Hallo iedereen,

Na onze stage mooi afgerond te hebben, hebben we nog anderhalve week vakantie gehad. Vorig weekend zijn we naar plantage Frederiksdorp en de vlindertuin geweest. Dit waren kleine daguitstapjes maar zeker de moeite waard.

Hierna zijn we vier dagen op tour vertrokken naar Voltzberg en Raleighvallen. Maandag ochtend kwam onze gids Steve-O ons al vroeg ophalen voor een vier uur durende rit. We hebben een uurtje op normale weg gereden en de rest van tijd een zandweg vol bobbels in de weg. Na deze rit moesten we nog drie uur varen met een houten bootje. Onze poep doet nog pijn als we eraan denken. Maar het uitzicht van in de boot maakten alles heel goed. We sliepen op een eilandje speciaal voor ons alleen. We hadden een grote hut met zelfs bedden in!

Dinsdag zijn we dan vroeg vertrokken door de jungle richting Voltzberg. We hebben eerst drie uur door het tropisch regenwoud gestapt. Het was heel warm en vochtig, we zijn nog nooit zo nat geweest van het zweet. We waren allemaal lekker plakkerig. Na deze drie uur durende tocht, moest het zwaarste nog komen, het steilste stuk van de berg omhoog. We hebben zwaar afgezien, heel zwaar maar we zijn zo trots op onszelf dat we de top bereikt hebben. Het uitzicht was dan ook fenomenaal. Na op de top de nodige fotootjes te hebben genomen en toch even hebben uitgeblazen, moesten we vier uur terug naar beneden stappen om uiteindelijk in een kreekje afkoeling te zoeken. Het was een zeer vermoeiende dag maar mentaal hadden we zo veel voldoening.

De volgende dag hebben we het rustig aan gedaan. Eerst hebben we een kleine wandeling naar de moedervallen gedaan, waar we een paar uur in het water hebben gelegen met een heel mooi zicht voor ons. Na de lunch, hebben we het bootje genomen naar de overkant, naar Raleighvallen. Hier verbleven ook nog enkele andere groepen. ’s Avonds zijn we hier ook terug naartoe gegaan voor een bosfeestje met de Raleighboys. We moesten dus in het pikkedonker met de boot het water op. Alle geluk kende onze bootsman de weg op zijn duimpje! Alle gidsen hebben samen een groepje opgericht, Raleighboys en een show voor ons gedaan. Dat was een heel leuke afsluiter van onze trip naar het binnenland.

Donderdag moesten we heel de tocht naar huis maken. Het heeft heel de weg geregend, op de boot was heet dus best koud. Toen we aankwamen op de plaats waar de auto’s ons gingen ophalen, waren die van ons nergens te bespeuren. Hij had blijkbaar lekke band. We hebben zeker vier uur op hem moeten wachten. Hierdoor hebben we een deel van de zandweg ook in het donker moeten rijden. Één zwart gat was dat voor ons. Maar we zijn veilig thuis geraakt.

De laatste dagen van ons avontuur hier in Suriname hebben we niet veel meer gedaan dan aan het zwembad gelegen om nog een kleurtje op te doen 😉 . Gisterenavond zijn we met een groep mensen dat we hier hebben leren kennen nog lekker gaan eten. Het was een hele leuke afsluiter van onze periode hier.

Na deze middag afscheid genomen te hebben van iedereen nog op stage, Corrie en Lotte, die we heel hard gaan missen, zitten we nu te wachten op de luchthaven.

Tot in België,

Sanne en Rianne

Dag iedereen,

Zondag hebben we een tour gedaan die alle zondags markten deed. Met een privé gids, buiten ons ging er niemand anders mee, zijn we om 7 uur richting de vogeltjeszangwedstrijd vertrokken. Iedereen komt dan met z’n vogeltje naar het Onafhankelijkheidsplein, er worden twee vogels naast elkaar gezet en dan wordt er geluisterd naar welk vogeltje het meeste fluit, dit wordt geturfd. Diegene die het meeste zingt wint. De jonge vogeltjes worden ook meegenomen naar het plein maar over hun kooitje wordt een doek gelegd zodat ze al kunnen wennen aan het lawaai. Zo worden ze langzaam opgeleid. Daarna zijn we richting de Chinese markt gereden. Hier eten ze al dumplings van ’s ochtends vroeg, dat is toch wat zwaar voor onze maagjes. Daarna waren de Javaanse markt en vlooienmarkt aan de beurt. Hier konden we heerlijk, goedkoop fruit kopen. Hierna gingen we naar de Paramaribo zoo, een kleine gezellige dierentuin. Je vindt er alleen maar de dieren die in Suriname leven zoals slangen, apen, schildpadden en jaguars. Als afsluiter reden we naar de bloemenmarkt, heel mooie orchideeën hadden ze daar, spijtig dat we die niet kunnen meenemen voor de mama’s. 😉

