We voelen het einde aankomen. De laatste therapieën geven, evaluaties schrijven, stagerapport afwerken en afscheid nemen van de kindjes en de collega’s. Het is een zware laatste week en we hebben veel werk voor de boeg. We hebben sommige kindjes vorige week al op hoogte gebracht dat het onze laatste week is. Ze hebben dat nodig omdat ze zich moeten aanpassen aan het idee dat ze ons nooit meer zullen zien. Sommigen begrijpen dit ook niet en denken dat we mopjes maken. Ze hebben tijd nodig om het idee te  verwerken. Maar wij gaan het er ook moeilijk mee hebben. We hebben met hen een band gecreerd en het zal moeilijk zijn om afscheid te nemen van die kleine schatjes. We zouden ze allemaal in onze koffer willen steken 🙂

Vandaag was het ook onze laatste dag waar we groepstherapieën gaven. Aurélie heeft haar volgclient voor het laatst gezien. Hij heeft een lekkere lolly gekregen. Het was eveneens de verjaardag van een van de ergotherapeuten. We hebben een tea-time gehad dat wij gekoppeld hebben aan een klein afscheidsfeestje. We hebben lekkere muffins gemaakt. Hierbij waren alle therapeuten (kinesitherapeuten, logopedisten, een oud-collega ergotherapeut) van de school aanwezig. Het was een zeer gezellig babbel momentje.

Morgen hebben we onze stage evaluatie, wat wel een beetje spannend is. We moeten nog verder afscheid nemen van de andere kindjes. ’s Avonds nemen we ons gastgezin voor een avondje uit eten om ze te bedanken en om ons verblijf goed te eindigen. Ze kijken er alvast naar uit, en wij ook. Vrijdag nemen we deel aan een zwemwedstrijd met de oudere kinderen. Dit wordt alvast een leuke dag als afsluiter.

Na de stage, volgt een week vakantie voor beiden met onze respectievelijke vriendjes. Na twee maand wachten zijn we zeer enthousiast om ze terug te zien. We hebben ze zeker en vast gemist.

Dit is ons allerlaatste bericht  van onze blog. Bedankt aan alle mensen die ons avontuur gevolgd hebben. Wij hopen dat jullie ervan genoten hebben en jullie toch een deeltje van onze reis hebben meegemaakt van op afstand.

Groetjes en tot in België

6^e week… vollenbak therapie geven 🙂 Niets veel nieuws ten opzichte van vorige week. We blijven therapie geven aan onze respectievelijke kindjes. Samrawit mocht woensdag helemaal alleen een groep leiden en Aurélie mocht gewoon kijken en helpen als sommige kindjes moeilijk konden volgen. Ze heeft de hoofdletters G en Q aan de kindjes aangeleerd door gebruik te maken van playdough. Dit wordt hier vaak gebruikt en ze koken die zelf met water, olie, bloem en kleurstof.

Om jullie een beeld te geven over hoe dat een werkdag bij ons eruit ziet, is dit onze woensdag (één van de drukste dagen)

In de voormiddag hebben we een meeting met de directrice en het hele team (therapeuten en leerkrachten). Hier wordt de belangrijke gebeurtenissen van de dag besproken. Hierna hebben we een typing group in het computer lokaal, individuele therapieën, fine motor groups, writing groups, sensory motor groups. Om 13u20 hebben we pauze. Dit is ook het moment waar de kleine kinderen (tot en met grade 3) naar huis gaan. Wij zijn in de namiddag dus enkel bezig met de oudere kinderen die tot 14u40 blijven. Daarna hebben we vaak meetings, administratief werk en besprekingen met onze stagementoren.

Deze week is onze eerste week waar we 5 dagen moeten werken. Dit komt doordat onze laatste stageweek een korte 3 dagen week is. 20 en 21 maart zijn Nationale feestdagen in Zuid-Afrika (Human Rights Day) en is alles gesloten.

