Gisteren en vandaag was het redelijk rustig.
Gisteren zijn we eerst stage gaan lopen in de school waar we de kindjes wel al goed beginnen kennen. Dat maakt het wel wat leuker. Wel hadden we op een bepaald moment echt het gevoel dat zowel de kindjes als de leerkrachten ons aan het uitlachten waren. We hadden de opdracht gegeven om hun familie te tekenen om eens wat creatiever te zijn dan dat ze steeds iets exact moesten overtekenen. Toen we echt het gevoel hadden dat ze ons gewoon aan het uitlachten waren en we niets konden doen om dit te veranderen zijn we gewoon ambetant weggestapt. Na 5 minuutjes zijn we terug naar de klas gegaan om het opnieuw te proberen. Eerst heb ik nog 2 kindjes die maar bleven giechelen buitengezet en toen had iedereen precies wel door dat die blanke mensen niet enkel dienen om plezier mee te maken en mee te spelen maar ook echt serieus moeten genomen worden.
Na onze stage en het gevoel dat we het de volgende weken toch echt niet gemakkelijk gingen krijgen om zowel de leerkrachten als de leerlingen duidelijk te maken dat we daadwerkelijk dingen komen doen in plaats van te spelen zijn we nog een wandeling gaan maken in de stad. In ons nieuwe hotel zijn er van alle nieuwe boeken waaronder ook een boek over Calcutta waarin 10 wandelingen staan. We zijn dus alvast aan de eerste wandeling begonnen. En ondanks dat we niet superveel interessante dingen gezien hebben is het toch steeds weer super om andere mensen te leren kennen en te ontdekken hoe sociaal en vriendelijk de Indiërs zijn.
Vandaag een beetje hetzelfde scenario. Alleen zijn we erin geslaagd om bij de kleutertjes een bijna perfecte cirkel te maken! Ook hebben we terug wat activiteiten gedaan met de oudste klas wat toch nog altijd het leukste is om te doen. Morgen is er een soort afscheidsfeest op de school waardoor we geen les moeten geven. Ze zeiden mij wel dat ik Indische kleren moest aandoen waardoor ik na de school eerst en vooral al oorbelletjes in mijn handen gepropt kreeg van een leerling. Nadien ben ik dan ook meteen op zoek gegaan naar nieuwe kleren. Wat een avontuur seg! Aangezien ik daar bijna niets vanaf wist heb ik steeds hulp gevraagd aan de vrouwen langs de straat die ook aan het winkelen waren die mij natuurlijk steeds enorm graag hielpen. Ook ben ik Indische kleren op maat gaan laten maken bij een ladies tailor die alles heeft afgemeten. Ik ben eens benieuwd naar het resultaat als ik het zaterdag ga ophalen!
Voor morgen heb ik ondertussen al andere kleren gekocht. Hopelijk is dat een beetje in orde. Ik ben alvast zeer nieuwsgierig hoe de dag zal verlopen!
xx
Zoë
Hey allebei
Wat een zalig avontuur, ik ben altijd enorm nieuwsgierig om alles te lezen! Ben wel een beetje blij om te horen dat het voor jullie toch ook niet zo simpel is om daar de kinderen iets aan te leren. Heb lange tijd gedacht dat het aan ons lag maar niet dus. Ik ben in Pokhara ook een kledingwinkel binnen gestapt met twee andere vrijwilligsters om kleren te laten maken. We zijn wel dikwijls moeten terug gaan voor het paste maar het was wel knap. Ik heb het vrijdag aangedaan want toen was het carnaval in de school. Met tika en al was ik een echte Hindoe!
Ik snap niet zo goed dat er een afscheidsfeestje is. Jullie blijven toch nog een tijdje in de school?
Wij zijn in Nepal ook naar een park geweest waar tijgers leven. Een hele dag rondgereden in een jeep maar geen enkele tijger gezien zelfs bijna geen beesten (buiten enkele apen). Ook met een houten canootje gevaren dat toen we erin zaten ongeveer gelijk kwam met het wateroppervlak en waar het krioelde van de krokodillen maar ook dat hebben we overleefd.