Deze week hebben we onze stage afgerond. Omdat we toch graag voor iedereen iets wouden doen, hebben we maandag wentelteefjes gebakken als tien uurtje voor de kinderen en het personeel. We vonden dit wel leuk omdat het toch iets typisch Belgisch is. Iedereen vond het heel lekker, de kindjes hebben ervan gesmuld. Doordat het woensdag Holi Phagwa was en het vanaf morgen paasvakantie is, waren er veel minder kindjes. Veel ouders vinden het niet de moeite om hun kinderen voor een paar dagen te laten komen. Hierdoor hadden we een rustige laatste week op stage. We hebben elk een goede eindevaluatie gekregen en we hebben van iedereen afscheid kunnen nemen. Nu kunnen we nog genieten van onze laatste tijd hier.

Gisteren was het hier dus Holi Phagwa. Dit is een hindoeïstisch feest, het is een combinatie van lentefeest, feest van de overwinning van het goede op het kwade en een nieuwjaarsfeest. Zowel in de Palmentuin als op het Onafhankelijkheidsplein worden er dan festivals georganiseerd waar iedereen met kleurtjes op elkaar gooit. Het is een feest waar jong en oud op af komt. Heel leuk om eens mee te maken. We waren heel kleurrijk, zo kleurrijk dat we nu niet alles van ons af krijgen. Rianne ziet nog helemaal roos op haar rug en buik en schuren helpt niet meer, het zal er moeten afweken 😉 .

De komende dagen staat er nog heel wat op het programma. Vrijdag gaan we een plantage bezoeken, zondag naar de vlindertuin en volgende week gaan we enkele dagen het binnenland in. We gaan dus zeker nog genieten van onze laatste dagen in het mooie Suriname.

Veel liefs,

Sanne en Rianne

Hallo Allemaal,

 
We hebben even niks van ons laten weten. We hadden een beetje een schrijversblok. Maar hebben nu toch wel wat dingen die we met jullie willen delen.

 
Heel veel hebben we niet gedaan. Buiten wat in de stad geweest, lekker gegeten en genieten van Su. Vorig weekend zijn we zaterdag gaan zwemmen en s ’avonds zijn we weg geweest. Zondag’s heeft Sanne aan haar stageverslagen gewerkt ( die geraken hier toch zo moeilijk vooruit) en is Rianne ziek geworden. Geen paniek alles is nu weer in orde.

 
Donderdag en vrijdag zijn we in de stad gaan eten want al ons eten in de vriezer en koelkast was op en we hadden geen zin om moeite te doen. Maar van vrijdagavond uit te gaan eten hebben we zeker geen spijt!!! We hebben een plekje gevonden waar ze pizza’s hadden, en nog goede ook! Wat een heerlijke afwisseling was dat toch na al die rijst, nasi, bami en kip ( en die kip moet je hier meestal allemaal kluiven en wij zijn niet zo’n kluivers). Dus voor onze mama’s wij willen geen rijst of kip als we terug komen!!!
En dat terug komen is helaas niet zo lang meer. Nog 3 weekjes en dan zitten we op de vlieger terug naar het koude Belgiëland. Niet aandenken met andere woorden want we hebben het hier al koud als het regent (Rianne dan toch, Sanne heeft het hier vaak veel te warm, zelfs als het regent) en genieten hier nog veel te hard. Hoe boeken we een vliegtuig om?

 
Zaterdag zijn we de stad in gegaan voor nog wat te shoppen maar helaas viel dit letterlijk in het water. Dus hebben we maar geluncht in het pannenkoeken & poffertjes café en dan een taxi terug naar huis genomen. Zondag heeft het ook heel de dag gegoten. Een goede dag dus om verder te vechten met die verslagen.

