Hallo allemaal,
Na een laatste drukke en vermoeiende week is het avontuur voorbij. Ik heb de week afgesloten met een goede evaluatie en een leuk etentje met mijn kotgenoten. Vrijdagmiddag ben ik dan met mama en papa richting Brussel vertrokken en zijn we veilig en wel aangekomen. Zo sluit ik mijn Parijse avontuur af met een goed gevoel. Ik ben heel blij dat ik terug ben in Brussel en dat ik deze ervaring heb meegemaakt!
Hallo allemaal!
Zoals je in de titel kan lezen begint maandag mijn laatste week stage! Ik ben alvast heel blij dat ik binnenkort terug naar huis ga na deze toch wel leerrijke ervaring in Parijs. Ondertussen is de tussentijdse evaluatie al verteerd en heb ik al veel vooruitgang geboekt volgens mijn stagementoren (want ja ik heb er nog steeds 4!). Volgens hen heb ik al veel betere activiteiten (die meer binnen hun analytische werking passen) en zijn mijn analyses ook steeds beter en beter. Verder heb ik volgens hen goed geanticipeerd op een patiënt die nog al gemakkelijk afgeleid wordt door medepatiënten en hierdoor niet verder werkt. De patiënten die ik meerdere keren per week zie zijn allemaal altijd heel tevreden en vertrouwen mij ook al goed genoeg om verschillende dingen te vertellen. Er waren zelf 3 (iets nieuwere) patiënten die verschoten toen ik zei dat ik van België kwam. Ze vonden dat ze dat niet hoorde, ik twijfel dus wel aan hun gehoor 😉
Hieronder vind je nog wat foto’s die ik deze week genomen heb. De eerste is een lasagna avond van vorige week donderdag. Dit was met 11 andere ergo studenten van hier in Créteil. Het was een heel gezellige avond en ik heb iedereen wat beter leren kennen 😉
Lasagna avond onder ergo’s in spe
Vervolgens zie je lekkere pannenkoeken die ik op Pasen heb gemaakt voor mezelf. Natuurlijk hebben mijn kotgenoten er ook enkele gegeten 😉
Cadeautje van een patiënt
Deze mooie, roze Eiffeltoren heb ik van een patiënt gekregen. Samen met een andere (Portugese) stagiaire hebben we er zo eentje gekregen, wel lief!
Als laatste is er dan een foto van het zwembad waar ook een deel van de revalidatie doorgaat. Dit zwembad heeft verschillende dieptes, koud-warm baden,…
Zwembad
Zo, tot volgende week vrijdag voor mijn allerlaatste blogbericht!
Hallo allemaal!
Het is weer al even geleden. Ondertussen heb ik een leuk weekend achter de rug met Ademar en mijn tussentijdse evaluatie. Deze is veel later gevallen dan gepland, door de controle op het dagcentrum. Deze controle was voor de erkenning van het dagcentrum. Vorige week waren heel drukke dagen en dagen vol stress. Iedereen was heel gespannen omdat alles in orde moest zijn als de controleurs langs kwamen. Achteraf gezien viel die controle wel mee (bij de ergo’s toch). Dit kwam doordat ze volgens ons niet echt veel afwisten van ergotherapie en daardoor ook geen moeilijke vragen konden stellen. De tussentijdse evaluatie dan. De papieren hadden ze ingevuld op basis van mijn prestaties na 4 weken. Ondertussen hadden we al veel gesproken en was er eigenlijk al vooruitgang geboekt en dus zeiden ze wel dat alles in orde zal komen tegen mijn eindevaluatie. Dat is wel een hele opluchting aangezien ze sommige onderdelen toch heel kritisch hadden beoordeeld. Die twee laatste weken zal het dus alles geven worden. Het moeilijke aan de stage hier is niet perse de taal, maar eerder hoe ze hier werken. Ze zijn echt heel analytisch in hun werk, terwijl wij in België volgens mij eerder functioneel te werk gaan. Ze willen dus ook dat de analyses van de activiteiten tot in de puntjes uitgewerkt zijn en verwachten voor de laatste twee weken dat ik van elke patiënt, elke activiteit analyseer en uitschrijf voor hun. Veel werk dus…
Verder kijk ik er ook echt naar uit om terug thuis te zijn… De dagen hier zijn lang en zwaar, de combinatie stage + stagedocumenten + andere taken + bachelorproef is wat veel vind ik zo. En ik ben zeker niet de enige die dit vindt… Verder zal ik ook blij zijn om gewoon een weekendje thuis te zijn met mijn ouders en hondje. Dus ik ben echt wel aan het aftellen!