Aangzien we geen krokus vakantie hebben gehad, voelen we de vermoeidheid sneller opkomen. We zijn blij als het weekend dichterbij komt om langer te kunnen uitslapen. Dit weekend hebben we geen speciale plannen. We gaan morgen na school een wine farm bezoeken (Groot Constantia). Zaterdag gaan we shoppen. Yipiiee 🙂

Tot binnenkort

Groetjes

We zijn ondertussen al aan onze 5e stageweek bezig. Vanaf deze week konden we eindelijk aan onze indiviudele therapieën  beginnen en onze vier kindjes behandelen.  Samrawit werkt met haar kindjes op visuele perceptie (FAP, ruimtelijke relaties), fijne motoriek, motor planning, grove motoriek (bovenste ledematen) en schoolse vaardigheden (basic concepts). Aurélie werkt met haar kindjes op fijne motoriek, bimanuele handelingen, visuele perceptie ( visueel vervolledigen, ruimtelijke relaties, visueel geheugen), basic concepts (cijfers, vormen, kleuren,…), kracht in bovenste ledematen en motor planning. Ze heeft met 1 kindje waar ze op fijne motoriek moet werken een masker gemaakt.

Dit zijn in totaal 10 verschillende therapieën per week voor allebei. Creatief zijn is de boodschap, maar dit is niet altijd even gemakkelijk. We hebben heel veel materiaal in verschillende kasten ter beschikking om onze creativiteit te triggeren. Daarnaast kijken we ook naar de interesses van het kind zodat het kind ook een leuke ervaring heeft tijdens de sessies en therapietrouw is.

Ondertussen kennen we de kinderen van de school al heel goed. Zo krijgen we af en en toe een knuffel en horen we onze namen als we in de gang stappen. Samrawit is Sam, dit is voor hen gemakkelijker te onthouden. Voor Aurélie hebben we geen afkorting gevonden dus hebben de kindjes het moeilijk met het onthouden van haar naam. Maar na 5 weken kunnen sommige kindjes en vooral de kindjes die ze individueel behandelt haar naam uitspreken. Ook de leerkrachten hebben hiermee moeite. Aurélie is natuurlijk geen veelvoorkomende naam in Zuid Afrika.

We hebben voor het eerste deze week twee groepstherapieën mogen leiden. Dit waren de writing groups in grade 2 (kindjes tussen 7-9jaar). Het was zeer spannend omdat het de eerste keer voor ons was om voor de klas te staan en het allemaal in het Engels uit te leggen. De activiteit bestond uit het oefenen van de magic ‘C’ letter die in andere letters kan veranderen zoals de ‘d’, ‘g’, ‘o’, ‘a’ en ‘q’. Hierbij moesten de kinderen buiten op de grond met krijt de letters schrijven en oefenen. Nadien moesten ze  met potlood en papier deze letters herhalen.

Maandag en woensdag hebben we zes groepstherapieën (fine motor group, sensory motor group en writing group). We begeleiden en helpen de kinderen die het moeilijk hebben om te volgen tijdens de activiteit. Sommige kindjes die we in de groepen zien, hebben echt nood aan individuele ergotherapie maar ze staan op een heel lange wachtlijst.

Vorige week donderdag kwam er een professionele ‘Botcher’ trainster informatie geven over de spelregels aan alle therapeuten. Het is een spel dat op petanque lijkt maar speciaal ontworpen voor kinderen met fysieke beperkingen. Wij mochten dit meevolgen en uitproberen. Dankzij dit kunnen we nu elke maadag een kind (rolstoelgebonden)  van de middelbare school  individueel trainen voor de nationale Botcher competitie die in april plaatsvindt. Dit vinden we zelf heel tof omdat we het kind helpen om vorderingen te maken in het uitoefenen van zijn hobby.