 
Nu de stage ook op een einde loopt, zijn we onze doelen en vooruitgang aan het bekijken. Hebben we iets bereikt? Hebben we bereikt wat we voor ogen hadden?
Iets bereikt hebben we wel. De doelen die we hadden voor we naar hier kwamen, die niet. Maar dat hadden we in het begin al door dat dit niet ging lukken.
Onze volgkindjes hebben wel vooruitgang geboekt. Enkele korte termijndoelen hebben we bereikt. Meer dan we eigenlijk nog verwacht hadden in het begin. Nu hopen met de inzet en de voorbereidingen die we nu aan het treffen zijn dat deze vooruitgang bij hun niet verloren gaat.

Wat zeker voldoening geeft is die glimlach die we elke dag krijgen van onze schatjes gewoon door wat aandacht en liefde. Kinderen die alleen rond ons hangen, die uitbundig s’ochtends op ons afrennen, zich veilig in onze armen nestelen om dan in slaap te vallen is dit ook niet waar we het deels voor hebben gedaan.

 
Wat we ons ook afvragen is of wij ook dingen geleerd hebben? We denken dat dit zeker het geval is, maar wat dan exact? Dit gaan we waarschijnlijk pas merken als we een tijdje terug zijn, als we terug kijken op ons avontuur en terug in het werkveld staan in België.
Naast al die zware bedenkingen en filosofische kwesties ( die lessen filo gaan dan toch voor iets geweest zijn :p) genieten we zeker nog van dit mooi land, de mensen en vooral van de kindjes.

 
Vele groetjes van ons 🙂

Hallo iedereen,
Een nieuwe week dus een nieuw blogbericht. We hebben weer veel mee gemaakt 🙂 . We zitten nu al op de helft van ons verblijf en onze stage hier. De tijd gaat veel te snel voorbij.
De erge regen zoals vorige week is over. Af en toe nog in de voormiddag een buitje maar dan klaart het weer op en is het weer bloedheet. Hier in Suriname giet het of is het om te bakken.
Afgelopen week is Rianne ook naar Commewijne geweest. Dit om enkele aanpassingen van Sanne en de kinesist na te gaan, hulpmiddelen te brengen en ook om zelf te observeren hoe het daar aan toe gaat. Sanne haar kindje was vorige week weer aanwezig dus we konden er beiden weer invliegen. Ook deze week maken we weer vorderingen met de kindjes. We hebben ook het gevoel dat het personeel nu stilaan open begint te staan voor onze inbreng. Enkele kinderen met problemen worden met ons besproken en er wordt samen gezocht naar een oplossing. Het is fijn dat nu ook naar onze meningen en suggesties wordt geluisterd. Dit was in het begin van de stage helemaal niet aan de orde.

Zoals gezegd was het de 25ste de dag van de Revolutie. De lokale mensen hadden ons gezegd dat er de vooravond en de dag zelf veel te doen was. Dus zijn we de 24ste lekker gaan eten in T’Vat met Lotte. Brenda (studente sociaal-cultureel werk van Odisee) kwam ons toevoegen toen we later die avond uit de bol gingen tot de vroege uurtjes in dansclub Tequila. De 25ste kon je ons ook vinden in het centrum. Maar helaas was er minder te doen dan wat ons beloofd was. Wat een domper!!! Gelukkig zijn wij op alles goed voorbereid en hadden we onze zwemkleding meegenomen. Met andere woorden we lagen met ons drietjes weer aan het zwembad met lekkere smoothies.

Afgelopen weekend zijn we weer op tour gegaan met onze vaste gids Steven. Brenda en Lotte waren ook van de partij. In het Noorden van Paramaribo zijn we op de Surinamerivier in een bootje gestapt op weg naar Matapica. Op onze vaartocht zagen we al veel leven: rode ibissen ( wat zijn ze mooi!!!), arenden, Osprey vogels en Frigate vogels.

Eenmaal aangekomen op Matapica hebben we een strandwandeling gedaan tot aan ons kamp. Bijna aangekomen werden we plots belaagd door een horde muggen. Dit stopte niet, we hebben dus de hele tijd last gehad tijdens ons verblijf op Matapica. Ze beten door alles heen (dikke hangmatten included!!!) en smeren hielp niet.
Nadat we lekker gegeten hadden gingen we tegen een uur of 10 s’ avonds opzoek naar de zeeschildpadden. Ja, we hebben ze gezien!! Het was zo magisch om toe te kijken hoe deze wonderbaarlijke schepsels het land opkwamen, een gigantisch gat groeven, 100-200 eitjes legden om dan met heel veel liefde deze in te dekken met een dikke laag zand om dan weer te verdwijnen in de grote oceaan.