Gezien de recente omstandigheden in Brussel zijn al de patiënten heel bezorgd. Ze vragen allemaal wel of er niemand van mijn familie of vrienden gewond is. Echt heel lief eigenlijk! Ook mocht ik van mijn stagementoren meteen een sms’je sturen naar mijn familie om te vragen of alles in orde was. Eigenlijk was ik hier wel vrij gerust van aangezien hun werk / school daar niet in de buurt was, maar toch, als je zo iets hoort wil je toch 100% zeker zijn.
Tot volgende week!
De eerste bezoekers zijn net vertrokken!
Bram en Jan kwamen vrijdagavond rond een uur of 22 toe, met honger… Hiervoor zijn we richting Bastille gegaan, maar Jan wou KFC… Na een ‘korte wandeling’ kwamen we aan bij République, waar KFC, Mcdo en Quick was! Na het eten hebben we dan nog iets gedronken en zijn we met de (voor)laatste metro terug thuis geraakt. Na het installeren van de jongens hun bed zijn en wat bijpraten, zijn we dan maar gaan slapen zodat we de volgende dag nog wat dingen konden doen. De volgende dag waren we echt al vroeg wakker, maar zijn we toch blijven liggen tot een uur of 10. Hierna hebben we ontbeten, toastjes van souschef Lien en eitjes van chef Jan 😉 . In de voormiddag zijn we naar een Urban Soccer complex geweest hier niet ver vandaan waar Bram even wou langsgaan (werk, werk, werk). Tegen de middag zijn chef Jan en souschef Lien richting kot gegaan om de zelfgemaakte lasagne te produceren, waar Bram wat later toekwam. Deze was zo goed gelukt! Complimenten aan de chef 😉
De o zo lekkere lasagne!
Nadat we ons eten hadden laten zakken zijn we dan richting Montmartre getrokken. Dit wouden de jongens graag nog eens zien en met het super mooie weer was dit ook het perfecte moment. Na Montmartre gingen we te voet richting Seine stappen, maar Boys will be boys en dus passeerden we ook even aan de Moulin Rouge… Onderweg nog even wat gedronken op place trinité en dan verder gewandeld naar de Seine. Deze hebben we afgestapt richting de Eiffeltoren, waar we met Ulrike en Lo hadden afgesproken. Samen met hun zijn we op zoek gegaan naar eten, en wat is er lekkerder dan een goeie pizza? Juist ja, nog een cocktailtje achteraf in een zijstraatje van de Champs-Elysées! Rond 12u besloten we allemaal huiswaarts te gaan en na wat babbelen zijn we tenslotte gaan slapen na een vermoeiende dag met een grote wandeling. De volgende middag moesten de jongens al rond 12u vertrekken en dus besloten chef Jan en souschef Lien pannenkoeken te bakken zodat ze de drie uur durende rit richting België zouden overleven. Ook hier weer complimenten aan de chef, want wat is er lekkerder dan een pannenkoek met choco?
Afin, het weekend zit er bijna op dus nu nog een paar uurtjes voor school werken!
Tot de volgende, ik kan er weer helemaal tegen voor deze week!
Ja ja, de eerste 4 weken stage zitten er op!
