Mijn eerste stageplek hier in het warme en zonnige Afrika is het Ngarenaro Health center. Het ligt in het centrum van Arusha, dus iedere dag neem ik de dalahdalah van thuis. De dalahdalah (schrijfwijze?), is een soort van busje, waar de mensen bijna bovenop elkaar kruipen om nog in de bus te passen. Veel mensen zouden dit misschien heel irritant vinden maar ik zie er wel een bepaalde charme in, lekker dicht bijeen. Wanneer ik instap ben ik altijd de enige blanke en heb dus veel bekijk; zeker als ik vooraan zit want dan kijken mensen vanuit andere daladala’s me ook aan alsof ik een soort van raar iets ben.
Om 7u30 neem ik de daladala van bij de busstop dicht bij mijn thuis, en om acht uur begin ik te werken in het Ngarenaro Health center. Het health center is een soort van kliniek voor vrouwen en families; niet echt een ziekenhuis maar eerder een centrum voor preventie en opvolging van HIV positieve mensen en kinderen tot vijf jaar oud.
De grootste afdeling is de afdeling materniteit. Het bestaat uit een grote zaal waar alle vrouwen samen liggen; de vrouwen die binnenkomen met weeën, de vrouwen die al een baby gebaard hebben, vrouwen die binnenkomen met een pasgeborene en zwak zijn of vrouwen met een met hoofd uithangende baby tussen de benen,… Je ziet echt alles.
Er zijn vanuit de grote zaal 3 deuren die naar 3 kleine kamers leiden; een voor het toilet en een voor als er een bloedtransfusie moet uitgevoerd worden en de echte bevalling gebeurt. Wanneer de vrouwen voelen dat de baby komt stappen ze zo snel mogelijk naar de laatste kamer, kruipen ze zo snel mogelijk op de baartafel en meestal wordt de baby binnen enkele minuten geboren. De kliniek bestaat ook nog uit de afdelingen neonatologie, familieplanning, HIV behandeling, een afdeling dat kinderen opvolgt en vaccineert tot hun vijf jaar en een afdeling HIV en baarmoederhalskanker screening en een afdeling voor het nemen van echo’s. Het woord ‘afdeling’ moet met een korrel zout genomen worden; de afdelingen bestaan meestal maar uit een of twee kamer of een grote zaal. Er zijn twee dokters aanwezig in de kliniek, wat erg weinig is voor het aantal patiënten dat op een dag moet gezien worden.
Bijna elke dag wordt er een soort van bespreking gehouden rond een bepaald onderwerp, deze bespreking duurt ongeveer een uur, de vroedvrouwen, verpleegkundigen en dokters zijn aanwezig. Het gaat over onderwerpen zoals ‘maternal death in Tanzania’ en hoe dit cijfer kan verbeteren. Tanzania is namelijk een van de landen waar ‘maternal death’ het meest voorkomt. De dokter legt uit wat maternal death juist inhoud, welke symptomen of welke problemen kunnen voorkomen, of wat men kan doen als deze symptomen of problemen zich voordoen. Hij legt ook uit hoe men de mensen kan bereiken, preventiemiddelen,…. Zeer interessant, ik leer heel veel bij!
Ik hoor dat het weer niet zo goed is in België, ik probeer jullie wat warme zon te zenden! Tot binnekort!