Naast 5 van deze grote schildpadden te hebben bewonderd ( en blijkbaar zijn er nog grotere soorten dan de groenschild schildpad die we gezien hebben :O ), hebben we ook heel veel Ghost krabben en twee boomboa’s gezien die onze gids gewoon even ving zonder enig probleem.

Na een vrij slapeloze nacht zijn we de dag erna weer in onze boot gestapt op weg naar Fort Nieuw Amsterdam. Onderweg zijn we een groepje Dolfijnen tegengekomen die vlijtig rond onze boot zwommen en sprongen. Wat een mazzel hebben we gehad!!! Fort Nieuw Amsterdam heeft verschillende functies gekend: een beschermingspost vanuit de zee voor de Commewijne- en Surinamerivier, een koffieplantage en een gevangenis voor krijgsgevangenen. Dit was zeer interessant om ook dit deeltje van de geschiedenis te proeven. Na dit vermoeiende weekend zijn we dan ook vroeg ons bedje ingekropen om weer fit te kunnen zijn voor onze kindjes :).
Dit waren onze belevenissen van de voorbije tijd.
Veel lieve groetjes,
Sanne en Rianne

Dag allemaal,

We hebben er weer een stageweek opzitten. Vorige week was Sanne haar volgkindje een hele week afwezig omdat zijn oma is overleden. Hierdoor heeft ze niet veel kunnen doen met hem, maar deze week vliegt ze er weer in. Het kindje heeft het syndroom van Down maar gaat wel naar school. Met hem gaat Sanne vooral werken op schoolse vaardigheden en fijne motoriek. Woensdag is Sanne naar de dependance in Commewijne geweest. Dit was heel klein. Er zaten 10 kindjes (of pupillen zoals ze, ze hier noemen) in een redelijk kleine kamer. Ook hier werd er niet zo veel met hen gedaan. We hebben voornamelijk gekeken naar rolstoelaanpassingen en maaltijdbegeleiding.

Rianne heeft vorige week wel al veel therapie kunnen geven aan haar volgkindje. Hij heeft cerebrale parese. Rianne gaat ook op schoolse vaardigheden werken omdat ze hier graag zouden hebben dat hij terug naar school kan gaan. Bij hem hangt het echt van dag tot dag af of hij vooruitgang maakt of niet.

We nemen de andere kindjes ook vaak mee naar buiten of geven hen één-op-één aandacht. Deze kinderen hebben ook cerebrale parese, syndroom van Down, autisme, ziekte van Hurler…. De meeste kinderen kunnen zich helemaal niet lang concentreren, we moeten met veel van hen dus werken aan aandacht hebben voor iets gedurende een bepaalde tijd. Wanneer we met hen gaan spelen in de speeltuin, zie je ze wel echt openbloeien. Dit maakt het werken hier alleen maar leuker. Hieronder vinden jullie ook een paar foto’s van onze stageplaats.

Donderdag zijn we met de partybus richting Havana lounge getrokken. Op deze bus wordt er een feestje gehouden terwijl die met ons een uurtje door de stad rijdt en ons dan afzet bij Havana. Dit is één van de populairste clubs hier in Paramaribo. Tot 2 uur ’s nachts wordt er enkel salsamuziek gedraaid, daarna zetten ze gewone muziek op. Van de feestjes hier kunnen de Belgen toch nog iets leren hoor!

Zaterdag zijn we samen met Lotte de stad ingetrokken. We zouden eigenlijk kerken en moskeeën gaan bezoeken maar het was zo warm dat we, na een paar winkeltjes gedaan te hebben, snel bij het zwembad zaten met een goede smoothie in de hand. Daar hebben we toch al een mooi kleurtje opgedaan 😉 . ’s Avonds zijn we dan nog lekker gaan eten bij ’t Vat. Zondag was het, net zoals vandaag een regenachtige dag. Ideaal dus om aan onze stageverslagen te werken, dat moet ook gebeuren natuurlijk.

Gisteren hadden we ook Froggie, onze huispad op bezoek. Hij komt blijkbaar altijd te voorschijn als het regent, dan komt hij hier schuilen. Zo hebben we hier toch al veel dierenvriendjes gemaakt.

Donderdag, 25 februari, is het dag van de Revolutie. Dit is een vrije dag en zijn er allerlei festiviteiten in het centrum. Dan gaan we er natuurlijk op uit trekken.  We laten jullie zeker weten hoe ze dat hier vieren!