Normaal had ik deze week mijn tussentijdse evaluatie, maar door een controle op het ziekenhuis (voor hun certificaat) is deze niet door gegaan. Er was net iets te veel stress en net iets te weinig tijd 😉 Het zal dus voor volgende week zijn.
Verder heb ik deze week wel veel kunnen doen. Ik vind wel dat de ergo’s hier moeilijke vragen kunnen stellen 😉 En het is dan ook niet echt altijd gemakkelijk op te antwoorden. Vandaag heb ik nog eens de ‘plateau canadien’ gebruikt op de patiënt met brandwonden en in een recordtempo was ze (perfect) geïnstalleerd! De ergo’s (en de patiënt) waren dan ook terecht onder de indruk 😉 Verder heb ik nog een sessie ‘orthophonie’ gevolgd met een patiënt waaraan ik ook therapie geef. Deze patiënt heeft heel zware afasie en dus was het wel interessant. Ze gebruikte een soort ritmische techniek om hem toch te leren praten, wel leuk om te zien. Binnen twee weken ga ik ook met mijn volgpatiënt mee naar de ortho en ook is naar de kinesisten. Zo krijg ik een goed beeld op wat hij allemaal doet in het revalidatiecentrum.
Gisterenavond hebben we op kot allemaal samen gegeten. Ik had dit voorgesteld in het begin van de week en zo gezegd, zo gedaan he! We zijn rond 18;30 naar de winkel gegaan. Aangezien we nog niet wisten wat we gingen eten was dit toch niet zo een strak plan. Na 15min hadden we voorgerecht en dessert in de mand liggen, maar nog geen hoofdgerecht. Uiteindelijk zijn het ‘fajitas’ geworden, met kip en paprika’s. Echt wel lekker hoor 🙂 Het is een heel gezellig avond geworden.
Straks komen Jan en Bram toe, samen met hun ga ik een leuk weekend tegemoet! Tot de volgende!
Hallo allemaal!
Na een rustig weekendje terug in België (waar ik van genoten heb!), is het terug menens! De stage is terug begonnen en ik heb nu elke dag een vijftal patiënten waaraan ik therapie geef. Dit verloopt wel vlot en ik heb meer en meer (en een vlotter) contact met de patiënten. Ook met de ergo’s verloopt het vlotter 😉
Ik heb deze week de tableau canadien mogen uitproberen op een patiënt met een brandwond aan haar hand, dit was toch moeilijker dan op mijn stagementor! Na wat sukkelen is het toch gelukt, hopelijk gaat het volgende keer wat vlotter 😉 Op het einde van de week had ik toch wat meer moeite met oefeningen vinden aangezien ik sommige patiënten tot 3x per week heb en het niet altijd gemakkelijk is. Hierbij helpen de ergo’s me dan wel heel goed, zo zetten ze me op weg en laten me ze nadenken zodat ik toch zelf een oefening vind. Tijdens of na een therapie vragen ze ook altijd een paar dingen om te polsen waarom ik iets doe. Ook geven ze me dan advies om nog in dezelfde oefening nog iets extra te oefenen. Echt leuk (maar ook soms wel moeilijk)!
Volgende week is het tijd voor tussentijdse evaluatie, ik heb toch wel wat stress 😉 Ik ben benieuwd voor welke nieuwe patiënt ik een intake gesprek ga moeten voorbereiden (en uitvoeren) samen met al het bijkomende werk (assessment, therapieplan,…). We zien wel!
Maar eerst het weekend! Hier ga ik samen met de meisjes van mijn kot en nog een andere studente ergo een paar leuke plekjes opzoeken voor als er bezoek komt!
Tot de volgende 😉
De tweede week stage zit er al bijna op!
Morgen is mijn laatste dag en ’s avonds vertrek ik met de Thalys richting Brussel. Een weekendje thuis!