Zoals jullie kunnen lezen, hebben we veel werk op de boeg en zullen onze toekomstige weekends weinig uitstappen bevatten 🙂

Het is tijd voor ontspanning dachten we…

Vrijdag waren we van plan om een bierfabriek te bezoeken zodat we typische Z-Afrikaanse bieren konden proeven. Dit verliep niet zoals verwacht. ’s Ochtends hadden we een taxi geregeld die ons op tijd zou komen halen. Op het afgesproken uur waren we buiten op hem aan het wachten. We gaven hem een kwartier speling want op tijd komen is hier in Afrika een breed begrip. Na een halfuur besloten we hem toch op te bellen. Hij vertelde ons dat hij bezig was met andere klanten en dat hij een collega had gestuurd. Deze persoon hebben we nooit gezien! Onze afspraak in de bierfabriek was om 16 uur maar toen waren we nog steeds thuis. Gefrustreerd besloten we om iets in het dorp te gaan drinken. Een glaasje wijn hadden we zeker nodig!! Lekker 🙂

Na deze tegenslag was onze uitstap van zondag (beklimmen van Table Mountain) ons enige lichtpuntje van het weekend. We waren al aan het stressen omdat we die dag ook een taxi nodig hadden. Ons gastgezin heeft ons aangeraden om een taxi te bestellen via de Uber-app omdat deze meer betrouwbaar zijn. Je kunt een Uber niet op voorhand bestellen. Dit moet je enkele minuten voordat je vertrekt doen. Dit wilt zeggen dat we dit zondag vroeg in de ochtend moesten doen. Een app gebruiken vergt natuurlijk een internet verbinding (WIFI), maar dit is geen probleem voor ons omdat we wifi thuis hebben. Dat was maar een gedacht… Zondag ochtend staan we heel vroeg op (6u) om onze Uber te bestellen. We doen onze wifi op onze smartphone aan en….. GEEN internetverbinding. Van alle dagen dat we hier al zijn beslist de wifi om zondag niet te werken, juist wanneer we die het meest nodig hadden. Ons gastgezin was nog aan het slapen, we hadden een taxi opgebeld maar die lag nog in zijn bed. We waren hopeloos en dachten dat deze dag ook verpest ging zijn. Een kwartier voor we eigenlijk op onze bestemming moesten zijn (7u), besloten we om ons gastgezin wakker te maken. Ze stelden voor om ons te voeren maar tegen een vergoeding (prijs die we aan de taxi zouden geven). Dit was onze enige optie. We kwamen uiteindelijk maar een kwartier te laat.

We gingen met twee ervaren bergbeklimmers die de weg goed kennen. Na al die drama moesten we ons hoofd leegmaken en al het ongeluk vergeten om van deze dag maximaal te kunnen genieten. En dit hebben we dan ook gedaan !!! Het klimmen duurde 4u30 en we hebben 14km gestapt. We waren doodop maar het was meer dan de moeite waard. We hadden nog nooit zo’n mooie uitzichten gezien. We raden iedereen aan om Kaapstad ooit eens te bezoeken.

Ons weekend was toch geslaagd 🙂

We zijn ondertussen al één maand stage aan het lopen en kennen we onze kindjes die we indivueel moeten behandelen al 1 week of 2. En toch hebben we nog zelf geen therapie mogen/kunnen geven. Deze week hebben we onze doelstellingen met de ergotherapeuten besproken en hopelijk kunnen we volgende week aan het echte werk beginnen.

Toch zijn we elk met één kindje al aan de slag kunnen gaan. We hebben elk één kindje die ergotherapie nodig heeft, maar ze staan op de wachtlijst voor de individuele therapieën. De ergo’s maken er gebruik van dat we hier zijn, zodat deze kindjes toch al iets of wat van therapie kunnen krijgen. We zien ze vier keer per week gedurende 30min. We werken vooral op basic concepts (kleuren, vormen, cijfers), fijne motoriek en sensoriek. Het zijn schatjes van patatjes die maar 3jaar oud zijn.

Naast het zwemmen en het sporten, staan wij ook in een computerklas waar de kindjes leren typen door middel van een computerprogramma. We leren dit aan aan oudere kinderen die niet goed kunnen schrijven. De computer zal voor hen een hulpmiddel zijn in de klassituatie.