Veel liefs,

Sanne en Rianne

Hey iedereen,

Het is weer even geleden dat jullie iets van ons gehoord hebben. We zitten nu in het midden van onze derde stageweek. Na ons aangepast te hebben aan hun manier van werken, hebben we toch het gevoel al wat vorderingen gemaakt te hebben. We hebben beide onze kindjes gekozen waarmee we aan de slag kunnen. We merken dat de kinderen onder tussen ook aan ons gewend zijn. Er beginnen steeds meer kindjes spontaan naar ons toe te komen. Dit maakt het werken met hen wel leuker. Onze therapieën gaan rond aandacht en concentratie, schoolse vaardigheden, stimulatie, activering tot spel,…. Omdat veel kinderen weinig of niet tot spraak komen, is dit toch een hele uitdaging. De meeste kinderen van school komen wel tot spraak, we hopen bij hen meerdere korte termijndoelen te bereiken.

Naast deze therapieën, helpen we de fysiotherapeute bij het aanpassen van de rolstoelen. Daarnaast doen we ook aan maaltijdbegeleiding en geven we de kinderen individuele aandacht wat de meeste toch missen. We gaan dan met hen naar buiten en spelen in de speeltuin. Dit doet hen echt deugd.

We hebben ook een nieuw buurmeisje, Lotte. Zij loopt ook bij ons stage en studeert maatschappelijke zorg. We hebben dit weekend samen met haar pannenkoeken gebakken en zijn hierna samen de stad in getrokken. Na haar het centrum van Paramaribo te laten zien, zijn we gaan zwemmen. Samen met nog een ander meisje uit België zijn we ’s avonds iets gaan eten bij Zus & Zo en hebben we de avond afgesloten met een lekkere cocktail. Zondag hebben we deels door de tropische regenbuien, een rustdag gehouden.

Morgen gaan we samen met de directrice en de fysiotherapeute een kijkje nemen bij een andere setting van de stichting. Deze ligt in Commewijne, aan de andere kant van de Suriname rivier. Zoals iedere donderdag, gaan we ook deze week weer zwemmen, indien het weer dit toelaat. We hebben heel wat regenbuien gehad afgelopen week. Maar geen paniek het is nog steeds dertig graden 😉 .

Veel liefs,

Sanne en Rianne

Hallo iedereen,

Jullie hebben even niets van ons gehoord, we hebben dus wel wat te vertellen.

De eerste stagedagen zijn nog redelijk goed verlopen. Op maandag en woensdag komt de logopediste. Zij werkt heel vooruitstrevend en wilt samen met ons een voelplank maken. Zij heeft in Nederland gestuurd en wilt ons ook helpen bij onze therapieën. Op dinsdag komt de fysiotherapeute. Zij is een hele speciale vrouw. Langs de ene kant is ze het niet altijd eens met de werking van de instelling maar langs de andere kant vertelt ze ons steeds dat we wel in Suriname zijn en het hier niet direct gaan veranderen. Op woensdag krijgen de kindjes een uurtje yoga voor hen wat te ontspannen en op donderdag gaan ze zwemmen. Dat was een leuke afsluiter van de week. De kinderen genieten echt in het water. Deze week gaan we stil aan beginnen met echte interventies voor de mogelijkheden van de kinderen goed in kaart te brengen.

Omdat het vandaag Chinees nieuwjaar is, zijn we een extra dag thuis. Daarom hadden we besloten om er een weekendje op uit te trekken. We zijn vrijdag vertrokken richting Brownsberg. We hadden een toffe groep. De gids had ook zijn moeder meegenomen die voor het heerlijke eten zorgde.

Eenmaal aangekomen op Brownsberg hebben we ons wat gesetteld en zijn we op pad vertrokken door het tropische regenwoud richting Irene waterval en Leo waterval. Tijdens de tocht, kon de gids allerlei kikkers en insecten vangen en de daarbij horende uitleg geven. Zo konden we ook hele mooie foto’s nemen. De gids was echt een jungleman, we hebben hem de bijnaam Mowgli gegeven. Hij klom in de bomen en hoorde de dieren aankomen. Deze tocht naar de watervallen was best pittig. Alle geluk hadden we een goede beloning namelijk een douche onder de watervallen. Daarna moesten we natuurlijk ook terug naar boven. Dat was toch even afzien. Die avond hebben we onze hangmatten op het topje van de berg opgehangen. Tijdens de nacht was het toch wel koud. De volgende ochtend deed het uitzicht de slechte nacht wel vergeten.