Deze week heb ik al wat oefeningen uitgeprobeerd op een paar patiënten. Echt gemakkelijk was dit niet omdat ze het op het moment zelf vragen en dat ze soms in kort zeggen wat er net geoefend moet worden en ik het niet altijd versta. Ik heb wel al wat vooruitgang gemaakt op het verstaan van iedereen, maar ze praten ook met hun patiënten heel medisch. Wat ik raar en ook wel moeilijk vind. Ik heb al twee testen mogen afnemen, wat ook niet echt gemakkelijk is in het Frans.
Vandaag hebben ze gezegd dat ze tijdens de tussentijdse evaluatie (9 maart) nog iets extra gaan testen. Zo ga ik een nieuwe patiënt voorgeschoteld krijgen, waar ik 30 min tijd krijg voor het dossier in te lezen, dan 30 min voor intakegesprek en voor de af te nemen testen. Hierna krijg ik even tijd om een therapie voor te bereiden en deze therapie moet dan weer 30 min duren. En na deze therapie zullen ze dan enkele vragen stellen en mijn evaluatie maken volgens het document. Ik krijg al stress op voorhand! Verder moet ik zelf kijken aan welke patiënten ik therapie wil geven. Per dag zijn dit ongeveer 5 mensen, wat wel meevalt. Deze moet ik dan op voorhand voorleggen en ook al vertellen welke doelen ik nastreef en hoe ik dit ga doen. Naast deze taken zal ik elke woensdag een kleine ‘presentatie’ moeten geven over een onderwerp, volgende week zal dit MS zijn. Dit is dan om mijn (medische) woordenschat uit te breiden. Deze presentatie mag ik wel voorbereiden tijdens de stage zelf. En deze presentatie is natuurlijk enkel aan de ergo’s.
Een van de ergo’s vraagt heel specifieke informatie om te peilen naar mijn kennis. Volgens mij denkt hij dat deze kennis niet zo groot is, maar dat komt vooral doordat ik het niet goed kan uitleggen in het Frans. Zo gebruiken zij veel andere woorden waar ik op het moment dan niet kan opkomen. Ik hoop dus dat dit snel zal verbeteren en dat ik snel duidelijk kan maken dat ik er wel nog veel van weet. Er is wel wat informatie aanwezig op de stageplaats en deze kan ik dan ook inkijken tussen therapieën door bijvoorbeeld.
Nu ga ik mijn zak verder maken voor het aankomend weekend, ik kijk er naar uit!
Tot volgende week!
Bonsoir!
Jaja, de eerste week stage zit er (al) op! Aangezien ik maandag iets later begonnen ben had ik afgesproken dat ik deze week 5 dagen ging komen, wat toch wel zwaar was. De dagen verliepen wel vlot en ik heb heel veel bijgeleerd. Vooral over de werking van het dagcentrum en de activiteiten die de ergo’s geven. Zoals ik al zei werken de ergo’s hier 1-op-1. Hierdoor hebben ze heel veel contact met hun patiënten (wat ze hier wel heel belangrijk vinden). Verder hebben ze hierdoor wel minder tijd (35 minuten) dan in de meeste revalidatiecentra bij ons, waar ze met 3 of soms zelf 4 patiënten te gelijk werken gedurende 1 uur. De 35 minuten worden hier door de ergo’s dan ook vaak overschreden. Aangezien één ergo vervroegd met zwangerschapsverlof is hebben ze nu 1 patiënt meer dan normaal, wat soms voor stress zorgt. Ik vind dit dan raar aangezien ik het gewoon ben om ergo’s bezig te zien met 3 patiënten te gelijk. Nu ik ook Robin en Mandoline (de twee andere ergo’s) heb leren kennen kan het harde werk beginnen!
Ik heb al veel pathologieën gezien zoals: CVA, Multiple Sclerose, Spina Bifida, Parkinson, (heel veel) schouderproblemen, ataxie van Friedreich, paraplegie, brandwonden,… (en zelf een man met een schotwond uit Kameroen!). Heel veel verschillende pathologieën dus, wat heel leerrijk is voor mij!
