We voelen het einde aankomen. De laatste therapieën geven, evaluaties schrijven, stagerapport afwerken en afscheid nemen van de kindjes en de collega’s. Het is een zware laatste week en we hebben veel werk voor de boeg. We hebben sommige kindjes vorige week al op hoogte gebracht dat het onze laatste week is. Ze hebben dat nodig omdat ze zich moeten aanpassen aan het idee dat ze ons nooit meer zullen zien. Sommigen begrijpen dit ook niet en denken dat we mopjes maken. Ze hebben tijd nodig om het idee te  verwerken. Maar wij gaan het er ook moeilijk mee hebben. We hebben met hen een band gecreerd en het zal moeilijk zijn om afscheid te nemen van die kleine schatjes. We zouden ze allemaal in onze koffer willen steken 🙂

Vandaag was het ook onze laatste dag waar we groepstherapieën gaven. Aurélie heeft haar volgclient voor het laatst gezien. Hij heeft een lekkere lolly gekregen. Het was eveneens de verjaardag van een van de ergotherapeuten. We hebben een tea-time gehad dat wij gekoppeld hebben aan een klein afscheidsfeestje. We hebben lekkere muffins gemaakt. Hierbij waren alle therapeuten (kinesitherapeuten, logopedisten, een oud-collega ergotherapeut) van de school aanwezig. Het was een zeer gezellig babbel momentje.

Morgen hebben we onze stage evaluatie, wat wel een beetje spannend is. We moeten nog verder afscheid nemen van de andere kindjes. ’s Avonds nemen we ons gastgezin voor een avondje uit eten om ze te bedanken en om ons verblijf goed te eindigen. Ze kijken er alvast naar uit, en wij ook. Vrijdag nemen we deel aan een zwemwedstrijd met de oudere kinderen. Dit wordt alvast een leuke dag als afsluiter.

Na de stage, volgt een week vakantie voor beiden met onze respectievelijke vriendjes. Na twee maand wachten zijn we zeer enthousiast om ze terug te zien. We hebben ze zeker en vast gemist.

Dit is ons allerlaatste bericht  van onze blog. Bedankt aan alle mensen die ons avontuur gevolgd hebben. Wij hopen dat jullie ervan genoten hebben en jullie toch een deeltje van onze reis hebben meegemaakt van op afstand.

Groetjes en tot in België

6^e week… vollenbak therapie geven 🙂 Niets veel nieuws ten opzichte van vorige week. We blijven therapie geven aan onze respectievelijke kindjes. Samrawit mocht woensdag helemaal alleen een groep leiden en Aurélie mocht gewoon kijken en helpen als sommige kindjes moeilijk konden volgen. Ze heeft de hoofdletters G en Q aan de kindjes aangeleerd door gebruik te maken van playdough. Dit wordt hier vaak gebruikt en ze koken die zelf met water, olie, bloem en kleurstof.

Om jullie een beeld te geven over hoe dat een werkdag bij ons eruit ziet, is dit onze woensdag (één van de drukste dagen)

In de voormiddag hebben we een meeting met de directrice en het hele team (therapeuten en leerkrachten). Hier wordt de belangrijke gebeurtenissen van de dag besproken. Hierna hebben we een typing group in het computer lokaal, individuele therapieën, fine motor groups, writing groups, sensory motor groups. Om 13u20 hebben we pauze. Dit is ook het moment waar de kleine kinderen (tot en met grade 3) naar huis gaan. Wij zijn in de namiddag dus enkel bezig met de oudere kinderen die tot 14u40 blijven. Daarna hebben we vaak meetings, administratief werk en besprekingen met onze stagementoren.

Deze week is onze eerste week waar we 5 dagen moeten werken. Dit komt doordat onze laatste stageweek een korte 3 dagen week is. 20 en 21 maart zijn Nationale feestdagen in Zuid-Afrika (Human Rights Day) en is alles gesloten.

