Kilmainham Gaol en Guinness Storehouse

Geplaatst op door

Vandaag, 10/04/2018, zijn we als eerste richting Kilmainham Gaol getrokken. Eens daar aangekomen informeerden we ons over de eerstvolgende tour die we konden meevolgen. De man aan de uitgang deelde ons mee dat de eerstvolgende tour om 13u30 was. Daar stonden we dan om 11u45. Eens dat we onze tickets gekocht hadden liepen we het straat af en zagen een klein koffiehuisje. Hier bestelden we ons een stuk cake en een stuk brownie met iets om te drinken. Op deze manier zaten we uit de regen en in de warmte. Eens ons eten en drinken op was trokken we terug richting Kilmainham Gaol waar de vriendelijke bewaker ons vertelde dat we al eens een kijkje konden gaan nemen in het museum. Waarna we dit vervolgens ook deden.

Eens het 13u15 was vertrokken we vanuit het museum richting het afgesproken punt. Hier kwam onze gids ons tegemoet waarna de rondleiding van start kon gaan. Tijdens de rondleiding kregen we verschillende aspecten te zien, namelijk:

  • De kapel:
  • De verschillende soorten cellen:

  • De plaats waar de executies plaatsvonden:
  • De plaats waar gewerkt moest worden:

Tegen 14u30 was de rondleiding doorheen de Kilmainham Gaol gedaan en konden we de bus nemen richting Guinness Storehouse. Eens we daar aangekomen waren, onze tickets gekocht hadden kregen we een korte introductie. Hierna konden we op een zelfstandige manier, doorheen de verschillende verdiepingen, de wijze waarop Guinness gebrouwen word ontdekken. Alles begon met de verschillende soorten ingrediënten die verwerkt worden in het proces.

  • Water

  • Barley

  • Hops

  • Gist

Na kennis gemaakt te hebben met de vier ingrediënten leerden we meer bij over de bereidingsmanier.Nadat we het gehele proces doorlopen hadden was het tijd voor het proeven van de Guinness. We kregen meer informatie over de manier waarop men de verschillende aroma’s van Guinness konden waarnemen. Dit door een specifieke manier van drinken toe te passen. Voordat de instructrice deze techniek verduidelijkte konden we de verschillende aroma’s van Guinness ruiken (onderstaande foto).

Na het proeven konden we naar de Guinness Academy gaan waar ze ons leerden om een perfecte Guinness uit te gieten of te tappen.Na deze ervaring konden we een Guinness van het huis krijgen op de bovenste verdieping. Daar konden we genieten van een 360° uitzicht over Dublin. Jammer genoeg heb ik hier geen foto’s van kunnen nemen door de grote hoeveelheid mensen die voor de ramen stonden. Eens Eline haar Cola en mijn Guinness uit waren trokken we terug richting de bushalte om terug te keren naar ons appartement.

Morgen is het zover… Onze laatste dag is aangekomen. Morgen stijgt onze vlieger richting Zaventem op om 19u45 (lokale tijd).

 Féach tú go luath! (Tot snel!)

 

Culturele bezoekjes

Geplaatst op door

Nadat onze bezoeken aan de drie ziekenhuizen en één private praktijk afgerond waren hadden we de komende dagen tijd voor cultuur. Zo hebben we de afgelopen dagen verschillende musea, een galerij, een kasteel bezocht. Zo zullen we dinsdag een laatste uitstap doen naar het Guinness Storehouse en Kilmainham Gaol.

Op 6/04/2018 bezochten we, nadat ons laatste bezoek afgerond was, het Museum of Natural History en The National Gallery of Ireland. Beide zijn gelegen aan het Merrion Square park, hierdoor konden we eerst op adem komen en genieten van een mooie zonnige namiddag. Tijdens onze wandeling kwamen we, voor het eerst in ons leven, een eekhoorn tegen die het wandelpad overstak opzoek naar iets om te eten.

Eens we het park doorgewandeld waren gingen we als eerste cultureel bezoek naar het Museum of Natural History. Dit museum geeft, over verschillende generaties van verschillende soorten Ierse dieren, informatie weer. Deze dieren konden we allemaal bezichtigen. Hier kwamen we eveneens een Eekhoorn tegen, we prefereerde immers de levendige eekhoorn die we eerder zagen. Binnen dit museum kon men, op de bovenverdieping, dieren vanuit andere landen bezichtigen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na het Museum of Natural History trokken we verder richting The National Gallery of Ireland. Binnen deze galerij staan verschillende prachtige werken tentoongesteld. Sommige van deze tentoongestelde werken konden we echter niet fotograferen wegens de auteursrechten die erop rusten.