Zaterdag gingen we gepakt en gezakt (ja we moesten al onze spullen, hangmat, kleren,… allemaal zelf meedragen) verder richting Witte Kreek. Dit was een 14 km lange tocht door de jungle. Tijdens deze toch moest de gids met zijn hakmes de weg voor ons openmaken. Omdat deze weg weinig bewandeld wordt, waren sommige weggetjes helemaal dicht gegroeid. De tocht wordt ook niet door de grote touroperators gedaan. Alle geluk hebben wij een goede particuliere gids die zijn weg in de jungle als geen ander kent. Na deze vier uur lange wandeling werden we beloond met een frisse duik in de kreek.

Normaal gezien gingen we hierna nog een uurtje verder wandelen door de goudmijnen naar Lost Island. Maar toen we verder wouden gaan, werd een van onze reisgenoten onwel. Omdat hij niet direct bijkwam, is onze gids in allerijl hulp gaan zoeken. Gelukkig heeft hij goede connecties en stonden er heel snel drie sterke mannen die hem naar de weg droegen. We hadden geluk dat we heel dicht bij een grote zandweg waren. Voor dat we het wisten kwam er een truck aan met onze gids in. We zijn dan met z’n alle de truck in gesprongen op weg naar de medische post. Deze rit was best spannend. Het was een heel modderige weg en soms zo steil dat de truck verticaal stond. Dit heeft toch ook een goed uur geduurd met een pijnlijke poep als gevolg. We werden soms echt omhoog gekatapulteerd.  Eenmaal aangekomen bij de medische post en na een goede check up bleek alles wel weer oké te zijn met de man.

Die avond zijn we in plaats van op Lost Island te overnachten, op Ston Island verbleven. Dit is een schiereiland met een recreatiepark. Hier hebben we ondanks de omstandigheden de dag toch nog goed afgesloten. Na lekker gegeten te hebben en een kampvuur, zijn we moe maar voldaan onze hangmat ingekropen.

De laatste dag hebben we het rustig aangedaan. We zijn met de boot op het stuwmeer gegaan om hierin te zwemmen. Wat deed dat deugd, het was heerlijk lauw water. Hierna mochten we op een eilandje onze eigen gids spelen opzoek naar apen. We hebben uiteindelijk een familie aapjes gevonden met twee kleintjes, wat schattig om te zien! Dit was een hele leuke afsluiter van het weekend.

Vandaag hebben we het rustig aangedaan. We hebben goed uitgeslapen en daarna onze was gedaan. Wat waren die kleren smerig en stinkend! Maar wonder boven wonder hebben we ze toch echt schoon gekregen.

Morgen beginnen we onze tweede week stage. Omdat we vandaag vrij hebben, halen we deze dag vrijdag in.

Nu zijn jullie weer up-to-date.

Met heel veel avontuurlijke groetjes,

Sanne en Rianne

Dag allemaal,

Dit weekend zijn we naar Parabello getrokken. Om 7u ’s ochtends namen we de taxi richting de stad waar een busje ons kwam ophalen. Er gingen nog enkele Nederlandse studenten en wat lokale jongeren mee, zo hadden we een leuk groepje. Het was een typisch busje van hier. Het zijn kleine busjes, ze rijden rond in allerlei kleuren (wij hadden een roze 😀 ) en zitten altijd bomvol Surinamers. Die van ons zat alle geluk niet zo vol want de beenruimte is beperkt. Ze rijden hier ook altijd rond met de deur en alle ramen open zodat er een lekker windje is.

Parabello is een natuurpark waar je kunt genieten van de natuur, heel mooie vijver en bossen, je kan er zwemmen en een parcours van kabelbanen doen. Tijdens dat parcours ga je over de vijver en tussen de bomen door, zo heb je een prachtig zicht van de natuur. In het begin was dit wel een beetje spannend omdat je zelf moest remmen. Verder hebben we genoten van het niets doen en het super lekkere eten. No spang (niets moet, alles mag) zoals ze hier zeggen. ’s Avonds was er ook nog een kampvuur waar we gezellig konden praten.

We hebben ook voor de eerste keer in hangmatten geslapen. Dat is toch wel even wennen. Je moet zorgen dat je in het begin direct goed ligt want draaien is niet zo gemakkelijk. Verder hoor je ook van alles in het bos en we hadden zo’n tropische regenbui waardoor het toch een kort nachtje was.