Vandaag was het een speciale dag. We hadden beach outing met de hele foundation fase (Grade 1, 2, 3). Alle kinderen kwamen mee, zowel de kinderen met een mentale beperking als kinderen met fysieke beperkingen alsook hun rolstoelen en rollators. We namen deze ochtend de schoolbussen naar St James beach. Tijdens deze uitstap kregen we elk een kind waar we verantwoordelijk voor waren. We hielpen de kinderen met aan-en uitkleden, zonnecrème aanbrengen, transfers uitvoeren en natuurlijk veel plezier met hen in het water beleven (plons plons). Het was een zeer hete dag met 33 graden en weinig wind. Een duikje in de zee konden we niet weigeren. Toch was het water heel koud.

Het was een zeer vermoeiende dag maar we hebben er 200% van genoten.

Groetjes en tot snel

Vorig weekend hebben we onze culturele kennis een beetje verbreed. We namen een boot naar het historische Robben Island. Deze rit duurde ongeveer 40min. Het weer was niet met ons. Er was veel koude wind en dit zorgde ervoor dat er veel golven waren. Hierdoor waggelde de boot en waren er veel mensen zeeziek. Gelukkig waren wij hiervan gespaard.

Safe en frozen op het eiland aangekomen. Gelukkige stonden de bussen klaar en kon onze rondleiding beginnen. In de bus hadden we een gids die ons de geschiedenis van Robben Island op een heel interessante manier vertelde. We hebben heel veel bijgeleerd over de zware geschiedenis van dit eiland. Daarnaast zijn we dankzij haar goede kennis van het Nederlands te weten gekomen dat de naam Robben aan het eiland werd gegeven omdat deze vroeger bewoond was door zeehonden. Robben betekent in het Nederlands zeehond volgens haar. Wat grappig 🙂

Robben Island werd tijdens de apartheid als een gevangenis gebruikt. Eén van de bekendste gevangene ooit op Robben Island is Nelson Mandela. Hij werd in 1964 tot levenslange gevangenisstraf veroordeld omdat hij de leidinggevende was van de militaire vleugel van het ANC (African National Congres). Deze partij was tegen het apartheidsregime. De gevangenis werd speciaal gebruikt voor politiek gevangene, geen criminelen. Dus enkel de mensen die protesteerden tegen het regime  werden hier gevangen genomen. Hieronder een foto van de cel van Mandela waar hij 18jaar heeft gespendeerd.

In totaal heeft Nelson Mandela 27jaar in verschillende gevangenissen gezeten. In 1994 werd hij uiteindelijk president van Zuid-Afrika en dit betekende ook het einde van de apartheid.

Onze derde week op Vista Nova verliep net als de tweede week, namelijk observeren, scoren en evalueren van de assessments. Daarnaast hebben we elk vier kinderen gekregen die we moeten behandelen. Het lezen van de dossiers kon beginnen (veel werk dus).

Onze wekelijkse zwemsessies zijn in het water gevallen, niet letterlijk maar figuurlijk. De kinderen vergeten vaak hun zwemgerief. Wat voor ons wil zeggen dat we geïmproviseerde sportsessies moeten geven. Dit zorgt voor chaos, maar de kinderen amuseren zich. Dat is het belangrijkste!!

Weekend

Vrijdag hebben we de typische toeristenbus genomen (citysightseeing). We stapten op verschillende plaatsen af zoals Kirstenbosch National Botanical Garden (suuuuuuper mooi!), een Township waar we het leven in een krottenwijk van dichtbij konden volgen. Hierna stapten we af aan een van de mooiste stranden van Cape Town (Camps Bay) en als laatste hebben we het levendige Waterfront gezien. Hier vind je allerlei bars, restaurants en straatmuzikanten. Deze laatste halte vonden we zeer indrukwekkend.

.

Maar na een gloed hete dag (34 graden in volle zon) konden we niet 100% genieten van deze mooie plaats. Daarom hebben we besloten om zaterdag terug te keren.

Wist je dat de mensen in Kaapstad een winkelkar (zoals delhaize of colruyt) als buggy en voor de oude mensen als rollator gebruiken 🙂 Dit vonden we grappig!!

