Thank God for late night pharmacies.

Weet je wat opvallend is? Dit is een huis met één badkamer. We zijn hier met minstens 3 meisjes en nog nooit is er discussie geweest rond de douche. Zonder afspraken te maken doet iedereen zijn eigen ding. Thuis moet ik het vaak nog eens vragen wie wanneer vraagt om botsingen in de badkamer te vermijden. Maar oké, dat was meer een opmerking.

GAELIC GAMES! Ja het verdient echt wel hoofdletters. We speelden Gaelic handbal, voetbal en hurling. Ik vind ze allemaal fantastische sporten. Als je nog nooit van Hurling hebt gehoord stel ik voor dat je het eens opzoekt op youtube. Het is de snelste balsport ooit en lijkt op een combinatie van honkbal, hockey en handbal. Awesome dus. De foto bovenaan toont mijn eigenste Hurl (trotse eigenaar) en een bal. Mijn hurl moet wel zijn grip nog krijgen, maar daarvoor ga ik een hulplijn inroepen. Dus nu kan ik beginnen oefenen, want jaaaaaa. Er is een hurlingclub in België. Ik zou alles grondig willen uitleggen maar daarvoor heb ik te weinig tijd. Plus ik denk dat het veel beter zou zijn als er demonstraties bij zijn! Hetgeen Ierland typeert en zo mooi maakt zijn de tradities en dat is bij de gaelic games niet anders. Elke club steunt ook de tradities, ze verspreiden de Ierse cultuur, liederen en taal. Elke speler, zelfs in de topteams wordt niet betaald. Ze worden in hun club geboren als het ware en spelen voor de eer. Geen transfers, zwart geld, grote sommen en belachelijke lonen. Dit zijn topsporters die op maandag naar het werk vertrekken en in de weekends de ziel uit hun lijf lopen. Die passie voor de pure sport. Dat is wat de sport voor mij nog mooier maakt.

Natuurlijk toonden Lynn en ik het meeste talent voor alle sporten. Fanatiek zijn we erin gevlogen. Zo fanatiek dat, na 2 trappen van Nicola te blokken, ik enkel nog maar voorover kon buigen en ‘Fuck that hurts!’ kon roepen. Er staat momenteel nog altijd een vreemde blauwe bult op de rug van mijn hand. Alsof mijn ader twee keer zo groot is als normaal. Maar al bij al waren de Gaelic games zo beestig dat na een bezoek aan Crokes Park we de dichtstbijzijnde sportwinkel opzochten om een hurl aan te schaffen.

Naast alle opwinding rond de gaelic games gaat het leven hier zijn gewone gang. Eten moet gekocht worden, lessen gevolgd, financiën nagekeken, pubs moeten bezocht worden en het huis moet gekuist worden. Daar waren we dit weekend ook werk van aan het maken, van dat huis kuisen. Ik ging de keuken moppen (voor de mensen die da niet kennen: een soort dweil met draden aan een steel. Zie Belle en het Beest) Maar na twee strookjes brak het onding permanent in twee. Daar stond ik dan met een kapotte mop, geen dweil en een emmer vol sop. Ik vond er niets beter op dan op mijn knietjes met een keukenhanddoek de vloer te dweilen. Dit was een dag na de Gaelic games en ik kan je zeggen de dees is niet gewoon om 4 rond te crossen op een veld. Dus ik was al zeeeeeeeeeeeer stijf. En na mijn keukenavontuur is dat vandaag niet echt beter geworden. Ik kan amper normaal wandelen. Mensen zouden kunnen denken dat ik een handicap heb (niks nieuws onder de zon). Ik was dan ook zeer gelukkig toen ik gisterenavond voor we naar de pub gingen om 21u nog even een apotheker kon binnenspringen voor spierzalf. Het is nog steeds pijnlijk, maar toch een beeeetje beter 😀

Morgen Clinical placement in Beaumont Hospital. Ik ben al eens benieuwd!