Vandaag hadden we onze eerste stagedag. Dat was toch wel een beetje spannend omdat we niet goed wisten wat te verwachten. We lopen stage van 7u tot 14u30, dit van maandag tot en met donderdag. Deze morgen deed het opstaan dus wel even pijn, gelukkig is onze stage naast de deur (letterlijk 😉 ). Deze week gaan we vooral nog observeren en de kinderen wat beter leren kennen. We mogen ook meelopen met de logopediste en de kinesist, zodat we volgende week aan de slag kunnen gaan.

Ze werken hier wel helemaal anders dan bij ons. ’s Ochtends wordt er eerst een uurtje gezongen. Ze beginnen met het volkslied en enkele religieuze liedjes en eindigen met kinderliedjes. Sommige liedjes waren in het Sranantongo (een volkstaal), dat was wat moeilijker. Daarna krijgen de kindjes een tienuurtje en worden ze verzorgd, verbroeken zoals ze hier zeggen. Hierbij moeten ook wij helpen. Er zijn een paar klaslokalen waar de betere kindjes enkele uren les krijgen. De andere kinderen hebben na de verzorging niet echt iets te doen. Deze gaan wij dus onder onze hoede nemen. Om 12u wordt het middageten gegeven en in de namiddag mag iedereen zijn eigen ding wat doen. We hebben dus wel genoeg momenten waarop wij therapie kunnen geven.

Het verzorgend personeel gaat wel helemaal anders om met de kinderen dan bij ons. Ze zijn redelijk autoritair. Dat was dus wel even wennen voor ons. De directrice is wel heel open voor vernieuwing en heeft ons gevraagd om de speelkamer leuk in te richten. We mogen haar ook steeds aanspreken als we materiaal nodig hebben of als er iets zou moeten aangepast worden.

Om af te sluiten nog een leuk liedje dat we dit weekend hebben leren kennen 😉 .

https://www.youtube.com/watch?v=WcdVyUtDlOA

Veel liefs,

Sanne en Rianne

Hallo iedereen,
We hebben ondertussen al weer wat ontdekt van Paramaribo. Woensdag zijn we het centrum ingetrokken. Onze taxi man Rudy had ons afgezet aan de Centrale Markt. Wat is dat groot zeg! Het is een hele grote overdekte markt. Daarna zijn we langs de waterkant richting het Onafhankelijkheidsplein getrokken. Hier staat het paleis van de president. Hij kwam net thuis (hebben we ook ineens een glimp opgevangen van president Bouterse). Net zoals in België, hijsen ze de vlag als de president thuis is. Het was een heel ritueel, best grappig om te zien. Aangrenzend is er het Fort Zeelandia. Dit was zowel een verdedigingspost naar de haven toe als een gevangenis. Hier zijn ook de decembermoorden gepleegd. Nu hebben ze er een mooi Surinaams museum van gemaakt. Na lekker gegeten te hebben, zijn we gaan zwemmen. Je kan hier overal in de hotels gaan zwemmen. Dat is wel handig.

 
Terug thuis moesten we onze eerst was eens doen. De wasmachine staat buiten en wast enkel met koud water. We moeten het waspoeder dus eerst oplossen in heet water (alle geluk is er een waterkoker). Hoe de wasmachine werkt was ook even zoeken. Maar uiteindelijk kregen we het toch aan de praat. Na in spanning te hebben afgewacht was het resultaat best oké. Daarna merkten we dat de wifi heel moeilijk deed, tot donderdag ochtend zaten we zonder. Dat kan hier wel meerdere keren gebeuren, dus geen paniek als we even niet bereikbaar zijn. 😉

Donderdag zijn we op de fiets naar de vreemdelingendienst gegaan. Fietsen loopt niet van een leien dakje. Ten eerste moeten we links fietsen, onze bochten zijn dus wat anders (links is de korte bocht en rechts de lange). We zijn hier ook geen zwakke weggebruikers zoals in België, dat is dus wel opletten geblazen of we liggen in de kant. Ook wordt er heel veel naar ons geclaxonneerd als we op straat zijn. We zullen dit maar als compliment opvatten.

