshedding minder zwaar dan al de andere delen van Zuid-Afrika. Je kan een app downloaden waarbij je ingeeft waar je woont en je dagelijks kan zien op welke uren er loadshedding gaat zijn. Loadshedding gebeurt in verschillende ‘stages’. Het gaat van stage 1, waar je geen loadshedding heb tot stage 9 waar je bijna doorheen de hele dag geen elektriciteit heb. De stages veranderen dagelijks, je kan dus van stage 2 naar 6 gaan op één dag. Het ergste dat we deze week hebben meegemaakt is stage 6. Dit betekent dat je 3 keer per dag, 4 uur aan een stuk geen elektriciteit heb. In onze woning hebben we een geluk dat we een generator hebben waardoor we tijdens loadshedding wel Wi-Fi en TV hebben, dit is grote luxe. We kunnen we geen enkel ander elektronisch aparaat gebruiken. We kunnen dus niet koken of verwarmen, niks opladen en geen lichten aanzetten. Wanneer het loadshedding is gaan in de living en de keuken automatisch 2 grote lampen aan om toch wat verlichting te hebben. In de rest van het huis (kamers, badkamers …) is het wel helemaal donker. Ook op straat zijn er geen straatverlichtingen meer, restaurants zonder generators kunnen niet meer koken en hebben geen verlichtingen meer.
Tijdens het week-end ben ik weer enkele leuke activiteiten gaan doen. We zijn donderdag avond in een lokale restaurant gaan eten genaamd ‘TrenchTown’. Dit is één van de ‘hippe’ plekken van Observatory. Vrijdag avond zijn we met enkele vrienden gaan eten in een Ethiopische restaurant waar je enkel een bord krijg en je moet eten met je handen. Ik ben zaterdag ochtend met een paar huisgenoten naar de markt ‘Oranjezicht’ gegaan. Dit is een grote markt met overal eten over de hele wereld. Je kan alles kiezen wat je wilt en dan buiten gaan zitten en genieten van het zicht. Het is heel gezellig om hier te wandelen en al die geuren te ruiken. Hierna zijn we terug naar huis gekeerd. Er zijn zaterdag 5 nieuwe huisgenoten aangekomen. We waren de voorbije 2 weken met 7 waardoor het wel aanpassen is. Het is nu wel full house. Zaterdag nammidag hebben we gespendeerd door elkaar te leren kennen, hun Observatory te laten zien en de praktische zaken uit te leggen zoals de veilighied, een nieuwe simkaart en de winkels te laten zien. 2 meisjes zijn van Duitsland, één jongen is van het Verenigd Koningkrijk en de 2 andere meisjes zijn van de Verenigde Staten. Het is leuk om een zo gevarieerde huis te hebben aan nationaliteiten en mensen, zo leer je veel kennen over de verschillende culturen. Op zondag zijn we met enkele huisgenoten en andere vrienden naar een hockey match gaan kijken. Hier in Zuid-Afrika is sport heel belangrijk. Veel van de jongeren doen aan na schoolse sport zoals hockey, rugby en cricket. Een van onze huisgenoten is daarom gaan aansluiten bij de lokale hockeyteam van Observatory. We zijn met zijn alle gaan suporteren. Het was mijn eerste hockey match ooit dus ik verstond niet altijd het verloop van het spel of de punten maar ik heb er zeker van genoten.
Wat ik de voorbije 2 weken al heb gemerkt is dat het leven heel goedkoop is. Dit zorgt ervoor dat je veel meer geneigd ben om uit eten te gaan of eten te bestellen dan te koken omdat het niet veel kost. Ze betalen in Zuid-Afrika met de ‘Rand’, deze munteenheid is 17 keer de euro. 1 Rand is dus 6 cent. Het is nog altijd heel hard wennen in de winkel en restaurants. Ik moet altijd mijn rekenmachine boven halen om te kunnen berekenen wat ik eingelijk ga uitgeven. Hier kan je makkelijk een volledig maaltijd betalen op restaurant voor 85-100 Rand (5 euro – 7 euro) en cocktails voor 50 – 60 Rand (2.5 euro -3 euro). Natuurlijk is het leven voor de lokale bewoners niet goedkoop. De bewoners hier worden niet veel betaald waardoor deze prijzen voor hen vaak nog veel is. In de restaurants, taxi’s, uber’s … wordt er ook verwacht dat je de mensen tipt. Hier wordt er verwacht dat je minstens 10% tipt van de oorspronkelijke prijs. Dit is omdat de lonen niet hoog zijn en ze op deze manier willen compenseren. Er zijn in Kaapstad heel veel arme mensen. Je ziet het elke dag en je kan er niet aan ontlopen. Je heb elke straat waar je loopt minstens een of twee daklozen mensen die liggen te slapen of die om geld vragen. Dit is heel pijnlijk om te zien en is soms nogal confronterend.
Ik ben in augustus met mijn gezin 2 weken naar Kaapstad gekomen. Ik heb toen veel van de toeritische plekken gaan bezoeken, geweldige natuur gezien en ontzettend veel genoten. Ik leef nu daarom een meer lokale leven waar ik vooral in Observatory blijf, eet in de lokale restaurantjes, geniet van mijn nieuwe vrienden en hard werk voor mijn stage. Ik heb tijdens deze uitwisseling enkele weken vakantie. Ik zal dan meer terug op uistap gaan om nieuwe plekjes te ontdekken.
Ik zie jullie weer snel!
Tifany