Hey iedereen en welkom op mijn blog!
Eerst en vooral, ik ben goed aangekomen. Na een 18 uur durende trip werd ik opgepikt door iemand van mijn stageplaats. Aangezien we vroeger dan gepland aankwamen in Kaapstad, heb ik daar nog even moeten wachten. Gelukkig was ik niet alleen. De vrouw waar Helena en Romy verblijven vond het niet erg om samen met mij te wachten. De rit naar de stageplaats duurde ongeveer 10 minuten. Gelukkig maar, want ik had al genoeg gezeten.
Na even zoeken vonden we Janina. Zij is een vrijwilligster van Zwitserland en slaapt ook hier. En aangezien er maar één sleutel is, hadden we haar dus nodig. De kamers zijn heel basic. Er zijn twee kamers met elk twee bedden. Momenteel hebben we elk onze kamer, maar binnenkort (februari) gaat één van ons de kamer moeten delen met een andere vrijwilliger. Maar voor de rest hebben we alles wat we nodig hebben, al is het wel wennen aan het feit dat alles heel basic is.
Janina is een heel vriendelijk meisje en heeft me vandaag een rondleiding gegeven in het gebouw. Ik was volledig gedesoriënteerd, want het is hier echt nog groot. Daarna ben ik met haar meegegaan naar de groep waar zij vrijwilligerster is. Zo leerde ik al enkele kinderen kennen. Ik heb ook al kennis gemaakt met de ergotherapeuten hier. Mijn begeleider heeft me meteen aan iedereen voorgesteld. Iedereen is hier heel vriendelijk. Ik word door iedereen met open armen ontvangen. En dat is wel leuk. Ze staan ook allemaal open om allerlei vragen te beantwoorden. Het eerste struikelblok dat ik ben tegengekomen is de namen van iedereen. De namen zijn soms heel moeilijk (lees: echt Afrikaanse namen, dus namen die ik absoluut nog nooit heb gehoord). Iedereen stelt zich voor, maar soms begrijp ik er helemaal niets van. Dan vraag ik om te herhalen, maar heb ik het nog niet begrepen. Dus dat wordt nog oefenen. Gelukkig zijn er ook namen die ik wel versta. 🙂 Ik heb ook enorm veel informatie gekregen van de coördinator van de vrijwilligers en stagiaires. Er komt dus heel veel informatie op me af. Maar het belangrijkste is dat ik me hier goed voel, dus het komt allemaal wel slim! 🙂
De volgende dagen loop ik ook nog mee met de ergotherapeuten, zo leer ik alles en iedereen al kennen. En maandag start dan mijn stage. Ik vind het wel spannend allemaal. Dit wordt ongetwijfeld een heel leerrijke ervaring die ik nooit ga vergeten!
Ik vind het wel jammer dat mijn stageplaats redelijk afgelegen is. Er is hier niets te doen. Na de stage zitten we dus op onze kamer en maken het avondeten. Daarna babbelen Janina en ik nog even en daarna gaan we slapen. Ook de buurt is niet veilig voor ons, dus we kunnen ook niet gaan wandelen. Gelukkig kreeg ik net een telefoon van Helena en Romy met het goede nieuws dat ik dit weekend misschien bij hen in het gastgezin kan verblijven. Dan kunnen we allerlei dingen bezoeken. Kijk er al naar uit.
Ziezo, mijn eerste blogbericht is een feit!!
Tot de volgende keer!
Heel warme en zonnige groetjes vanuit Montana (Cape Town) 😀