Gisteren, 8/04/2018, bezochten we Dublin Castle. Dublin Castle wordt tot op de dag van vandaag nog steeds gebruikt als overheidsgebouw. Het omvat verschillende zalen die wij als bezoeker konden bezichtigen, namelijk:

  • The James Connolly Room: de kamer van een militaire leider geweest.
  • De vroegere slaapvertrekken voor eventuele bezoekende vorsten. Deze ruimte wordt door Dublin Castle ook gebruikt als expositieruimte voor tentoonstellingen.
  • The State Corridor: de doorgang naar de privévertrekken.
  • The Drawing room: waar danspartijen, feesten en diners gegeven werden.
  • The Throne room: de troon kamer waar alle belangrijke inhuldigingen plaatsvonden.
  • The Portrait Gallery: in deze kamer werden verschillende portretten tentoongesteld. Eveneens werden hier vroeger banketten gehouden.
  • The Wedwood room: een kamer waar heren van het gezelschap konden biljarten.
  • The Gothic or Round room:
  • St. Patricks Hall: een ceremoniële zaal waarbij de vaandels van de orde van de Ridders van Sint Patrick omhoog hangen.

Zaterdag, 7/04/2018, hebben we een bergwandeling gedaan van het stadje Bray naar het stadje Greystones. We vertrokken in de voormiddag met de trein naar het stadje Bray waar we vertrokken richting de start van de bergwandeling. Daar aangekomen konden we beginnen aan de 7km richting Greystone. Nog geen derde van de wandeling hadden we achter de rug of het begon te gieten en de paden werden modderpoelen. Waar ik, Noémie, in de modder op mijn zij terechtkwam na uitgegleden te zijn. Ondanks dit kleine incident hebben we echter wel prachtige foto’s kunnen nemen van de omgeving.

 

Morgen, 10/04/2018, zullen we Guinness Storehouse en Kilmainham Gaol bezoeken. Hierover morgen meer.

codlata go maith!

Leuke weetjes over Dublin

Geplaatst op door

Tijdens ons verblijf in Dublin hebben we tijdens het verkennen van de stad enkele leuke weetjes ontdekt. Namelijk:

  1. Het verkeer verplaatst zich langs de linkerkant van de baan ten opzichte van in België. Dit vraagt wat aanpassing tijdens het verplaatsen in het verkeer.
  2. Om een druk kruispunt over te steken zijn er geen zebrapaden aanwezig.
  3. Op de meeste kruispunten staan verkeerslichten voor voetgangers, zo weet men wanneer men kan oversteken (niet dat Ieren hiernaar kijken).
  4. Gebruik je het openbaar vervoer en ben je je smartphone vergeten op te laden? Geen probleem! Zelfs bussen hebben laadstations in de leuning voor je verwerkt.
  5. Ongeacht de temperatuur, wanneer de zon schijnt lopen de Ieren zonder jas over straat.
  6. Ben je je weg kwijt en weet je niet waar je naartoe moet? Vraag het gewoon aan een voorbijganger. Ieren doen niets liever dan jou helpen je weg te vinden.
  7. Gebruik je graag openbaar vervoer zoals een bus let er dan op dat je altijd kleingeld op zak hebt.
  8. Alle verkeersborden, wegwijzers, haltes op de bus, etc. worden zowel in het Engels als in het Iers weergegeven. Zo blijft het Iers een actief gesproken taal.

Saint John of God Hospital

Geplaatst op door

Vandaag, 6/04/2018, hadden we om 11u30 een afspraak in het Saint John of God hospital (een psychiatrisch ziekenhuis). Eens op onze bestemming gingen we naar het onthaal om onszelf aan te melden. Daar werden we doorverwezen naar een ruimte die je zou kunnen omschrijven als de lobby van een hotel. Vervolgens werden we daar door een beveiligingsagent geëscorteerd naar de wachtzaal waar O. ons zou komen halen.

O. nam ons mee richting haar kantoor waar een kleine introductie kregen van hoe ze binnen de instelling tewerk gaan. Daar verduidelijkte ze dat zij hoofd/manager was van de ergotherapeuten. Tijdens het stellen van onze vragen werd duidelijk dat het Saint John of God Hospital op vrijwillige basis functioneert. Ze horen dus niet binnen de publieke of private sfeer zoals de eerdere hospitalen die we hier bezocht hebben. Binnen deze instelling zijn er 8 ergotherapeuten tewerk gesteld die elk hun eigen specialisatie hebben. Deze ergotherapeuten zijn verdeeld over de verschillende afdelingen en vormen met de andere paramedische disciplines per afdeling een multidisciplinair team. O. maakte ons duidelijk dat de ergotherapeuten zowel op hun eigen afdeling tewerk gesteld werden als dat ze deelnamen in de therapieën die op de ergotherapeutische afdeling werden plaatsvonden. Zo werd er voor ons duidelijk dat het Saint John of God Hospital verschillende leeftijdscategorieën onder zijn vleugels nam. Van de 175 patiënten bestond de grootste groep (62%) uit angststoornissen en stemmingsstoornissen.