Valentines Day:

Vandaag moesten zowel de kinderen als de leerkrachten in het wit en rood gekleed naar school komen. Ook wij hebben hieraan meegedaan. Het was tof om de kinderen kleurrijk gekleed te zien. Dit is anders dan hun saaie schooluniform 🙂 De ouders van de kleuters werden uitgenodigd voor een ontbijt op school.

Over die verrassende mondkus…

We hebben dit met ons gastgezin besproken. Blijkbaar is dit in de Zuid-Afrikaanse cultuur helemaal normaal. Het is een vorm van begroeting tussen twee personen die elkaar goed kennen. Dit wordt gedaan tussen ouders en kinderen, collega’s, nabije vrienden, familie en op belangrijke gelegenheden zoals een trouwfeest. Je kan dit vergelijken met onze manier van begroeten (kus op de wang). Moest je iemand in Zuid-Afrika heel goed kennen en je bij het begroeten je wang geeft in plaats van je lippen, zou dit heel ONrespectvol overkomen. Je loopt de kans dat deze persoon je niet meer als vriend beschouwt. Ons gastgezin vond het heel raar dat we dit niet in België doen, maar hebben respect voor onze gewoontes.Uiteraard accepteren we ook hun gewoontes, maar zijn we tot een compromis gekomen dat we dit onder ons niet zouden doen.

Moesten we dit gesprek niet met hen gehad hebben, zouden ze ons na ons verblijf vaarwel hebben gewenst door ons een kus op de mond te geven!! Oei Oei 😮

Tijdens onze tweede week op de Vista Nova school werden nog een aantal assessment afgenomen. We hebben de VMI en TVPS kunnen observeren en verbeteren. Verder bestond onze taak uit het volgen van de eerste therapiesessies van het schooljaar, onder andere individuele therapieën. Er werd gewerkt op bimanuele vaardigheden, basale concepten zoals links-rechts integratie, visuele perceptie (vorm constante, FAP,…), schrijfvaardigheden en sensomotorische vaardigheden.

We hebben voor de eerste keer een groepstherapie (sensory group) moeten voorbereiden en leiden zonder begeleiding van de ergotherapeut. Het waren kinderen tussen 4 en 5 jaar. Dit vonden we spannend en stressy. We hadden op voorhand aan de leerkracht gevraagd om het materiaal klaar te leggen zodat we onmiddellijk aan onze therapie konden beginnen. Maar dit verliep niet zoals gepland. Toen we in de klas aankwamen om onze therapie te geven, stond geen enkel materiaal klaar en moesten we zelf nog alles klaarzetten en gaan halen. Al bij al hebben we het tot een goed einde gebracht. De kinderen hebben zich geamuseerd en vonden het spijtig dat het over was.

Naast het verbreden van onze ergotherapeutische kennis, leren we ook veel bij over de Zuid-Afrikaanse cultuur. Zo werd er een verjaardagsfeestje gehouden voor een leerkracht. Hierbij feliciteerden haar collega’s haar door een kus op de mond te geven. Dit vonden we HEEL HEEL HEEL raar!! We dachten dat het een uitzondering was, maar vandaag hebben we hetzelfde meegemaakt. Ondertussen zijn we dit al gewoon 🙂

Tijdens ons weekend hebben we vrijdag het centrum van Kaapstad verkend.  We zagen heel veel armoede dit in tegenstelling tot de wijk waar we verblijven. Zaterdag werd dit contrast duidelijker. We waren onderweg naar een wijngaard voor een winetasting in Stellenbosch. Bij het verlaten van Kaapstad zagen we naast de snelweg heel veel krottenwijken (Townships) waarbij mensen hun huis bouwen met houten planken en metalen platen. Het is vooral de zwarte bevolking die daar woont terwijl in onze buurt/gemeente vooral blanke mensen verblijven. Dit is duidelijk nog een overblijfsel van de apartheidsperiode.

Deze week krijgen we onze volgpatiënten toegewezen en andere kindjes die we zullen behandelen. Verder hebben we onze wekelijkse sportsessie in de VN High school en onze zwemsessies op de primary school.

Groetjes en tot snel 🙂