 
Bij de vreemdelingendienst moesten we een extra stempel halen voor op ons paspoort omdat we hier langer dan dertig dagen verblijven. Dit ging op een zeer zuiders tempo. Het was eigenlijk best spannend omdat we niet goed wisten wat we hier moesten verwachten maar het was gewoon wachten totdat ze de stempel in ons paspoort zetten.

We hebben hier ook al heel wat dierenvriendjes. Eerst zat er een prikkende mier in de douche (Rianne had er een heel gevecht mee). Daarna vond Sanne een kikkertje op het toilet. Na er heel het appartement door achter gelopen te hebben, kregen we ze toch buiten. De eerste muggenbeten zijn ook een feit, dikke, jeukende beten. Maar dat nemen we er graag bij.

 
Vandaag mochten we op de koffie bij onze lieve buurvrouw. Ze is hier een beetje onze mama. Ze heeft ons al veel gewaarschuwd en geholpen. Ook haar tips over lekker eetplekjes en uitstapjes helpen ons goed op weg.
Daarna was het hoog tijd voor een grondige schoonmaak in ons appartementje. Het was hier echt smerig (niet door ons hoor). Zo zijn we met de spik en span en de mop (zie foto) aan de slag gegaan. Nu ruikt het lekker fris naar lavendel en blinkt alles weer, behalve wij. Hoog tijd voor een douche!

 
Tot de volgende!
Sanne en Rianne

Hallo allemaal,

Na een rustige negen uur durende vlucht zijn we veilig aangekomen in het hele warme Suriname.

Wat doet een mens zoal tijdens negen uur? Slapen, films kijken (groot aanbod op het vliegtuig met redelijk recente films), eten, nog maar slapen, nog meer eten… Zo gingen de negen uur nog vlot vooruit. Toen we onze daling inzetten, zagen we alleen maar bomen, zo ver als we konden kijken. De landingsbaan was helemaal niet in zicht, dit maakten de landing toch even spannend.

Toen we aankwamen moesten we langs de douane passeren. Alles gaat hier op een zuiders tempo, het wachten duurde dus wel even. In de rij stonden hele vriendelijke Nederlandse Surinamers. Ze spreken je hier makkelijk aan en zijn heel open. Dat maakten het wachten toch wat minder erg.

Hierna stond de taxi voor ons klaar. Hij bleef maar rijden, we hadden geen idee waar die ons naar toe aan het brengen was. Maar uiteindelijk zijn we toch goed aangekomen.  Bij aankomst werden we goed opgevangen door de buurvrouw. Zij gaf ons meteen een goede tip voor nog iets lekkers te gaan eten, een Indonesisch restaurant genaamd Sarinah. Het eten was superlekker maar zo veel te veel (chance dat we het mee mochten nemen, hebben we voor deze avond ook ineens eten).

Door gisteren lang op te blijven, we zijn rond 22 uur gaan slapen (in België dus 2 uur), hebben we ons redelijk goed kunnen aanpassen aan de tijd. Toen we ons deze morgen wouden douchen verschoten we toch even, enkel koud water! Alle geluk deed dit achteraf toch nog deugd.  Voor de rest is alles in orde met ons appartementje, de keuken is een beetje verouderd maar we zullen ons de komende tien weken wel redden.

Vandaag hebben we de buurt rustig verkend. We zijn eerst boodschappen gaan doen bij de Chinees. Op elke hoek van de straat vind je zo’n supermarktje. Hierna zijn we ons al eens gaan voorstellen op de stageplaats, dat zich vlak naast ons appartement bevindt. We werden vriendelijk onthaald en ook zij gaven ons enkele tips van winkels en voor uitstappen.

We konden via de stageplaats ook een fiets huren waarmee we direct op pad zijn gegaan. We zijn richting de Hermitage Mall gefietst. Dit is een redelijk groot shoppingcenter waar we onze simkaart konden kopen en onze euro’s wisselen in Surinaamse dollars. Er zijn hier goedkopere kleerwinkels tot hele dure zoals Hugo Boss.  Na iets fris gedronken te hebben, hebben we onze tocht verdergezet richting de Zonnebloemstraat. Hier bevindt zich de groentemarkt waar we mango’s en watermeloen hebben gekocht. Deze gaan we nu lekker opeten na de hele fietstocht.

Misschien zetten we vanavond nog een stapje in de wereld, maar daar vertellen we jullie de volgende keer wel over.

Zéér warme groetjes (puff puff puff),

Sanne en Rianne

PS: voor hele dringende noodgevallen

Rianne: +597 8667573

Sanne: +597 8665920