De andere 7 groepen werden als volgt opgedeeld:

  • Een groep van de leeftijd van 12 tot 18 jaar;
  • Een groep psychose;
  • Een groep voor volwassenen (65+);
  • Een groep dementie;
  • Een groep verslavingen;
  • Een groep eetstoornissen;
  • Als laatste een groep van patiënten die zich op een gesloten afdeling bevonden uit voorzorgsmaatregel om ze te beschermen tegen anderen en zichzelf.

Voor deze zeer verschillende problematieken werd er binnen de instelling een schema opgemaakt met de verschillende activiteiten waaraan ze konden deelnemen. Er werd een onderscheid gemaakt tussen activiteiten waaraan iedereen op vrijwillige basis mag deelnemen en activiteiten die enkel voor een specifieke doelgroep voorbeschikt was. Voor deze activiteiten moest men op voorhand gescreend worden of men hierin mocht participeren. De therapieën die aangeboden worden, bestaan uit:

  • Mindfullness
  • Slaaptherapie
  • Relaxatie en stretchen
  • Gymnastiek
  • Muziektherapie
  • Sensorische integratie therapie
  • Mentale aerobics (quiz, sudoku, …)
  • Creatieve therapie
  • Kooktherapie
  • Dramatherapie

Na het interview met O. kregen we nog twee ergotherapeuten te spreken. Zij waren geïnteresseerd naar hoe de opleiding ergotherapie er in België uitzag. Na hun uitleg van wat de specifieke therapieën inhielden vroegen ze ons of er verschil was met de therapieën die in België worden aangeboden. Vanuit eigen ervaringen gesproken vertelden we hen dat wij binnen de psychiatrie nog geen kennis gemaakt hadden met sensorische integratie therapie. Als afsluiting kregen we een rondleiding waarbij we de verschillende therapielokalen te zien kregen. Hiervan konden we jammer genoeg geen fotografisch materiaal nemen mits de strenge privacy.

Het vierde bezoek op een rij zit erop. Na vandaag zullen we nog wat cultuur van de stad opsnuiven.

Tot een van deze dagen…

 

 

Hope Rehabilitation Medical Centre

Geplaatst op door

Vandaag, 5/04/2018, vond ons derde bezoek plaats. Voor aanvang van onze internationale bezoeken hadden we contact gehad met K. Zij verzorgde het onthaal van het Hope Rehabilitation Medical Centre. Zij ging in op onze mails en verzekerde ons dat we meer informatie gingen krijgen over de taak van de ergotherapeut binnen hun centrum. Vandaag was het dan zover, we hadden een afspraak geregeld gekregen via het onthaal met M. We werden verwacht tegen 10 uur. Aangezien Hope Rehabilitation Medical Centre niet zo ver gelegen was van ons appartement vertrokken we tegen kwart voor tien naar daar.

Eens daar aangekomen bleek dat Hope Rehabilitation Medical Centre zich in een gewoon rijhuis bevond. Wat al een vreemd en eigenaardig gevoel gaf nog voor we binnen waren. Eens aangebeld mochten we naar binnen en volgenden we de aanwijzingen om op onze eindbestemming te geraken. Eens daar aangekomen werden we begroet door (een nogal verraste) M. Zij wist namelijk niets van ons bezoek af. Eens we ons voorgesteld hadden en verduidelijkten wat de reden was voor ons bezoek werd M. enthousiast. Ze wilde zelf namelijk meer te weten komen over wat de opleiding ergotherapie in België inhoud en welke soorten therapieën bij ons toegepast worden. Naar onze verbazing toe was M. een fysiotherapeute die van Poolse origine is maar die als ergotherapeut in Hope Rehabilitation Medical Centre werkt. Zo past ze verschillende ergotherapeutische principes toe zoals: NDT, Bobath, mobilisaties, oefeningen voor de rompbalans te versterken, dissociatie van bekken en schoudergordel, aanleren van transfers, gangrevalidatie, etc. Deze principes worden toegepast binnen doelgroepen met verschillende problematieken (Niet aangeboren hersenletsel, Cerebrovasculair accident, Spina Bifida, Cerebral Palsy, etc.)Zo mochten we van M. ook een therapie meemaken van een 8-jarige jongen die op jongere leeftijd geopereerd moest worden door aanleiding van Spina Bifida. Hij droeg orthesen die net onder de knieholten stopten. Het eerste wat hij moest doen voordat de therapie van start ging was zijn schoenen op zelfstandige basis uitdoen. Mits de juiste motivatie van M. en het helpen losdoen van de stevige klittenband lukte het hem om zijn schoenen uit te doen. Vervolgens werden er activiteiten op de mat aangeboden om te werken rond rompstabiliteit, transfers, spierversterkende oefeningen.

