Sommigen onder jullie weten dit misschien al maar ik doe mijn bachelorproef rond preventie rond baarmoederhalskanker. Het is een vergelijkende studie tussen België, Togo (waar Sarah haar stage doet), Tanzania en deze dan vergelijken met de vooropleggingen van de WHO.
Binnen de preventie van baarmoederhalskanker is screening heel belangrijk. In België gebeurt dit onder andere door middel van een HPV-test en het gekende uitstrijkje (PAP-smear).
Een aantal jaar geleden startte de WHO (World Health Organisation) in zes Afrikaanse landen, waaronder Tanzania, een project rond preventie van baarmoederhalskanker. Maar omdat laboratoria en de technologische snufjes hier niet aanwezig zijn of toch in zeer kleine mate, moest men een andere manier vinden om aan screening te doen; dit is de VIA. Hierbij wordt er gebruik gemaakt van azijn om afwijkende cellen visueel op te sporen. Iedereen die dit onderzoek laat uitvoeren moet dan geregistreerd worden en als er afwijkende cellen aanwezig zijn wordt men doorverwezen naar cryotherapie (dit is het wegvriezen van de cellen).
In het Ngarenaro Health Center was er een speciale ‘afdeling’ (2 ruimtes), voor HPV-screening door middel van VIA en HIV screening. Iedereen die voor het ene kwam werd het andere ook aangeboden (vrouwen toch, want baarmoederhalskanker kan moeilijk voorkomen bij de mannen). Buiten de materniteit bracht ik hier ook veel van mijn tijd door. Ik leerde tussen de patiënten door enkele woordjes swahili, ik leerde het speculum plaatsen om de vagina zichtbaar te maken, ik leerde hoe te screenen en dit vervolgens te registreren. Interessant! Ook leerde ik hoe HIV-screening te doen door middel van een prikje zoals we doen bij het nemen van de glucosespiegel in het bloed. Dit is een kleine prik in de vinger, en dan komt er een druppel bloed en die plaats je dan op een indicator en die indicator geeft je dan het resultaat. Bij HIV kan men wel te maken hebben met vals positieven of vals negatieven, dus moeten ze 2 verschillende indicatoren gebruiken om het resultaat zeker te weten.
Er worden al enkele vrouwen gescreend, maar maximum 20% van de gehele vrouwelijke bevolking in de stad. En dit is al een goed cijfer, want vanaf dat je buiten de stad gaat… Zelden of geen screening beschikbaar of zelfs weet van het bestaan van baarmoederhalskanker. Nog veel werk voor de boeg, maar het preventieprogramma van de WHO komt stilletjes aan op gang. Alle kleine beetjes helpen.