Aangzien we geen krokus vakantie hebben gehad, voelen we de vermoeidheid sneller opkomen. We zijn blij als het weekend dichterbij komt om langer te kunnen uitslapen. Dit weekend hebben we geen speciale plannen. We gaan morgen na school een wine farm bezoeken (Groot Constantia). Zaterdag gaan we shoppen. Yipiiee 🙂

Tot binnenkort

Groetjes

We zijn ondertussen al aan onze 5e stageweek bezig. Vanaf deze week konden we eindelijk aan onze indiviudele therapieën  beginnen en onze vier kindjes behandelen.  Samrawit werkt met haar kindjes op visuele perceptie (FAP, ruimtelijke relaties), fijne motoriek, motor planning, grove motoriek (bovenste ledematen) en schoolse vaardigheden (basic concepts). Aurélie werkt met haar kindjes op fijne motoriek, bimanuele handelingen, visuele perceptie ( visueel vervolledigen, ruimtelijke relaties, visueel geheugen), basic concepts (cijfers, vormen, kleuren,…), kracht in bovenste ledematen en motor planning. Ze heeft met 1 kindje waar ze op fijne motoriek moet werken een masker gemaakt.

Dit zijn in totaal 10 verschillende therapieën per week voor allebei. Creatief zijn is de boodschap, maar dit is niet altijd even gemakkelijk. We hebben heel veel materiaal in verschillende kasten ter beschikking om onze creativiteit te triggeren. Daarnaast kijken we ook naar de interesses van het kind zodat het kind ook een leuke ervaring heeft tijdens de sessies en therapietrouw is.

Ondertussen kennen we de kinderen van de school al heel goed. Zo krijgen we af en en toe een knuffel en horen we onze namen als we in de gang stappen. Samrawit is Sam, dit is voor hen gemakkelijker te onthouden. Voor Aurélie hebben we geen afkorting gevonden dus hebben de kindjes het moeilijk met het onthouden van haar naam. Maar na 5 weken kunnen sommige kindjes en vooral de kindjes die ze individueel behandelt haar naam uitspreken. Ook de leerkrachten hebben hiermee moeite. Aurélie is natuurlijk geen veelvoorkomende naam in Zuid Afrika.

We hebben voor het eerste deze week twee groepstherapieën mogen leiden. Dit waren de writing groups in grade 2 (kindjes tussen 7-9jaar). Het was zeer spannend omdat het de eerste keer voor ons was om voor de klas te staan en het allemaal in het Engels uit te leggen. De activiteit bestond uit het oefenen van de magic ‘C’ letter die in andere letters kan veranderen zoals de ‘d’, ‘g’, ‘o’, ‘a’ en ‘q’. Hierbij moesten de kinderen buiten op de grond met krijt de letters schrijven en oefenen. Nadien moesten ze  met potlood en papier deze letters herhalen.

Maandag en woensdag hebben we zes groepstherapieën (fine motor group, sensory motor group en writing group). We begeleiden en helpen de kinderen die het moeilijk hebben om te volgen tijdens de activiteit. Sommige kindjes die we in de groepen zien, hebben echt nood aan individuele ergotherapie maar ze staan op een heel lange wachtlijst.

Vorige week donderdag kwam er een professionele ‘Botcher’ trainster informatie geven over de spelregels aan alle therapeuten. Het is een spel dat op petanque lijkt maar speciaal ontworpen voor kinderen met fysieke beperkingen. Wij mochten dit meevolgen en uitproberen. Dankzij dit kunnen we nu elke maadag een kind (rolstoelgebonden)  van de middelbare school  individueel trainen voor de nationale Botcher competitie die in april plaatsvindt. Dit vinden we zelf heel tof omdat we het kind helpen om vorderingen te maken in het uitoefenen van zijn hobby.

Zoals jullie kunnen lezen, hebben we veel werk op de boeg en zullen onze toekomstige weekends weinig uitstappen bevatten 🙂