  

De therapie duurt voor kinderen langer dan voor volwassenen. De kinderen krijgen binnen het private centrum anderhalf uur therapie. Waartegen volwassenen maar een uur aan therapie kunnen krijgen. Nadat de therapie voor de jongen afgelopen was konden wij als studenten ergotherapie een opmerkelijk verschil waarnemen in zijn gangpatroon. Waar hij in het begin eerder wankelend en stijf voortbewoog nam hij nu grotere passen met een betere afronding van zijn voeten.

Morgen staat ons laatste bezoek op de planning! Dan trekken we tegen 10u naar Saint John of God Hospital.

Codlata go bog! (Slaap zacht!)

 

 

 

Highfield Healtcare

Geplaatst op door

Vandaag, 4/04/2018, stond bezoek 2 gepland om 10u45. Vandaag gingen we een dagje spenderen in Highfield Healthcare. Highfield Healthcare is een private instelling voor mentale ziektes waarbij patiënten tussen de leeftijd van 50-65 jaar residentieel kunnen verblijven voor de rest van hun dagen. Highfield Healthcare geeft zowel zorg voor personen met alzheimer en dementie als voor personen die kampen met psychische problematieken. Highfield Healthcare bied ook een ambulante rehabilitatie aan voor personen onder de leeftijd van 65 jaar.

 

Hier werden we barmhartig ontvangen door J. Ze nam ons mee naar de tafeltjes, die zich naast de receptie bevonden, waar we ons even konden neerzetten. J. begon te vertellen over de geschiedenis van de instelling, dat ze tot een vijf à zes jaar terug nog in een ander gebouw gevestigd waren (op hetzelfde domein). Eveneens vertelde J. ons dat Highfield Healthcare zich al 6 generaties lang onder het bewind vond van één familie. Vervolgens kregen we, voor we kennis mochten maken met M., een korte rondleiding. Hierbij liet ze ons de afdeling zien waar personen met een vergevorderd stadium van dementie verbleven.

Zo vertelde J. ons over  het project dat ze binnen de afdeling hadden opgestart om de lift aangenamer te maken voor de bewoners. Er waren namelijk veel bewoners die het maar eng vonden om een lift te nemen die er kaal en koel uitziet. Zo hebben ze immers ook de bewoners hun kamer op de afdeling gedecoreerd alsof het hun eigen huis is. Met een voordeur, een huisnummer en een straatnaam om voor de bewoners een meer huiselijke sfeer te creëren op de afdeling.

Tegen een uur of 11 nam J. ons mee naar M. de ergotherapeut die we een dag mochten volgen. M. was ergotherapeut op drie verschillende afdelingen waarbij ze therapie voorzag voor bewoners die zich in een verschillend stadium van hun dementie bevonden. M. bood verschillende soorten therapieën aan, (creatieve therapie, reminiscentie, ROT, ontbijtclub, kookgroep, tuinieren, relaxatie, sensorische stimulatie, geheugentraining), waarvan we een creatieve therapie met een kleine groep mannen hebben mogen meemaken.

Na ons middagmaal, Lasagne and chips, dat we gratis aangeboden kregen mochten we deelnemen aan een groepsactiviteit waarbij de muziektherapeut en de fysiotherapeut betrokken waren. Dit is een experiment dat ze een vijftal weken geleden opgestart hebben om aan te tonen dat muziek een positieve invloed uitoefent op zowel de aandacht als op de bewegingsdrang van de bewoners. We konden na de groepsactiviteit vaststellen dat de bewoners actiever en vrolijker waren.

Als afsluiting van onze dag kregen we een beter beeld van hoe M. het klinisch redeneerproces doorloopt en de daarbij horende formulieren en documentatie invult.

Morgen om 10 uur trekken we naar HOPE Medical Centre. Hierover morgen meer!

Codlata go maith! (Slaap lekker!)