Verder heb ik hier ook al de ‘plateau Canadien’ mogen uitproberen op een van mijn stagementors! Dit is een hulpmiddel voor mensen met brandwonden of algoneurodystrofie (later volgt een foto), dit wordt gebruikt bij de revalidatie van pols en hand. Toen ze dit op een patiënt aan het uitproberen waren vroeg ik me af wat het was en kreeg ik een hele uitleg in het Frans. Hierna heeft mijn stagementor het nog eens voorgedaan en mocht ik het meteen proberen, wel leuk!
Dinsdag overvielen ze mij een beetje met de vraag naar mijn objectieven of doelen voor deze stage, aangezien ik niet echt wist waarover het ging hebben ze me dit uitgelegd (ze vonden wel raar dat ik niet wist waarover ze het hadden). Ik moest dus eigenlijk doelen formuleren voor mezelf, wat ik deze stageperiode wil doen en bijleren. Deze heb ik vandaag voorgelegd en ze waren enthousiast en zagen het zitten om me hierbij te helpen! Omdat Fransen alleen maar Frans kunnen, begrepen ze ook niet echt veel van de documenten van school. Ook begrepen ze niet waarom een Brusselse school geen Franse documenten voorzien had. Maar aangezien het evaluatieformulier wel in het Frans was, hebben ze hier wat uit afgeleid wat ik allemaal moet doen deze stageperiode.
Aangezien ik mijn volgpatiënt heb gekozen kan het echte werk nu beginnen! Ze verwachten van mij, voor ik met een patiënt begin, dat ik al enkele doelen voor kan leggen en dat ik al kan zeggen wat en waarom ik iets wil doen. Zo weten ze of ze mij de patiënt kunnen ’toevertrouwen’. Ik ben benieuwd 😉
Hieronder nog enkele foto’s van het therapielokaaltje, met bijhorende keuken en knutselkot waar ze orthesen en materiaal maken.
De keuken
Het (nog niet opgeruimde) ‘bricolage’ kot
Een deel van het therapielokaal met het materiaal
Dat was het dan, tot volgende week!
Hallo allemaal!
De laatste dagen vakantie hebben we (Lisa, Julie, Céline en ik) nog een paar plaatsen bezocht (zoals Montmartre en Notre Dame). Na hun vertrek heb ik me toegespitst op de voorbereiding van mijn stage. Deze voorbereiding bestond vooral uit het vertalen van de belangrijkste zaken en het afdrukken van de nodige documenten.
Na een korte nacht (moeilijk in slaap geraakt en vaak wakker gekomen, waarschijnlijk toch wel door de zenuwen) ben ik rond iets voor 8u vertrokken richting stage. Aangezien ik liever de eerste dag wat te vroeg kom was ik er ook al rond 8u40 terwijl ik er pas om 8u55 moest zijn. Nadat ik me had aangemeld moest ik even wachten aangezien de ergo’s er nog niet waren. Even later kwamen ze me halen en mocht ik naar mevrouw Damamme gaan (Coordinatrice de soin), dit gaf me natuurlijk weer wat zenuwen. Toen ik in haar bureau toe kwam zei ze meteen ‘er is een probleem’. Ze begon te vertellen wat er allemaal was fout gelopen en na 5 minuten vroeg ze of ik het eigenlijk wel allemaal verstond dat Frans. Nadat ik had gezegd dat ik alles had verstaan, zei ze dus dat ik niet kon beginnen met mijn stage voor ik de ‘convention’ in orde had gebracht. Dit was de overeenkomst tussen de school en de stageplaats. Blijkbaar had de universiteit in Parijs dit ondertekend in plaats van mijn stageplaats. Ik terug naar huis het papier gaan zoeken, opnieuw doorgestuurd naar school en vervolgens terug naar