We zijn net terug van een langer weekendje (zaterdag en zondag in plaats van zondag alleen) en het was super!
Zaterdagochtend zijn we om 8 uur vertrokken met een mini-busje naar de Sunderban. Dat is een gebied met mangroven op wel 120 eilanden. De heenweg alleen al was prachtig! Van de drukke stad ging het landschap over naar reistvelden, kleine dorpjes en overal mensen, honden en koeien.
Nadien zijn we met de boot naar het eerste, wat nadien een belangrijk eiland bleek te zijn gegaan. Je kon kiezen om de boot rond het eiland verder te nemen of over het eiland te wandelen, in een riksja te zitten en nadien terug een klein boottochtje te doen naar een ander eiland dat onze eindbestemming zou zijn. Het eerste eiland was al super leuk omdat onze begeleiders ons van alle dingen lieten proeven dat we nog niet hadden geproefd zoals zoete hapjes en rietsuikersap. Super lekker! Maar wel niet gemakkelijk om fijn te persen voor die mannen. Ze hebben er een hele machine voor.
Na al dat moois en lekkers kwamen we aan in het ecovillage. Dit is eigenlijk een dorpje dat niet tot het echte dorp behoort en voor de toeristen is, maar onderhouden wordt door de dorpsbewoners. Dit is niet alleen goedkoop, maar zorgt er voor dat je in een geweldige omgeving zit met dezelfde producten als de lokale bevolking. Ook creëert dit voor de mensen meer werk dat ze ook graag doen. Toen we daar aankwamen was het alsof we in het paradijs belanden. Alles was heel mooi onderhouden, er waren hangmatten om in te slapen en er waren allemaal goed verzorgde dieren. Zelfs honden die Jan en ik dan toch maar eens geaaid hebben nu we onze hondjes thuis toch wel beginnen missen. 
Nadat we uitgebreid (lees veel te veel) hadden gegeten zijn we met een kleine boot gaan rondvaren tussen de mangroven. Dit was al leuk om een beeld te krijgen wat ons de dag erna te wachten stond, maar hier kon je geen dieren spotten. ’s avonds werden we weer voorzien van een enorme hoeveelheid eten, hapjes en gezellige lokale muziek. Ik kon het niet weerstaan om steeds de betekenis van de liedjes te vragen waardoor ik al heel wat meer te weten ben gekomen over de West-Bengaalse cultuur en de Indische leefwijze in het algemeen. Deze gezellige liedjes vonden plaats met een gezellige olielamp. 
Hierna kon natuurlijk geen kampvuur ontbreken waardoor het voor ons (echte chiromensen) een zeer geslaagde avond werd. Onze avond werd nog beter toen ze voorstelden om op nacht safari te gaan in de mangroves met de boot. Wij en een aantal andere mensen gingen hier natuurlijk meteen op in! Het klinkt wel spectaculairder dan het is, maar het was super. Door de mangroves varen met het mooie maanlicht dat erop scheen gaf zowel een enge als vredige indruk. Ook zitten er blijkbaar veel bacteriën in het water in de mangroves wat ervoor zorgt dat als je het water ’s nachts aanraakt er allemaal kleine lichtgevende puntjes ontstaan. Dat was gelijk magie, valt ook niet te beschrijven en je kan er zeker geen foto van trekken.
Na deze lange avond besloten we niet gewoon in ons super mooi en gezellig hutje te gaan liggen maar mee op het dakterras te kruipen met onze begeleiders. Er hingen hangmatten en waren genoeg matrassen om met zijn allen te slapen. Na een korte nacht werden we dus wakker met het geluid van de vogeltjes en een super mooi zicht op de natuur. 
We gingen meteen de boot op om 6u30 omdat er in de mangroves 2 tijden zijn (hoog en laag) die elk 2 keer voor komen. 2 keer hoog en 2 keer laag dus. Wanneer het hoog is blijven de meeste dieren in het bos zitten en wanneer het laag is komen ze soms naar buiten. Onze safari op de boot die een hele dag zou duren zou dus misschien niets opleveren, maar het kon ook zijn dat we een tijger konden zien! Met een dikke slaapkop vertrokken we dus om al snel te genieten van het uitzicht met een lekker ontbijtje.
En heel de dag was eigenlijk genieten! Gewoon rondkijken op de hoop om iets te zien en te genieten van de natuur met veel eten en shai (Indische thee) tussendoor. Uiteindelijk hebben we op het einde van de dag geen tijger gezien jammer genoeg. Maar wel een krokodil, salamander, aapjes, herten en veel verschillende soorten vogels.
De geslaagde dag konden we afsluiten met een mooie ondergaande zon!
Nadien reste ons enkel nog de terugrit naar Kolkate die ongeveer 3 uur zou duren. Aangezien we goed hadden gesocialized met de persoon die ons naar huis ging begeleiden stelde hij ons voor of we niet met hem mee wouden terugrijden in zijn auto in plaats van met het minibusje. Voor ons maakte dit niet veel uit natuurlijk dus gingen we met hem mee. Nadien bleek dat de auto al 60 jaar oud was! En we snappen niet hoe dat mogelijk is op de kapotte wegen van de sunderbans tot Kolkata, maar dat was een goed, oud autootje!
Morgen gaan we weer verder met onze stage in het schooltje. Aangezien we nog wat spulletjes hebben aangekocht kunnen we eens iets creatievers proberen. Benieuwd wat dat gaat geven!
Slaapwel!
xx
Zoë