Hey allemaal!

Het einde van de stage is in zicht en gisteren heb ik mijn allerlaatste sessie met mijn volgpatiënt gehad. Dit vind ik ontzettend jammer, want het was de beste volgpatiënt die ik me kon inbeelden. Hij fleurde men dag op mijn zijn enthousiasme over mijn sessies. Hieronder wil ik graag wat meer informatie geven over mijn ervaringen met deze patiënt.

Haja (zijn bijnaam) is een 30 jaar oude man. Hij heeft enkel op fysiek vlak problemen. Hij heeft een hoge tonus over het gehele lichaam. Voor dat hij bij ons terecht kwam heeft hij nooit een behandeling gekregen voor deze problemen en als gevolg hiervan heeft hij contracturen in de kuiten en de vingers. Dit wil zeggen dat hij de knieën niet meer volledig kan strekken omdat de spier te kort geworden is. De vingers in de linkerhand daarentegen kunnen moeilijk geplooid worden.

In de eerste sessie merkte ik meteen op dat de tonus de hoogte inging vanaf het moment dat Haja iets deed of zei. Mijn belangrijkste doelstelling bij hem was dus het onder controle krijgen van deze tonus. Dit deed ik aan de hand van mobiliseren, relaxeren en Perfetti. Perfetti is een techniek waarbij de patiënt de ogen moet sluiten en hij eerst gewoon de beweging moet voelen. Zo voelt hij aan op welk moment de tonus stijgt. Als hij voelt dat deze stijgt, kan hij op tijd de beweging stoppen en relaxeren.
Relaxeren bleek enorm moeilijk voor hem. Hij wilt zoveel mogelijk bewegen om zo snel mogelijk te verbeteren (wat dus een foute gedachte is in zijn geval). In elke sessie kwamen relaxatie en mobilisatie aan bod. Na deze oefeningen deed ik elke week iets anders: communicatie, grove motoriek, fijne motoriek, coördinatie en kracht. Na enkele sessies merkte ik al een grote verbetering op in de bewegingen die hij kon maken. Hij was veel meer ontspannen en kon bewegingen meer gecontroleerd uitvoeren.

In mijn laatste therapie ben ik op bezoek gegaan bij hem thuis. Hier heb ik verschillende tips gegeven naar aanpassing van meubelgebruik en gebruik van hulpmiddelen. Zoals eerder al gezegd moet er gezorgd worden dat al het materiaal goedkoop en eventueel zelf maakbaar is. Alle hulpmiddelen die ik wou aanraden heb ik dus op voorhand gemaakt (of heb ik laten maken door de ‘handige’ collega’s). Op die manier konden we dit meteen uit proberen en was het duidelijk hoe elk hulpmiddel in elkaar zat. Hieronder enkele foto’s van het huisbezoek.

Ik kan me nog steeds zijn trieste blik herinneren toen ik zijn huis verliet. Nu dat ik hem weet wonen kan ik steeds eens terugkeren om te kijken hoe het met hem gaat. De eerste plannen worden al gemaakt om ooit naar Madagaskar terug te keren! 😉