centrum Parijs. Toen ik terug in het ziekenhuis toekwam was het 11u ongeveer. Ik moest terug naar haar kantoor en toen was er een volgend ‘probleem’. Ze was het ook niet echt zo eens over de 4 dagen stage per week. Aangezien dat in Parijs toch 5 dagen zijn en 35 uur per week. Nadat ik het document had getoond stemde ze er toch mee in, gelukkig want ik had mijn treinticket naar huis al besteld voor volgende week! Hierna mocht ik me gaan omkleden en mijn stage kon (met enige vertraging) beginnen 😉
Vandaag was (uitzonderlijk) enkel Lucie er als ergotherapeut. Ze is één van de vier ergo’s en heeft ook in Brussel gestudeerd (in het Frans natuurlijk). Ze was heel vriendelijk en ook zei vroeg na een tijdje of ik alles wel verstond. Sommige (medische) termen zijn niet echt te verstaan en probeer ik dan wel af te leiden uit de context, maar anders vraag ik het gewoon en legt ze het gemakkelijker uit. De dag is redelijk snel vooruit gegaan en ik heb veel verschillende pathologieën zien passeren. De andere ergo’s waren er dus niet. Eén van de drie (Robin) werkt maar halftijds als ergo (en voor de rest is hij leerkracht), nog een andere ergo is vervroegd in zwangerschapsverlof en de laatste ergo is tot donderdag in vakantie.
Hier werken ze eigenlijk in blokken van 35 (voor ortho) en 45 minuten (neuro), maar toch meer richting de 35 minuten. Als de patiënten te vroeg zijn laten ze ze echt wachten tot het aan hun is, zo blijft de deur gesloten tot het 9 uur is en de therapieën beginnen. Verder komen de patiënten 1, 2 of maximum 3 keer per week langs. Ze werken hier als ergo ook maar met 1 patiënt te gelijk, behalve vandaag dan omdat Lucie de patiënten vande andere therapeuten overnam. Aangezien dit een dagcentrum is komen ze telkens een hele voor- of namiddag langs, waar ze dan de kiné, ergo, logo,… zien. Wat ook wel leuk is, is dat er op -1 ook een zwembad is, waar ze ‘balnéothérapie’ doen, wat lijkt op een soort aquagym.
Ziezo, na een toch wel vermoeiende dag ben ik blij dat ik op kot ben! Ik ga hier nog een paar woorden opzoeken die ik niet zo goed begreep en dan wat eten maken.
Tot de volgende!
Bonjour!
Jaja, de ‘zelfgemaakte’ spaghetti bolognese heeft ons gesmaakt! Eigenlijk hebben we gewoon ons gehakt gebakken en dan er saus bij gedaan 😉 Maar voor ons avondeten hebben we samen gezellig op mijn kamer wat series gekeken om even terug die huiselijke sfeer op te snuiven en niet de hele tijd rond te lopen in het grote Parijs.
Vandaag heb ik in de voormiddag weer even aan mijn bachelorproef kunnen werken terwijl Céline, Lisa en Julie een ziekenhuis bezochten. Op de middag zijn we dan naar mijn stageplaats gegaan om me daar even voor te stellen en enkele vragen te stellen. Zo ben ik te weten gekomen dat er 4 ergo’s zijn die mij wat zullen begeleiden en waar alles zich zoal bevindt. Ik weet nu ook dat ik van 9 tot 17u zal werken in de week (dat wordt wel zwaar denk ik). Toen ik op kot toekwam vroeg een kotgenoot of ik niet mee wou gaan naar ‘Bar le Petit Belge’. Daar zeg ik geen neen tegen he 😉 Het was een gezellige avond met allemaal ergotherapeuten in spé (we waren met 11, wat wel moeilijk was om te volgen). Nog een paar dagen genieten en dan begint het echte werk!
Tot de volgende!