Bij ons begint de krokusvakantie. Straks komen er vijf bengels slapen en morgen gaan we met alle ACHT naar Planckendael. Om te ontstressen vertrekken we daarna met de mobil home naar Limburg.
Gisteren werd er een dropping georganiseerd in Hofstade. Dertien kilometer moest je stappen met een kaart en dan was je terug aan het parochiehuis. Het vertrek was pas om zes uur (’s avonds) dus je had een pillamp nodig. Dat vonden we nu eens tof om samen met je ma en pa te doen. Je ma natuurlijk direct razend enthousiast maar de andere helft iets minder. Hoe je ma hem heeft kunnen overtuigen weet ik nog niet maar uiteindelijk wou hij toch mee en toen …………. waren de inschrijvingen verlopen. Hopelijk lukt het volgend jaar (als je pa zich een jaar heeft kunnen voorbereiden moet het toch lukken hé?) We zullen een trainingsplan opstellen!
Doe het daar nog goed! Een dikke knuffel van ons beidjes ook van onze twee brave honden en van Flor het zwijn!
Her feestje was niet voor ons maar voor de leerlingen dat waren afgestudeerd. Toch was het een hele chaos…. Ons mama is een echte heldin dus het verbaast mij niks dat ze die uitdaging wilt uitgaan. Ik heb net ontdekt dat Jan ook bang is van ratten en van veel lawaai dus daarin verschild hij niet zoveel van papa. Hopelijk amuseren jullie je in planckendael want ondanks dat er daar geen tijgers te zien zijn blijft het toch een van mijn favoriete parken dat ik ook veel met jullie bezocht heb! Dikke kussen. Zoë
Wie is Gonda toch ?
Zij haalt je papa toch wel enorm door het slijk.
Ik ken hem als een goed, eerlijk en sportief mens.
Door zijn letsels(ssssss) is hij een beetje minder actief, maar hij gaat toch 2 keer per week naar de hondentraining en 1 keer per week naar de training met schapen.
Ik stel voor dat je Gonda weigert om nog iets op je blog te zetten.
Vriendelijke groeten
Iemand met sympathie voor je papa …
Ookal is hem soms een beetje ne pussy. Hij is en blijft toch wel mijne superpapa hoor!! 😉
Ik heb er hier trouwens ook al ene zitten, schrik van de ratten en bang van elk geluid da we tegenkomen!
En er is er misschien nog ene op weg.
Gelukkig kan ik mijn eigen mannetje hier wel staan.
Dikke kussen!
Zondag zie ik waarschijnlijk je pussy (superpapa) want dan is er een (super korte) wandeling gepland ten voordele van een dierenasiel en daar zal hij wel aan meedoen.
Ondertussen zitten we met de mobilhome in Westerlo. Vanalles aan het voorbereiden voor 4 en 5 juli (vrijhouden hé!!!).
Maandag zijn we inderdaad naar Planckendael geweest. Jan ging achterop komen met de auto want we konden niet alle kinderen vervoeren. Ik voorop met de fiets en de fietskar met Jolan en Sepp. Het had keihard gevroren en ik had dat niet door. Na tien minuten ben ik dus voluit op mijne snuit gegaan. Gelukkig was er direct achter mij file en dat door mij! Iedereen sprong uit zijn auto, een madammeke met haar doos zakdoeken want ik bloedde als een rund en iemand anders om van mijne fiets terug een fiets te maken. Knieën kapot en mijn stuur in mijn zij maar ik kon toch nog fietsen. De kids zagen nog bleker dan ik, heb die niet meer gehoord tot in Planckendael. Allée die dag toch doorgesukkeld maar ’s anderendaags kon ik mijn kleren bijna niet meer aan of uit doen. Nu ben ik helemaal een ouw méé. Mijne neus is helemaal aangepast aan carnaval.
Als je hulp nodig hebt voor de ratten dan sms je maar ik kom af want ik heb ervaring. Ze kropen soms uit de rioolbuizen waar we sliepen met een air van “Wat ligt die hier in mijn bed te doen” (de Jan was er nog niet dus moest ik het alleen oplossen.
Voilà schatteke we horen nog van elkaar. Kijk uit naar je nieuws! Dikke knuffel