 

The Royal Hospital of Donnybrook

Geplaatst op door

Voor dag 3 stond er een bezoek op de planning aan het Royal Hospital of Donnybrook. Dankzij het voorbereidingswerk de avond voordien wisten we waar we onze bus moesten nemen en dat we met gepast geld moesten betalen. De buschauffeur heeft namelijk een kassa die geen klein geld teruggeeft, terwijl de buschauffeur de ogen op de weg gericht hield vroeg hij waar we moesten zijn en zei vervolgens hoeveel we moesten betalen.

Eens dat we ons een plaatsje konden bemachtigen op de bus kwam de stress naar boven. waar moesten we nu afstappen? Op de site van de lokale bus vind je wel welke bussen je kan nemen, welke richting ze uitgaan, maar de informatie omtrent waar je het best afstapt om op je eindbestemming te geraken ontbreekt. Eens we een bekende straatnaam op het schermpje zagen verschijnen wisten we dat we konden afstappen. Vanaf de halte was het ongeveer nog een 7-tal minuutjes wandelen en konden we het ziekenhuisdomein betreden. Eens dat we door een impressionante poort gestapt waren kwamen we terecht op een mooi, groot en groen domein.

  

Na het volgen van de bordjes naar de receptie kwamen we 10 minuten voor de afgesproken tijd toe. We werden begeleid naar de inkomhal en mochten daar plaatsnemen in de zeteltjes. Om 9u15 kwam M. ons begroeten en nam ze ons mee naar de ergotherapeutische afdeling. Op deze afdeling bevonden zich de bureaus, waaraan alle administratieve werken gebeurden, evenals de therapielokalen.

  

Na de rondleiding op de afdeling nam ze ons mee voor een rondleiding doorheen het gehele ziekenhuis. We kregen de verschillende afdelingen te zien waarbij M. ons meer uitleg aanbood omtrent de meest voorkomende problematieken (Multiple Sclerose, Cerebrovasculair Accident, Niet Aangeboren Hersenletsel, Parkinson, Alzheimer, etc.) en hun aanpakstrategieën (Energiebesparende technieken, Relaxatie, Yoga, Tuinieren, Muziektherapie, Creatieve Ateliers, Cognitieve Gedragstherapie, Rolstoeltraining, etc.)


Een kleine koffiepauze tijdens de rondleiding gaf ons de ideale kans om onze (nog niet beantwoorde) vragen te stellen aan M.. Tijdens dit interview leerden we kennis maken met studenten die studeren aan Trinity College zij boden ons meer informatie aan over hoe de opleiding hier in Dublin eruitziet.

Toen de rondleiding hervat werd kwamen we op een gegeven moment op de ambulante afdeling waarbij patiënten met verschillende problematieken begeleid worden door ergotherapeuten en fysiotherapeuten. Zo mochten we kennismaken met P. die ons beeldmateriaal liet ziet van patiënten met Parkinson voor en na de therapie. De resultaten die P. met zijn patiënten behaalde waren verbluffend.Morgen volgt ons tweede bezoek. Dan trekken we richting Highfield Healthcare, morgen hier meer over.

Féach tú amárach! (Tot morgen!)

 

 

Feicfidh mé níos déanaí thú!

Geplaatst op door

De weken voor ons vertrek naar Dublin hebben we in spanning doorgebracht. Voor de eerste keer kunnen we zeggen: “Feicfidh mé níos déanaí thú!” also known as See you later! 

We kwamen vol spanning en enthousiasme aan op Zaventem omstreeks 12 uur. Het afscheid kwam nader, we gaven een knuffel en vertrokken richting de vertrekhal. Om 13u45 zaten we paraat in het vliegtuig op weg naar een nieuw avontuur. 

Eens we geland waren (Belgische tijd: 15u35), de paspoortcontrole gepasseerd waren en de bagage van de band gehaald hadden begon de zoektocht. Waar moesten we naartoe om onze bus te nemen richting het centrum. Na het volgen van instructies van een voorbijganger en wat logisch redeneren kwamen we aan in de juiste zone. Daar aangekomen kochten we een kaartje en namen we de bus richting ons appartement.

 

 

 

 

 

 

Nadat we gearriveerd waren op ons appartementje, in het midden van de stad, hebben we onze koffers uitgepakt ons verfrist waarna we eropuit trokken richting O’ Connell Street. Hier konden we onze ogen de kost geven, de typische souvenirwinkeltjes bezoeken, … Morgen, Dinsdag 3 april staat ons eerste bezoek gepland. Op naar The Royal Hospital of Donnybrook. Maar daar morgen meer over!

Good night, sleep tight!